Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Sky, 33, niet mezelf en vraag me af of ik dat ooit ben geweest


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-11-2018, 12:10 door Sky. Edit Reason: Vraag erbij )

Hi allen,

Ik ben 33 moeder van een heerlijk 2 jarig meisje. Zij is de enige waar ik nog echt blij van word.

Ik heb mij mijn hele leven aangepast aan anderen, ben er gevoelig voor emoties en mijn ouders hebben mij op mijn 14e uit huis gegooid. 

Verdriet en boosheid werden thuis niet besproken. Hierdoor zit alles letterlijk vast in mij en hierdoor is mijn batterij niet op maar zelfs kapot.

Ik slaap en huil veel. Ga 1x pw naar de psych en ik vind alles erg logisch en begrijpelijk maar ben nog te op om ook resutaat te zien.

Ik ben thuis. Probeer veel alleen te zijn want alleen dan voel ik me het minst depressief en kan ik mijn eigen gevoelens toelaten.

Ik kwam hier omdat ik een vraag heb, hopelijk kan iemand me helpen. Staat ook in werk topic.
[quote pid='7228' dateline='1542360909']
Hi allen,

Momenteel ben ik 2 maanden 100% thuis en merk ik nog geen verbetering.

Ik was vorige week bij de bedrijfsarts (2e x maar 1e arts was een ander) die vrijwel direct begon over de wet poortwacht en dat het maar goed is dat die er is want vroeger maakte veel te veel mensen misbruik van de ziektewet.

Het vertrouwen dat ik al amper heb in mensen, zakte direct tot -10 en uiteraard was de conclusie vh gesprek dat ik snel een plan moet maken met mijn werkgever samen mbt reintegratie. En dat hij geen bezwaar ziet om voor mij ander werk te vinden.

Ik barstte in tranen uit maar durfde alleen maar ja te knikken toen hij zei dat het juist goed is om weer wat te gaan doen.

Ik heb hierdoor een terugslag gehad. Ik huil weer heel veel, denk weer vaker aan dood zijn en raak in paniek als alleen maar denk aan iets moeten doen. Momenteel krijg ik in de supermarkt al paniekaanvallen en word ik thuis duizelig als mijn dochter (2) wat drukker of aanhankelijker is.

Nu heb ik wat op internet rondgekeken en is het advies van een ba wel erg zwaar. Ik wil eigenlijk het liefst mijn baas bellen vertellen dat hij in dat plan wat mij betreft mag zetten dat zolang ik in elk hoog gebouw een springplank zie, ik denken aan werk nog te veel werk vind.

Ik wil nu alleen maar ontslag nemen. Mijn werkgever staat denk ik wel aan mijn kant qua ruimte geven. Maarja, ik snap ook dat zij niet willen blijven dokken voor iemand die thuis zit.

Mijn vraag dus: wat moet er in dat verdomde plan van aanpak? Mag daar ook in staan dat ik 1x per maand koffie drink met collega ofzo? Dat vind ik al een verschrikkelijk idee maar lijkt me niet dat daar in staat dat het plan is dat we niks doen?

Iemsnd ervaringen hiermee? Ik ben nu in paniek en merk dat ik me erg druk maak ??
[/quote]
Antwoord

#2

(16-11-2018, 11:19)pid=\7227 schreef:[quote pid='7228' dateline='1542360909']
Hi allen,

Momenteel ben ik 2 maanden 100% thuis en merk ik nog geen verbetering.

Ik was vorige week bij de bedrijfsarts (2e x maar 1e arts was een ander) die vrijwel direct begon over de wet poortwacht en dat het maar goed is dat die er is want vroeger maakte veel te veel mensen misbruik van de ziektewet.

Het vertrouwen dat ik al amper heb in mensen, zakte direct tot -10 en uiteraard was de conclusie vh gesprek dat ik snel een plan moet maken met mijn werkgever samen mbt reintegratie. En dat hij geen bezwaar ziet om voor mij ander werk te vinden.

