Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Pfffff klaar mee


#11

(11-09-2017, 15:50)Roy schreef: Meer kun je naar mijn weten ook niet doen. 

De financiële druk is nog eens extra vervelend bij de hele situatie die er al is.

Goed van je dat je meteen hebt gesignaleerd dat je jongste het er moeilijk mee heeft en zeker ook dat je daar meteen actie op hebt ondernomen. De kinderen zijn er heel gevoelig voor ze krijgen alles van dichtbij mee en kunnen daar behoorlijk last van hebben, ik heb dit zelf ook gehad met mijn 2 zoontjes.
Hoe gaat het nu met je zoontjes? En mag ik vragen wat jouw verhaal is?
Work hard, play harder  Heart
Antwoord

#12

(11-09-2017, 18:42)Spook schreef: Hoe gaat het nu met je zoontjes? En mag ik vragen wat jouw verhaal is?

Met mijn zoontjes gaat het redelijk nu!

Zeker mag dat, ik heb je een e-mail of bericht gestuurd!
Antwoord

#13

(11-09-2017, 20:18)Roy schreef: Met mijn zoontjes gaat het redelijk nu!

Zeker mag dat, ik heb je een e-mail of bericht gestuurd!

Ik heb je mail gelezen en ik wil je een mail terug sturen maar ik weet niet hoe? ik ben een beetje blond
Work hard, play harder  Heart
Antwoord

#14

Beste spook,

Ik ben ook depressief en heb een relatie.
Ook al ben je depressief dan is dat geen vrijbrief om maar te leven zoals het uitkomt en niet te kijken naar je partner en kinderen. Depressief zijn is een ziekte die je niet alleen hebt maar waar partner en kinderen in meelijden.

Ikzelf leg regelmatig aan de kinderen uit wat er met me aan de hand is. Dat levert begrip op en vanuit mijn kant zien ze dat ik alle mogelijke moeite doe om eruit te komen.  Op je bed blijven liggen is het slechtste wat je kunt doen. (heb ik ook moeten leren).  Hulp vragen is verplicht !

Ik zou zeggen: zet hem onder druk om behandeld te worden daar is hij beter mee af en jij, als partner, verdient dat.

Sterkte!
HansSlag
Antwoord

#15

(11-09-2017, 20:39)Spook schreef: Ik heb je mail gelezen en ik wil je een mail terug sturen maar ik weet niet hoe? ik ben een beetje blond

Hoi Spook, je moet eerst inloggen en dan in de groene balk bovenaan naar "berichten" en dan "Postvak in". Als je het bericht aanklikt, zie je onder aan het bericht "beantwoorden".
Antwoord

#16

(18-09-2017, 16:07)HansSlag schreef: Beste spook,

Ik ben ook depressief en heb een relatie.
Ook al ben je depressief dan is dat geen vrijbrief om maar te leven zoals het uitkomt en niet te kijken naar je partner en kinderen. Depressief zijn is een ziekte die je niet alleen hebt maar waar partner en kinderen in meelijden.

Ikzelf leg regelmatig aan de kinderen uit wat er met me aan de hand is. Dat levert begrip op en vanuit mijn kant zien ze dat ik alle mogelijke moeite doe om eruit te komen.  Op je bed blijven liggen is het slechtste wat je kunt doen. (heb ik ook moeten leren).  Hulp vragen is verplicht !

Ik zou zeggen: zet hem onder druk om behandeld te worden daar is hij beter mee af en jij, als partner, verdient dat.

Sterkte!
HansSlag
Hoi,

Dank je wel voor je reactie. Momenteel zit mijn partner erg diep in zijn depressie. Zo diep dat hij amper beweegt en amper praat. Bevroren zeg maar. Maandag komt de psycholoog thuis, zijn moeder zal er zijn om de deur te openen ( ik moet werken) en dan kan de hulp beginnen....dit is het laatste wat ik kan doen. De huisarts snapt mij en is bereid om de strijd aan te gaan. Hopelijk is mijn partner ook bereid om de hulp toe te laten.

Succes met je herstel. Je kan het!! Het leven is te mooi.

Groetjes
Bianca
Work hard, play harder  Heart
Antwoord

#17

(20-09-2017, 22:13)Spook schreef: Hoi,

Dank je wel voor je reactie. Momenteel zit mijn partner erg diep in zijn depressie. Zo diep dat hij amper beweegt en amper praat. Bevroren zeg maar. Maandag komt de psycholoog thuis, zijn moeder zal er zijn om de deur te openen ( ik moet werken) en dan kan de hulp beginnen....dit is het laatste wat ik kan doen. De huisarts snapt mij en is bereid om de strijd aan te gaan. Hopelijk is mijn partner ook bereid om de hulp toe te laten.

