Lieve Costa,

Bij mij was er een onderliggende oorzaak voor depressie die ik heb aangepakt.

Wat ik de laatste jaren heb geleerd, heb ontdekt is de kern die gaat leiden tot ook jouw herstel.

Eigenwaarde!  Jezelf ( voor mij voor het eerst in mijn leven) een beetje aardig gaan vinden. 

Klinkt misschien als onmogelijk als je je somber voelt, maar het is te doen.

Zelfrespect, eigenwaarde, acceptatie, voelen dat je er toe doet. Een bron aanboren die je opnieuw in je kracht kan zetten.


Zo dat moest er even uit Costa.

Groetjes,  Bert

Lieve Costa,

Bij mij was er een onderliggende oorzaak voor depressie die ik heb aangepakt.

Wat ik de laatste jaren heb geleerd, heb ontdekt is de kern die gaat leiden tot ook jouw herstel.

Eigenwaarde!  Jezelf ( voor mij voor het eerst in mijn leven) een beetje aardig gaan vinden. 

Klinkt misschien als onmogelijk als je je somber voelt, maar het is te doen.

Zelfrespect, eigenwaarde, acceptatie, voelen dat je er toe doet. Een bron aanboren die je opnieuw in je kracht kan zetten.


Zo dat moest er even uit Costa.

Groetjes,  Bert

Bedankt weer Bert ....
het zou zomaar goed kunnen dat je gelijk hebt ... :-( het resultaat waar je het over hebt... als ik daar naar toe moet ( ik zou niet weten hoe...) maar wie weet.

Ik had ook weer even niet gereageerd. Ik had het zelfde als een ander hier op het forum, het ging 2 dagen goed... en toen... was het weer helemaal prut. Zaterdagavond werd ik gebeld dat mijn zus was afgevoerd naar het ziekenhuis, met scheve mond, kon niet meer praten, armen en benen functioneerde niet meer. Ik direct naar haar kinderen gegaan (7 tot 15 jaar) die zenuwachtig thuis achter waren gebleven. Ik heb daar (vraag niet hoe) de stabiele en sussende tante uitgehangen. Maar bij thuiskomst was ik terug bij af... een en al zenuwen, spanning, rot rot rot gevoel... en dat net voor kerst.
Gelukkig is het met mijn zus goed afgelopen, zeer waarschijnlijk een tia, waar ze tot nu toe niets aan over lijkt te houden.
Sindsdien kijk ik uit naar de volgende goede dag... bah, wat voel ik me rot.
(maar wel even mijn verhaal kwijt hier, bedankt voor het aanhoren weer allemaal)

Je kijkt uit naar de volgende goede dag omdat je weet dat die er weer komt. Dat is mooi positief.

Dat nu alles even op zijn kop staat is helemaal niet raar. Normaal op een goede dag zit je stress level al tot boven je oren en dan komt alles met je zus er ook nog eens bij. Elk normaal mens zou daar al van slag van raken. In ieder geval heel knap dat je nog wel de rust hebt kunnen bewaren voor de kinderen.

Doe het nu even rustig aan en zorg dat oud en nieuw een mooie avond wordt. ( maar let wel op je eigen grenzen he, je hoeft er niet de hele avond bij te zijn, maar wel even voor 12 uur,)

Hoi Costa,

Dat was heftig lijkt me, dat gaat niet in je kouwe kleren zitten.
Logisch dat jouw onrust dan flink toeneemt.
Aan de andere kant het is wel een heftige activiteit die je met succes hebt doorstaan.
Hoe vang jij jezelf dan weer op eenmaal weer thuis? Hoe kanaliseer je dat gevoel?

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert

terug van even 2 weken pauze. kerst en oud en nieuw waren gewoon pittig.
en nogsteeds heb ik mijn handen vol aan mijzelf... wat is dat toch... ik lijk wel niet vooruit te komen.
ik heb nogsteeds wekelijk mijn afspraak bij de huisarst, oxezapam is wat opgehoogd, volgende week eindelijke nieuwe start bij andere psycholoog... ik hoop zo dat hij me kan gaan helpen.
Ik ben nogsteeds erg lichamelijk gespannen, kan de ontspanning niet vinden. huilen, depri... en ik baal zo van het onbegrip om mij heen. Inmiddels slaap ik ook slecht, en ben om de haverklap zo bang... bah bah bah
Zo, even mij 'ei' kwijt... sorry hoor... ben er zo moe van. Iemand nog een tip om bijvoorbeeld familie uit te leggen wat ik 'mankeer' ? ik vind uitleggen lastig, en huisarts heeft er tot nu toe ook geen  'label' aan gehangen...

Hoi Costa, je hoeft je niet te verontschuldigen! Het is juist de bedoeling dat je hier je ei kwijt kunt.
Ik schrijf hier als "Partner van" en weet dus hoe moeilijk het is om iets te begrijpen van een depressie. In het begin heb je de neiging te zeggen "kom op, zo erg kan het toch niet zijn? Ga iets doen". Er gaat echt wel een tijdje overheen voordat je in de gaten krijgt dat het veel dieper zit.Misschien is het een idee om ze naar dit filmpje te laten kijken:
https://www.youtube.com/watch?v=vA2b0_Plwbk

Dat geeft eigenlijk wel heel goed aan hoe iemand met een depressie zich voelt. Maar er zijn vast ook andere filmpjes. Weet niet of het iets voor je is. 't Is maar een tip. Succes!