Ik barstte in tranen uit maar durfde alleen maar ja te knikken toen hij zei dat het juist goed is om weer wat te gaan doen.

Ik heb hierdoor een terugslag gehad. Ik huil weer heel veel, denk weer vaker aan dood zijn en raak in paniek als alleen maar denk aan iets moeten doen. Momenteel krijg ik in de supermarkt al paniekaanvallen en word ik thuis duizelig als mijn dochter (2) wat drukker of aanhankelijker is.

Nu heb ik wat op internet rondgekeken en is het advies van een ba wel erg zwaar. Ik wil eigenlijk het liefst mijn baas bellen vertellen dat hij in dat plan wat mij betreft mag zetten dat zolang ik in elk hoog gebouw een springplank zie, ik denken aan werk nog te veel werk vind.

Ik wil nu alleen maar ontslag nemen. Mijn werkgever staat denk ik wel aan mijn kant qua ruimte geven. Maarja, ik snap ook dat zij niet willen blijven dokken voor iemand die thuis zit.

Mijn vraag dus: wat moet er in dat verdomde plan van aanpak? Mag daar ook in staan dat ik 1x per maand koffie drink met collega ofzo? Dat vind ik al een verschrikkelijk idee maar lijkt me niet dat daar in staat dat het plan is dat we niks doen?

Iemsnd ervaringen hiermee? Ik ben nu in paniek en merk dat ik me erg druk maak ??

[/quote]
Hallo Sky,

Ontslag nemen is een heel SLECHT idee. Je ontneemt jezelf allerlei rechten. Gauw uit je hoofd zetten dus.

De Wet Poortwachter is vooral bedacht voor werkgevers en in de Wet Verbetering Poortwachter is de 'verbetering' eerder een versobering voor de werknemer.
Poortwachter is bedacht voor werkgevers om langdurig zieke medewerkers zaken te kunnen opleggen. Het geeft op papier ook jou als werknemer rechten, maar in de praktijk blijkt daar weinig van. Maar, dat is mijn mening, met mijn praktijkervaring.

Wat jij nu moet doen is wat je gevoel je ingeeft. Als jij te ziek bent om te werken; doe dat dan ook niet. Maak je niet druk om je werkgever, want die is verzekerd voor zieke werknemers en zo niet, dan is dat zijn schuld.

Jij en je werkgever maken samen een plan. Dat wil zeggen dat als jullie niet tot overeenstemming komen, dat er ook in moet staan. Eén van je plichten is dat je aantoonbaar werk moet maken van je herstel. Hulp zoeken zoals je al aan het doen bent, is zo'n aantoonbare actie. Als jij het niet aankunt op je werk langs te gaan voor een praatje of koffie of wat dan ook: dan doe je dat niet.

sterkte en als je nog vragen hebt, stel ze.

Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Sky
Antwoord

#3

Ik ben zo blij dat iemand reageert Sad Ik merk echt dat ik hierdoor weer zoveel meer druk ervaar.

Ik heb psychische hulp en start binnenkort manuele therapie voor mijn nek en rug. Ik ben dus heel erg bezig met beter worden en ik wil niks liever, voor mijn dochtertje.

Maar ik heb laatst even koffie gedronken met collega ergens anders ivm een contract dat getekend moest worden en ik was er zo gestresst door. Onderweg erheen duizelig, erna moe en verdrietig. Hij was namelijk erg negatief over de sfeer op werk nu.

Als ik nu de hr manager wil mailen ivm dat plan van aanpak, knijpt mijn keel al dicht. Ik snap wat die wet wil maar als ik bij alles zeg dat het niet gaat, werk ik dan niet te weinig mee? 

