Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Opmerkingen van anderen


#1

Als ik alleen ben of met mijn gezin, dan gaat het best wel goed. Gisteren waren mijn ouders op bezoek. Ze geven dan vaak goed bedoelde opmerkingen. Ik voel me dan altijd erg opgelaten en dan weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Ze vinden het maar vreemd dat ik niet kan werken. Ze zeggen dan: Je zit nu al 2 jaar thuis, zou je niet weer gaan werken. Ze proberen ook continue mijn dag in te delen. Ik zeg dat ik me prima vermaak, maar ik kan niet de hele dag bezig zijn. Dat vinden ze maar raar. Mijn vriendin laat zich dan ook een beetje meeslepen. Ik voel me dan zo ongemakkelijk.
Het lijkt net alsof ik dan weer een jaar terug ga in de tijd. Toen ging het nog niet zo goed met me. Ik wil me niet laten meeslepen door dit soort gedachten, maar het is erg moeilijk om dan positief te blijven.

Door dit soort dingen blijf ik vaak maar liever alleen. Ik voel me nog het beste als ik alleen ben of dat de kinderen thuis zijn. Die vinden het niet vreemd dat ik niet werk. Die geven me juist een heel goed gevoel.
Antwoord

#2

(26-06-2017, 09:59)Erik161 schreef: Als ik alleen ben of met mijn gezin, dan gaat het best wel goed. Gisteren waren mijn ouders op bezoek. Ze geven dan vaak goed bedoelde opmerkingen. Ik voel me dan altijd erg opgelaten en dan weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Ze vinden het maar vreemd dat ik niet kan werken. Ze zeggen dan: Je zit nu al 2 jaar thuis, zou je niet weer gaan werken. Ze proberen ook continue mijn dag in te delen. Ik zeg dat ik me prima vermaak, maar ik kan niet de hele dag bezig zijn. Dat vinden ze maar raar. Mijn vriendin laat zich dan ook een beetje meeslepen. Ik voel me dan zo ongemakkelijk.
Het lijkt net alsof ik dan weer een jaar terug ga in de tijd. Toen ging het nog niet zo goed met me. Ik wil me niet laten meeslepen door dit soort gedachten, maar het is erg moeilijk om dan positief te blijven.

Door dit soort dingen blijf ik vaak maar liever alleen. Ik voel me nog het beste als ik alleen ben of dat de kinderen thuis zijn. Die vinden het niet vreemd dat ik niet werk. Die geven me juist een heel goed gevoel.

Hoi Erik,

Helaas werkt dit zo als je depressie o.i.d. hebt... Ik loop er ook steeds weer tegenaan. Vooral ook in mijn familie. Of ze vragen niks of ze maken bepaalde opmerkingen die nergens op slaan. Het is nou eenmaal iets wat moeilijk te begrijpen is als je het zelf niet hebt meegemaakt. Kan me dat ook wel voorstellen. Maar maakt het allemaal niet makkelijker!

Sterkte!
Antwoord

#3

Ik heb zoveel van dit soort momenten gehad. Soms ben ik het helemaal zat om maar te blijven uitleggen. Waarom kunnen ze me niet nemen zoals ik ben. Als mijn schoonouders er zijn, dan hebben we het nooit over dit soort dingen. Zij motiveert mij ook om dingen te gaan doen, maar dat gaat altijd op een leuke manier. Zij neemt me wel zoals ik ben en dat voelt heel erg fijn. Mijn vrienden steunen me ook door er een leuke tijd van te maken. Het wordt zo serieus als je gaat dwingen. Tenminste.......zo komt het over.

Ik merk dat het nu niet helpt om bij de pakken te gaan neerzitten. Dan wordt het alleen maar erger. Ik ben blij dat ik wat van me kan afschrijven. Zeker als ik dan nog reacties krijg. Dat doet me goed.

Ik ben bezig met het schilderen van het nieuwe balkonhek. Dat is een rustgevende bezigheid en ik kan dan niet de hele tijd doorgaan. Ik moet ook mijn rustmomenten pakken. Ik ben van plan om deze week een keertje naar Amsterdam te gaan. Ik vind het leuk om bijv. in de jordaan rond te lopen en daar bijv. een kroegje te pakken voor een bakkie koffie. Meestal raak je dan wel aan de klets met iemand.

