met schematherapie meditatie en duloxetine een evenwicht bereikt.
Langzaam iets meer grip op stemming bereikt heel subtiel. Dagschommeling blijft, dus ochtend is moeizaam. Middag ook maar iets actiever, avond goed.

Heel goed weekend gehad, maar dan ruzie gekregen met vrouw
Dit evenwicht stort dan in, hopeloos gevoel. Moeizaam weer opbouwen.
Wie herkent dit?
Het weekend uit was zo fijn dat ik nauwelijks depri of vage angst voelde. Ik dacht ik ben er uit. En dan ga ik juist weer te ver naar mijn vrouw, wals over haar grens net als vroeger in mijn meer hypomane fase Maar nu maar een paar uur gelukkig. 
Ik heb zo veel goeds opgebouwd met maanden lang meer rekening houden met haar en anderen. En in een klap vergeet ik dat omdat ik me een dag of wat goed voel. Dan wals ik weer een paar uur heen over wat zij wil. We hebben t weer goed bijgelegd maar t was heftig.

Herkent iemand dat ? Als ik niet depri ben lijk ik geen geheugen te hebben voor dat ik mensen makkelijk kwets met mn grote mond. Terwijl de gevolgen zijn dat ik me onmogelijk maak. Ik ga door nu op het pad  van meditatie pillen en schema maar ben evenontmoedigd. Een bemoedigend woord zou zo welkom zijn en positieve ervaringen ook

Tja, wat kan ik zeggen L&H. Het hele leven gaat met ups en downs. Blijkbaar zit dat "opvliegende" toch een beetje in je karakter. Zoiets verander je niet makkelijk. Maar een ruzie bijleggen en excuses aanbieden is al heel wat. Er zijn heel veel mensen die hun eigen fouten niet willen zien. Eigenlijk moet je het dan achter je laten. Misschien zou je eens aan je vrouw kunnen vragen of zij er nu nog mee zit?

Ach l en h, 

T is al goed dat je het zelf ziet. En blijkbaar pikt je vrouw het ook niet meer, zo klinkt t. Nou dat biedt vast mogelijkheden het anders te gaan doen. Maar daar is dan ff n botsing voor nodig.  Je doet je best en dan gaat het ook wel eens mis. Lijkt me normaal  eigenlijk. Jezelf dit niet nadragen! 

Groetjes!

met schematherapie meditatie en duloxetine een evenwicht bereikt.
Langzaam iets meer grip op stemming bereikt heel subtiel. Dagschommeling blijft, dus ochtend is moeizaam. Middag ook maar iets actiever, avond goed.

Heel goed weekend gehad, maar dan ruzie gekregen met vrouw
Dit evenwicht stort dan in, hopeloos gevoel. Moeizaam weer opbouwen.
Wie herkent dit?
Het weekend uit was zo fijn dat ik nauwelijks depri of vage angst voelde. Ik dacht ik ben er uit. En dan ga ik juist weer te ver naar mijn vrouw, wals over haar grens net als vroeger in mijn meer hypomane fase Maar nu maar een paar uur gelukkig. 
Ik heb zo veel goeds opgebouwd met maanden lang meer rekening houden met haar en anderen. En in een klap vergeet ik dat omdat ik me een dag of wat goed voel. Dan wals ik weer een paar uur heen over wat zij wil. We hebben t weer goed bijgelegd maar t was heftig.

Herkent iemand dat ? Als ik niet depri ben lijk ik geen geheugen te hebben voor dat ik mensen makkelijk kwets met mn grote mond. Terwijl de gevolgen zijn dat ik me onmogelijk maak. Ik ga door nu op het pad  van meditatie pillen en schema maar ben evenontmoedigd. Een bemoedigend woord zou zo welkom zijn en positieve ervaringen ook

Zwaar inderdaad. Uit ervaring weet ik dacht het volgende niet makkelikk, maar hou je vast aan deze goede momenten en ook als het iets minder zwaar is. Er zit dus wel verbetering in. Misschien wel met schommelingen, maar je staat niet stil. Je maakt sprongen vooruit !

---

Zwaar inderdaad. Uit ervaring weet ik dacht het volgende niet makkelikk, maar hou je vast aan deze goede momenten en ook als het iets minder zwaar is. Er zit dus wel verbetering in. Misschien wel met schommelingen, maar je staat niet stil. Je maakt stappen vooruit !

Zwaar inderdaad. Uit ervaring weet ik dacht het volgende niet makkelikk, maar hou je vast aan deze goede momenten en ook als het iets minder zwaar is. Er zit dus wel verbetering in. Misschien wel met schommelingen, maar je staat niet stil. Je maakt sprongen vooruit !

---

Dank je zeer A voor je bemoediging!
Het klopt, ook mijn psych merkte op dat ik nu ervaring heb hoe positiever om te gaan met mensen vanuit depressie, maar nog geen ervaring met als ik me s goed voel. Daar moet ik dus mee oefenen! Dat gaat niet in een keer goed!
Die opmerking was een Eye opener voor mij! Klopt! Dus ik hoef me niet ontmoedigd te voelen, ik hoef niet bij nul te beginnen want ik heb de helft al geleerd!
Dankjewel voor je reactie

Tja, wat kan ik zeggen L&H. Het hele leven gaat met ups en downs. Blijkbaar zit dat "opvliegende" toch een beetje in je karakter. Zoiets verander je niet makkelijk. Maar een ruzie bijleggen en excuses aanbieden is al heel wat. Er zijn heel veel mensen die hun eigen fouten niet willen zien. Eigenlijk moet je het dan achter je laten. Misschien zou je eens aan je vrouw kunnen vragen of zij er nu nog mee zit?

Dank je wel lieverd voor deze practische en positieve raad!