Ik snap dat niemand mij kan dwingen iets te doen, maar is het beter om iets in de toekomst in te plannen ookal zie ik het niet zitten en kijken of het tegen die tijd beter gaat? En zo nee, alsnog niet gaan en dus ziekmelden oid? Of moet ik op alles aangeven dat dat niet gaat in het plan zelf? 

Ik wil meewerken aan herstel maar aangezien het nu slechter gaat dan toen ik uitviel, lukt werken gewoon echt niet.
Antwoord

#4

Hallo Sky,

Je hebt in iedere geval een vervelende jeugd gehad als je al op je 14de het huis uitgegooid word! welke ouders doen dat nou bij hun kind? Sad 
Ik herken mij zo in jou, het enigste wat ik dan niet kan worden is moeder want ben een man Tongue
Ik rol in de nacht heel erg door mijn bed heen tot dat blijkbaar me lichaam besluit om het op te geven en eindelijk in slaap val.

Ik voel me ook elke dag alleen, eenzaam (Al ruim 10 jaar) en ga er ook stuk aan.
Vond dit in een andere bericht van je zo goed en "Ik heb er een hekel aan als mensen tips geven, die me het gevoel geven iets te moeten." 

Moeder zijn is de moeilijkste baan in de hele wereld, en ja dat zeg ik als man.
Je moet voor een klein kindje zorgen, die je een toekomst moet geven, dat is toch veel en veel lastiger dan even een computer aan zetten en voor een bedrijf even iets invullen?
Ik vind het echt mooi, dat je toch nog vrolijk word van je dochtertje! Ondakst dat ik je niet ken. Wil je me beloven dat je elke dag blij word van haar? 
Ze wil jou in de toekomst zien als de vrouw die haar heeft groot gebracht, haar een leuke jeugd hebt gegeven. 

Ik kan je met het over je baan niets vertellen, ik ben al 5 jaar werkloos heb bij de Gemeente gewerkt, maar heel gedoe en verhaal die hier nog wel ergens staat.
Nu kan ik nog steeds geen baan vinden en praat er ook niet meer zo over.. 
Heb ook veel gevoelens van zelfmoord, en wil ook liever dood.
Hulp in Nederland geloof ik niet zo na, als ik zie hoe mijn eigen ouders zijn behandeld toen ze er lagen (1 had Kanker en 1 had hartinfarct in het zelfde fucking jaar!!!) 

Heb altijd zelf opgelost. En hoop dat ik iemand vind die ook eens na mij luistert, en er voor me echt wil zijn.
Dat moet jij ook hebben. Want neem aan dat er geen "Papa" in spel is want die heb je niet genoemd. 

Hoop dat je wat aan me bericht hebt gehad, als je wil praten mag je me altijd wat sturen.

Maar... ik wil je 1 vraag stellen. 

Wat moet jou dochter doen, als mama dood wil? Waar moet ze heen? Ga alsjeblieft, niet dood of iets raars doen Sky.
Laat je dochter niet achter.. Ze heeft mams nodig, jij bent haar heldin. 

Doe geen stomme dingen, ik heb er van geleerd door mijn zelfmoord actie door verstikking heel tijd terug. 

Geen gekke dingetjes doen, en blij voor je dochtertje. Zij vertrouwd op je en houdt ontzettend veel van je..


Moet er bijna zelf van janken nu ik je dit schrijf, ik zal het verschrikkelijk vinden als dat meisje zonder haar mams moet leven mocht je er niet meer willen zijn...

Hou het vol!

Liefs Asus
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Asus :   • Sky
Antwoord

#5

(16-11-2018, 16:19)Asus schreef: Hallo Sky,

Je hebt in iedere geval een vervelende jeugd gehad als je al op je 14de het huis uitgegooid word! welke ouders doen dat nou bij hun kind? Sad 
Ik herken mij zo in jou, het enigste wat ik dan niet kan worden is moeder want ben een man Tongue
Ik rol in de nacht heel erg door mijn bed heen tot dat blijkbaar me lichaam besluit om het op te geven en eindelijk in slaap val.

