Hallo medelijders,

Hoe lang gaan wij, die lijden aan depressie en soms suïcidale gedachten, het nog accepteren dat we min of meer aan ons lot worden overgelaten? Door kostenbesparingen in de geestelijke gezondheidszorg staan velen van ons lang (soms te lang) op een wachtlijst. En/of we krijgen te maken met ondermaatse hulpverlening (pappen en nathouden).
Er is in de media inmiddels wel meer aandacht voor depressie, en daardoor wellicht meer begrip, maar het betekent niet dat de o zo hard nodige hulp sneller voorhanden is. Is het naïef om een petitie te starten om de overheid ertoe te bewegen meer aandacht en dus geld te besteden aan deze, zo ongeveer, volksziekte nummer 1? Hoeveel geld kan de overheid besparen door mensen met depressieve klachten adequater te helpen? Al die mensen die door deze ziekte uitkeringen ontvangen wegens uitval. Ik pretendeer niet alles te weten en ben zeker niet het type voorvechter, maar ben wellicht door wanhoop gedreven. Ik heb bijvoorbeeld ook een petitie getekend die streeft naar voorkoming van suïcide door betere opleiding voor zorgend personeel. (https://petities.nl/updates/suicides-voo...?locale=nl)
Wellicht moeten wij, die door deze ziekte niet gauw op de voorgrond willen treden, dat eens wel doen en een petitie starten die de overheid ertoe dwingt om dit onderwerp op de agenda te zetten. Voor zover ik kan zien, zijn 40.000 handtekeningen nodig voor een zogenaamd burgerinitiatief. Dat moet toch lukken, gezien het feit dat volgens de overheid meer dan 800.000 mensen met deze ziekte kampen? Nogmaals, misschien ben ik naïef, maar ik ben het zo zat om lijdzaam af te wachten. Ben benieuwd (en een beetje bevreesd) naar jullie reactie.
Medelijdende groet en de allerbeste wensen.
Alais

Hallo Alais,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.

Heb je op dit moment zelf depressieve klachten, misschien wil je iets meer over jezelf delen op dit forum, als je er aan toe bent hoor, niets moet. 
Ik moet zeggen, ik heb ook niet de wijsheid in pacht als het over dit onderwerp gaat. Er spelen zoveel facetten een rol als het gaat over kwalitatief goede behandeling en wachtlijsten.

Groet, Bert

---

Sorry Alais, ik zie dat je op een ander topic ook al actief bent.

Hallo Alais,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.

Heb je op dit moment zelf depressieve klachten, misschien wil je iets meer over jezelf delen op dit forum, als je er aan toe bent hoor, niets moet. 
Ik moet zeggen, ik heb ook niet de wijsheid in pacht als het over dit onderwerp gaat. Er spelen zoveel facetten een rol als het gaat over kwalitatief goede behandeling en wachtlijsten.

Groet, Bert

---

Sorry Alais, ik zie dat je op een ander topic ook al actief bent.

Hallo Bert,

Ik ben al blij met je reactie. Ik ervaar bij regelmaat dat ik niet serieus wordt genomen. Niet op dit forum overigens. Ik ben inderdaad al eventjes actief op dit forum, probeer er nog steeds een beetje mijn weg te vinden. En ja, ik verkeer momenteel in een crisis. Vandaar mijn post met een oproep om samen iets te doen dat ons echt helpt. Hoe sta jij er tegenover om een petitie in te dienen?
Groets,
Alais

Hallo Alais,

In alle eerlijkheid, ik voel de energie als wegstromen als ik aan een petitie denk.
Ik heb de media, de uitzendingen, de politieke standpunten allemaal wel een beetje gevolgd en ik werd daar niet altijd vrolijk van.
De uitleg van de minister is dan: "ja maar, we geven dit jaar al veel meer geld uit dan voorheen".
Ik denk dat het onderteken van een petitie door 40.000 mensen, niet echt het verschil gaat maken.
Maar dat is mijn bescheiden mening.

Ik lees trouwens dat we een en ander gemeen hebben. Dezelfde leeftijdklasse, depressie, problemen met alcohol, opname in een kliniek.

Groet, Bert

Hallo Alais,

In alle eerlijkheid, ik voel de energie als wegstromen als ik aan een petitie denk.
Ik heb de media, de uitzendingen, de politieke standpunten allemaal wel een beetje gevolgd en ik werd daar niet altijd vrolijk van.
De uitleg van de minister is dan: "ja maar, we geven dit jaar al veel meer geld uit dan voorheen".
Ik denk dat het onderteken van een petitie door 40.000 mensen, niet echt het verschil gaat maken.
Maar dat is mijn bescheiden mening.

Ik lees trouwens dat we een en ander gemeen hebben. Dezelfde leeftijdklasse, depressie, problemen met alcohol, opname in een kliniek.

