Hallo allemaal, 

Voor mij is het een kleine welkom terug, aangezien ik eerder op dit forum actief ben geweest (ik ben mijn gegevens van dit account kwijt).
Gelukkig is het lange tijd redelijk goed gegaan (met hulp van mijn therapeut) en ben ik ook niet meer actief geweest.
Een disclaimer, ik heb op dit moment geen depressie (voor zover ik weet), maar dit forum heeft mij destijds wel comfort gegeven.
Nu naar de reden waarom ik hier (weer) ben. 
Vandaag heb ik (na 3 jaar) ineens weer een paniekaanval gehad. 
Ik heb hier 3 keer eerder mee te maken gehad, met toen wat duidelijkere oorzaken en de eerste keer ben ik helaas in een depressie gerold.
Door de paniekaanval, zit er toch een bepaalde angst om dat nogmaals te krijgen.
Op dit moment voel ik nog steeds een flinke spanning in mijn lijf (adrenaline en ik merk het vooral bij mijn maag).
Het is ongeveer 7 a 8 uur dat ik de paniekaanval heb gehad en ik vraag mij heel erg af of het nog normaal is om zo'n nasleep te hebben.
Ik kan mij dit namelijk niet herinneren van de eerste keren (maar wie weet had ik dat toen ook).
Ik heb online gekeken, maar daar lees ik vooral dat je na de paniekaanval weer rustig bent en dat de spanning weg is, alleen ervaar ik dat niet zo.
De hartkloppingen zijn gelukkig weg, alleen de spanning en daarbij soms in huilen willen uitbarsten niet.

Ik hoop dat iemand mij hiermee wat kan helpen.

Trouwens, ik heb voor dinsdag een afspraak staan bij mijn therapeut. Ze heeft gewoon vandaag mijn mailtje gelezen en plek voor mij vrijgemaakt, wat een topper is het ook.

Dit bericht was een reactie op een ander bericht, maar deze is verwijderd

Hallo allemaal, 

Voor mij is het een kleine welkom terug, aangezien ik eerder op dit forum actief ben geweest (ik ben mijn gegevens van dit account kwijt).
Gelukkig is het lange tijd redelijk goed gegaan (met hulp van mijn therapeut) en ben ik ook niet meer actief geweest.
Een disclaimer, ik heb op dit moment geen depressie (voor zover ik weet), maar dit forum heeft mij destijds wel comfort gegeven.
Nu naar de reden waarom ik hier (weer) ben. 
Vandaag heb ik (na 3 jaar) ineens weer een paniekaanval gehad. 
Ik heb hier 3 keer eerder mee te maken gehad, met toen wat duidelijkere oorzaken en de eerste keer ben ik helaas in een depressie gerold.
Door de paniekaanval, zit er toch een bepaalde angst om dat nogmaals te krijgen.
Op dit moment voel ik nog steeds een flinke spanning in mijn lijf (adrenaline en ik merk het vooral bij mijn maag).
Het is ongeveer 7 a 8 uur dat ik de paniekaanval heb gehad en ik vraag mij heel erg af of het nog normaal is om zo'n nasleep te hebben.
Ik kan mij dit namelijk niet herinneren van de eerste keren (maar wie weet had ik dat toen ook).
Ik heb online gekeken, maar daar lees ik vooral dat je na de paniekaanval weer rustig bent en dat de spanning weg is, alleen ervaar ik dat niet zo.
De hartkloppingen zijn gelukkig weg, alleen de spanning en daarbij soms in huilen willen uitbarsten niet.

Ik hoop dat iemand mij hiermee wat kan helpen.

Trouwens, ik heb voor dinsdag een afspraak staan bij mijn therapeut. Ze heeft gewoon vandaag mijn mailtje gelezen en plek voor mij vrijgemaakt, wat een topper is het ook.

Herkenbaar dat de spanning nog een tijdje blijft, Sanne. 
Bij mij kon ik geen duidelijke oorzaken aanwijzen, vervelend omdat je dan ook niet weet waar je iets kan gaan oplossen. Ik dacht eerst een tijd dat het een reactie was op iets wat ik had gegeten ofzo. Maar m'n huisarts zei dat het paniekaanvallen waren. 
Ik heb ook wel eens gehad dat ik een paar uur later weer de volgende aanval kreeg, vermoeiend... 

Fijn dat je snel terecht kon bij je therapeut.