Ik voel me ook elke dag alleen, eenzaam (Al ruim 10 jaar) en ga er ook stuk aan.
Vond dit in een andere bericht van je zo goed en "Ik heb er een hekel aan als mensen tips geven, die me het gevoel geven iets te moeten." 

Moeder zijn is de moeilijkste baan in de hele wereld, en ja dat zeg ik als man.
Je moet voor een klein kindje zorgen, die je een toekomst moet geven, dat is toch veel en veel lastiger dan even een computer aan zetten en voor een bedrijf even iets invullen?
Ik vind het echt mooi, dat je toch nog vrolijk word van je dochtertje! Ondakst dat ik je niet ken. Wil je me beloven dat je elke dag blij word van haar? 
Ze wil jou in de toekomst zien als de vrouw die haar heeft groot gebracht, haar een leuke jeugd hebt gegeven. 

Ik kan je met het over je baan niets vertellen, ik ben al 5 jaar werkloos heb bij de Gemeente gewerkt, maar heel gedoe en verhaal die hier nog wel ergens staat.
Nu kan ik nog steeds geen baan vinden en praat er ook niet meer zo over.. 
Heb ook veel gevoelens van zelfmoord, en wil ook liever dood.
Hulp in Nederland geloof ik niet zo na, als ik zie hoe mijn eigen ouders zijn behandeld toen ze er lagen (1 had Kanker en 1 had hartinfarct in het zelfde fucking jaar!!!) 

Heb altijd zelf opgelost. En hoop dat ik iemand vind die ook eens na mij luistert, en er voor me echt wil zijn.
Dat moet jij ook hebben. Want neem aan dat er geen "Papa" in spel is want die heb je niet genoemd. 

Hoop dat je wat aan me bericht hebt gehad, als je wil praten mag je me altijd wat sturen.

Maar... ik wil je 1 vraag stellen. 

Wat moet jou dochter doen, als mama dood wil? Waar moet ze heen? Ga alsjeblieft, niet dood of iets raars doen Sky.
Laat je dochter niet achter.. Ze heeft mams nodig, jij bent haar heldin. 

Doe geen stomme dingen, ik heb er van geleerd door mijn zelfmoord actie door verstikking heel tijd terug. 

Geen gekke dingetjes doen, en blij voor je dochtertje. Zij vertrouwd op je en houdt ontzettend veel van je..


Moet er bijna zelf van janken nu ik je dit schrijf, ik zal het verschrikkelijk vinden als dat meisje zonder haar mams moet leven mocht je er niet meer willen zijn...

Hou het vol!

Liefs Asus

Zo ontzettend lief bericht, ik heb er heel hard van gehuild. Mijn kindje zonder moeder is inderdaad de enige gedachte die mij door laat gaan. Toen ik merkte dat ik veel ging staren en aan dingen ging denken die me beangstigde, ben ik hulp gaan zoeken.

Maar ik merk dat ik verder zak. Ik heb steeds minder energie om ook van mn dochtertje te genieten. Dat doet zoveel zeer en maakt me zo bang.

Papa is er, al gaat dat nu niet zo goed. Hij begrijpt het wel maar tegelijk zie ik dat hij hier enorm mee zit. We hebben veel ruzie (aan 1 kant goed want ik kon laatst voor het eerst in mijn leven echt boos zijn, iets wat ik nooit heb gemogen). Hij probeert er te zijn en veel te doen maar ik weet ook dat ook hij een grens heeft.

Wat mooi heb je bovenstaande geschreven, ondanks je eigen verdriet. Diep respect daarvoor. Ik ga je verhaal lezen, want ik deel je mening over hoe zieken worden behandeld in Nederland. Alles draait maar om geld. Misselijk word je ervan.

