Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Opname - ja of nee?


#1

Hoi allemaal,

Aan het begin van de week was ik er nog van overtuigd dat opname het enige juiste om te doen was in mijn geval, omdat ik merk dat het niet zo goed met me gaat. Ik wil het liefst zo min mogelijk naar buiten (nog minder dan al ik deed), blijf het liefst lang in bed liggen of op de bank hangen, simpelste klusjes lukken niet, en in mijn hoofd ben ik alleen maar depri aan het denken.

Nu is het zo dat ik niet in Nederland woon, maar in een ander EU-land, en hier gaan de dingen allemaal wat anders. En dan hebben we het nog niet eens over de communicatie gehad, want de lokale taal ben ik niet machtig en Engelse zorg is onbetaalbaar. Helemaal omdat ik sinds september thuis in de ziektewet zit, wat in vergelijk met NL echt helemaal niks is.

Dus nu twijfel ik weer of dat wel het goede is om te doen. Mij op laten nemen. Stel ik me niet aan? Moet ik niet gewoon opstaan van die bank en wat doen? Kan ik mijn moeder wel alleen laten, want die heeft het ook erg zwaar mentaal. En wat kan ik daar in hemelsnaam verwachten - ik heb namelijk geen idee en ben met de dag nerveuzer geworden.

Dus nu weet ik het ff niet meer. Iemand met tips?

Groetjes,

Sanna
Antwoord

#2

Hoi Sanna,

Lastige beslissing vooral als je de taal niet spreekt. Is het geen optie om je in Nederland te laten opnemen?

Verder misschien een idee om een soort dagplanning te maken met activiteiten die je van jezelf moet doen. Bijvoorbeeld 1 keer met de hond naar buiten, 1 of 2 kleine klusjes per dag en 1 keer per dag met je neefje spelen en dit steeds af te wisselen met rust. Een andere tip is mindfulness. 

Ik ben zelf wel nog redelijk actief (uitzonderingen daargelaten), maar ik pieker ontzettend veel. Ik heb mij nu ook voorgenomen om meer met mindfulness te gaan doen om minder te verzanden in piekeren.

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#3

Ik kan natuurlijk geen tips geven omdat ik niet depressief ben. Maar ik wil wel even zeggen: je stelt je niet aan! Je voelt je slecht, dus dat is zo. Wat een ander ook zegt, of wat je er zelf, rationeel gezien, ook van vind. Dus ga uit van datgene waar jij je het prettigst bij voelt (sorry, toch een soort tip  Wink)
Antwoord

#4

Hallo Sanna,

Lijkt mij moeilijk om daar een beslissing in te maken.

Wat Positiva al zei natuurlijk stel jij je niet aan.
Verder jouw moeder is een volwassen vrouw die goed in staat is haar eigen keuzes te maken als het er op aan komt.

Ja en dan die opname.
Als ik voor mijzelf mag spreken, ik vond het belangrijk grondig met mijzelf in gesprek te gaan.
Vragen als "Wat heb ik echt nodig" "Wat doet een opname met mij" "Wat is het effect van mijn situatie thuis".
Als ik dan weet wat ik nodig heb, waar vind ik dit dan? Welke eisen stel ik aan de begeleiding? Aan welke eisen moet een therapeut voldoen? Hoe verwoord ik precies wat ik nodig heb?
Hoe ondervang ik het communicatieprobleem?
Het op deze manier nadenken over het probleem maakte mij sterker, zelfbewuster.
Maar ja ieder mens is weer net even anders en formuleert andere vragen.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#5

Hoi allemaal,

Dank voor de reacties en het meedenken.

Toch fijn om af en toe te horen dat ik me niet aanstel, zeker omdat het wel altijd zo voelt. Zo veel mensen die het slechter hebben dan ik, en ik klaag... Maar goed.

