Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Schuldgevoel tegenover werk


#1

Ondanks dat ik al 50% werk meld ik me vaak ziek. Op dit moment ben ik al 1,5 week 'ziek' thuis. 

Soms voelt het alsof ik daardoor opgevreten word door een schuldgevoel naar mijn werk en mijn cliënten toe. Door mij kan iemand niet zijn individuele begeleiding krijgen, worden stagiaires en vrijwilligers niet begeleid en worden er activiteiten afgezegd. Daardoor is er een hele kwetsbare doelgroep die een stukje zinvolle dagbesteding mist. 

Aan de ene kant weet ik dat het soms beter voor mezelf is om thuis te blijven. Het is mijn eigen beschermingsmechanisme om erger te voorkomen. Aan de andere kant vind ik het zo verschrikkelijk dat ik mensen in de steek laat en ze niet meer op mij kunnen bouwen. Met niks, zodra je op mij bouwt stort ik in. 

Als ik eenmaal wel op werk ben loopt het ook niet soepel. Ik voel me zo opgelaten omdat men nu weet dat er wat aan de hand is. Het voelt alsof iedereen zijn ogen op mij gericht zijn zodra ik een kamer inloop of langsloop in de gang. Het is nog verschrikkelijker als cliënten vragen wat er aan de hand is. Ik kan het niet vertellen, het is niet de doelgroep die kan omgaan met dit soort informatie. Maar het voelt zo naar om ze voor te liegen, want dat doe ik voor mijn gevoel. Mijn kracht is een open communicatie met cliënten. Ik zeg precies waar het op staat en dit verwacht ik daardoor ook terug te krijgen. Nu heb ik een vaag verhaal over dat ik door 'priveomstandigheden' er minder ben. En dan meld ik me ook nog ziek. 

Het is gewoon belabberd en het voelt verschrikkelijk. Verschrikkelijk om thuis te zitten en verschrikkelijk om op werk te zijn. 

Heeft iemand tips over hoe om te gaan met werk als het niet zo goed gaat? Wat vertel je wel/ niet aan collega's/ cliënten? Ik weet het namelijk even niet meer.
Antwoord

#2

Ik heb het gevoel dat jij jouw depressie helemaal niet ziet als ziekte. Als je een gebroken been hebt, blijf je ook thuis van je werk. Als je dan zou gaan werken, verslechterd de aandoening. Zo is het bij jou ook.
Wat je op het werk tegen collega's of cliënten vertelt, is een lastige. Ik neem aan dat jouw leidinggevende op de hoogte is? Dan kun je tegen de rest van de collega's zeggen dat je het voldoende vindt om met de leidinggevende te praten over jouw gezondheid. Tegen de cliënten kun je misschien zeggen dat je niet lekker in je vel zit. En als ze verder vragen, iets soortgelijks zeggen: dat je je problemen bespreekt met andere mensen. Jij bent daar voor de cliënten, zij zijn daar niet voor jou. Dus de situatie is anders en jij bent zeker niet verplicht om ze alles te vertellen.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • RHE
Antwoord

#3

Hoii, 

Bedankt voor je reactie. 

Ik denk dat je wel gelijk hebt en ik het nog niet altijd als ziekte zie. Ondanks dat ik bij anderen ontzetten voor pleit dat het het wel is. 

Maar het is lastig te accepteren dat je eigen gedachtes en gedrag een ziekte veroorzaken. Het is sowieso natuurlijk altijd makkelijker gezegd dan gedaan. 

Ik denk dat dit een goed punt is waar ik wel wat mee moet doen.
Antwoord

#4

Hoi RHE,

Niemand is onmisbaar. Hard, maar waar. Het werd ook tegen mij gezegd en dat voelde niet goed kan ik je zeggen. Maar inderdaad, er moeten misschien even wat dingen omgezet worden op het werk, maar dan gaat het gewoon verder.

'Privé omstandigheden' is prima naar de cliënten, want in de ruimste zin is het de waarheid, toch?
Wat je collega's betreft; ik heb ooit van iemand geleerd dat de meeste mensen alleen maar met zichzelf bezig zijn. Jij hebt het gevoel dat ze naar je kijken en het is hoogstwaarschijnlijk precies dát: jouw gevoel. Neem van mij aan dat men allang weer is overgegaan tot de orde van de dag.

sterkte,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • RHE
Antwoord

#5

(10-09-2018, 21:06)RHE schreef: Maar het is lastig te accepteren dat je eigen gedachtes en gedrag een ziekte veroorzaken. Het is sowieso natuurlijk altijd makkelijker gezegd dan gedaan. 