Herkenbaar dat de spanning nog een tijdje blijft, Sanne. 
Bij mij kon ik geen duidelijke oorzaken aanwijzen, vervelend omdat je dan ook niet weet waar je iets kan gaan oplossen. Ik dacht eerst een tijd dat het een reactie was op iets wat ik had gegeten ofzo. Maar m'n huisarts zei dat het paniekaanvallen waren. 
Ik heb ook wel eens gehad dat ik een paar uur later weer de volgende aanval kreeg, vermoeiend... 

Fijn dat je snel terecht kon bij je therapeut.

Hoi Joy, 

Dankjewel voor je reactie. Het is inderdaad een heel naar gevoel. 
Ik krijg ook veel last van mijn maag, ik heb vandaag ook niet veel kunnen eten.
Wel kan ik mij wat dingen voorstellen waardoor het is gekomen, sowieso ook positieve spanningen (dat is natuurlijk ook een vorm van adrenaline).
Daarnaast heb ik gisteren een onverwachte knal in mijn oor gehad (ik heb tinnitus), waar ik thuis last van had en met de stress of het vandaag wel over zou zijn, ging ik naar bed toe.
Ook werd ik na een paar uur slaap al wakker door enorme misselijkheid (dat heb ik wel eens vaker als ik wat gedronken hebt en veel gegeten), maar ik heb best wel een angst voor overgeven. Ik vind dat verschrikkelijk. Meestal slaap ik na een half uur weer en is het daarna weg, maar deze keer heb ik 2 uur wakker gelegen. Paar keer naar de wc gelopen met het idee 'dan maar eruit', maar na wat kokhalzen, kwam er gewoon niks uit. 
En we leven natuurlijk nog steeds met Corona, wat voor veel mensen niet veel goed mentaal doet.
Dus wie weet wat het een opstapeling van al die dingen, die ik gewoon te heftig heb opgepakt.
Toen ik straks mijn vriend had gebeld, ben ik ook nog een keer helemaal ingestort, alleen weet ik niet of ik dat een paniekaanval kon noemen (intens was het wel).
Heb jij ondertussen nog vaak last van paniekaanvallen?

Het is bij mij ook vooral s'nachts wakker worden met het idee dat ik moet overgeven of nodig naar toilet moet en het heel warm hebben en een enorm snelle hartslag. En ik kon op een gegeven moment weinig binnenhouden van eten, als ik iets op had kwam het er soms zo weer uit.
(maakt bij mij overigens weinig verschil of ik alcohol heb gedronken of niet)
Ik heb geloof ik maar 1 of 2 keer een aanval overdag gehad. Maar na maanden weinig slaap en gewicht verliezen en me helemaal gesloopt te voelen ben ik dus maar aan pillen begonnen, van benzo's naar paroxetine erbij (benzo's kunnen weer depressie versterken/triggeren) en later nog andere medicatie. Misselijkheid heb ik nog steeds, inmiddels al zo lang dat ik niet meer anders weet maar dat kan ook weer een bijwerking van medicatie zijn.


Lijkt me verschrikkelijk als je last hebt van tinnitus.

Het is bij mij ook vooral s'nachts wakker worden met het idee dat ik moet overgeven of nodig naar toilet moet en het heel warm hebben en een enorm snelle hartslag. En ik kon op een gegeven moment weinig binnenhouden van eten, als ik iets op had kwam het er soms zo weer uit.
(maakt bij mij overigens weinig verschil of ik alcohol heb gedronken of niet)
Ik heb geloof ik maar 1 of 2 keer een aanval overdag gehad. Maar na maanden weinig slaap en gewicht verliezen en me helemaal gesloopt te voelen ben ik dus maar aan pillen begonnen, van benzo's naar paroxetine erbij (benzo's kunnen weer depressie versterken/triggeren) en later nog andere medicatie. Misselijkheid heb ik nog steeds, inmiddels al zo lang dat ik niet meer anders weet maar dat kan ook weer een bijwerking van medicatie zijn.


Lijkt me verschrikkelijk als je last hebt van tinnitus.