Meestal als het wat minder gaat, ga ik aan de slag met een weekplanning. Dan probeer ik zo af te toe leuke dingen in de plannen en dan zie ik dat er voldoende dingen zijn die ik leuk vind.
Antwoord

#4

Register or login to view the content
Antwoord

#5

Ik zou je heel veel tips kunnen geven, want ik heb zo'n beetje elk stadium van depri zijn wel meegemaakt. Of ze helpen weet ik niet, want ik ken jullie niet.
Ik denk als jezelf goede voelsprieten hebt dat je zelf wel weet wat een opmerking doet met je vriend. Ik zeg vaak ook dingen die mijn vriendin wil horen om haar geen rotgevoel te geven. Volgens mij is dat een depri persoon eigen. Jezelf verlagen en anderen het gevoel geven dat het best wel goed gaat.

Je kunt veel doen door de ander het gevoel te geven dat je er voor hem bent. Luister naar de dingen die hij zegt. Soms vraagt hij zelf om advies. Dat zijn de momenten dat hij echt gaat luisteren. Vanuit jezelf dingen gaan opleggen werkt niet. 

Loopt hij bij een psycholoog? Je zou een keer met hem mee kunnen gaan. Dan kun je het gaan hebben over dit soort dingen, zonder dat hij er een rotgevoel aan over houdt. Zo doen wij het ook. Daar kun je het werken bespreekbaar maken. Thuis is dat toch een stuk lastiger.

Ik heb voor mezelf al een plannetje gemaakt om weer te gaan werken. Het is nu nog te veel voor me, maar ik heb dit wel steeds in mijn achterhoofd.
Ik heb gekozen om mezelf te laten omscholen, omdat het heel lastig is om een soortgelijke baan terug te vinden. Daar kun je vaak niet een paar uur in de week beginnen. Een werkgever verwacht gelijk prestaties en die kan ik nog niet geven in het begin.
Ik wil graag in de automatisering gaan werken, omdat dat werk me heel erg aanspreekt. Nu is er een opleidingscentrum die aangesloten is bij het UWV. Daar kun je alleen starten als je in de WIA zit. Daar ga je heel laagdrempelig een opleiding volgen.  2 dagen in de week bij het opleidingscentrum en een deel thuis. Dat traject duurt ca. 9 maanden. Ik ga bijv. leren hoe je websites moet maken en apps ontwikkelen. Aan het einde van de opleiding moet je zelf iets gaan maken. Dit moet je dan gaan presenteren aan werkgevers. Het opleidingscentrum helpt je bij de contacten. Is er dan een klik met een bedrijf, dan ga je stage lopen. Dat is het stadium dat je langzaamaan uren gaat opbouwen. Je blijft in de WIA zitten, tot je wat meer belastbaar bent. Kun je op een gegeven moment gaan werken, dan krijg je een contract en neemt de Wia uitkering af. Lukt het niet, dan kom je gelijk weer voor het oude deel in de WIA. Je hoeft dan geen WIA meer aan te vragen.

Ik weet nog niet wanneer ik hiermee ga beginnen. Als ik wat stabieler ben ga ik eerst mijn vrijwilligerswerk uitbreiden. Ik werk nu 2 uur in de week. Als ik ergens 2 volle dagen kan gaan werken, ga ik proberen te beginnen met de opleiding.
Het uitbreiden van mijn vrijwilligerswerk wil ik gaan doen in overleg met mijn psycholoog. Ik heb er geen zin in dat ik overspoeld raak. Dan ben ik weer terug bij af.
Antwoord

#6

Hoi Erik,

Ik zou jou stuk zelf geschreven kunnen hebben. Ik voel precies hetzelfde. 
En ik denk dan aan mezelf voor mijn depressie. Ik snapte ook niet zo goed wat er toen in een vriendin van mij omging toen zij ook depressief was. Dan dacht ik ook, waarom kan je dit en dat niet. Nu ik zelf ook depressief ben,merk ik dat er heel veel' onbegrip' is. En hoe dat voelt. Ik ben boos en verdrietig omdat je je niet begrepen voelt. En die opmerkingen blijven langer hangen, dan je zelf wil. En je schuld gevoel groeit. Maar meestal is het niet verkeerd bedoeld. Maar het blijft lastig. Ik kan er vaak ook niet tegen. Loslaten is een mooi toverwoord, zou fijn zijn he!
Succes!
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Omgaan met anderen, steun . Started by Mabel
12 Replies - 3,291 Views
30-07-2022, 14:15
Laatste bericht: Feline
  Gevaar voor anderen Started by Fluffykitten
3 Replies - 1,100 Views
08-10-2020, 11:21
Laatste bericht: Fluffykitten
20-09-2019, 12:39
Laatste bericht: Liefde+Hoop



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)