Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Radeloos


#21

(19-12-2018, 13:34)Mel schreef: Hoi Sarah,

Ik heb inderdaad aangegeven dat ik het idee heb dat het te weinig helpt. Inmiddels was mijn situatie in 2,5 week zo hard achteruit gegaan dat ik versneld aan de medicijnen ben gezet, omdat het echt niet meer ging en mijn strijdlust die ik een klein beetje had geheel weg is. Gelukkig slaat het gelijk aan en voel ik mij voor een groot deel rustiger in mijn hoofd alleen heb ik wel wat andere vervelende bijwerkingen. 

Positief kijken is voor mij erg lastig op het moment en zie eigenlijk niks positiefs op een dag aangezien ik heel de dag op bed of de bank lig. En weinig motivatie en plezier om überhaupt iets te doen. Dus hoop dat dat nog iets gaat veranderen, alleen de komende 4 weken zie ik mijn psycholoog ook niet want ze is op vakantie. Dus hoop dat ze nog iets vervangend voor mij gaan regelen anders gaat het wel zwaar worden

Liefs mel

Hey Mel,

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Het klinkt zwaar. Ik hoop echt dat de therapie na een tijdje wel aan slaat. Heb daar nog niet echt tips oid voor, want ben zelf ook pas anderhalve maand in therapie en tot nu toe was het voornamelijk het afwenden of voorkomen van crises. Van therapie was nog niet echt sprake zeg maar. 

Ik herken me erg in je verhaal, ook ik werd met spoed gesprekken aan de medicatie gezet omdat het in korte tijd nog veel meer achteruit ging. Ik reageer ook voornamelijk vanuit die herkenning, misschien dat het helpt als je weet dat je echt niet alleen bent hierin. Voor mij pakte de medicatie helaas niet goed uit, maar het is goed om te horen dat het voor jou wel werkt! Heb je het idee dat die strijdlust daarmee weer een heel klein beetje aan het terugkomen is?

Gebrek aan motivatie is heel erg begrijpelijk. Misschien kan je proberen met hele kleine stapjes toch een invulling te geven aan je dag? Ik ben met hetzelfde project bezig. 
Door enorm gewichtsverlies moest ik ook een soort eet schema gaan maken, maar nu probeer ik aan de hand van vaste eetmomenten structuur in mijn dag te brengen. Daarnaast probeer ik elke dag 30 min buiten te zijn (meestal een rondje door het park lopen) en minstens twee kleine activiteiten te doen. Hierbij denk ik aan; lezen, schrijven, tekenen, piano spelen of iets sociaals doen. Boodschappen of koken valt in mijn ogen ook onder activiteiten (ik woon nog thuis dus het is geen verplichting). In dit rijtje kan je natuurlijk alles invullen wat je zelf leuk vindt/waar je energie van krijgt. Het is absoluut niet zo dat het elke dag lukt, maar als het op een dag wel lukt dan ben ik stiekem toch wel een beetje trots op mezelf. Dit is denk ik voor mij ook een manier om met het gevoel van mislukking om te gaan. Twee maanden geleden deed ik nog twee studies, had ik een baan en ging dat allemaal goed. Op dit moment doe ik helemaal niks. Ik weet niet of je dit bij jezelf herkent, maar bovenstaande werkt dus voor mij langzaam maar zeker wel om daar een beetje mee om te kunnen gaan.


Positief kijken is ook lastig, zeker wanneer elke dag voelt als een strijd om te overleven. 
Het is geenszins mijn bedoeling om mijn manier van aanpakken op jou te forceren, ik hoop alleen dat je er misschien iets aan hebt. Sorry voor het lange verhaal. Ik leef in ieder geval heel erg met je mee! 

Nogmaals sterkte! 

Liefs,
Siem
Antwoord

#22

(19-12-2018, 14:25)siem schreef: Hey Mel,

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Het klinkt zwaar. Ik hoop echt dat de therapie na een tijdje wel aan slaat. Heb daar nog niet echt tips oid voor, want ben zelf ook pas anderhalve maand in therapie en tot nu toe was het voornamelijk het afwenden of voorkomen van crises. Van therapie was nog niet echt sprake zeg maar. 

