Ik ben klaar met school en sta nu voor de keuze om te studeren of een tussenjaar te nemen. De deadline om je in te schrijven is al over minder dan twee weken. En als ik heel eerlijk ben heb ik helemaal geen zin om te studeren. Ik wil eigenlijk helemaal niets. Ik wil eigenlijk geen eens vooruit kijken en leef van dag tot dag. Ik ken mezelf en ga er dan niet over nadenken en krijg dan uiteindelijk spijt dat ik niet ben gaan studeren, want als iets niet meer kan wil je het nog liever. Dus forceer ik me om er wel over na te denken. Alleen studeren met de depressie waar ik nu in zit gaat hem niet worden. Ik kreeg mijzelf op de middelbare er al niet naar om wat te doen. En het patroon dat ik heb buiten en tijdens school is niet dat je denkt van ja zo ga je het halen. Op de havo en vwo hoefde ik eigenlijk niet echt iets te doen, maar als je naar de universiteit gaat zal dat wel moeten. Ik dacht altijd yes ik ga ... studeren, maar nu zie ik er steeds meer tegenop. Ik heb gewoon echt geen zin. Dit zegt mijn emotionele kant. Rationeel gezien is het misschien wel beter. Een jaar niets, zonder doel met m'n depressie is niet bevordelijk. 
Nadat ik mijn havo afgerond had en naar het vwo ging zag ik allemaal oude klasgenoten die verder gingen, het studentenleven ingingen. Ze feestte veel en het leek alsof ze het erg leuk hadden. Ik had er moeite mee, niet dat ik ze het niet gun, maar iedereen gaat door en ik bleef voor mijn gevoel een beetje hangen op de middelbare school en ik 'liep achter'. Als je niet gaat studeren krijg je dat gevoel natuurlijk nog meer.
Er zijn in mijn klas meerderen die een tussenjaar nemen, maar die gaan dan reizen. Ze hebben allemaal een doel en ik wil eigenlijk gewoon niets. Ik had altijd een passie en dat wilde ik dan ook gaan studeren. Maar ik geef er steeds en steeds minder om. Ik heb er nu helemaal geen zin meer in en het begint me steeds minder te boeien. Eigenlijk net zoals alles.

Moeilijk is dat. Als ik het verhaal zo lees, lijkt het me dat je misschien ook ná dat jaar niet meer wilt studeren. Of helemaal niet meer. Dat zou natuurlijk jammer zijn. Ik weet niet in hoeverre je al begeleiding hebt gehad bij jouw depressie? Je zou het tussenjaar natuurlijk kunnen gebruiken om aan jezelf te werken. Zonder doel een tussenjaar, lijkt me in jouw geval niet bevorderlijk. Misschien zak je dan verder weg. Dit is natuurlijk allemaal gis-werk van mijn kant. Maar misschien wel iets om over na te denken?

A3,

Wat was je passie? Te gek dat je dat al hebt ervaren trouwens. Hou die waakvlam brandend.
Want zoiets kan ook ook weer gaan leven als je ermee bezig bent.  
Maar ik vind het idee van positiva eigenlijk helemaal niet gek. Verwerk dat nare verleden, neem het niet mee je leven in, doe wat nodig is om je beter te gaan voelen. Zoek hulp die je aanspreekt . Zoek een therapie die je echt ziet zitten.  Soms zijn er ook therapiemogelijkheden in het buitenland, als je dat interessant vind. 
Je bent nog jong, invensteer eerst  in jezelf en dan in een studie en loopbaan.  Nu kan je er nog helemaal de vruchten van plukken. Het lijkt t goede moment, gezien je staat van zijn. En als dat langer dan n tussenjaar duurt, dan is dat zo ..  
Misschien zul je wel n wajong kunnen aanvragen of mischien  n deeltijdbaan erbij... 
Denk er eens over... hoe je daar tegenover zou staan.  Praat ook met vrienden over dit alles. Dat kan helpen om een goede beslissing te nemen.

Maar wat je ook beslist, voor steun kun je altijd hier terecht.