Hopelijk vind je hier steun om je gevoelens te delen, want ik begrijp dat je geen partner hebt? Ik kan me voorstellen dat je denkt dat dat 'het verdragelijker' maakt, al wens ik soms dat ik alleen was. Ik voel me zo schuldig tegenover mijn gezin. 

Nogmaals bedankt voor je bericht en fijn iets te horen ♥️
Antwoord

#6

Soms moet je eens iemand een lief bericht sturen, daar verlang ik zelf ook zo na maarja.
Hoop dat je gedachten heel snel verdwijnen. Want je zou het een kind niet moeten aan doen..
Papa, moet zich wat beter gaan inleven in jou. Dat hoort toch in een relatie of niet? (Sorry, nog nooit echt een relatie gehad dus geen verstand van.)
Hoop dat ie je snel begrijpt, en dat je ook denkt over de dood, want dat moet hij echt weten hoor! 
Ga eens praten, misschien lucht het op en kom je er samen goed uit


Mijn verdriet is inderdaad heel groot, en zal ook wel zo blijven voor een tijd.
Ik deel die mening zeer zeker in Nederland, net als vele andere dingen die nu in Nederland spelen... 
Steun is vaak ver te zoeken helaas, dat ervaar ik vaak. Maar komt wel op een dag goed, en anders tja heb me er bij neergelegd Smile

Je moet je niet schuldig voelen, je kan er niets aan doen. Want als je schuldig gaat voelen, dan ga je al helemaal na een bepaalde gedachten gang die ik je echt niet kan aanraden.
Ik voel me ook dagelijks schuldig aan dingen, en daar worstel ik elke dag mee. En die zorgen grotendeels voor de wens om dood te gaan. Liever nu dan morgen.

Ben blij dat je wat had aan me berichtje!

Ik ga nu me avond vullen, het is weer vrijdag.. dus misschien een film of toch maar weer eens gamen.

Zet hem op! Hoop dat je hier mensen vind waar jij ook steun uit kan halen of iets in die richting.

Liefs, Asus
Antwoord

#7

[quote pid='7231' dateline='1542374427']

Als ik nu de hr manager wil mailen ivm dat plan van aanpak, knijpt mijn keel al dicht. Ik snap wat die wet wil maar als ik bij alles zeg dat het niet gaat, werk ik dan niet te weinig mee? 

Ik snap dat niemand mij kan dwingen iets te doen, maar is het beter om iets in de toekomst in te plannen ookal zie ik het niet zitten en kijken of het tegen die tijd beter gaat? En zo nee, alsnog niet gaan en dus ziekmelden oid? Of moet ik op alles aangeven dat dat niet gaat in het plan zelf? 

Ik wil meewerken aan herstel maar aangezien het nu slechter gaat dan toen ik uitviel, lukt werken gewoon echt niet.
[/quote]

Hoi Sky,

Hou het simpel.

Jij bent ziek. Je werkgever wil iets van je en jij zegt gewoon: dat gaat niet. Punt.
Dat plan van aanpak is HUN zaak, niet de jouwe. Laat' hullie' het lekker invullen en als er iets in staat waar je het niet mee eens bent, dan teken je niet.

Simpel als gort.

sterkte,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Sky
Antwoord

#8

Dank je wel Ray, duidelijk. Ik was bang dat dat geen optie was. Fijn om te weten dat dat kan.
Antwoord

#9
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17-11-2018, 17:18 door Janis.)

(16-11-2018, 11:19)H Sky schreef: Hi allen,

Ik ben 33 moeder van een heerlijk 2 jarig meisje. Zij is de enige waar ik nog echt blij van word.

Ik heb mij mijn hele leven aangepast aan anderen, ben er gevoelig voor emoties en mijn ouders hebben mij op mijn 14e uit huis gegooid. 

Verdriet en boosheid werden thuis niet besproken. Hierdoor zit alles letterlijk vast in mij en hierdoor is mijn batterij niet op maar zelfs kapot.

