Na een korte periode van wat meer rust in mijn hoofd en een opgeklaarde stemming, is het nu weer mis. Ik voel mij somber, maar ook bang en ongerust. Ik heb de hele tijd het gevoel van een soort zenuwachtigheid in mijn buik. Steeds het gevoel dat er iets ergs gaat gebeuren. Het maakt mij zo verdrietig dat ik het niet kan vasthouden.
Ik zie op tegen de ‘vrije dagen’ waarin er niks gepland is. Het liefste ben ik maar bezig buitenshuis. Ik wil ervoor wegvluchten. Vinden jullie dit herkenbaar? Ik wil niet geconfronteerd worden met de akelige gevoelens als ik samen met mijn gezin ben. 

Verder speelt er nog dat ik momenteel bezig ben met een intake op het gebied van persoonlijkheid waar ik mij best wat zorgen over maak. Ik ben bang tussen wal en schip te vallen en dat niemand mij kan helpen, omdat ik zeker heel wat kenmerken heb maar mijn inziens onvoldoende om echt een diagnose aan vast te hangen. Meer kenmerken van meerdere dingen tegelijk.

Sorry ik wilde het even van mij afschrijven

Ja herkenbaar hoor Let. Juist binnen de geborgenheid van je gezin kan het ook spannend zijn soms door de nabijheid, intimiteit. Ik merk het ook als mijn dochter er een weekend is. Ik hou zielsveel van haar maar het is ook spannend. Ik wil dat het gezellig is voor haar.  Gelukkig komt ze vooral lekker chillen, uitrusten dus er hoeft niks speciaals meer. Vroeger wilde ik er een mini feestje van maken. Nu is ze met moeder naar een meer damesfilm (downtown abbey) 
Was prima zo, ik lekker even alleen thuis. Zo vinden we zonder woorden manieren om met spanning om te gaan in harmony.
Over je diagnose en of “trekken van” genoeg is voor behandeling. Dat heb ik ook gehad. Ze vroegen of behandelaar hen kon bellen voor toelichting. Ik stel me ook voor dat mee bepalend kan zijn in welke mate je er in je dagelijks leven hinder van hebt. Wellicht is dat een aanknooppunt voor jou?

Hey Marjolein,

Toch fijn om wat van je te horen, ondanks dat het niet super positief is.
Wel fijn om te horen dat je toch een paar opklaringen gehad hebt, natuurlijk hou je dit niet zo snel vast dat heeft oefening en veel geduld nodig.
Ik heb de laatste paar weken ook last van een terugval en de dingen die je zegt zijn daarom erg herkenbaar.

Probeer je niet te focussen op dingen waar je toch geen controle over kan hebben zoals of je tussen wal en schip valt. Je kunt hier niks aan doen en als het toch zo is dan ga je toch naar een plan B of dan bespreek je het met de mensen, je hoeft het niet alleen te dragen.

Veel sterkte en liefs toegewenst.

Shalin 

Ja herkenbaar hoor Let. Juist binnen de geborgenheid van je gezin kan het ook spannend zijn soms door de nabijheid, intimiteit. Ik merk het ook als mijn dochter er een weekend is. Ik hou zielsveel van haar maar het is ook spannend. Ik wil dat het gezellig is voor haar.  Gelukkig komt ze vooral lekker chillen, uitrusten dus er hoeft niks speciaals meer. Vroeger wilde ik er een mini feestje van maken. Nu is ze met moeder naar een meer damesfilm (downtown abbey) 
Was prima zo, ik lekker even alleen thuis. Zo vinden we zonder woorden manieren om met spanning om te gaan in harmony.
Over je diagnose en of “trekken van” genoeg is voor behandeling. Dat heb ik ook gehad. Ze vroegen of behandelaar hen kon bellen voor toelichting. Ik stel me ook voor dat mee bepalend kan zijn in welke mate je er in je dagelijks leven hinder van hebt. Wellicht is dat een aanknooppunt voor jou?

Hoi Dipjes,

Precies wat jij zegt. Je wilt dat je kind het gezellig heeft. Mijn dochter is nog klein, wordt bijna 6 en speelt graag samen. En dan vooral rollenspel met de Barbies, playmobil of Lego en ik heb daar weinig inspiratie voor. En daar voel ik mij dan schuldig over. Ik doe het wel voor haar, maar liever ‘speel’ ik in stilte door iets op te bouwen of samen knutselen ofzoiets dergelijks. 

