[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Hey, ik ben Ruth en ik ben 17 jaar. Ik ben nu bijna 3 jaar depressief maar het werd pas echt duidelijk op mijn 15e omdat het toen erg begon toe te nemen door een reeks gebeurtenissen. Toen ik bijna 13 was had ik met een jongen van mijn basisschool. Als je weet hoe dat is ontstaan, zou je meteen merken dat het geen goede jongen is, [/font][/font][font=.SF UI Text][font=.SFUIText]maar ik als 12 jarig meisje keek daar heel anders naar. 4 maanden lang was het een echte kinderliefde, tot er scheurtjes begonnen te komen. De eerste keer dat het uitging was het gewoon liefdesverdriet niet echt iets ernstigs. Tot het een knipperlichtrelatie begon te worden. Ik werd aan een lijntje gehouden. Ik wilde erin geloven dat hij van me hield. Het is een heel lang verhaal van 3 jaar en het is niet noodzakelijk om hier verder op in te gaan. Op mijn 15e na een zoveelste ruzie was ik sterk genoeg om er voor eens en altijd een punt achter te zetten. Althans, dat dacht ik. Blijkbaar was ik niet sterk genoeg om hem achter me te laten ookal was het uit. Paar weken later ging ik naar een feestje. Er was drank. Ik had nog nooit gedronken. Dus je zou ook verwachten dat ik nogal dronken zou zijn. Dat klopt. Maar er was nog iemand. Een jongen van dezelfde school. Hij was ook dronken. Ik kan me nog wel wat herrinneren van die avond. Hij fluisterde seksueel getinte dingen in mijn oor, hij wilde dingen met me doen dat was duidelijk. Ik wist niet wat ik erop moest zeggen, voor ik wat kon zeggen nam hij me mee naar de wc en sloot ons op en werd daar misbruikt. Gelukkig niet veel later werd ik gered door andere mensen die daar waren. Hij vond het blijkbaar niet leuk dat dat gebeurde, want de volgende dag op school waren er al leugens verspreid. Er werd vanalles gezegd. Het grappige was, ik was nog maagd. Alsof dat niet genoeg voor me was, werd ik paar maanden later misbruikt door de ex uit mijn verhaal. Omdat ik op dat moment een in de bloei van een nieuwe relatie zat, wilde ik er met niemand over praten. Het heeft een jaar geduurd voordat ik het iemand verteld had. De reden hiervan was omdat ik niet mijn eerste echte relatie wou verpesten door zo’n gebeurtenis. Ik was bang dat ik niet geloofd zou worden, omdat het mijn ex was, en mensen zouden uiteraard denken dat het vrijwillig was, en ik dus gewoon vreemdging. Daarbij, bij de nederlandse rechters word je niet serieus genomen, helemaal niet in zo’n zaak. Ik wilde die teleurstelling voorkomen. Ik wilde er geen moeite in steken, omdat ik wist dat het zinloos was. Ik durf er niet eens met mijn ouders over te praten, omdat ik gewoon bang ben voor wat ze denken en helemaal voor wat ze gaan doen. Want ten eerste is het inmiddels nu bijna 3 jaar geleden. Omdat ik zo lang heb gewacht werd het voor mij steeds moeilijker om erover te praten. Daarbij wil ik ook niet dat heel de stad mijn verhaal weet. Ik wil dit zelf verwerken, ik weet alleen niet hoe... door deze incidenten heb ik een depressie ontwikkeld. Ik heb moeite met mensen vertrouwen, ik durf geen nieuwe relaties meer te nemen, omdat ik bang ben dat er weer zoiets gebeurd, of dat ze weer vreemdgaan, dat was nog pas geleden dat ik dat heb ervaren met een ex. Er zijn gewoon teveel dingen gebeurd waardoor het moeilijk is om van me te houden. Ik durf sinds kort ook geen nieuwe vriendschappen te maken, omdat ik in een tijd van 5 jaar te vaak teleurgesteld ben in mensen maar daar wil ik verder niet op in gaan. Het word me allemaal teveel, ik wil niet dood, maar ik wil gewoon af van de pijn. Ik voel me zo waardeloos tegenover iedereen. Ik durf er niet over te praten met mijn ouders. Hebben jullie nog tips hoe ik hiermee kan omgaan? Het liefst op een manier zodat zo min mogelijk mensen het weten. Ik hoop natuurlijk dat ik hier wel geloofd word, geeft me ook misschien zelfvertrouwen om er met meer mensen over te praten, maar de keus is natuurlijk aan jullie om me te geloven.[/font][/font]

[font=.SF UI Text][font=.SFUIText]Hoop graag op een antwoord♥️[/font][/font]

Wat een naar verhaal.
Ik heb zelf hier geen ervaring mee en weet ook niet goed hoe ik je hier bij kan helpen. Maar ik kan je wel wat advies geven.
Heb jij een vertrouweling tussen je contacten waar je hier over kunt praten?
zo niet, dan zou ik toch even met je ouders om tafel, of alleen je moeder. Wat je zelf comfortabeler vind.
Therapie is ook een optie, het zal niet altijd helpen zo als in mijn geval maar je weet maar nooit!