Ik herken me erg in je verhaal, ook ik werd met spoed gesprekken aan de medicatie gezet omdat het in korte tijd nog veel meer achteruit ging. Ik reageer ook voornamelijk vanuit die herkenning, misschien dat het helpt als je weet dat je echt niet alleen bent hierin. Voor mij pakte de medicatie helaas niet goed uit, maar het is goed om te horen dat het voor jou wel werkt! Heb je het idee dat die strijdlust daarmee weer een heel klein beetje aan het terugkomen is?

Gebrek aan motivatie is heel erg begrijpelijk. Misschien kan je proberen met hele kleine stapjes toch een invulling te geven aan je dag? Ik ben met hetzelfde project bezig. 
Door enorm gewichtsverlies moest ik ook een soort eet schema gaan maken, maar nu probeer ik aan de hand van vaste eetmomenten structuur in mijn dag te brengen. Daarnaast probeer ik elke dag 30 min buiten te zijn (meestal een rondje door het park lopen) en minstens twee kleine activiteiten te doen. Hierbij denk ik aan; lezen, schrijven, tekenen, piano spelen of iets sociaals doen. Boodschappen of koken valt in mijn ogen ook onder activiteiten (ik woon nog thuis dus het is geen verplichting). In dit rijtje kan je natuurlijk alles invullen wat je zelf leuk vindt/waar je energie van krijgt. Het is absoluut niet zo dat het elke dag lukt, maar als het op een dag wel lukt dan ben ik stiekem toch wel een beetje trots op mezelf. Dit is denk ik voor mij ook een manier om met het gevoel van mislukking om te gaan. Twee maanden geleden deed ik nog twee studies, had ik een baan en ging dat allemaal goed. Op dit moment doe ik helemaal niks. Ik weet niet of je dit bij jezelf herkent, maar bovenstaande werkt dus voor mij langzaam maar zeker wel om daar een beetje mee om te kunnen gaan.


Positief kijken is ook lastig, zeker wanneer elke dag voelt als een strijd om te overleven. 
Het is geenszins mijn bedoeling om mijn manier van aanpakken op jou te forceren, ik hoop alleen dat je er misschien iets aan hebt. Sorry voor het lange verhaal. Ik leef in ieder geval heel erg met je mee! 

Nogmaals sterkte! 

Liefs,
Siem

Hoi siem, 

Fijn om te horen dat ik niet de enigste bent die het zo moeilijk heeft. 
De eerste 2 dagen aan medicijnen merkte ik vooral dat ik wat positiever was, vandaag de 3e dag, merk ik dat het weer slechter gaat, en erg ongemotiveerd ben. Maar ik merk nog wel dat ik veel minder aan het piekeren ben en minder suïcidaal ben en dat ik wel fijner.  Ik vind het knap hoe je stapje voor stapje het weer probeert op te bouwen, ik vind het erg lastig om een daginvulling te maken omdat ik letterlijk nergens zin in heb. Ik heb vandaag maar weer met mijn werk afgesproken dat ik weer rustig aan een paar uurtjes kom werken om toch bezig te blijven en niet alleen maar niks te doen. Anders kan ik namelijk ook mijn studie niet afmaken, waar ik net aan begonnen ben. 

Ik vind het erg knap van je dat je zo toch weer je leven een klein beetje probeert op te pakken, 
Hoe ervaarde jij het om te moeten stoppen met je studie/ baan? Ik denk namelijk dat het wel beter is om te stoppen maar de andere kant ben ik bang dat er dan helemaal niks meer van komt om iets te gaan doen qua werken of studie, dit houd mij namelijk nog een klein beetje op de been om toch door te zetten omdat ik het wil afmaken