Groet, Bert

Hallo Bert,

Ik begrijp het volkomen, het was een vlaag van tijdelijk enthousiasme dat me er (onder invloed van alcohol) toe dreef om het te opperen. Wilde het eigenlijk al weghalen. Na een week van verwaarlozing (lees: drinken) heb ik vanochtend mezelf beloofd daarmee te stoppen en tot nu toe is dat gelukt. Verder ben ik de hele dag bezig geweest met informatie zoeken die mij kan helpen. Op een of andere manier helpt dat, al realiseer ik me ook, dat ik ook andere dingen moet doen. Dat is een beetje het probleem, ik heb bijzonder weinig te doen. Al 11 jaar werkloos en de laatste 2 jaar in de WW. Alle pogingen (in het begin) om weer werk te vinden liepen nergens op uit (leeftijdsdiscriminatie en ondermaatse ondersteuning). Inmiddels ben ik het vertrouwen hierin helemaal kwijt en kan ik me ook niet meer voorstellen dat ik van 9 tot 5 ergens aan de slag moet. Om het op dit moment nog erger te maken moet ik me komende week melden bij een verzekeringsarts van het UWV. Dit traject heb ik al eens eerder gelopen en dat was uitermate teleurstellend. Om maar te zwijgen over het gedrag van die mensen, denegrerend en zonder een greintje emphatie. Iedereen is een profiteur, althans dat is de basis aanname. Gelukkig wil er iemand met me mee ter ondersteuning, maar dat neemt niet weg dat ik er als een berg tegenop zie.
Dank voor je reactie en als je iets kwijt moet, ik ben momenteel weer dagelijks op het forum aan het snuffelen.
Veel sterkte en hartelijk groet,
Alais

Hoi Alais,

Ik vind jouw initiatief om actief iets te ondernemen helemaal niet zo gek. Ook ik heb bij tijden het gevoel dat we iets moeten ondernemen met z'n allen. Ik weet alleen nooit zo goed concreet hoe en wat en na een dag of wat ebt het gevoel weer weg.

Ik vind politiek een ingewikkeld ding en depressie ook. Wat wil je bereiken met de petitie? Geld is één ding, maar wat wordt er vervolgens mee gedaan??
Daarnaast nog invloeden van farma etc. 
Er is een topic op dit forum waar iemand vraagt naar ervaringen over misstanden in de zorg, om daar vervolgens iets mee te doen. Dus ik denk dat er meerdere mensen met een gevoel rondlopen dat het beter moet.

Hoe zou jij de zorg en hulp willen zien? 
Welke onderwerpen moeten nog onderzocht worden?

Ik heb moeite om mijn hoofd boven water te houden, dus zulke initiatieven waaien snel over bij mij.

Hoi Alais,

Ik vind jouw initiatief om actief iets te ondernemen helemaal niet zo gek. Ook ik heb bij tijden het gevoel dat we iets moeten ondernemen met z'n allen. Ik weet alleen nooit zo goed concreet hoe en wat en na een dag of wat ebt het gevoel weer weg.

Ik vind politiek een ingewikkeld ding en depressie ook. Wat wil je bereiken met de petitie? Geld is één ding, maar wat wordt er vervolgens mee gedaan??
Daarnaast nog invloeden van farma etc. 
Er is een topic op dit forum waar iemand vraagt naar ervaringen over misstanden in de zorg, om daar vervolgens iets mee te doen. Dus ik denk dat er meerdere mensen met een gevoel rondlopen dat het beter moet.

Hoe zou jij de zorg en hulp willen zien? 
Welke onderwerpen moeten nog onderzocht worden?

Ik heb moeite om mijn hoofd boven water te houden, dus zulke initiatieven waaien snel over bij mij.

Dank voor je reactie Jorin. Zoals ik hierboven al schreef was het een soort paniek dat me dit deed voorstellen. Ik geloof overigens heel sterk dat er veel, zo niet alles verbeterd kan worden aan de psychische hulpverlening. En ik maak me daar regelmatig heel boos over. Wat niet echt helpt als je het toch al niet meer ziet zitten. Het zit niet alleen in geld, maar ook in gedegen kennis van de materie, om maar niet te spreken van ronduit slechte adviezen.

Ik heb zelf helaas ruim 25 jaar ervaring met ondermaatse hulpverlening. Zelfs mijn huisarts, die het goed bedoelt, moet ik vertellen wat bijvoorbeeld opties zijn voor hulp bij psychische problemen. En waar je ook kijkt, je moet altijd eerst contact opnemen met je huisarts. En als die nou niet weet hoe of wat? Ik heb zelf ook moeten voorstellen om ook eens te kijken naar mogelijke lichamelijke oorzaken van depressie. Nooit eerder kwam iemand op het idee. Ik ook niet eerder, maar ik ben wel de patient. De uitslag van een bloedtest moet ik nog krijgen.