Succes met je herstel. Je kan het!! Het leven is te mooi.

Groetjes
Bianca

Hoi, hier ook een partner van een vrouw die (zo'n 4 jaar in een depressie zit) beetje bij beetje gaat het nu de goede kant op.
Zou alleen willen zeggen, probeer zelf  bij dat eerste gesprek te zijn maandag.
Vertel zelf ook goed wat de problemen zijn en wat het met jou doet.
Ik weet wel dat als mijn vrouw alleen ging naar de psycholoog, ze toch hele andere dingen vertelden, dan hoe het werkelijk was.
Antwoord

#18

(20-09-2017, 22:36)papsie schreef: Hoi, hier ook een partner van een vrouw die (zo'n 4 jaar in een depressie zit) beetje bij beetje gaat het nu de goede kant op.
Zou alleen willen zeggen, probeer zelf  bij dat eerste gesprek te zijn maandag.
Vertel zelf ook goed wat de problemen zijn en wat het met jou doet.
Ik weet wel dat als mijn vrouw alleen ging naar de psycholoog, ze toch hele andere dingen vertelden, dan hoe het werkelijk was.
Hoi papsie,

Deze psycholoog kent hem al, komt bij ons thuis (dus ziet hoe hij er bij zit) en zijn moeder weet de situatie ook heel goed. Ik kan geen vrij nemen helaas. Mijn baan is nu het enige geld wat binnen komt dus die kan ik beter maar behouden?

Mijn vriend zal geen antwoord geven op haar vragen, hij kan alleen nog maar weet ik niet zeggen.
Dus de ernst zal ze zeer zeker zien. Vanuit daar kan zij beslissingen nemen en hem hopelijk met spoed bij een psychiater krijgen.

De eerste zorg is nu dat hij met spoed hulp krijgt voordat hij iets doet wat niet meer terug te draaien is.

Groetjes
Work hard, play harder  Heart
Antwoord

#19

Ha Spook,

Herstel begint echt bij acceptatie en niet anders.
Ik praat niet als een bedweter maar als iemand die opgenomen is geweest en binnenkort weer opgenomen wordt en door schade en schande is wijs geworden.

Ook ik heb als een zombie de hele dag op de bank gezeten en op bed gelegen. Het komt nog steeds voor en dan trek ik me terug. Ik weet heel zeker dat je dit allemaal als een grote nachtmerrie ervaart en dat is het ook.
1 ding is zeker dat je dit niet alleen kunt. Dat is gewoon niet op te brengen.

Ik hoop dat hij de geboden hulp gaat aanvaarden want dat is hij aan zichzelf en aan jou en de kinderen verplicht. Anders komen er brokken.

Heel veel sterkte.
Ps. volg het wel en zet er druk op want in zorg gaat zoveel mis. Je moet overal zelf achteraan.
Antwoord

#20

(21-09-2017, 11:23)HansSlag schreef: Ha Spook,

Herstel begint echt bij acceptatie en niet anders.
Ik praat niet als een bedweter maar als iemand die opgenomen is geweest en binnenkort weer opgenomen wordt en door schade en schande is wijs geworden.

Ook ik heb als een zombie de hele dag op de bank gezeten en op bed gelegen. Het komt nog steeds voor en dan trek ik me terug. Ik weet heel zeker dat je dit allemaal als een grote nachtmerrie ervaart en dat is het ook.
1 ding is zeker dat je dit niet alleen kunt. Dat is gewoon niet op te brengen.

Ik hoop dat hij de geboden hulp gaat aanvaarden want dat is hij aan zichzelf en aan jou en de kinderen verplicht. Anders komen er brokken.

Heel veel sterkte.
Ps. volg het wel en zet er druk op want in zorg gaat zoveel mis. Je moet overal zelf achteraan.
Ik volg het zeker, dat ben ik verplicht aan mijn kinderen.

Ik heb zelf een hele zware jeugd gehad, veel hulpverlening dus ik weet hoe het werkt?

Ik kan het aan, weet mijn grenzen heel goed. Ik weet dus ook dat dit het laatste is wat ik voor hem kan doen. Hij moet zelf willen.

Goed om te horen dat je vooruit gaat!! 1 stap tegelijk. Je mag trots zijn op jezelf..  en op je parter?
Work hard, play harder  Heart
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)