Hoi Annais, 

wat frustrerend de wachttijden hè. En bij jou is die inmiddels wel erg lang    Ja de moed er inhouden is weleens lastig. 


Lastig ook dat men lijkt te twijfelen over de diagnose. Gaan ze die met je verhelderen? 

Is wachtlijstbemiddeling via verzekeraar nog een optie? Mijn verzekeraar kwam toen met organisatie die in rTMS gespecialiseerd is en vergoed wordt. Maar toen bleek de wachttijd bij UMC inmiddels enorm verkort te zijn dus ben ik daar verder gegaan omdat die zo ongeveer alle opties in huis hebben. Het kan ook een optie zijn om een second opinion aan te vragen bij UMC. Ik heb nu TCA gekregen, hopelijk ga ik daar binnen een paar weken effect van ervaren. En ik ga starten met CBASP, daar verwachten ze grootste kans op succes van. Daarna is rTMS, andere medicatie, ECT evt. nog optie. Maar ik hoop natuurlijk dat dit gaat werken. Ik wordt er met enige regelmaat zo moedeloos van. 

Hi Fae,

Er is geen wachtlijst momenteel, het duurt alleen lang voordat een en ander is opgestart ;-(. Kennelijk is er ook sprake van onderbezetting. Wat diagnose betreft, heb al eens vaker een second opinion gevraagd en dat wijkt dan iedere keer weer wat af. Dat verbaast me niet echt, een mens is nooit helemaal dezelfde. Maar het maakt het wel moeilijk een passende behandeling te vinden.

Ben benieuwd hoe CBASP te gaat bevallen, laat je het weten? Ik zal het ook eens bespreken.

Lieve groet,
Alais

Hoi Alais,

Ik ben ook benieuwd. Ik heb net de voorbereidende fase achter de rug waarin je o.a. je biografie langsgaat en de ingesleten “stempels” en copingsstrategiën inventariseert. Bijvoorbeeld “ik ben niet de moeite waard” en copingsstrategie “lastige situaties uit de weg gaan”. 

De CBASP is een oplossingsgerichte training. Het richt zich op situaties vanuit de interactie met anderen. Waar je je daarna vervelend voelde over een uitkomst. Je gaat dan kijken wat je anders zou kunnen hebben gedaan waardoor de uitkomst wellicht anders was geweest, wat je wel wilde. Bijvoorbeeld een online meeting: “ik had iets voorbereid, voel me zenuwachtig, raak in paniek en ga hakkelen”. Voel me daar vervelend over. Dat voorbeeld langslopend, kijk je dan samen naar alternatieven. Een volgende keer zou ik als hulp wat op papier kunnen zetten, voeten stevig op de grond zetten en letten op mijn ademhaling. Ik hoef dat niet te doen maar zou het kunnen proberen. Wie weet dat het dan beter gaat. 


Groetjes, Fae

Hi Fae,

Goed te horen dat je gestart bent. Ik hoop dat het je gaat helpen. Ik heb die therapie toen nog besproken met mijn hulpverlening. Ze hadden er nog nooit van gehoord maar zouden het zeker uitzoeken. Ik moet er nog van horen. Enfin, hier schiet het niet op. Gewoon doorgaan met ademhalen, veel meer is het niet. Maar dat lukt dan tenminste ;-).

Sterkte met alles, hoor graag weer hoe het je vergaat met deze therapie.
Groetjes
Alais

Hoi Alais, nou dat schiet nog steeds lekker op daar    

Het is wel pittig het hele voortraject naast werken, gezin en andere dingen in het kader van de re-integratie. Kleine ruzie erbovenop die ik  vervolgens helemaal opblies in mijn hoofd. En dus afgelopen weekend ingestort, gaat nu met hobbels en bobbels langzaam beter, nauwelijks kunnen werken deze week. Wat een rotziekte is het ook...