Ik heb inmiddels weer allerlei hengeltjes uitgegooid. Vandaag nog begonnen met weer een online hulpprogramma (betaalbaar!) waar ik nog niet veel over kan zeggen. Kortom, ik schiet met hagel in de hoop ergens begrip en hoop op verbetering te krijgen. Intussen probeer ik net als jij en vele anderen mijn hoofd boven water te houden, in het besef dat er eigenlijk niemand op de kant staat om me uit het water te halen. Dat maakt me razend. Er zijn honderden instituten, websites, (zgn.) deskundigen, zelfhulpprogramma's boeken, tv programma's, filmpjes met peptalks en noem maar op over dit onderwerp. Waarom zitten we met zijn allen dan nog steeds in hetzelfde schuitje en gaan we van het kastje naar de muur en weer terug? Er wordt wel onderzoek gedaan overigens, op wereldniveau, dat is prima. Ik meen echter dat die nog in de kinderschoenen staat (wat ik niemand verwijt) en dat er, zo lijkt het althans, een missing link is tussen de wetenschap en de uiteindelijke zorgverlening. Of, dat is misschien eerder het geval, dat de verschillende onderzoeken andere resultaten hebben en die dus ook zo verstrooid in de hulpverlening terecht komen.
Sorry voor het lange verhaal en ik weet het ook niet. Ik zie mezelf geen kar trekken. Tot er betere tijden aanbreken (bij onszelf of de wetenschap) moeten we vooral maar elkaar tot steun blijven zijn. Ik wens iedereen de kracht om vol te houden en de hoop niet op te geven.

Hallo medelijders,

Hoe lang gaan wij, die lijden aan depressie en soms suïcidale gedachten, het nog accepteren dat we min of meer aan ons lot worden overgelaten? Door kostenbesparingen in de geestelijke gezondheidszorg staan velen van ons lang (soms te lang) op een wachtlijst. En/of we krijgen te maken met ondermaatse hulpverlening (pappen en nathouden).
Er is in de media inmiddels wel meer aandacht voor depressie, en daardoor wellicht meer begrip, maar het betekent niet dat de o zo hard nodige hulp sneller voorhanden is. Is het naïef om een petitie te starten om de overheid ertoe te bewegen meer aandacht en dus geld te besteden aan deze, zo ongeveer, volksziekte nummer 1? Hoeveel geld kan de overheid besparen door mensen met depressieve klachten adequater te helpen? Al die mensen die door deze ziekte uitkeringen ontvangen wegens uitval. Ik pretendeer niet alles te weten en ben zeker niet het type voorvechter, maar ben wellicht door wanhoop gedreven. Ik heb bijvoorbeeld ook een petitie getekend die streeft naar voorkoming van suïcide door betere opleiding voor zorgend personeel. (https://petities.nl/updates/suicides-voo...?locale=nl)
Wellicht moeten wij, die door deze ziekte niet gauw op de voorgrond willen treden, dat eens wel doen en een petitie starten die de overheid ertoe dwingt om dit onderwerp op de agenda te zetten. Voor zover ik kan zien, zijn 40.000 handtekeningen nodig voor een zogenaamd burgerinitiatief. Dat moet toch lukken, gezien het feit dat volgens de overheid meer dan 800.000 mensen met deze ziekte kampen? Nogmaals, misschien ben ik naïef, maar ik ben het zo zat om lijdzaam af te wachten. Ben benieuwd (en een beetje bevreesd) naar jullie reactie.
Medelijdende groet en de allerbeste wensen.
Alais

Hoi Alais,

Ik denk dat er zeker misstanden zijn, maar dat niet het hele systeem verrot is. Ik heb zelf bijvoorbeeld hele goede therapie gevonden en stond een maandje op de wachtlijst.
Ik denk dat een petitie wat concreter moet zijn. 
Misschien gaat het meer over crisisopvang?

Groetjes,
Sara

Hallo Sara,

Fijn dat je reageert. Ik wil niet beweren dat het hele systeem verrot is, maar dat er nog een hoop te verbeteren is. En ik weet dat er aan alle kanten aan wordt gewerkt.  Alleen heb ik daar nu niet zo veel aan. Het is inmiddels inderdaad een crisis geworden en een vorige crisisopvang is zo slecht bevallen dat ik daar een angst voor ontwikkeld heb die ik slecht van me af kan zetten. En daar komt die wanhoop en boosheid vandaan. Ook boos op mezelf omdat ik er niet uit kan komen. Ben continu met mezelf (of is het de depressie?) in gesprek. Hebben anderen dat ook?
Groetjes, Alais