liefs, 
mel
Antwoord

#23

Hey Mel,

Wat naar dat je zo snel achteruit bent gegaan. Goed dat er daarom aan medicatie gedacht is en dat het bij jou al meteen werkt. Lastig die bijwerkingen, maar knap dat je je er doorheen slaat. Ben je in behandeling bij een GGZ instelling? Dan zou het in principe mogelijk moeten zijn een vervangen psycholoog te regelen voor de vakantie tijd. Ik zou dat ook zeker zelf vragen, want misschien overschatten ze ondanks alles alsnog hoe het nu met je gaat. Als jij denkt dat het te zwaar wordt zonder behandelaar voor vier weken is het goed als je wel gewoon iemand kunt zien. Anders is het in ieder geval fijn als er een plan van aanpak is voor jou, wat je kunt doen als het toch niet gaat zonder dat je die wekelijkse afspraken hebt. Iemand waar je dan contact mee kan opnemen als het niet gaat. Als je bij een zelfstandig praktijk zit dan kan jouw behandelaar dat ook regelen. Een collega psychotherapeut waarmee jij dan contact kunt opnemen.

Ik begrijp heel goed dat het heel zwaar is en dat je weinig positiefs zit. Zijn er ook geen hele kleine dingen die je zou kunnen vinden elke dag? Zoals:

- ik heb iets gegeten ook al had ik geen trek
- ik ben door de dag heen gekomen hoe moeilijk ik het ook vond
- ik heb me vandaag voor een paar minuten weer even oké gevoeld!
- ik heb persoon* gezien en het was best wel even fijn
- iemand vroeg hoe het met me ging en dat vond ik wel fijn voelen dat er iemand was die aan mij had gedacht
- ik kreeg een leuk kaartje met de post
- ik zag een tv-programma wat ik best wel interessant vond
- ik ben vandaag uit bed gekomen
- ik heb goed geslapen
- ik heb een mooie tekening gemaakt
- ik vond het voor het eerst in een paar dagen best wel fijn om mijn ontbijt te eten 

Dit zijn allemaal voorbeelden om je een beetje te inspirerenSmile
Denk je dat er wel zulk soort dingen ergens in de dag zitten die je wel zou kunnen opschrijven?

Trouwens, wat ontzettend goed dat je besproken hebt dat je de therapie op dit moment niet goed (genoeg) vindt werken! Complimenten!

Heel veel sterkte te komende tijd.

En onthoud: je gevoel gaat uiteindelijk wel weer anders worden.

Veel liefs,

Sarah
------------------------------------------------
Instagram: @jekuntmeerdanjedenkt ❤️
Website: http://www.jekuntmeerdanjedenkt.com
------------------------------------------------
Antwoord

#24

(19-12-2018, 21:02)Mel schreef: Hoi siem, 

Fijn om te horen dat ik niet de enigste bent die het zo moeilijk heeft. 
De eerste 2 dagen aan medicijnen merkte ik vooral dat ik wat positiever was, vandaag de 3e dag, merk ik dat het weer slechter gaat, en erg ongemotiveerd ben. Maar ik merk nog wel dat ik veel minder aan het piekeren ben en minder suïcidaal ben en dat ik wel fijner.  Ik vind het knap hoe je stapje voor stapje het weer probeert op te bouwen, ik vind het erg lastig om een daginvulling te maken omdat ik letterlijk nergens zin in heb. Ik heb vandaag maar weer met mijn werk afgesproken dat ik weer rustig aan een paar uurtjes kom werken om toch bezig te blijven en niet alleen maar niks te doen. Anders kan ik namelijk ook mijn studie niet afmaken, waar ik net aan begonnen ben. 

Ik vind het erg knap van je dat je zo toch weer je leven een klein beetje probeert op te pakken, 
Hoe ervaarde jij het om te moeten stoppen met je studie/ baan? Ik denk namelijk dat het wel beter is om te stoppen maar de andere kant ben ik bang dat er dan helemaal niks meer van komt om iets te gaan doen qua werken of studie, dit houd mij namelijk nog een klein beetje op de been om toch door te zetten omdat ik het wil afmaken

liefs, 
mel

Hey Mel,

Ik weet natuurlijk niet met welke medicijnen je begonnen bent, en heb er verder ook niet veel ervaring mee, maar ik geloof dat het wel redelijk standaard is dat je pas na een aantal weken echte verbetering in je stemming merkt. Dat je de eerste twee dagen een stuk positiever was is denk ik een goed teken. Misschien is dat toch meer aan jezelf te danken (ipv aan de medicijnen) dan je zelf denkt! Je hebt namelijk een grote stap gezet en kiest op dit moment voor aanpakken van de situatie. Dat is heel erg knap en daar is zeker moed voor nodig. Misschien dat die positiviteit die je ervaarde daar vandaan komt? Geef jezelf dus maar een groot klopje op de schouder, als dat lukt :Smile