Veel succes en als je een luisterend oor nodig hebt ben je hier op de goede plek.

Hoi Ruthlesscare,

Wat goed dat je hier jouw verhaal wel durft te delen. Wat naar wat jou overkomen is. Ik denk dat het voor jou belangrijk is er toch met iemand over te praten. Dit is in ieder geval een goed begin.
Het komt vaak voor dat mensen die misbruikt zijn, niet geloofd worden. Ze zullen er zelf wel om gevraagd hebben wordt er dan bijvoorbeeld gezegd. Maar zo zit het dus niet.
Daarnaast is het belangrijk om te leren jouw eigen grenzen aan te geven.
Is er bij jou op school misschien een vertrouwenspersoon of mentor die je hiermee kan helpen?

Hoi Ruthlesscare,

Wat goed dat je hier jouw verhaal wel durft te delen. Wat naar wat jou overkomen is. Ik denk dat het voor jou belangrijk is er toch met iemand over te praten. Dit is in ieder geval een goed begin.
Het komt vaak voor dat mensen die misbruikt zijn, niet geloofd worden. Ze zullen er zelf wel om gevraagd hebben wordt er dan bijvoorbeeld gezegd. Maar zo zit het dus niet.
Daarnaast is het belangrijk om te leren jouw eigen grenzen aan te geven.
Is er bij jou op school misschien een vertrouwenspersoon of mentor die je hiermee kan helpen?

 
Bedankt voor je reactie,

Ik zit sinds kort niet meer op school, in augustus begin ik weer met een andere opleiding. Dat is dus geen optie, maar ik wil het wel goede vrienden vertellen. Zeker niet veel mensen, omdat dan gelijk de hele stad ervan weet, waar ik dus bang voor ben. Aangezien hij zelf ook in mijn buurt woont. Hoop dat dat gaat helpen

---

Wat een naar verhaal.
Ik heb zelf hier geen ervaring mee en weet ook niet goed hoe ik je hier bij kan helpen. Maar ik kan je wel wat advies geven.
Heb jij een vertrouweling tussen je contacten waar je hier over kunt praten?
zo niet, dan zou ik toch even met je ouders om tafel, of alleen je moeder. Wat je zelf comfortabeler vind.
Therapie is ook een optie, het zal niet altijd helpen zo als in mijn geval maar je weet maar nooit!


Veel succes en als je een luisterend oor nodig hebt ben je hier op de goede plek.

Allereerst wil ik je bedanken voor je reactie,

Ik ben van plan om een paar goede vrienden het te vertellen, zeker niet veel mensen want dan weet iedereen het gelijk. Hoop dat het helpt

Kleine update,

Ik had het met mijn ouders over seksueel misbruik in het algemeen. Mijn ouders denken dat mensen die er niks mee doen, dus zoals er er geen zaak van maken, niet serieus zijn omdat het hoogstwaarschijnlijk niet waar is. Mensen die niet liegen zouden er alles aan doen om de waarheid boven tafel te krijgen. Ik voel me hier heel onbegrepen over ookal weten ze het niet eens van mij. Ik wil tuurlijk dat de waarheid boven tafel komt, maar dan moet ik wel serieus genomen worden heb gewoon geen zin meer in drama en teleurstellingen door niet geloofd te worden. Vind het jammer dat ze er zo over denken.

Kleine update,

Ik had het met mijn ouders over seksueel misbruik in het algemeen. Mijn ouders denken dat mensen die er niks mee doen, dus zoals er er geen zaak van maken, niet serieus zijn omdat het hoogstwaarschijnlijk niet waar is. Mensen die niet liegen zouden er alles aan doen om de waarheid boven tafel te krijgen. Ik voel me hier heel onbegrepen over ookal weten ze het niet eens van mij. Ik wil tuurlijk dat de waarheid boven tafel komt, maar dan moet ik wel serieus genomen worden heb gewoon geen zin meer in drama en teleurstellingen door niet geloofd te worden. Vind het jammer dat ze er zo over denken.

