Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Signaleringsplan


#1

Hi allemaal,

Mijn vriend is in behandeling voor depressieve buien. Hij zit op dit moment in opname en dat doet hem goed. We hebben een Crisissignaleringsplan en daarin ligt ook een rol voor mij. Ik vond het redelijk spannend toen hij het uitlegde, want als hij afglijdt in een bui is er no way dat hij luistert naar wat ik zeg..

Afgelopen weekend was het moment daar. Ik voelde hem heel snel afglijden en hij gaf dat zelf ook aan. Wat hij nodig had, wist hij niet. Ik stelde voor om te gaan wandelen/fietsen (één van zijn do’s in deze fase) maar dat werd weggewuifd. Ik heb hem gelaten..want alles wat ik zei of deed (totaal ongerelateerde dingen - zoals iets over het eten) was fout. Hij trok zn muur op en dan gaat het heel snel. Binnen no time was ik de schuldige en moest ik het ene verwijt na het andere slikken. Het is dan puur afreageren en dat sloopt me. Hij heeft mij de 12 uur daarna afgeblaft en genegeerd. Ik voel me dan zo klein. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik begrijp waar het vandaan komt, maar dat doet niets af aan de pijn die zijn woorden en acties doen. 

Tips, advies, inzichten in het hoofd van mn partner? En hoe kan ik het beste omgaan met een signaleringsplan, zodat het afglijden wellicht voorkomen kan worden?

Alvast bedankt!
Antwoord

#2

Hallo Kimberleyvv,

Wat ik mij afvraag is heeft hij nu een signaleringsplan geschreven of een crisisplan met een crisiskaart.
Ik lijk te lezen dat jou een rol is toebedeeld die in de praktijk niet realistisch is. Deels omdat hij snel wegzakt in een depressie
en omdat hij je adviezen al snel wegwuift. 
Ik vermoed dat met hulp moet worden onderzocht of er signalen zijn die eerder kunnen worden opgepikt voor hij echt gaat wegzakken.

Dan het crisisplan. Je schrijft dit document als het redelijk goed met je gaat.
In een crisisplan beschrijf je wat je wensen zijn als je in een crisis geraakt. Je beschrijft jouw gedrag tijdens een crisis en hoe
je wil dat er met je wordt om gegaan. Je beschrijft wat je wil dat er dan gebeurt en vooral ook wat je perse niet wil.
Daar wordt ook in meegenomen dat je tijdens de crisis daar heel anders over kunt denken.
Je beschrijft dus wat er moet gebeuren ook als jij dat op het moment van crisis niet wil.
Daarin leg je ook vast wat er van de contactpersoon (en) wordt verwacht in tijde van crisis. 


Dan jouw rol in het geheel. Het is erg belangrijk, al is het moeilijk, ook voor jezelf te kiezen in zo'n periode.
Je moet je grenzen aangeven in ieder geval voor jezelf.

Hoor het graag.

Groet, Bert
Antwoord

#3

(24-04-2019, 11:39)Kimberleyvv schreef: Hi allemaal,

Mijn vriend is in behandeling voor depressieve buien. Hij zit op dit moment in opname en dat doet hem goed. We hebben een Crisissignaleringsplan en daarin ligt ook een rol voor mij. Ik vond het redelijk spannend toen hij het uitlegde, want als hij afglijdt in een bui is er no way dat hij luistert naar wat ik zeg..

Afgelopen weekend was het moment daar. Ik voelde hem heel snel afglijden en hij gaf dat zelf ook aan. Wat hij nodig had, wist hij niet. Ik stelde voor om te gaan wandelen/fietsen (één van zijn do’s in deze fase) maar dat werd weggewuifd. Ik heb hem gelaten..want alles wat ik zei of deed (totaal ongerelateerde dingen - zoals iets over het eten) was fout. Hij trok zn muur op en dan gaat het heel snel. Binnen no time was ik de schuldige en moest ik het ene verwijt na het andere slikken. Het is dan puur afreageren en dat sloopt me. Hij heeft mij de 12 uur daarna afgeblaft en genegeerd. Ik voel me dan zo klein. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik begrijp waar het vandaan komt, maar dat doet niets af aan de pijn die zijn woorden en acties doen. 

Tips, advies, inzichten in het hoofd van mn partner? En hoe kan ik het beste omgaan met een signaleringsplan, zodat het afglijden wellicht voorkomen kan worden?

Alvast bedankt!
Hoi Kimberley,

Klinkt heel rot Sad
Ik weet dat ik zelf ook weleens dit soort dingen kan doen met mensen, maar denk dat iedereen weer iets anders nodig heeft. Bij mij helpt het gewoon om te weten dat mensen er wel zijn al duw ik totaal iedereen van me af.
Ik moet niet het gevoel krijgen dat mensen me in de steek laten, want dan flip ik.
Verder moet je niet vergeten dat jij ook grenzen hebt en die best mag aangeven. 
Misschien kan je de volgende keer even naar buiten gaan en hem laten weten dat je wel in de buurt bent en je telefoon aan hebt staan. Je moet er zelf ook niet aan onder doorgaan.

Hoop dat je er iets aan hebt.

Heel veel sterkte voor jou en je vriend x
Antwoord

#4

hey meid,

Wou ten eerste even zeggen dat ik het erg knap van je vindt, dat je je vriend zo goed wilt helpen.Dat is niet voor iedereen weggelegd en dat vind ik erg dapper van je. Wat hier al gezegd wordt, je moet echt jezelf niet vergeten. Als hij jou afblaft mag je best op je strepen staan, dit verdien je ook niet, al heeft hij een depressie. Jij doet ook je best en je bent ook niet ervaren of en psycholoog dus je zult nooit falen als je maar probeert en dat doe je al en daar mag hij al super blij om zijn, met zo'n steunende vriendin! Ik hoop dat hij dit gaat beseffen op een dag, dat verdien je.

Ik heb helaas geen tips of tricks voor je, enkel dat je echt moet proberen om jezelf niet te vergeten.

Sterkte en succes voor jullie situatie!

Liefs van Shalin  Heart
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)