Het is weer teveel...
Vorige week het reizen naar de therapeut, diertjes verzorgen, gesprek met slachtofferhulp, het weekend druk met vrijwillig werk helpen, gister weer een hele reis naar therapeut, allerlei onverwachte dingen tussendoor.
Deze week wist ik dat ( voor mij ) ook best een drukke week zou worden maar vandaag is het al teveel..
Ik ging even 5 min. zitten mezelf pauze geven tussen de huishoudtaakjes door maar
toen zakte alles als een kaartenhuis in elkaar.. de batterij is leeg. Fysiek, mentaal en emotioneel.
Ik weet ook dat als ik door blijf duwen ik mezelf waarschijnlijk in een crisis ga duwen dus ik geef er nu maar even aan toe. Ik ben al op bed gaan liggen.
Het mailtje wat nog verstuurd moest moet maar wachten, het pakketje wat nog opgehaald moest worden moet maar wachten.. In m'n app staat nog een berichtje over een baby-shower, het moet ook maar wachten.. 
Eigenlijk is dit schrijven al teveel.. maar misschien helpt het toch om even van me af te schrijven..

Och Joy ....Ik denk dat het dan tijd is om wat te gaan schrappen!  Een crisis inrennen lijkt me het niet waard ... 

Sterkte!

Ach lieve Joy, dat is inderdaad veel. En zo herkenbaar. 

Zijn het je eigen dieren die je moet verzorgen? Of van iemand anders? Misschien kan iemand het overnemen. 

Kun je evt uit de appgroep van de babyshower gaan en iemand vragen je tzt even bij te praten? Die appgroepen geven zoveel onrust. 

Even proberen wat dingen te schrappen waar mogelijk. (Ja dat wist je natuurlijk al)

Ja even dingen schrappen idd..  maar dat heeft vaak ook weer sociale consequenties..  zucht..
Soms gaat het weer ietsje beter en dan denk je meer te kunnen maar dan loopt het toch weer in het honderd.. dat eeuwige gevecht  pff! 

Tegen slachtofferhulp heb ik al aangegeven dat het voor mij op het moment even wat veel is.. Bij POH morgen zal ik het ook aangeven.. en verder kijk ik per dag maar even wat lukt..

Ik heb ook een hekel aan al die app-groepen!
Soms kun je zomaar ineens 50 gemiste berichten hebben.. Nou ja, ik heb de meldingen al uitstaan en lees ook niet alles

Ach ja alles heeft altijd weer consequenties maar vaak blijkt in de praktijk dat is toch allemaal niet zoveel uitmaakt. Kijk ik kan me ook overal gigantisch druk over maken. Feit  Is dat ik vandaag ook De knuppel in het hoenderhok heb gegooid en erbij ben gaan liggen Wat is het toch een hoop gedoe om alles voor elkaar te krijgen ...al is het eigenlijk helemaal niet zo in een  gedoe ....het is alleen de gedachte alleen al ....al dat denken, Hoe waarom, hoe,  wanneer,  daar word ik zo moe van ...maar misschien etvaren jullie dat anders. 
Groetjes

Hoi Joy wat herken ik dat allemaal jammer genoeg maar al te goed. Er is altijd van alles te doen en te regelen en als ik me soms net iets beter voel denk ik dan dat ik het allemaal ook wel aan kan maar dan zak ik ook een niveau lager en ik ondervind dat ik weinig energie heb , ik moet alles wikken en wegen. Neem maar op tijd je rust en luister naar je lichaam even gaan liggen of een wandelingetje in de natuur als je daarvan houdt of meditatie muziek luisteren alles helpt om een beetje energie bij te tanken. Een crisis vraagt ook enorm veel van je geest en lichaam dus is ook geen optie. Als dit een troost mag wezen ja ik herken me heel vaak in jouw dingen wat je schrijft allee veel moed....

Cyranno, het is een vloek en een zegen die herkenning..  Fijn dat je daarin niet de enige bent die het zo moeilijk vind maar ook rot dat andere mensen ook zo lopen te vechten en te klooien met zichzelf en het leven en zich vergelijkbaar voelen dus..  Misschien voelt het bij jou ook zo dubbel..

Mabel, bij mij is het vaak wel iets willen (of dat nu werk, relatie ect. is) maar de weg ernaartoe is een hoop gedoe.. Nou ja, tot nu toe blijf ik toch nog iedere keer proberen..  M'n psychologe had de opmerking dat ik ook wel de moeilijkste weg kies. Oké.. nou ja, ik ken ook niet anders.. alles is altijd al zo gegaan.. alles is bergen beklimmen of bloed, zweet en tranen. (En als dan iets lukt hè.. M'n reis is me gelukt, gvd!)
Maar misschien als er ineens zomaar vanalles komt aanwaaien dat ik me daar ook geen houding mee weet dan.. 

Vandaag bij de POH aangegeven dat ik probeer me erdoorheen te navigeren en dat de psycholoog niet verder wil met therapie als er kans is op crisis maar dat ik tóch wil gaan proberen m'n verhaal te doen bij slachtofferhulp en daarna wrs gesprek met UWV  (uiteraard wel zonder tijdsdruk, ik doe het op mijn tempo, wat eigenlijk liefst morgen willen betekend maar wrs een tijd gaat duren..) 
ook al is er kans op crisis.  Niet dat een crisis nou zo gezellig is maar ik heb me nu vastgebeten op m'n GED willen halen, met of zonder hulp.. 

Ik vind het trouwens, nu ik er over nadenk best een beetje raar dat m'n psychologe, als ik zeg dat er een wachtlijst van 2 jaar is bij Expertise centrum Euthanasie en omdat ik dat best een tijd vind erover was aan't denken om me dan misschien nu maar al aan te melden, ik de reactie krijg; ja dan moet je nu maar al doen als je dat vind..  
En als ik zeg dat ik er ook over nadenk om te proberen m'n GED te gaan halen dat ze dat teveel risico vind en dat eigenlijk wil afraden om te doen..

Wacht even.. het was eerst allemaal taboe om het erover te hebben en nu kan ik het erover hebben als optie (wat ik op zich fijn vind dat dat er mag zijn) maar dit lijkt me de omgedraaide wereld..
Ik snap het weer niet hoor

Misschien lees ik niet goed, maar wat is GED? 

Heel raar hoe je psychologe over de euthanasie praat. Misschien bedoelt ze zoiets van, je kunt je alvast op de lijst laten zetten en dan de komende twee jaar kijken wat er allemaal mogelijk is. 
Maar wel heel raar verwoord dan. Misschien weet ze nog niet hoe ze over het onderwerp kan praten.

hoi Joy 

ik ben weer bijgelezen ik kom je wat knuffel brengen en ik vraag mij ook af wat de GED is ?

je mag mij ook altijd persoonlijk iets sturen 

veel liefs J

GED is vergelijkbaar met middelbaar diploma.
Vanwege de situatie vroeger heb ik geen schooldiploma en ik wil daarom graag proberen 
of ik die GED wel kan halen, het zou veel voor mij betekenen..