Ik slaap en huil veel. Ga 1x pw naar de psych en ik vind alles erg logisch en begrijpelijk maar ben nog te op om ook resutaat te zien.

Ik ben thuis. Probeer veel alleen te zijn want alleen dan voel ik me het minst depressief en kan ik mijn eigen gevoelens toelaten.

Ik kwam hier omdat ik een vraag heb, hopelijk kan iemand me helpen. Staat ook in werk topic.
[quote pid='7228' dateline='1542360909']
Hi allen,

Momenteel ben ik 2 maanden 100% thuis en merk ik nog geen verbetering.

Ik was vorige week bij de bedrijfsarts (2e x maar 1e arts was een ander) die vrijwel direct begon over de wet poortwacht en dat het maar goed is dat die er is want vroeger maakte veel te veel mensen misbruik van de ziektewet.

Het vertrouwen dat ik al amper heb in mensen, zakte direct tot -10 en uiteraard was de conclusie vh gesprek dat ik snel een plan moet maken met mijn werkgever samen mbt reintegratie. En dat hij geen bezwaar ziet om voor mij ander werk te vinden.

Ik barstte in tranen uit maar durfde alleen maar ja te knikken toen hij zei dat het juist goed is om weer wat te gaan doen.

Ik heb hierdoor een terugslag gehad. Ik huil weer heel veel, denk weer vaker aan dood zijn en raak in paniek als alleen maar denk aan iets moeten doen. Momenteel krijg ik in de supermarkt al paniekaanvallen en word ik thuis duizelig als mijn dochter (2) wat drukker of aanhankelijker is.

Nu heb ik wat op internet rondgekeken en is het advies van een ba wel erg zwaar. Ik wil eigenlijk het liefst mijn baas bellen vertellen dat hij in dat plan wat mij betreft mag zetten dat zolang ik in elk hoog gebouw een springplank zie, ik denken aan werk nog te veel werk vind.

Ik wil nu alleen maar ontslag nemen. Mijn werkgever staat denk ik wel aan mijn kant qua ruimte geven. Maarja, ik snap ook dat zij niet willen blijven dokken voor iemand die thuis zit.

Mijn vraag dus: wat moet er in dat verdomde plan van aanpak? Mag daar ook in staan dat ik 1x per maand koffie drink met collega ofzo? Dat vind ik al een verschrikkelijk idee maar lijkt me niet dat daar in staat dat het plan is dat we niks doen?

Iemsnd ervaringen hiermee? Ik ben nu in paniek en merk dat ik me erg druk maak ??

[/quote]

Ha Sky,

Zo herkenbaar, ik heb zelf ook in de situatie gezeten dat mijn functie verviel waardoor ik met allerlei zorgplaanen werd bestookt en vind de ARBO-arts dat ik ook eigenlijk wel genezen was (ben ook goed in het verbergen van gevoelens). Dus zou je hier wel wat tips in kunnen geven omdat ik een hele goede begeleider (klinkt zwaar, maar oh wat ben ik blij met haar) met me mee is gegaan is alles wel goed gekomen.

Wat ik erg raar vind bij hulpverleners (niet allemaal) is dat ze altijd vinden dat het wel goed met me gaat, terwijl ik al heel vaak heb aangeven, dat als ik kom opdagen dat het dan ook wel redelijk goed met me gaat, of dat ik in ieder geval hun daarvan kan overtuigen. Juist als ik niet kom opdagen gaat het slecht. Ik vond het al heel moeilijk om hulp te zoeken en eerlijk te zijn (heb geleerd dat ik me maar aanstel en gewoon moet doorzetten) dat ik het niet goed begrijp dat ze me niet doorzien. 