Liefs, Mabel

Ik ben klaar met school en sta nu voor de keuze om te studeren of een tussenjaar te nemen. De deadline om je in te schrijven is al over minder dan twee weken. En als ik heel eerlijk ben heb ik helemaal geen zin om te studeren. Ik wil eigenlijk helemaal niets. Ik wil eigenlijk geen eens vooruit kijken en leef van dag tot dag. Ik ken mezelf en ga er dan niet over nadenken en krijg dan uiteindelijk spijt dat ik niet ben gaan studeren, want als iets niet meer kan wil je het nog liever. Dus forceer ik me om er wel over na te denken. Alleen studeren met de depressie waar ik nu in zit gaat hem niet worden. Ik kreeg mijzelf op de middelbare er al niet naar om wat te doen. En het patroon dat ik heb buiten en tijdens school is niet dat je denkt van ja zo ga je het halen. Op de havo en vwo hoefde ik eigenlijk niet echt iets te doen, maar als je naar de universiteit gaat zal dat wel moeten. Ik dacht altijd yes ik ga ... studeren, maar nu zie ik er steeds meer tegenop. Ik heb gewoon echt geen zin. Dit zegt mijn emotionele kant. Rationeel gezien is het misschien wel beter. Een jaar niets, zonder doel met m'n depressie is niet bevordelijk. 
Nadat ik mijn havo afgerond had en naar het vwo ging zag ik allemaal oude klasgenoten die verder gingen, het studentenleven ingingen. Ze feestte veel en het leek alsof ze het erg leuk hadden. Ik had er moeite mee, niet dat ik ze het niet gun, maar iedereen gaat door en ik bleef voor mijn gevoel een beetje hangen op de middelbare school en ik 'liep achter'. Als je niet gaat studeren krijg je dat gevoel natuurlijk nog meer.
Er zijn in mijn klas meerderen die een tussenjaar nemen, maar die gaan dan reizen. Ze hebben allemaal een doel en ik wil eigenlijk gewoon niets. Ik had altijd een passie en dat wilde ik dan ook gaan studeren. Maar ik geef er steeds en steeds minder om. Ik heb er nu helemaal geen zin meer in en het begint me steeds minder te boeien. Eigenlijk net zoals alles.

Hoi Anoniem,

Het lijkt me goed om in deze situatie niet iets te gaan doen wat zoveel weerstand oproept. Dan loop je de kans dat je vastloopt en misschien daardoor juist studiejaren verspeelt. Het is verleidelijk om jezelf met anderen te vergelijken, maar het levert je niets op. 'Fear of missing out' is zelden een goede motivatie. Een jaar nietsdoen hoeft ook niet. In deze tijd is het lastig, maar misschien kun je een baantje zoeken, vrijwilligerswerk misschien, terwijl je in therapie gaat.

Ik ben klaar met school en sta nu voor de keuze om te studeren of een tussenjaar te nemen. De deadline om je in te schrijven is al over minder dan twee weken. En als ik heel eerlijk ben heb ik helemaal geen zin om te studeren. Ik wil eigenlijk helemaal niets. Ik wil eigenlijk geen eens vooruit kijken en leef van dag tot dag. Ik ken mezelf en ga er dan niet over nadenken en krijg dan uiteindelijk spijt dat ik niet ben gaan studeren, want als iets niet meer kan wil je het nog liever. Dus forceer ik me om er wel over na te denken. Alleen studeren met de depressie waar ik nu in zit gaat hem niet worden. Ik kreeg mijzelf op de middelbare er al niet naar om wat te doen. En het patroon dat ik heb buiten en tijdens school is niet dat je denkt van ja zo ga je het halen. Op de havo en vwo hoefde ik eigenlijk niet echt iets te doen, maar als je naar de universiteit gaat zal dat wel moeten. Ik dacht altijd yes ik ga ... studeren, maar nu zie ik er steeds meer tegenop. Ik heb gewoon echt geen zin. Dit zegt mijn emotionele kant. Rationeel gezien is het misschien wel beter. Een jaar niets, zonder doel met m'n depressie is niet bevordelijk. 
Nadat ik mijn havo afgerond had en naar het vwo ging zag ik allemaal oude klasgenoten die verder gingen, het studentenleven ingingen. Ze feestte veel en het leek alsof ze het erg leuk hadden. Ik had er moeite mee, niet dat ik ze het niet gun, maar iedereen gaat door en ik bleef voor mijn gevoel een beetje hangen op de middelbare school en ik 'liep achter'. Als je niet gaat studeren krijg je dat gevoel natuurlijk nog meer.
Er zijn in mijn klas meerderen die een tussenjaar nemen, maar die gaan dan reizen. Ze hebben allemaal een doel en ik wil eigenlijk gewoon niets. Ik had altijd een passie en dat wilde ik dan ook gaan studeren. Maar ik geef er steeds en steeds minder om. Ik heb er nu helemaal geen zin meer in en het begint me steeds minder te boeien. Eigenlijk net zoals alles.

