Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Uit de negativiteit klimmen


#1

Dag mensen,

Ik ben nieuw hier dus zal me even voorstellen:

Ben 43 jaar en ruim een jaar uit elkaar met m'n ex. Goede baan, vrijheid, weinig zorgen, dus ik heb bijna alles in t leven waar ik dankbaar voor moet zijn. Maar toch is er iets wat me in een negatieve spiraal van gedachtes heeft geleid het afgelopen jaar.

In de afgelopen maanden heb ik veel boeken gelezen over geluk en ben er achter gekomen dat we zelf kunnen beslissen of we onze emoties de overhand laten nemen door onze hersenen te 'herbedraden'. Ik ben er zelf nog niet helemaal, maar ik merk een sterke vooruitgang!

Ik zou dit graag ook met anderen willen delen die dezelfde emoties ervaren, zodat ik ze op een of andere manier kan inspireren en andersom. Voor mij is op dit moment het grootste gemis het gevoel van sociale isolatie. Hierdoor zou er een win-win situatie kunnen ontstaan Smile

Mocht je willen praten, laat het me weten!

Groet,
Serdal
Antwoord

#2

Beste Serdal,

In je bericht lees ik dat je al flinke stappen hebt gezet. Hulde daarvoor.

Wanneer ik het juist heb ervaar je moeite met jezelf van 'geluk' te voorzien waar je dat vanwege je de dankbare situatie toch zou verwachten. Kan het zijn dat je, net als ik, naar externe validatie zoekt en dat dat soms voelt als een sociaal isolement. Corrigeer me maar wanneer ik het onjuist interpreteer.

 Dat 'herbedraden' van de hersenen en het bewust ervaren van emoties zonder dat het de overhand neemt zijn ook thema's die mij bezig houden. Hoewel ik er nog niet ben denk ik dat het met zelfacceptatie te maken heeft. Het mogen zijn zonder mening en het genieten van de ervaring. Ik ben altijd gevlucht voor de innerlijke pijn omdat het te groot was. Nu ik bewuster word zie ik in dat ik niet die pijn ben maar dat zelf projecteer als een oordeel en graadmeter. Het sociale isolement dat ik ervaar is ,positief gezien, de kans om naar de oorzaak van de pijn te gaan en het een plek te geven. (Wim Hof en David Goggins zijn extreme voorbeelden maar zeer motiverend en absoluut bewijs van de mogelijkheid tot een mentale reset)

Ik ben er van overtuigd dat wanneer iemand content is en durft te zijn wie hij of zij is, op sociaal vlak veel meer aansluiting vindt en daar van kan genieten. Door mijn sociaal isolement zie ik in dat ik moeite heb met mezelf op bepaalde vlakken. Ik heb mezelf afgesloten voor het leven dat ik ambieer.

Ik hoef het antwoord niet te weten, en ik ben me er van bewust dat het wat direct is; Mag je gelukkig zijn van jezelf? 

Welkom Serdal, vriendelijke groet van Martijn

ps Ik ben benieuwd of je een boek kan aanraden? Smile
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)