Laat ik beginnen met dat ik het heel sterk van je vindt, dat je hier je verhaal doet.

Daarnaast kan ik je verhaal heel goed begrijpen omdat dit bij mijn zusje is gebeurd en zij er ook niks over wou vertellen.
Nu na zo'n 6 jaar, heeft ze toch therapie, maar ze heeft hem wel voor het gerecht gesleept.

Juist jullie zouden naar voren moeten komen om het stigma te veranderen met ''ohh het zal niet gebeurd zijn wanneer mensen er geen zaak van maken'', lekker makkelijk om te zeggen.
Dat zijn mensen met een plaat voor hun kop, en hebben geen recht van spreken. Wel jammer dat je eigen ouders dit zo bekijken, maar vergeet niet, mensen kunnen altijd hun standpunt veranderen!

Jou en vele anderen is iets overkomen wat je alleen achter je kan laten door erover te praten, delen, of wat je ook mag helpen om het een plekje te geven. Probeer uit te zoeken wat voor jou een fijne manier is.

Sterkte!

Vergeten te melden

Een vriendin van me (die nu dus niet meer een vriendin is) heeft nu met hem dus dat maakt het voor mij lastig om hem nu ook voor het gerecht te slepen. Ik weet hoe ze is en daarom weet ik ook dat iedereen dan een hekel aan me heeft hierdoor en ik bekend ga staan om “dat ene meisje”. Ik kan het haar niet helemaal kwalijk nemen dat ze met hem heeft omdat ik het haar nooit echt heb kunnen vertellen en nu helemaal niet. Ik weet ook bijna zeker dat als ik het haar verteld zou hebben dat ze niet de moeite zou doen om me te geloven. Ze geloofde me al niet toen ik zei dat ik dacht dat hij me via haar instagram account had geblokkeerd om ons uit elkaar te krijgen. Dat was reden genoeg om het contact te verbreken omdat ik er niks mee te maken wil hebben hoe moeilijk het ook is.

Vergeten te melden

Een vriendin van me (die nu dus niet meer een vriendin is) heeft nu met hem dus dat maakt het voor mij lastig om hem nu ook voor het gerecht te slepen. Ik weet hoe ze is en daarom weet ik ook dat iedereen dan een hekel aan me heeft hierdoor en ik bekend ga staan om “dat ene meisje”. Ik kan het haar niet helemaal kwalijk nemen dat ze met hem heeft omdat ik het haar nooit echt heb kunnen vertellen en nu helemaal niet. Ik weet ook bijna zeker dat als ik het haar verteld zou hebben dat ze niet de moeite zou doen om me te geloven. Ze geloofde me al niet toen ik zei dat ik dacht dat hij me via haar instagram account had geblokkeerd om ons uit elkaar te krijgen. Dat was reden genoeg om het contact te verbreken omdat ik er niks mee te maken wil hebben hoe moeilijk het ook is.

Maar waar ben jij in dit verhaal? 
Je cijfert jezelf zo weg.. je denkt constant aan jan en alleman, en eventuele gevolgen, maar jijzelf dan?
Als jij het nou zou kunnen afsluiten door er een aangifte van te doen, zou ik die kans pakken. 

Jij hebt ook rechten. En mensen zijn soms nou eenmaal blind voor dingen die voor hun neus gebeuren. Zo gaat dat helaas.. 
Misschien kun je op een rijtje zetten wat de voor en nadelen zijn van wel aangeven, en voor jezelf kiezen.

Maar waar ben jij in dit verhaal? 
Je cijfert jezelf zo weg.. je denkt constant aan jan en alleman, en eventuele gevolgen, maar jijzelf dan?
Als jij het nou zou kunnen afsluiten door er een aangifte van te doen, zou ik die kans pakken. 

Jij hebt ook rechten. En mensen zijn soms nou eenmaal blind voor dingen die voor hun neus gebeuren. Zo gaat dat helaas.. 
Misschien kun je op een rijtje zetten wat de voor en nadelen zijn van wel aangeven, en voor jezelf kiezen.

Ik sluit mij hierbij aan. Wat heb jijzelf nodig?

Ik sluit mij hierbij aan. Wat heb jijzelf nodig?

Wat ik nodig heb is zo min mogelijk drama in mijn leven en rust voor mezelf en gewoon een paar goede mensen waar ik er mee over kan praten denk ik