Hey mensen,

Ik ben nieuw hier. Ik zit op dit moment al een dik halfjaar onder behandeling voor mijn ernstige depressie maar een komt geen eind aan lijkt het.. Weer nieuwe medicatie, weer nieuwe therapie.

Weer nieuwe sneeën in mijn lichaam, weer teleurstelling, weer het gevoel dat het het allemaal niet waard is.

Ik hoop hier een uitlaatklep te kunnen vinden met mensen die ook hiermee kampen.

Hoi Unnoticed, welkom op het forum! Ik schrijf hier als "partner van" dus kan je geen herkenning of tips geven. Wel hoop ik dat je hier vindt wat je zoekt. En reageer ook gerust op andere topics als je daar behoefte aan hebt. Hier ben je niet onopgemerkt hoor!

Hey mensen,

Ik ben nieuw hier. Ik zit op dit moment al een dik halfjaar onder behandeling voor mijn ernstige depressie maar een komt geen eind aan lijkt het.. Weer nieuwe medicatie, weer nieuwe therapie.

Weer nieuwe sneeën in mijn lichaam, weer teleurstelling, weer het gevoel dat het het allemaal niet waard is.

Ik hoop hier een uitlaatklep te kunnen vinden met mensen die ook hiermee kampen.

Hallo!

Welkom op het forum, ik hoop dat je hier inderdaad de uitlaatklep vindt die je zoekt.

Dat er geen einde aan lijkt te komen herken ik heel erg. Ik had gehoopt er met een maandje wel weer bovenop te zijn, maar helaas zijn dat nou eenmaal niet erg realistische gedachten. 

Komt het bij jou voor dat je soms betere, en soms slechtere dagen hebt? Daarmee bedoel ik niet dat de goede dagen helemaal happy zijn, maar dat die dagen wel dragelijker zijn dan anderen. 

Je zegt dat je nieuwe medicatie en nieuwe therapie hebt, is dit omdat jijzelf niet tevreden was met hoe het hiervoor ging? 

Ik weet verder niet veel van je situatie maar realiseer je alsjeblieft wel dat je al een halfjaar verder bent! Ik kan me voorstellen dat je misschien niet had verwacht dat je zo ver zou komen, 6 maanden geleden. Maar dat is je dus in ieder geval wel gelukt! Helaas is herstel niet een soepele stijgende lijn, maar verloopt het vaak erg moeizaam. Het feit dat je al een half jaar aan het vechten bent is iets waar je ongelooflijk trots op mag zijn!  

Ik hoop van je te horen.

Liefs en heel veel sterkte! 
Siem

Hallo!

Welkom op het forum, ik hoop dat je hier inderdaad de uitlaatklep vindt die je zoekt.

Dat er geen einde aan lijkt te komen herken ik heel erg. Ik had gehoopt er met een maandje wel weer bovenop te zijn, maar helaas zijn dat nou eenmaal niet erg realistische gedachten. 

Komt het bij jou voor dat je soms betere, en soms slechtere dagen hebt? Daarmee bedoel ik niet dat de goede dagen helemaal happy zijn, maar dat die dagen wel dragelijker zijn dan anderen. 

Je zegt dat je nieuwe medicatie en nieuwe therapie hebt, is dit omdat jijzelf niet tevreden was met hoe het hiervoor ging? 

Ik weet verder niet veel van je situatie maar realiseer je alsjeblieft wel dat je al een halfjaar verder bent! Ik kan me voorstellen dat je misschien niet had verwacht dat je zo ver zou komen, 6 maanden geleden. Maar dat is je dus in ieder geval wel gelukt! Helaas is herstel niet een soepele stijgende lijn, maar verloopt het vaak erg moeizaam. Het feit dat je al een half jaar aan het vechten bent is iets waar je ongelooflijk trots op mag zijn!  

Ik hoop van je te horen.

Liefs en heel veel sterkte! 
Siem

Hey Siem!

Bedankt voor je bericht.

Om even terug te komen op je vragen omtrent de medicatie en therapie, dit heb ik zelf eigenlijk niet besloten. Dit wordt mijn vierde behandeling en vierde antidepressiva omdat het allemaal niet aanslaat. Psychologen komen niet verder met me omdat mijn klachten niet te herleiden zijn vanuit een bepaalde gebeurtenis. Ik heb veel meegemaakt maar dit is allemaal plots gekomen zonder dat ik het eigenlijk doorhad.