Een opname in Nederland is niet mogelijk voor zover ik heb begrepen, omdat ik daar niet ingeschreven sta en geen zorgverzekering en dergelijke heb.
Uiteraard een bewuste keuze geweest toendertijd, maar ik moet zeggen dat als ik mij kon laten opnemen in Nederland ik waarschijnlijk niet zou twijfelen maar het zou doen, omdat ik van de vele verhalen enigszins weet hoe het er daar aan toe gaat.
Van dit land weet ik het niet precies. Het is echt nog een groot taboe en het voelt een beetje zoals het vroeger ook was - laten we de mensen weg stoppen en behandelen alsof ze gek zijn. Dat is een beetje het stigma wat er om heen hangt. Mede daarom heb ik mijn twijfels bij een opname. 
Daarnaast ben ik eerder een dag op drie opgenomen geweest (aantal jaar terug), en dat was geen succes. Er was geen dagbesteding/behandeling, en ik heb serieus een aantal artsen in opleiding iemand zien uitlachen.

Op dit moment heb ik een bepaalde (negatieve of toch misschien realistische) manier van in het leven staan, dus daar over nadenken wordt al gauw gevolgd door de conclusie dat het leven eigenlijk niet zo nodig hoeft.
Geen behoefde aan een carriere, geen kinderen willen, geen droom om de wereld te verbeteren... Met andere woorden, krom liggen om maar net de rekeningen te kunnen betalen en in een huurhuis te wonen, waar je net zo goed volgende maand uitgezet kan worden (tjah, hier is het vrije huur, en zijn huurders dus niet echt beschermd). Dan vraag je je dus af waarom je nog zoveel moeite zou doen toch? 

Ik zal eens kijken of ik iets met Mindfulness kan, meen het idee te hebben dat ik daar eerder iets van therapie in heb gehad, en ik enkel hard moest lachen van binnen om het zweverige gedoe (je ligt in een stoel, voel je dat je in een stoel ligt?) No joke Smile

Voor nu laat ik de opname nog even op een ja/nee staan, een dag meer of minder komt het niet echt op aan gelukkig, dus dan heb ik wat meer tijd om er over te piekeren.

Nogmaals dank voor het meedenken en de vele tips!

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#6

Hoi Sanna,

Lastige situatie zeg in het buitenland, dat maakt het er allemaal niet makkelijker op.

Wat jij zegt over mindfulness herken ik. Ik ben er ooit mee gekapt omdat de therapeut te erg op mijn lachspieren werkte. Dat ging snel over in irritatie van beide kanten. Die therapie was dus niets voor mij, maar een later ontdekte app werkte wel. Er zijn er genoeg te vinden op internet, kies er eentje uit die bij jou past.

Eigenlijk is mindfulness één van de vele therapieën (zoals ook een opname dat is) die je op een andere manier leren kijken naar jezelf en de wereld om je heen. Met de nadruk op 'leren', want het zal niet meteen vruchten afwerpen. Mij heeft het een focus gebracht: na verloop van tijd kon ik de kermis in mijn hoofd steeds meer loslaten en me concentreren op datgene wat ik op dat moment aan het doen was. Zo leerde ik ook meer te genieten van bijvoorbeeld muziek of een film, zonder dat mijn gedachten me alweer mijlenver in de toekomst aan het brengen waren.

groet,
Ray
Antwoord

#7

Hey Ray!

Stiekem best fijn om te horen dat ik dus niet de enige ben die wat lacherig daarover ben. In de praktijk klinkt het geweldig mooi en ik ben blij voor de mensen bij wie het goed werkt op die manier, maar voor mij was het een no-go.
Ben wel nieuwsgierig nu naar zo'n app, dus dan ga ik daar eens tussen zoeken, kijken of ik ook iets vindt wat mij kan helpen. Baat het niet dan schaadt het niet Smile

Thanks,
Sanna
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Vraagje opname Started by Letitgo
16 Replies - 5,997 Views
17-11-2019, 10:39
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Uitleg over opname Started by Sarah_
6 Replies - 5,370 Views
05-05-2019, 00:37
Laatste bericht: Jacob
  opname nodig? Started by dais
6 Replies - 3,448 Views
16-04-2019, 20:59
Laatste bericht: Sara_44
  behandeling opname gezocht Started by Cal
2 Replies - 2,936 Views
10-03-2017, 22:40
Laatste bericht: Mabel



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)