Hi. Deze gedachte is precies omgekeerd lieverd. Omdat je hoofd de connecties niet meer maken op de goede manier, ontstaan er zieke gedachten en ziek gedrag en voel je je ziek.
Net als dat het niet kunnen lopen door een gebroken been, komt door het gebroken been. Niet omdat je niet wilt lopen, maar je been is even kapot. Waardoor je been kapot gaat weten we ( meestal) wel. Maar waarom onze hersenen niet goed meer werken is een stuk ingewikkelder en kunnen ze minder goed inzichtelijk krijgen. Maar net als je maag niet verteerd zonder maagzuur, werken je hersenen minder goed als de balans niet goed is in de neurotransmitters. Hoe ze uit balans raken... tja.... Als we dat eens wisten.

wees lief voor jezelf en vergeef je zelf dat je niet de gezonde persoon bent die je graag wilt zijn op het moment. En neem de tijd om rust te nemen en te leren wat je kan doen om goed voor jezelf te zorgen. Het is de enige manier.

Sterkte!


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • RHE, Sanna
Antwoord

#6

Nog bedankt voor de lieve reactie. 

Ik heb het afgelopen week wel wat relaxter gedaan. Als het lukt dan is het leuk, lukt het niet dan meld ik me ziek. 

Ik hoop dat mijn werk daar zo flexibel in blijft zoals ze nu zijn. Morgen heb ik wederom een gesprek bij de bedrijfsarts dus ook dat is even afwachten. Vorige keer was hij wel heel aardig maar gezien ik me nu vaak 100% ziek meld is het weer even spannend.
Antwoord

#7

Hoi Rhe,

Kan me voorstellen dat het weer even spannend is het bezoek aan de bedrijfsarts morgen. Ik zou zeggen blijf dicht bij jezelf en geef zelf de grenzen aan.

Ik ben het met Liz eens, een beetje aardig zijn voor jezelf en accepteren dat het is zoals het is vandaag.
Niet gemakkelijk overigens. Mijn laatste depressie is nu bijna twee jaar geleden. Tijdens die depressie kon ik mijzelf voor het eerst ondanks die narigheid wel blijven waarderen. Dit maakte de depressie wat milder en daardoor kon ik mijn grenzen wat beter bewaken.

Groet,  Bert
Antwoord

#8

Dan is Hoii allemaal,

Vanochtend heb ik wederom met mijn werk gebeld voor een ziekmelding en ben ik even ingestort. 

Ik moet zo vaak iemand bellen en nu werd ze boos dat ik telkens op dezelfde dag bel dat het toch niet lukt. Dat snap ik echt volledig, maar de leidinggevende, manager en bedrijfsarts pushen me dat ik het toch moet proberen. Dus als het dan niet lukt krijg ik op mijn kop maar als ik het niet probeer ook. Beetje lastig allemaal. 

Nu hebben waarschijnlijk afdelingen ook geklaagd over mijn afwezigheid wat telefonisch aan mij is teruggekoppeld. Maar ik weet niet zo goed wat ik ermee moet? Wat willen ze nou van me? 

De drempel was eerst een heuvel maar nu een mount everest. En er word zo erg aan me getrokken dat ik het niet meer trek. De bedrijfsarts leek me te begrijpen maar nu heeft hij afgelopen maandag gezegd dat die wil dat ik over 4 weken elke week weer meer ga werken terwijl ik aangeef dat die 50% al bijna niet lukt. 

Ik heb het bv al eerder aangegeven dat een aantal gang van zaken niet fijn verlopen maar er word niks aan gedaan. 

Ik overweeg het om ontslag te nemen maar dan heb ik geen inkomen meer en kan ik ook geen nieuwe dingen (yoga, therapie-massages) proberen tot eventuele opname. 

Ik weet het even echt niet meer maar dit kan zo niet. Ik weet nu al dat ik op mijn kop ga krijgen van weet ik het wie allemaal en dat is niet fijn. 

Kan iemand me hiermee helpen? 

Groetjes
Antwoord

#9

Hoi RHE,

ff snel want ik moet zo weg.

Ik kan me voorstellen dat je je zo voelt, MAAR het is het probleem van je baas, niet het jouwe.
Ziek is ziek en daar moet je baas maar een oplossing voor vinden. Kan hij dat niet, dan zit zijn organisatie niet goed in elkaar.
Een bedrijf mag nooit afhankelijk zijn van één persoon.

Bedrijfsartsen zijn 'eikels', die waaien eerst een tijdje met jou mee en dan, onder druk, ineens met je baas. Dat is mijn ervaring.

Advies: je bent ziek, zorg goed voor jezelf en laat je baas het lekker zelf uitzoeken.

Oh en GEEN ONTSLAG nemen, dat is het aller slechtste idee ooit. Dan ontneem je jezelf alle rechten.

sterkte,
Ray
Antwoord

#10

Hoe is het verder gegaan RHE?
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
26-07-2021, 00:58
Laatste bericht: Joy
  Werk en studie Started by Njvm
3 Replies - 2,120 Views
30-12-2019, 14:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
08-10-2019, 18:36
Laatste bericht: Run
05-01-2018, 17:27
Laatste bericht: Raya



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)