Ik ben sinds vorige week begonnen met vrijwilligerswerk in een kringloop om zo weer aan mijn reïntegratie te werken. Ik doe dit nu 2,5 uur per week en het is de bedoeling om dat verder op te gaan bouwen. Ik vond de eerste 2 keer enorm zwaar, terwijl ik er dus maar een paar uurtjes was. Heb er daarna nog ongeveer 3 dagen last van: ongelofelijk moe,veel slapen en niet uitgerust wakker worden. Daarnaast ook erg moe in mijn hoofd, veel dingen die ik daar mee heb gemaakt komen steeds weer terug, ben hierdoor erg onrustig. Heb veel emoties daardoor, weer veel somberheid en huilbuien. Angst dat deze klachten niet minder worden.

Wil nu graag een opbouwschema gaan maken, omdat ik het idee heb dat ik nu maar gewoon wat aan het doen ben. Hebben jullie hier tips voor? Om de hoeveel tijd opbouwen en hoeveel erbij? Ik heb zelf nu al bedacht dat ik na elke keer noteer hoelang ik geweest ben, wat voor cijfer ik mijn klachten geef en hoelang ik last heb van de klachten. Gaat het cijfer naar beneden dan zou ik er evt iets bij kunnen gaan doen.

Hey Pjotr, wat goed dat je dat bent gaan doen. Ik kan me wel voorstellen dat dat erg zwaar is als je net begint. Ik weet niet of je van te voren al kan zeggen hoe snel je dat op kunt bouwen, dmv een schema oid, ligt t er niet aan hoe t gaat? Het bijhouden van hoe t gaat lijkt me dus inderdaad goed. En dan aanvoelen wanneer je meer kan gaan doen. Maar snap dat dat niet veel houvast of doel geeft om t op die manier aan te pakken. Maar vrees dat t niet goed aansluit als je van te voren al bedenkt wanneer je wil ophogen. Dat t misschien tot teleurstelling gaat leiden als je je zelf voor neemt in bepaalde tijd meer te gaan doen en dan blijkt dat dat nog niet lukt. Of juist dat t al eerder zou kunnen en je wat blijft hangen. Aanvoelen dan maar? En evt idd afhankelijk van cijfer qua werkdruk oid ophogen?

Dankjewel voor je reactie. Ja ik vind het zelf ook lastig. Ik had eerst bedacht om elke 3 of 4 weken te checken of ik al kan ophogen.. maar dan kan ik idd heel vaak teleurgesteld worden of vinden dat het toch nu echt moet want er zijn al 4 weken voorbij..

Dat is duidelijk P,  dan niet ophogen. Wat niet gaat, gaat gewoon niet.  Jezelf druk opleggen helpt niet. 
Gezien de moeite en klachten die jij beschrijft,  is het al heel erg knap dat jij daar nog je 2,5 uur maakt.  Dus doorzettingsvermogen heb je absoluut!

Groetjes,  Mabel

Hoi Pjotr,

Wat knap dat je vrijwilligerswerk doet. Hoe gaat het met de therapie? Moet je reintegreren vanuit de ziektewet?
Zelf sta ik nog steeds op de wachtlijst voor groepstherapie (schema) en hierdoor vind ik het lastig om te gaan werken.
 Om deze reden doe ik vrijwilligerswerk, 7 uurtjes per week. Qua ophogen zou ik per keer aanvoelen wat mogelijk is. Vind je het vrijwilligerswerk wel leuk dat je doet?

Liefs,
Letitgo

Nee, het is een eis vanuit therapie. Vind het opzich wel oké, de meeste andere vrijwilligers zijn van de pensioengerechtigde leeftijd. Daar zit ik dan tussen met m'n 27. Dat voelt wel regelmatig wat ongemakkelijk..

De therapie gaat ook wel oké. Vind het zelf heel moeilijk om vooruitgang te zien..

Dat herken ik wel.Ik ben ook de jongste vrijwilliger en de meeste mensen beginnen dan ook altijd te zeggen dat ze het zo knap vinden dat ik dit naast mijn werk en moederschap doe.. Gelukkig krijg ik wel meestal fijne reacties als ik uitleg hoe het werkelijk zit. Ik vind het moeilijk om trots op mijzelf te zijn, want ik vind dat ik gewoon werken moet. Punt! 
Ik zit qua therapie echt in de voorbereiding. Ik leer over de schema’s, modi en ik probeer alles uit elkaar te houden. Het is nog een flinke brei merk ik en het is confronterend nu ik vanalles bij mijzelf ga ontdekken en herkennen. Ik voel mij helemaal een verknipt figuur, want ik ben dagelijks in strijd met mijzelf. Al die verschillende kanten willen over alles continu een plasje doen. De gezonde volwassene vindt er iets van, maar ook de kritisch en straffenden ouder wil ook nog wat in de melk in te brokkelen hebben. Dan fluistert dat kwetsbare kind ook nog eens wat waarna die volledig met de grond gelijk gemaakt wordt. Behoorlijk heftig allemaal.

dat is zeker heftig, als je dat zo bewust meemaakt. 
Goed dat je al bezig bent met de voorbereidingen van schematherapie, dat is best pittig..

ik zit aan het einde, en heb nog steeds moeite met het (h)erkennen van fases
Ik hoop dat schamathearpie je heel veel gaat brengen, ik had er veel aan