Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Radeloos


#1

Ik merk gewoon dat ik de laatst tijd erg vast loop in mijn functioneren en steeds minder aan kan. Ik vind dit ontzettend moeilijk om hier mee om te gaan en een weg in de vinden dat ik nog wel kan blijven werken en mijn studie volgen maar ook aan mezelf kan werken en mezelf voldoende rust gegeven. Elke dag dat ik moet gaan werken is weer een strijd om mijn bed uit te komen omdat ik er zo tegen op zie om weer heel de dag gezellig en aardig tegen iedereen te moeten zijn terwijl ik eigenlijk dat ontzettend vermoeiend is maar wel iets is wat verwacht wordt. Soms denk ik er ook aan om mij gewoon ziek te melden voor langere tijd alleen vraag ik mij af wat ik daar dan weer mee op schiet en denk dat ik daardoor nog meer ontregeld raak en nog ongemotiveerde, aangezien mijn therapie ook nog niet volledig goed aanslaat en hier weinig resultaten van zie. 
Ik ben gewoon ontzettend moe en uitgeput, en weet echt gewoon amper wat ik met mezelf aan moet, en zit flink diep in de put, en ziet hierdoor in een dagelijkse strijd in de hoop dat het ooit maar weer keer over zal gaan. Ik hoop doordat ik minder ga werken dit beter zal gaan, maar ik betwijfel het, ik heb helaas ook weinig andere keus anders want ik kan het ook niet meer aan.
Antwoord

#2

(14-11-2018, 20:20)Mel schreef: Elke dag dat ik moet gaan werken is weer een strijd om mijn bed uit te komen omdat ik er zo tegen op zie om weer heel de dag gezellig en aardig tegen iedereen te moeten zijn terwijl ik eigenlijk dat ontzettend vermoeiend is maar wel iets is wat verwacht wordt. Soms denk ik er ook aan om mij gewoon ziek te melden voor langere tijd alleen vraag ik mij af wat ik daar dan weer mee op schiet en denk dat ik daardoor nog meer ontregeld raak en nog ongemotiveerde, aangezien mijn therapie ook nog niet volledig goed aanslaat en hier weinig resultaten van zie. 
Hoi Mel,

Als je uitgeput bent is het misschien toch verstandig je ziek te melden, want dat ben je dan toch ook: ziek. En dat hoeft toch niet meteen voor langere tijd? Wat je ermee opschiet is als het goed is rust, waardoor je er daarna weer beter tegen kan.

Verlangt je werk dat je aardig en vrolijk moet zijn of wil je zelf zo overkomen? Als het 't laatste is zou ik geen moeite doen. De meeste mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig, die merken nauwelijks in wat voor stemming jij bent. Zonde van de moeite dus.

sterkte,
Ray
Antwoord

#3

(14-11-2018, 23:26)Ray schreef: Hoi Mel,

Als je uitgeput bent is het misschien toch verstandig je ziek te melden, want dat ben je dan toch ook: ziek. En dat hoeft toch niet meteen voor langere tijd? Wat je ermee opschiet is als het goed is rust, waardoor je er daarna weer beter tegen kan.

Verlangt je werk dat je aardig en vrolijk moet zijn of wil je zelf zo overkomen? Als het 't laatste is zou ik geen moeite doen. De meeste mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig, die merken nauwelijks in wat voor stemming jij bent. Zonde van de moeite dus.

sterkte,
Ray

Ik heb mij 2 weken geleden al een week ziek gemeld, om bij te komen. Toen zat ik er namelijk ook volledig door heen. Alleen het heeft een week geholpen en nu ben ik weer gebroken. Dus ik kan mij niet elke keer blijven ziek melden, want dat zou mijn werk niet leuk vinden. Ondanks ze weten van mijn situatie. 