Hoi Joy, 

Pfff... dat klinkt ook erg vervelend. Het gaat ondertussen gelukkig wel weer wat beter met de misselijkheid en kunnen eten. Ik kan nog steeds niet zoveel eten als eerst, maar in ieder geval 2 maaltijden op een dag. Tinnitus is zeker vervelend, vandaar mijn angst dat het door zoiets (waar ik gewoon voor oppas) erger wordt. Constant misselijk zijn, dat lijkt mij ook geen pretje.
Helaas is mijn spanning nog steeds niet helemaal weg
Ik baal daar enorm van, want ik voel me over het algemeen nu vrij vlak (met dus die spanning), met af en toe een vrolijker momentje.
De afgelopen 2 nachten heb ik bij mijn vriend kunnen slapen (ik heb nu nog 1 week vakantie) en het voelde wel fijner dan alleen te moeten slapen na zo'n aanval.
Ik probeer gewoon zo veel mogelijk ritme te houden, ook al wil ik het liefst in bed liggen en slapen. Ik weet gewoon dat ritme en blijven sporten enzo, beter voor mij is, omdat ik anders echt in een neerwaartse spiraal val. Natuurlijk is dat ook beter als ik weer aan het werk moet.  
Eigenlijk hoop ik gewoon dat dit een kleine dip is en over een paar weken weer weg is..

Update

Ik heb vandaag therapie gehad, weer emdr en het was heftig. Blijkbaar heb ik toch te veel kleine dingetjes de laatste tijd meegemaakt die mijn emmer over heeft doen lopen. Achteraf gezien had ik het misschien zien aankomen, maar aan de andere kant dacht ik ook dat die dingen zo klein waren, dat dit het niet kon zijn. Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis, dus dat ik altijd al met een bepaalde mate van stress loop, heeft er natuurlijk niet aan bijgedragen. Tot nu toe denkt mijn therapeut dat ik niet depressief ben en dat het goed is dat ik zo snel aan de bel heb getrokken. Daarbij zei ze dat het ook niet raar is dat ik mij nu nog niet helemaal top voel, aangezien ik dingen aan het verwerken ben en tegelijkertijd heb ik met die paniekaanval zo veel reserves opgebrand. 

Ik zie haar volgende week zaterdag weer (aangezien ik volgende week weer moet werken). Ik hoop dat het dan al weer wat beter met mij gaat.

Hoi Sanne_

Welkom terug op het forum, zelf zat ik ook heel lang geleden op het forum. 

Paniekaanvalen heb ik zelf op het moment niet veel.
Vooral de hartkloppingen vind ik zo verschikkenlijk, 
soms denk ik dan echt dat het klaar is omdat het hart eigenlijk zo sterk klopt dat je denkt dat je in het laatste uur zit of zo. 

En dan gebeurd er nog meer paniek. Maar ook het beven, en het zweten he.
Ik heb vooral last van dat je een soort doof gevoel heb in je handen. Maar vooral de droge mond. 

Merk vooral dat ik een droge mond heb, er voor maar er ook na. 

Ik krijg vaak paniekaanvallen die gespaard gaan met mijn smetvrees. Heb niet extreme smetvrees of zo iets, maar het is bij voorbeeld na de stoelgang.
Dat ik dan denk dat me handen vies zijn etc, en ik heb wel eens een zware paniekaanval toen gehad er van. 

Nu weet ik dat ik rustig moet zijn, en rustig moet doen de kalmte zelf zijn. Dat heeft mij wel geleerd om er beter mee om te gaan.
Daarom heb ik ze op het moment niet veel, ja ik heb nog wel stemmetjes die wel eens zeggen je bent vies op je hand als voorbeeld.

En ik kreeg ook nog wel andere paniekaanvallen bij andere zaken. Maar daar vertel ik liever niet meer over.

Hoop dat je wat aan mij post hebt, ik wens je in iedere geval veel sterkte en hoop dat je aansterkt na een aanval. 
Soms kun je er een tijdje last van houden, ik denk zelf dat het is omdat je lichaam even de rust moet opzoeken? 

Groeten Jupiter

Hoi Sanne_

Welkom terug op het forum, zelf zat ik ook heel lang geleden op het forum. 

Paniekaanvalen heb ik zelf op het moment niet veel.
Vooral de hartkloppingen vind ik zo verschikkenlijk, 
soms denk ik dan echt dat het klaar is omdat het hart eigenlijk zo sterk klopt dat je denkt dat je in het laatste uur zit of zo. 

En dan gebeurd er nog meer paniek. Maar ook het beven, en het zweten he.
Ik heb vooral last van dat je een soort doof gevoel heb in je handen. Maar vooral de droge mond. 

Merk vooral dat ik een droge mond heb, er voor maar er ook na. 

Ik krijg vaak paniekaanvallen die gespaard gaan met mijn smetvrees. Heb niet extreme smetvrees of zo iets, maar het is bij voorbeeld na de stoelgang.
Dat ik dan denk dat me handen vies zijn etc, en ik heb wel eens een zware paniekaanval toen gehad er van. 