Wel vervelend dat dat gevoel nu weer aan het wegzakken is, maar uiteindelijk zal de medicatie daar (hopelijk) echt mee helpen. Het is nu dus voornamelijk nog even doorzetten. 
Zoals Sarah_ ook zei: heel goed van je dat je hebt aangegeven dat de therapie op dit moment niet voldoende is. Daar mag je echt trots op zijn! Hopelijk doen ze er wat mee en zal daar ook verbetering in optreden. 

Wat werk en studie betreft (het gaat bij mij trouwens om een bijbaan hoor, geen fulltime baan); Ik was eerst ook heel erg gehamerd op dat ik absoluut niet wilde stoppen en per se door wilde gaan. Kwam er uiteindelijk op neer dat ik elke keer huilend in de lessen zat en in de bieb voortdurend paniekaanvallen had totdat ik mijn huis niet meer uit durfde. Dacht eerst dat als ik een week rust zou houden het wel weer zou gaan, dat werden twee weken en toen drie etc. Inmiddels is de tentamenweek alweer bijna voorbij en heb ik er niks voor gedaan. Heb voor nu besloten dat ik mijn tweede studie dit jaar waarschijnlijk niet meer ga oppakken. Mijn eerste (en leukste) studie wil ik wel proberen door te zetten. Moet eind januari een paper inleveren, dat wordt nu mijn voornaamste doel. Daarna wil ik wel kijken of ik eventueel nog één vak per keer kan volgen. Lang verhaal, maar komt eigenlijk hierop neer: ik wilde niet stoppen (ook niet met werk) maar het ging gewoon echt helemaal niet meer. De keus om het de rest van het jaar  significant rustiger aan te gaan doen was heel erg lastig, maar ik heb veel mensen om me heen die me wel stimuleren om die keus te maken. Dat helpt. 
En zoals ik eerder aangaf, ik had het er wel heel lastig mee maar ik probeer nu dingen te vinden waar ik op een hele laagdrempelige manier toch een soort voldaan gevoel van krijg. 

De keus voor jou of je wil of niet door wilt gaan met werk/studie kan je echt alleen zelf maken. Het is in ieder geval niet het einde van de wereld als je voor nu stopt - misschien is het juist wel het begin van iets wat uiteindelijk heel goed voor je uit kan pakken. Even helemaal terug naar jezelf, niks moet meer en alles mag. Het is ongelooflijk lastig, maar als je het gevoel hebt dat je meer ruimte nodig hebt en minder druk van buitenaf wilt ervaren kan het wel helpen om een  "pauze" in te lassen. 
Wat er daarna gebeurt, hoe je het uiteindelijk weer op kunt pakken, is zorg voor later. Ook ik heb het idee dat ik waarschijnlijk nooit meer iets voor elkaar krijg, maar op goede momenten en als ik heel eerlijk ben tegen mezelf weet ik ook wel dat dat waarschijnlijk niet het geval zal zijn. Ooit krabbelen we weer op, hopelijk zelfs sterker nog dan daarvoor!

Veel liefs en sterkte!

Siem
Antwoord

#25

Hoi Mel,

Ik lees uit je verhaal dat je je werk een tijdje hebt opgegeven , dat vind ik al knap!!!

Ben jij streng voor jezelf of weet je dat van jezelf niet, net als ik? Tegen mij zeggen ze dat ik te streng ben voor mezelf, maar zie helaas van mezelf niet dat ik dat doe. Ik probeer er op te gaan letten. 
Ik lees mijzelf bij jou een beetje terug en lees toch dat je streng voor jezelf bent. 

Liefs Zip
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)