Dag Anoniem,
Ja dat is naar zon keuzemoment terwijl je juist door depressie niet kiezen kan. 
Een tussenjaar reizen trekt je niet en onderzoek wees ook uit dat mensen daar niet veel me opschieten. Reizen past ook niet bij je depressieve gevoelenshe. 

Werken is de beste optie voor een tussenjaar. Misschien werk in de omgeving van waar je passie lag? Dan krijg je er vanzelf meer contact mee en een realistisch idee van wat t inhoudt. Dat zijn voordelen voor als je later toch zou besluiten te studeren. En je hebt ruimte voor therapie om aan je depressie te werken. Zoek hulp, je leven hoeft niet stil te blijven staan nu. Veel mensen hebben last van depri en het kan er over een tijdje weer heel anders uitzien voor je. Er is veel hulp mogelijk van medicatie tot groepen en individueel. Je hoeft het niet alleen te doen.
Ik snap goed dat je nu niet opbrengt te studeren dus zoek werk of vrijwilligerswerk in de buurt van je passie en vraag hulp. Je bent een uniek mens en voor jou is een plek in deze wereld waar je thuis hoort. 
Je kan zoeken en ook het toeval speelt een rol. Kansen pakken die voor je voeten komen rollen is ook een kunst
Succes en laat nog s weten hoe het verder gaat svp

Dag Anoniem,
Ja dat is naar zon keuzemoment terwijl je juist door depressie niet kiezen kan. 
Een tussenjaar reizen trekt je niet en onderzoek wees ook uit dat mensen daar niet veel me opschieten. Reizen past ook niet bij je depressieve gevoelenshe. 

Werken is de beste optie voor een tussenjaar. Misschien werk in de omgeving van waar je passie lag? Dan krijg je er vanzelf meer contact mee en een realistisch idee van wat t inhoudt. Dat zijn voordelen voor als je later toch zou besluiten te studeren. En je hebt ruimte voor therapie om aan je depressie te werken. Zoek hulp, je leven hoeft niet stil te blijven staan nu. Veel mensen hebben last van depri en het kan er over een tijdje weer heel anders uitzien voor je. Er is veel hulp mogelijk van medicatie tot groepen en individueel. Je hoeft het niet alleen te doen.
Ik snap goed dat je nu niet opbrengt te studeren dus zoek werk of vrijwilligerswerk in de buurt van je passie en vraag hulp. Je bent een uniek mens en voor jou is een plek in deze wereld waar je thuis hoort. 
Je kan zoeken en ook het toeval speelt een rol. Kansen pakken die voor je voeten komen rollen is ook een kunst
Succes en laat nog s weten hoe het verder gaat svp

Dank u ! Uw bericht doet me goed

Hoi a,

Ben wel benieuwd naar hoe je er inmiddels over denkt...?

Groetjes!

Hoi a,

Ben wel benieuwd naar hoe je er inmiddels over denkt...?

Groetjes!

Ik denk dat ik een tussenjaar ga doen. Maar heb er met mijn huidige toestand niet veel behoefte aan gehad om er over na te denken. Daarom heb ik mij maar ingeschreven en kan ik mij voor 1 september nog uitschrijven. Denk alleen niet dat er veel zal veranderen binnen deze tijd.

Oké,  dat is voor nu een goede keuze, je opties zijn nog open. Hoe gaat het nu?
Heb je ideeën voor je tussenjaar?

Groet, Mabel

Oké,  dat is voor nu een goede keuze, je opties zijn nog open. Hoe gaat het nu?
Heb je ideeën voor je tussenjaar?

Groet, Mabel

Hoi,
Nog steeds hetzelfde. Voel me wat vaker neutraal ipv heel down, maar blij al lang niet meer. 
Ik heb geen ideeën voor een tussenjaar. Ik denk gewoon niets. Heb nergens zin in en wel behoefte aan gewoon niets. Maar het zal niet goed zijn voor iemand om een jaar niets te doen, lijkt me. Maar het is wel iets waar ik behoefte aan heb.