Nu weet ik dat ik rustig moet zijn, en rustig moet doen de kalmte zelf zijn. Dat heeft mij wel geleerd om er beter mee om te gaan.
Daarom heb ik ze op het moment niet veel, ja ik heb nog wel stemmetjes die wel eens zeggen je bent vies op je hand als voorbeeld.

En ik kreeg ook nog wel andere paniekaanvallen bij andere zaken. Maar daar vertel ik liever niet meer over.

Hoop dat je wat aan mij post hebt, ik wens je in iedere geval veel sterkte en hoop dat je aansterkt na een aanval. 
Soms kun je er een tijdje last van houden, ik denk zelf dat het is omdat je lichaam even de rust moet opzoeken? 

Groeten Jupiter

Hallo Jupiter, 

Dankjewel voor je berichtje. Paniekaanvallen zijn verschrikkelijk, zelf heb ik ze (gelukkig maar) 4 keer gehad, maar het is heel naar. De eerste keer dacht ik inderdaad echt dat ik doodging, met die hartkloppingen. Na het 1 keer hebben gehad, weet ik dat het geen hartaanval o.i.d. is, maar dat maakt het niet veel beter. Ik krijg ook last van rillingen en zweten (en die spanningen dus), waardoor ik ook last van mijn maag krijgt. 

Ik heb geen smetvrees, maar misschien heb je hetzelfde als mij, dat je denkt van hoe kan zoiets nou een paniekaanval opwekken. Ik heb wel een angststoornis, dus mijn emmertje is nooit volledig leeg, maar het is gewoon super balen als iets kleins, je emmertje doet overlopen. Het ging namelijk echt wel prima met mij.

Het is super klote dat jij ook last hebt (gehad) van paniekaanvallen, maar het is wel fijn om te lezen dat ik daarin niet alleen ben. Ik hoor daar namelijk heel weinig mensen over (of mensen weten niet dat ze het hebben gehad, dat kan natuurlijk ook).

Ik heb vandaag Valeriaan tabletten gekocht, in de hoop mij wat rust te geven. Mijn therapeut zei tegen mij dat ik beter wat natuurlijks voor nu kan proberen i.p.v. meteen aan de medicatie gaan. Het was ook niet zo duur, dus baat het niet, dan schaad het niet. Ik moet zeggen dat er wel een beetje spanning vanaf is, wat op zich wel fijn is (alsof je een flinke work-out hebt gedaan). En wie weet is het een placebo effect, maar als het werkt, prima toch.

Vandaag ben ik ook begonnen met in een boekje schrijven, om te kijken hoe ik mij elke dag voel en dit eventueel mee te nemen naar therapie. En natuurlijk is van je af schrijven ook fijn. Ik weet het, ik typ veel, dus sorry daarvoor.

Zit jij nu nog voor een bepaalde reden op dit forum of help je vooral anderen?

Groetjes Sanne

Hoi Sanne,

4 zijn er nog gelukkig weinig, ik heb er al erg veel gehad in de afgelopen jaren. Maar zijn niet heel erg, heb maar een klein handje aan extreme gehad dat je echt op het punt stond om flauw te vallen en compleet weg te draaien na een beter plek om het zo maar hard te zeggen.

Het kan zomaar dat we het zelfde hebben, me smetvrees is niet extreem het is heel lichterlijk en is vooral na de stoelgang aanwezig en daarna verdwijnt het weer even vind zo iets moeilijk. Maar ik werk er aan om het rustiger aan te pakken ook al zou je denken hoe meot je zo iets rustig aan pakken? dat weet ik dus ook niet.. maar laatste maanden gaat dat al wat beter. 

Je hoort inderdaad weinig mensen over een paniekaanval denk dat een hoop mensen zich schamen voor hoe mensen zullen reageren.

Mooi dat je een boekje gaat schrijven of nou ja bij gaat houden met je gevoel etc.
Dat kun je inderdaad mee nemen en dan te laten zien kijk zo en ging het op die dag, en op dat tijdstip.

Ik zat hier op het forum om mensen te vinden die ook al jaren en jaren vriendenloos zijn en die nooit een relatie of fysiek contact hebben gehad.
Ben al meer dan 10+ jaar eenzaam, en ja ik heb veel ondernomen maar helaas.

En ik schrijf hier wel eens om mensen te helpen als ik wat over het onderwerp weet.

Groeten Jupiter

---

Hoi Sanne,

heb het vorige bericht wat ingekort, mocht je de oude versie hebben gelezen geef dat niet.
Had wat dingen beetje te gehaast geschreven voor mij gevoel van daar.

Groeten Jupiter.