Mijn man heeft in korte tijd zijn zus en afgelopen jaar zijn moeder verloren. Dit was voor ons allemaal heel heftig. Mijn man heeft na een half jaar een diagnose privé gerelateerde burn out gekregen. Hij heeft hulp gekregen voor rouwverwerking echter komt er tijdens de sessies steeds meer naar boven hij nergens meer van kan genieten en zich leeg voelt. Het is nu meer dan een jaar geleden en hij lijkt steeds meer depressief. Hij stort in als ik hem confronteer met zijn gedrag naar mij en de kinderen om daarna weer zijn masker op te trekken en te doen alsof. Hij zegt dat hij zijn best doet maar hij valt steeds terug in hetzelfde gedrag.
We zijn nu bijna 15 jaar samen en hij doet iedere keer hetzelfde. Stort zich op zijn werk (zit veel in de auto) en thuis doet hij een paar dagen veel om daarna alles te laten ploffen en weg te gaan. De psycholoog heeft nu gezien hoe hij kan instorten en dan totaal onbereikbaar is. Hij accepteert geen hulp en speelt vaak alsof alles hem niks doet. Ik ben bang dat het niet meer goed komt met hem. Hij duwt zijn kinderen weg en mij soms ook en is daarna weer berouwvol en zegt dat hij niet zonder ons kan. Ik heb hem in al die 15 jaar al meerdere kansen gegeven, maar het wordt steeds lastiger. Hoe lang houden we dit nog vol? Ik weet het niet. Ben zo bang dat hij zijn kinderen teveel pijn doet en zij steeds meer afstand nemen van hem. Ik houd nu even op, doet me veel pijn. Liefs Dani ?

Hoi Dani wat een vervelende situatie. Ik kan me voorstellen dat het voor jou heel vermoeiend is. Wat zou je man zelf willen?