Vandaag bij m'n nieuwe therapeute geweest om verhaal te doen. We hebben het over een aantal nare ervaringen uit m'n jeugd en puberteit gehad. Niet eens in details maar een beetje oppervlakkig.  
Had na de therapie nog even willen gaan studeren maar kon me er niet toe zetten.  Voel me misselijk, zwaar en verdrietig.  Vroeg op bed vandaag. Hoop dat het lukt om zo even een huilbui te laten gaan en dat dat dan ook oplucht. 

Hopelijk kan ik EMDR gaan doen en hopelijk worden dan m'n emoties wat minder zwaar en heftig. 
Wat een rotdag...

Ach Joy dat is niet zo raar, dat je je zo voelt. Had je wel een klik met de psycholoog? 

Ik wist niet dat je studeert. Heb je ook les/college (voor zover dat kan in deze tijd) of is het meer thuisstudie? 

Doe maar lekker rustig aan, en als je moet huilen, huil dan maar gewoon.

Het huilen lukte niet zo goed, misschien ook omdat ik paroxetine weer iets verhoogd heb..  en dat terwijl ik er juist eigenlijk vanaf wil (zucht!)

Het is nog een beetje wennen met de nieuwe psychologe, had een klik met de vorige en je went aan elkaar en nu is het weer een beetje opnieuw beginnen.

Ik doe nu weer zelf wat studeren, heb door omstandigeheden in m'n jeugd m'n middelbaar diploma toen niet gehaald en wil nog altijd een manier vinden om dat wel te halen.

hoi Joy 

ik vind dat ook altijd wennen een nieuw persoon in mijn behandeling ik herken het 

hopen dat je je snel op het gemak voelt bij hem of haar 

liefs J

Ah rot is dat, als je wilt huilen en het blijft er zo tegenaan zitten. 

Wat stoer dat je alsnog je diploma wilt halen. Kun je dat met losse vakken doen? 
Tja de puberteit is zo'n lastige leeftijd. Niet iedereen heeft dan de goede omstandigheden om een diploma te halen. 

Jammer dat je weg moest bij je andere psych. Waarom was dat? (heb je misschien wel geschreven maar ik ben het vergeten).

Vandaag weer een therapie-dag. Wederom niet op alle details ingegaan maar wel in grote lijnen m'n jeugd in kaart gebracht voor de nieuwe therapie. 
Inmiddels lukt het (na de zoveelste therapie/intake/psycholoog) al iets beter om erover te praten maar pffff, wat voel ik me daarna altijd een hele tijd nog zwaar, verdrietig en misselijk! 
Hopelijk levert het iets op... maargoed, dat weet je pas later... En ondertussen al die moeite...  Wat is het soms enorm moeilijk om door te blijven gaan...

Ter afleiding ben ik daarna even koffie gaan doen bij een vriendin, dat was wel fijn. Ze weet dat ik therapie doe en me regelmatig rot voel dan.

Volgende therapie-sesie gaan we wat dieper in op een situatie, ik zie er enorm tegenop maar wil het toch proberen te vertellen. 

Morgen heb ik een gesprek met iemand van NVVE over een wilsverklaring. Daar kijk ik wel naar uit.
Het is geen direct euthanasieverzoek, ik wil op het moment wel eerst nog dingen proberen maar het geeft rust om al wat gesprekken te hebben over wat ik dan wel zou willen en wat niet (en of dat juridisch ook zou kunnen)

Vandaag weer een therapie-dag. Wederom niet op alle details ingegaan maar wel in grote lijnen m'n jeugd in kaart gebracht voor de nieuwe therapie. 
Inmiddels lukt het (na de zoveelste therapie/intake/psycholoog) al iets beter om erover te praten maar pffff, wat voel ik me daarna altijd een hele tijd nog zwaar, verdrietig en misselijk! 
Hopelijk levert het iets op... maargoed, dat weet je pas later... En ondertussen al die moeite...  Wat is het soms enorm moeilijk om door te blijven gaan...

Ter afleiding ben ik daarna even koffie gaan doen bij een vriendin, dat was wel fijn. Ze weet dat ik therapie doe en me regelmatig rot voel dan.

Volgende therapie-sesie gaan we wat dieper in op een situatie, ik zie er enorm tegenop maar wil het toch proberen te vertellen. 

Morgen heb ik een gesprek met iemand van NVVE over een wilsverklaring. Daar kijk ik wel naar uit.
Het is geen direct euthanasieverzoek, ik wil op het moment wel eerst nog dingen proberen maar het geeft rust om al wat gesprekken te hebben over wat ik dan wel zou willen en wat niet (en of dat juridisch ook zou kunnen)

Hoi Joy 

wat goed dat je na de therapie naar een vriendin bent geweest doe je goed 
ik ben ook lid geworden van de NVWE ik wil dat ook nog doen een wilsverklaring 
is ook moeilijk vind dat over vroeger hebben ik heb het al tegen zoveel mensen opnieuw moeten zeggen veranderingen binnen het team of veranderingen tijdens de opnames 

veel liefs J

Vandaag bij m'n nieuwe therapeute geweest om verhaal te doen. We hebben het over een aantal nare ervaringen uit m'n jeugd en puberteit gehad. Niet eens in details maar een beetje oppervlakkig.  
Had na de therapie nog even willen gaan studeren maar kon me er niet toe zetten.  Voel me misselijk, zwaar en verdrietig.  Vroeg op bed vandaag. Hoop dat het lukt om zo even een huilbui te laten gaan en dat dat dan ook oplucht. 

Hopelijk kan ik EMDR gaan doen en hopelijk worden dan m'n emoties wat minder zwaar en heftig. 
Wat een rotdag...

Hey Joy,

Ik ben nieuw hier. Wat ontzettend vervelend dat je vandaag zo een rot dag hebt.. Ik hoop dat je je snel beter voelt. X Ray

Ach Joy, 

Hou  maar gewoon stom vol , en ga er ook  regelmatig bij liggen . Kwestie van wat  doorreutellen en veel zuchten  .  Er komen ook weer betere dagen , en helaas ook weer slechtere .
Tja , ik voel me ook  sleets worden van dat alles, incl. die GGZ .  
Doodgaan kan altijd nog idd. 

Gedoe is t ook allemaal

Sterkte

Dank voor reacties.

Het gesprek met NVVE vond ik wel prettig. In het begin had ik even het idee dat de meneer wel wat veroordelend was vanwege m'n leeftijd en dat psychisch vooral de reden is maar uiteindelijk vond ik het een prettig gesprek. De meneer had ook informatie over de juridische dingen die erbij (kunnen) komen kijken.
Doodgaan kan idd altijd nog... 
maar voor mij geeft het juist wat ruimte als die optie er wel mag zijn. Juist als ik ook zou kunnen/ mogen kiezen voor euthanasie (of een andere vorm) dan lukt het me beter om te kijken wat ik verder nog evt. aan behandeling zou willen. 
Klinkt misschien raar maar zo werkt het in mijn hoofd... Heb niet voor niets labeltjes