Ik heb inderdaad ook wel dagen die te verdragen zijn, maar eigenlijk is er altijd wel een dieptepunt in die dag en blijft de ondertoon toch aanwezig dat ik het leven zwaar vind en dat ik het elke dag zwaarder begin te vinden..

Zes maanden is inderdaad een lange tijd, en ergens mag ik misschien ook wel trots zijn dat ik er nog ben. Maar ik merk heel erg aan mezelf dat ik het niet nog eens zes maanden zo kan volhouden omdat het toch wel elke week een stap erger wordt dan de week ervoor helaas..

Groetjes,

Hey Siem!

Bedankt voor je bericht.

Om even terug te komen op je vragen omtrent de medicatie en therapie, dit heb ik zelf eigenlijk niet besloten. Dit wordt mijn vierde behandeling en vierde antidepressiva omdat het allemaal niet aanslaat. Psychologen komen niet verder met me omdat mijn klachten niet te herleiden zijn vanuit een bepaalde gebeurtenis. Ik heb veel meegemaakt maar dit is allemaal plots gekomen zonder dat ik het eigenlijk doorhad.

Ik heb inderdaad ook wel dagen die te verdragen zijn, maar eigenlijk is er altijd wel een dieptepunt in die dag en blijft de ondertoon toch aanwezig dat ik het leven zwaar vind en dat ik het elke dag zwaarder begin te vinden..

Zes maanden is inderdaad een lange tijd, en ergens mag ik misschien ook wel trots zijn dat ik er nog ben. Maar ik merk heel erg aan mezelf dat ik het niet nog eens zes maanden zo kan volhouden omdat het toch wel elke week een stap erger wordt dan de week ervoor helaas..

Groetjes,

 
Hey,

Wat naar dat de therapie en medicatie niet aanslaan. Wat vind je er zelf van dat het in een halfjaar al vier keer is veranderd? Ik kan me voorstellen dat dat ook onrust veroorzaakt. Mij is vaak verteld dat medicatie tot wel 6 weken nodig heeft om enig effect te hebben, en voor therapie geldt volgens mijn behandelaren een nog veel langere periode. Heb je er wel inspraak in gehad dat het werd veranderd? 

En wat betreft de "oorzaak" van de depressie: Ik vind het erg apart dat het voor de psychologen een probleem is dat ze geen aanleiding kunnen vinden. Mij is (met moeite dat wel) aan het verstand gepeuterd dat een depressie echt een ziekte is. Het gaat er dan ook niet zozeer om wat de oorzaak is, maar wat wel telt is om een juiste behandeling te vinden. Als je bijvoorbeeld een longontsteking hebt is het misschien wel fijn om een oorzaak te kunnen vinden, maar het is niet noodzakelijk voor de behandeling. Hiermee wil ik niet zeggen dat gebeurtenissen in je leven die misschien hebben bijgedragen aan hoe je je nu voelt niet van belang zijn, maar meer dat de depressie op zichzelf behandeld zou moeten kunnen worden. Hopelijk kun je dan zodra het iets beter gaat aan de slag met die andere dingen. Dat is in ieder geval wel het plan bij mij. Er zijn een hele hoop dingen die waarschijnlijk veel schade hebben veroorzaakt in hoe ik denk en wat ik voel, maar op het moment is dat niet waar de nadruk van de behandeling op ligt. Ik kan trouwens alleen praten van wat ik de afgelopen maanden zelf heb geleerd, ik heb er verder weinig verstand van. 

Wat de "goede" dagen betreft: een opdracht die ik heb gekregen is om een brief aan mezelf te schrijven op het moment dat het ietsjes beter gaat zodat ik die kan lezen wanneer het heel slecht gaat. Ik heb nog niet de kans gehad om dat te doen (helaas omdat het gewoon niet goed gaat) maar misschien zou je dat kunnen proberen? Misschien helpt het ons wel :
 
Hou vol! Uiteindelijk gaat het voorbij. 

Veel liefs en ik wens je veel moed en hoop toe,

Siem