Het is inmiddels 2.5 maanden geleden dat mijn partner zijn leven heeft beëindigd. En daarmee mijn toekomst en levensvreugde. Tijdelijk, daar ga ik van uit. Want mijn nick-name is gelukkig ook mijn karakter. Maar de weekeinden zijn zo zwaar. Dan was hij altijd bij mij. Hij wás er niet alleen. We hadden altijd intensief contact. Alles werd besproken (achteraf niet alles), problemen werden op tafel gegooid, we klusten samen in het huis, keken samen tv, vielen hand-in-hand in slaap. Klef (zeiden de kinderen ;-)), maar wij werden er blij van.  Ik vergeet nooit dat we in het centrum liepen, dat hij ineens mijn zoons hand pakte (puber leeftijd) en begon te huppelen. Mijn zoon vond het super grappig en huppelde mee. Die dingen maken de herinneringen, maar tegelijkertijd het gemis groots. De eenvoudige dingen, waar ik gelukkig altijd van uitgesproken heb dat ze speciaal waren, zoals een een kopje koffie klaar zetten, een weekeindje weg, maar ook een lief briefje, mis ik zo erg. Hij was speciaal, maar zag dat zelf niet. En soms ga kapot van verdriet. Toch neem ik hem niets kwalijk. Ik hoop dat hij nou eindelijk rust gevonden heeft. Maar ik zou zo graag nog een paar dingen zeggen. Twee weken na zijn overlijden heb ik een puppy gekocht. Dat waren we samen al van plan. Hij was gek op dieren, en ik ook. Het is zo'n lieve hond. Hij zou van hem gehouden hebben..

hoi Positiva,

Pittig jkt me dat om je partner zo te missen, gelukkig heb je de positieve herinneringen van hem met jullie tween en je gezin.
sterkte er mee.

groet,
Run

Hoi positiva,

Ik heb gelukkig nog nooit zoiets mee hoeven maken, kan wel redelijk begrijpen welke emoties en gedachten er bij jouw ervaring loskomen.
Maar vind het moeilijk om op je verhaal te reageren, aangezien ik je weinig troost kan bieden en zelf er ook geen ervaring mee heb.

Hoop dat je langzaam hersteld uit deze vreselijke periode en wens je alle kracht en geluk toe.
Je doet het hier super op het forum, vele malen dank.

Het is inmiddels 2.5 maanden geleden dat mijn partner zijn leven heeft beëindigd. En daarmee mijn toekomst en levensvreugde. Tijdelijk, daar ga ik van uit. Want mijn nick-name is gelukkig ook mijn karakter. Maar de weekeinden zijn zo zwaar. Dan was hij altijd bij mij. Hij wás er niet alleen. We hadden altijd intensief contact. Alles werd besproken (achteraf niet alles), problemen werden op tafel gegooid, we klusten samen in het huis, keken samen tv, vielen hand-in-hand in slaap. Klef (zeiden de kinderen ;-)), maar wij werden er blij van.  Ik vergeet nooit dat we in het centrum liepen, dat hij ineens mijn zoons hand pakte (puber leeftijd) en begon te huppelen. Mijn zoon vond het super grappig en huppelde mee. Die dingen maken de herinneringen, maar tegelijkertijd het gemis groots. De eenvoudige dingen, waar ik gelukkig altijd van uitgesproken heb dat ze speciaal waren, zoals een een kopje koffie klaar zetten, een weekeindje weg, maar ook een lief briefje, mis ik zo erg. Hij was speciaal, maar zag dat zelf niet. En soms ga kapot van verdriet. Toch neem ik hem niets kwalijk. Ik hoop dat hij nou eindelijk rust gevonden heeft. Maar ik zou zo graag nog een paar dingen zeggen. Twee weken na zijn overlijden heb ik een puppy gekocht. Dat waren we samen al van plan. Hij was gek op dieren, en ik ook. Het is zo'n lieve hond. Hij zou van hem gehouden hebben..

Lieve Positiva, ik ben aangegrepen over wat jij schrijft. Ik leef met je mee. Ik kan er heel goed inkomen dat je hem ontzettend mist. Bedankt dat je dat met ons wilt delen. Een heel uitgesproken besluit heeft jouw partner genomen wat je nu niet anders kan dan aanvaarden ook al valt het heel erg zwaar. Wat mooi van die puppy , ik hoop dat je veel liefde en genegenheid van het beestje kan krijgen en er ook veel liefde aan kwijt kan. Ik wens je heel veel sterkte in dit zware proces van aanvaarding. Groetjes cyranno.

Positiva,

Wat een mooi en ontroerend bericht van jou. Wat een kracht en wat een medeleven straalt het uit.
Wat een prachtige mooie en fijne herinneringen heb je zo te lezen. Ondanks de depressies.
Ik vind je een sterk, krachtig en mooi persoon. En ik hoop dat je van je eigen kracht een deugd maakt, maar daar twijfel ik bij jou niet aan.

Fijn dat je even update, je bent ook wel een beetje het opperhoofd van het forum. 



Sterkte, kracht en liefde voor jou toegewenst. 


Liefs van Shalin