Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Terugval depressie


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-03-2018, 20:24 door Tim.)

Nadat het een paar jaar goed is gegaan ben ik nu aan het terugvallen in depressie. Ik ben bang om het de mensen om mijn heen te vertellen, omdat ik ze niet weer met mijn problemen lastig wil vallen. 

Daarom heb ik besloten om op deze manier iets van hulp/advies te krijgen van anderen.
Antwoord

#2

Hallo Tim,

Allereerst hartelijk welkom hier.

Erg naar dat je weer tegen een depressie lijkt op te lopen.
Ik schrijf hier als iemand die verschillende depressies heeft doorgemaakt, vandaag gaat het gelukkig goed.
Nu kan ik natuurlijk van alles gaan roepen, over tips en wat je moet doen. Maar het is mijn ervaring dat dit waarschijnlijk niet zo veel oplevert.
We kennen elkaar namelijk niet en depressie ervaren is ook erg persoonlijk.
Mag ik vragen hoe je met jouw vorige depressie bent omgegaan en hoe je er nu in staat?

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#3

(27-03-2018, 20:23)Tim schreef: Nadat het een paar jaar goed is gegaan ben ik nu aan het terugvallen in depressie. Ik ben bang om het de mensen om mijn heen te vertellen, omdat ik ze niet weer met mijn problemen lastig wil vallen. 

Daarom heb ik besloten om op deze manier iets van hulp/advies te krijgen van anderen.

Hoi Tim!

Ik snap de angst wel om open hierover te praten. Wat ik zelf vooral heb ervaren is dat er nog steeds een groot taboe hangt om deze ziekte. Want dat is en blijft het, een ziekte, ookal zien we er niet ziek uit.
Waaraan merk je dat je terug aan het vallen bent? Bepaalde symptomen of dingen die je hebt?


Groetjes,
Sanna
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-03-2018, 22:37 door Tim.)

(27-03-2018, 21:04)Bert schreef: Hallo Tim,

Allereerst hartelijk welkom hier.

Erg naar dat je weer tegen een depressie lijkt op te lopen.
Ik schrijf hier als iemand die verschillende depressies heeft doorgemaakt, vandaag gaat het gelukkig goed.
Nu kan ik natuurlijk van alles gaan roepen, over tips en wat je moet doen. Maar het is mijn ervaring dat dit waarschijnlijk niet zo veel oplevert.
We kennen elkaar namelijk niet en depressie ervaren is ook erg persoonlijk.
Mag ik vragen hoe je met jouw vorige depressie bent omgegaan en hoe je er nu in staat?

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert

De vorige keer heb ik het zo veel mogelijk verborgen gehouden, totdat het bijna fout ging. Daarna ben ik naar hulp gaan zoeken en heb dit gevonden bij een groepje leeftijdsgenoten die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt als ik.

(27-03-2018, 21:55)Sanna schreef: Hoi Tim!

Ik snap de angst wel om open hierover te praten. Wat ik zelf vooral heb ervaren is dat er nog steeds een groot taboe hangt om deze ziekte. Want dat is en blijft het, een ziekte, ookal zien we er niet ziek uit.
Waaraan merk je dat je terug aan het vallen bent? Bepaalde symptomen of dingen die je hebt?


Groetjes,
Sanna

Ik voel me al een paar weken slecht zonder duidelijke reden. Daarnaast heb ik verminderde eetlust en zin om iets te doen, vooral met anderen.
Antwoord

#5

Hallo Tim,

Dat is mooi een groepje leeftijdgenoten, kan mij voorstellen dat je daar steun vond.
De vraag is natuurlijk is dat genoeg voor jou vandaag? Heb je al een professionele hulp gevraagd Tim?

Verder dat taboe op depressie. Natuurlijk is dat deels waar. Maar het thema jezelf schamen of schuldig voelen speelt ook een belangrijke rol.
Het heeft ook te maken met hoe jij jezelf presenteert. Dat is altijd knap lastig voor ons.
Ik ben nu zover dat ik weinig geheimen meer heb. Ik geef bijv. workshops over dit onderwerp, waarbij ik mijn eigen geschiedenis uitgebreid beschrijf. Ik ben de schaamte voorbij gelukkig.

Groeten,  Bert
Antwoord

#6

(28-03-2018, 17:48)Bert schreef: Hallo Tim,

Dat is mooi een groepje leeftijdgenoten, kan mij voorstellen dat je daar steun vond.
De vraag is natuurlijk is dat genoeg voor jou vandaag? Heb je al een professionele hulp gevraagd Tim?