De begeleider waar ik eerder over sprak komt 1 keer per week bij mij thuis en accepteerde geen nee maar veroordeelt me ook niet. Schaam me nog steeds wel een beetje dat ik deze hulp nodig heb, maar leer in te zien dat depressie ook gewoon een ziekte is, zoals diabetespatienten insuline nodig hebben moet ik ook misschien maar accepteren dat ik medicatie moet slikken. Alleen de zoektocht naar de juiste medicatie is zo langdurig en frustrerend dat je proberen positief te blijven dat het gaat lukken (zo makkelijk met een depressie?)


Liefs Janis
[/quote]
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Janis :   • Sky
Antwoord

#10


Ha Sky,

Zo herkenbaar, ik heb zelf ook in de situatie gezeten dat mijn functie verviel waardoor ik met allerlei zorgplaanen werd bestookt en vind de ARBO-arts dat ik ook eigenlijk wel genezen was (ben ook goed in het verbergen van gevoelens). Dus zou je hier wel wat tips in kunnen geven omdat ik een hele goede begeleider (klinkt zwaar, maar oh wat ben ik blij met haar) met me mee is gegaan is alles wel goed gekomen.

Wat ik erg raar vind bij hulpverleners (niet allemaal) is dat ze altijd vinden dat het wel goed met me gaat, terwijl ik al heel vaak heb aangeven, dat als ik kom opdagen dat het dan ook wel redelijk goed met me gaat, of dat ik in ieder geval hun daarvan kan overtuigen. Juist als ik niet kom opdagen gaat het slecht. Ik vond het al heel moeilijk om hulp te zoeken en eerlijk te zijn (heb geleerd dat ik me maar aanstel en gewoon moet doorzetten) dat ik het niet goed begrijp dat ze me niet doorzien. 

De begeleider waar ik eerder over sprak komt 1 keer per week bij mij thuis en accepteerde geen nee maar veroordeelt me ook niet. Schaam me nog steeds wel een beetje dat ik deze hulp nodig heb, maar leer in te zien dat depressie ook gewoon een ziekte is, zoals diabetespatienten insuline nodig hebben moet ik ook misschien maar accepteren dat ik medicatie moet slikken. Alleen de zoektocht naar de juiste medicatie is zo langdurig en frustrerend dat je proberen positief te blijven dat het gaat lukken (zo makkelijk met een depressie?)


Liefs Janis
[/quote]
[/quote]


Wat fijn dat je zoveel hebt aan die begeleiding Janis. Wat voor beheleider heb je? 

Het is inderdaad een ziekte. Ik zie dat ook in, alleen verwacht ik dat van een arts ook.

Ik had wel een brief vd psycholoog waar letterlijk in stond dat gewenst was rek te houden met dat ik de neiging heb mijn gevoelens aan andermans wensen aan te passen. 

Maar toen hij dat voorlas leek het wel dat hij dat niet geloofde. 

Wellicht mijn imagination, wie weet. Ben iig blij dat mn werk niet wil pushen. En ik neem volgende x iemand mee. Das een goede tip. Dan hoop ik dat ik me niet zo laat platwalsen.

Liefs
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
  Mezelf even voorstellen Started by JD91
2 Replies - 349 Views
27-03-2023, 19:07
Laatste bericht: Jarno
14-03-2023, 16:22
Laatste bericht: Jupiter
13-01-2023, 12:51
Laatste bericht: cyranno
  Wordt het ooit beter? Started by Lisanne24196
17 Replies - 2,053 Views
17-06-2022, 23:17
Laatste bericht: Alex058
11-02-2022, 15:26
Laatste bericht: Nick
  mezelf even voorstellen.. Started by HappyAgain
8 Replies - 1,694 Views
01-02-2022, 12:16
Laatste bericht: Mabel
12-12-2021, 15:38
Laatste bericht: Soleil
  Mezelf voorstellen Started by Marrie 69
4 Replies - 1,135 Views
23-07-2021, 13:26
Laatste bericht: Marrie 69
  Mezelf voorstellen Started by Maartje
3 Replies - 1,383 Views
26-12-2020, 13:35
Laatste bericht: cyranno



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)