Mijn werk verwacht wel dat ik aardig ben tegen iedereen, om een fijne sfeer op werk te creëren en een goede sfeer neer te zetten voor de klanten. Dus daarom heb ik aan de ene kant weinig keus erin, en kan ik niet altijd mijn eigen gevoelens laten zien.
Antwoord

#4

(15-11-2018, 08:29)Mel schreef: Ik heb mij 2 weken geleden al een week ziek gemeld, om bij te komen. Toen zat ik er namelijk ook volledig door heen. Alleen het heeft een week geholpen en nu ben ik weer gebroken. Dus ik kan mij niet elke keer blijven ziek melden, want dat zou mijn werk niet leuk vinden. Ondanks ze weten van mijn situatie. 

Mijn werk verwacht wel dat ik aardig ben tegen iedereen, om een fijne sfeer op werk te creëren en een goede sfeer neer te zetten voor de klanten. Dus daarom heb ik aan de ene kant weinig keus erin, en kan ik niet altijd mijn eigen gevoelens laten zien.

Hoi Mel,

Ziek is ziek, of je werk dat nou leuk vindt of niet. Een goeie werkgever is daarvoor verzekerd en is hij dat niet, dan is het zijn schuld, niet de jouwe.

Als je met klanten werkt is die smile inderdaad wel een vereiste, maar je hoeft niet je hele innerlijk in die smile te gooien, toch? 
Ik heb ooit geleerd 'ambtelijk boos' te zijn: bijvoorbeeld een agent die boos wordt op een demonstrant wordt niet zelf boos, maar uit naam van zijn baas. Misschien kun je daar iets mee in jouw situatie. 


Zet die lach op je gezicht, zelfs als je je klote voelt.

sterkte,
Ray
Antwoord

#5

Hoi Mel, 

Hoe gaat het nu met je? 

Liefs Zip
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Zip :   • Mel
Antwoord

#6

(08-12-2018, 22:28)Zip schreef: Hoi Mel, 

Hoe gaat het nu met je? 

Liefs Zip

Hoi zip,

Nog steeds gaat het eigenlijk niet beter en probeer ik alle balletjes maar een beetje hoog te houden met wat aanpassingen op werk en studie. In de hoop dat het ooit maar een keer beter gaat.

Mel
Antwoord

#7

Hoi Mel,

Met alleen hopen kom je er niet.
Met balletjes hooghouden ook niet, vrees ik. 


Hoezo aanpassingen op je werk? Als je echt overspannen bent, is het dan wel verstandig om te werken?

groet,
Ray
Antwoord

#8

Hoi Mel, 

Je zit dus nog steeds grip te houden op hetgeen je moeilijk vind. Als je denkt dat je het zo aan kan, kun je het proberen vol te houden. Als het weer een berg wordt ....hoe denk je hier zelf over? Loop je op je tenen of kabbeld het? 
Hoe gaat je therapie? 

Liefs Zip
Antwoord

#9

Hoi Ray en zip,

Ik heb mijn situatie op mijn werk verteld en mag daardoor minder werken en heb minder prestatie druk. Ook naar mijn studie ga ik maar halve dat ik meer rust heb. Dit wisselt per week hoe het gaat. Zeker ook afhankelijk hoeveel ik daarnaast moet doen want van activiteiten ing grotere groepen wordt ik sneller overprikkeld en kan ik ook minder aan op werk. Daarnaast ben ik ook door mijn medicijnen sneller moe. Wat ook niet echt meewerkt

Maar of ik dit werk echt de moeite waard vind is nog even te twijfel, sowieso heb ik nergens zin in op het moment maar als ik stop met mijn studie en werk dan heb ik geen inkomen en dat heb ik ook nodig. Dus ga ik nu op een laag pitje door in de hoop er achter te komen of ik dit wel of niet wil. Want van alleen maar thuis zitten gaat het ook niet beter.

Mijn therapie gaat wisselt, heb vaak nog steeds het idee dat het niks helpt n er niet veel beter van wordt. Maar misschien zie ik dat pas na langere tijd. 

Mel
Antwoord

#10

Hallo,

Ik wou even zeggen dat ik mij hier ontzettend in herken, zelf ben ik ook nog aan het zoeken naar de beste manier om ermee om te gaan. Maar dan weet je dat je sowieso niet alleen bent!

Liefs van Shalin
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)