Verder dat taboe op depressie. Natuurlijk is dat deels waar. Maar het thema jezelf schamen of schuldig voelen speelt ook een belangrijke rol.
Het heeft ook te maken met hoe jij jezelf presenteert. Dat is altijd knap lastig voor ons.
Ik ben nu zover dat ik weinig geheimen meer heb. Ik geef bijv. workshops over dit onderwerp, waarbij ik mijn eigen geschiedenis uitgebreid beschrijf. Ik ben de schaamte voorbij gelukkig.

Groeten,  Bert

Het probleem met professionele hulp is dat mijn ouders hierop tegen zijn. Ik ben nu 18 en woon nog thuis dus het wordt denk ik moeilijk om professionele hulp te vinden.

Ik dat je gelijk hebt over dat ik me erover schaam. Mijn vrienden staan altijd klaar voor me en helpen me als ik hulp nodig heb, dus het voelt net of ik ze met mij terugval laat zitten alsof ze niet genoeg zijn. Ik wil niet dat ze er zo over gaan denken na alles wat ze voor me hebben gedaan.
Antwoord

#7

(29-03-2018, 09:24)Tim schreef: Het probleem met professionele hulp is dat mijn ouders hierop tegen zijn. Ik ben nu 18 en woon nog thuis dus het wordt denk ik moeilijk om professionele hulp te vinden.

Ik dat je gelijk hebt over dat ik me erover schaam. Mijn vrienden staan altijd klaar voor me en helpen me als ik hulp nodig heb, dus het voelt net of ik ze met mij terugval laat zitten alsof ze niet genoeg zijn. Ik wil niet dat ze er zo over gaan denken na alles wat ze voor me hebben gedaan.

Hoi Tim, 

Ik wil even inhaken. Ik herken het waar je tegenaan loopt, ik heb ook een terugval gehad en ik wist ook niet of ik het aan mensen moest vertellen (om dezelfde reden als jou). Ik wilde eerst zeker weten of het wel een terugval was, maar dat weet je eigenlijk pas na een tijd pas zeker als je jezelf weer aan het isoleren bent. Zelf heb ik het niet tegen mijn vader gezegd (hij is autistisch en snapt het niet en mijn moeder is overleden), maar wel tegen andere familieleden. Gelukkig pakte zij het erg goed op en vonden het helemaal niet raar dat ik weer depressief was, dit was voor mij wel heel fijn. Tevens heb ik meestal hulpverlening gehad zonder dat mijn vader het wist. Als je 18 bent dan hoeven je ouder(s) geen toestemming te geven. Misschien niet het beste wat je kunt doen, maar als je het echt niet wil vertellen, maar wel hulp wilt, dan zou je daar toch aan kunnen denken.

Groetjes Sanne
Antwoord

#8

Hallo Tim,

Jouw ouders willen dus niet dat je professionele hulp zoekt. Ik vraag mij af waarom niet?
Schamen zij zich als hun zoon een depressie ontwikkeld?
Zou het zo kunnen zijn dat het jouw ouders niet lukt jou emotioneel te ondersteunen?
Kan het zijn dat dit al langer zo is? Zo maar wat (toch zeer belangrijke) vragen.

Ben het met Sanna eens. Overweeg serieus naar jouw huisarts te gaan. Deze heeft vaak een POH (praktijkondersteuner bij GGZ problemen) in dienst. Daar kun je dan veilig jouw verhaal vertellen. Zij kan je ook adviseren.

Voor mij was het belangrijk dat ik veilig mijn verhaal kwijt kon. ik kan mij voorstellen dat jij je vrienden niet steeds wil belasten met jouw vragen en stemming. Je er voor schamen is niet helpend, jouw eigenwaarde en zelfvertrouwen zitten waarschijnlijk al diep in de kelder. Er over praten sterkte mijn eigenwaarde en het luchtte op.

Hoor graag jouw mening.

Groetjes,  Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Depressie Started by Xavier
8 Replies - 413 Views
27-03-2024, 10:37
Laatste bericht: Sann
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
22-01-2024, 00:06
Laatste bericht: Joy
07-12-2023, 00:14
Laatste bericht: Mabel
20-11-2023, 02:13
Laatste bericht: Mabel
05-10-2023, 20:47
Laatste bericht: Sander45
  Depressie eenzaamheid Started by Marc108
4 Replies - 499 Views
02-09-2023, 13:59
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Postpartum depressie Started by Liefie
3 Replies - 417 Views
19-08-2023, 22:56
Laatste bericht: Joy
28-05-2023, 13:00
Laatste bericht: Wandelaar
27-03-2023, 19:03
Laatste bericht: Jarno



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)