En qua intake vind ik het zo lastig. De tweede intaker zei na een kwartier dat hij het advies ging uitdragen voor deeltijd persoonlijkheid. Dus ik hoopte op een uitnodiging voor een adviesgesprek, maar ik kreeg een uitnodiging voor de SCID en dan raak ik direct onzeker of ik misschien onduidelijk ben geweest of dat zij het niet eens zijn.

e

---

Hoi letitgo

Ja het lijkt erop dat de tweede intaker voor zijn beurt sprak. Hij geeft advies, daar moet nog iemand of een team over afwegen en besluiten want anders zou het geen advies maar een besluit heten. En ze komen nu met een SCID als volgende stap. Dat is een semi gestructureerd interview om in beeld te brengen wat er allemaal meespeelt
Dat is toch juist zorgvuldig? Eerder zei je iets in de trant van dat er verschillende dingen spelen. Precies daarvoor is die skid.
Maar als je wil weten waarom ze het advies van intaker twee niet volgen dan kan je dat toch ook gewoon vragen?

Hoi Dipjes,

Ja dat klopt. Ik heb ook meteen gebeld, maar kwam niet verder tot een administratief medewerker die een standaard antwoord oplepelde. 
En natuurlijk is het goed dat ze verder kijken. En ik weet dat ze met de SCID diagnosticeren. Misschien is het ook wel gewoon een formaliteit, maar het is inderdaad minder handig dat iemand je al iets van hoop geeft zonder dit eerst via de juiste kanalen te doen.

---

Hey Marjolein,

Toch fijn om wat van je te horen, ondanks dat het niet super positief is.
Wel fijn om te horen dat je toch een paar opklaringen gehad hebt, natuurlijk hou je dit niet zo snel vast dat heeft oefening en veel geduld nodig.
Ik heb de laatste paar weken ook last van een terugval en de dingen die je zegt zijn daarom erg herkenbaar.

Probeer je niet te focussen op dingen waar je toch geen controle over kan hebben zoals of je tussen wal en schip valt. Je kunt hier niks aan doen en als het toch zo is dan ga je toch naar een plan B of dan bespreek je het met de mensen, je hoeft het niet alleen te dragen.

Veel sterkte en liefs toegewenst.

Shalin 

Hoi Shalin,

Dankjewel voor je reactie en fijn dat je iets herkent. Jammer om te horen dat jij ook een terugval hebt. Het is zo vermoeiend dat op en neer gaan van de stemming.

Ja.. plan B heb ik niet echt. Als beide instanties mij niet kunnen helpen dan zal het wel weer verder een zoektocht naar medicatie worden. Ik vind het inderdaad ontzettend spannend dat ik geen controle heb en het uit handen moet geven. Dat ik totaal niet weet wat er uit gaat komen. 

Na het gesprek met de intaker heb ik hoop gekregen, maar naar die uitnodig voor de SCID ben ik onzeker geworden, zie ik weer beren op de weg. Ik zie alleen de negatieve uitslag hiervan terwijl het misschien gewoon een formaliteit ofzoiets is.

Ja joh Letitgo, de intaker heeft erbij gezegd dat het (maar) een advies was, dat moet dus nog afgewogen worden tegenover andere dingen. Dat had ie er bij kunnen zeggen of helemaal niks zeggen. Het is mensenwerk dus er gebeurt wel s zoiets. De grote lijn klopt wel he, die is zorgvuldig. Dat is in jouw belang. Het zit in jouw naam he : letitgo.

Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik neem ook niemand iets kwalijk. Het ligt op dit moment aan mij: willen weten of er hoop is en het moeilijk vinden als ik iets niet in de hand heb. Accepteren Dat dingen tijd kosten en ook proberen te zien wat wel goed is. Het is inderdaad wel goed dat ze het zorgvuldig aanpakken

Net zei een heel oude vriendin het tegen mij, wat me raakte. En nu zeg ik het tegen jou: je doet zoo je best! Echt

Dankjewel Dipjes, raakt mij ook. Tranen in mijn ogen