hey allemaal,

Ik heb een vraag die al lang door mijn hoofd gaat. Ik ben namelijk onder de 18 en moet mijn ouders dus gaan vertellen dat ik een psycholoog moet hebben. (ik ben wel naar therapie geweest zonder dat zij dit wisten). Mijn ouders weten namelijk van niks. Dit vind ik moeilijk maar aan de andere kant ook fijn omdat ik ze geen schuldgevoel wil geven en ik me fijn voel dat ze me niet behandelen met medelijden. Ik ben bang dat er teveel gaat veranderen als ik ze dit ga vertellen.

Zijn er misschien tips die ik kan gebruiken wanneer ik het ga vertellen. Want ik vind dit heel lastig maar het moet gebeuren. i don't know what to do

-A

Misschien helpt t om t hele verhaal op papier te zetten, zodat je daar uit kan putten als t puntje bij paaltje lastig is of je niet de goede woorden vind. 
Ze vragen om eerst niet te reageren en eerst jou je verhaal te laten vertellen.
Ze vertellen dat je niet zit te wachten op medelijden, evt wel medeleven of meedenken.
Als t helpt aan een tegelijk vertellen. En als t echt te lastig is met de huisarts erbij.
Maar vooral zelf voelen wat t beste past natuurlijk. T is sowieso eng en een sprong. Maar wel fijn als t op tafel ligt denk ik.
Succes

A; moeten je ouders dit echt weten? Kun je niet via de huisarts worden doorverwezen zonder hun medeweten? Die heeft toch beroepsgeheim immers?
Ik zou dat ook niet zien zitten.  ( Zelf familie altijd buiten mijn ggz zorg gehouden, geen behoefte aan n schuldgevoel-probleem , ontkenning , onbegrip erbij ). 
Als er tussen jou en je ouders goede communicatie en een vertrouwensband was geweest , hadden ze het ook al lang geweten lijkt me

Sterkte, mabel.

beste Alexine,

Wat goed dat je dit initiatief neemt, is inderdaad de vraag moeten je ouders het weten, of wil je dat toch wel graag. Ik neem aan dat ze van je houden en je graag helpen. (of ga ik nu te ver?) een beetje steun is wel prettig.

groet,
Run