Hoi, ik ben een 20-jarige jongen uit Nijmegen. Lurk al een tijdje rond op dit forum en toch maar besloten om een account te maken. 

Heb sinds een jaar of twee last van stemmingswisselingen en depressieve periodes, ondanks dat ik juist in deze periode veel nieuwe vrienden heb kunnen maken en de mogelijkheidheid heb gehad om de hele wereld rond te reizen. 

Ik heb me eigenlijk nooit thuisgevoeld in mijn omgeving en hoe meer ik zie en ontdek, hoe meer ik het gevoel krijg dat dat magische land waar de zon altijd schijnt toch verder licht dan gedacht.

Door pesterijen heel lang geleden, heb ik er moeite mee mensen te vertrouwen. Mijn zelfbeeld is niet bijzonder laag, maar alsnog wantrouw ik iedereen en probeer ik een hidden agenda te vinden. Hierdoor voel ik me heel alleen en eenzaam, zelfs al ben ik omringd door vrienden en een liefhebbende familie.

Het is fijn om jullie verhalen hier te lezen zodat ik weet dat ik niet de enige ben. Ook al denk ik soms dat ik van geluk mag spreken in mijn situatie en er eigenlijk dankbaarder voor moet zijn...

Win dat gevecht! 

Louis

---

Heb sinds een jaar of twee last van stemmingswisselingen en depressieve periodes, ondanks dat ik juist in deze periode veel nieuwe vrienden heb kunnen maken en de mogelijkheidheid heb gehad om de hele wereld rond te reizen. 

Ik heb me eigenlijk nooit thuisgevoeld in mijn omgeving en hoe meer ik zie en ontdek, hoe meer ik het gevoel krijg dat dat magische land waar de zon altijd schijnt toch verder licht dan gedacht.

Door pesterijen heel lang geleden, heb ik er moeite mee mensen te vertrouwen. Mijn zelfbeeld is niet bijzonder laag, maar alsnog wantrouw ik iedereen en probeer ik een hidden agenda te vinden. Hierdoor voel ik me heel alleen en eenzaam, zelfs al ben ik omringd door vrienden en een liefhebbende familie.

Het is fijn om jullie verhalen hier te lezen zodat ik weet dat ik niet de enige ben. Ook al denk ik soms dat ik van geluk mag spreken in mijn situatie en er eigenlijk dankbaarder voor moet zijn...

Louis

Hallo Louis,

Welkom op het forum en dank voor je, toch, positieve bijdrage.

Goed om te zien hoe jij met je vervelende gevoelens weet om te gaan. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Het feit dat je kan knokken laat volgens mij zien dat je niet 'heel diep' zit, gelukkig.

Wantrouwen is niets iets dat zich 1-2-3 laat oplossen, het is erin gesleten en het zal er door goede ervaringen weer langzaam uit gaan. Althans dat is te hopen omdat het je leven lastig kan maken als je steeds op je hoede moet zijn voor dubbele bodems. 
Ik ga na nogal wat jaren levenservaring (man van 58) nog steeds af en toe in de fout. Dan heb ik weer eens iemand vertrouwd op zijn of haar mooie blauwe ogen.

Niks aan te doen in mijn geval, vrees ik, want ik weiger door dergelijke ervaringen voortaan behoedzaam en wantrouwend door het leven te gaan. Ik moet er wel bij zeggen dat ik er ook niet echt onder lijd en ik het soms wel verrassend vind als het andere gezicht tevoorschijn komt. En dan stel ik mijn mogelijke oordeel gewoon even bij.

Veel levensplezier/groet,
Ray

Hoi, ik ben een 20-jarige jongen uit Nijmegen. Lurk al een tijdje rond op dit forum en toch maar besloten om een account te maken. 

Heb sinds een jaar of twee last van stemmingswisselingen en depressieve periodes, ondanks dat ik juist in deze periode veel nieuwe vrienden heb kunnen maken en de mogelijkheidheid heb gehad om de hele wereld rond te reizen. 

Ik heb me eigenlijk nooit thuisgevoeld in mijn omgeving en hoe meer ik zie en ontdek, hoe meer ik het gevoel krijg dat dat magische land waar de zon altijd schijnt toch verder licht dan gedacht.

Door pesterijen heel lang geleden, heb ik er moeite mee mensen te vertrouwen. Mijn zelfbeeld is niet bijzonder laag, maar alsnog wantrouw ik iedereen en probeer ik een hidden agenda te vinden. Hierdoor voel ik me heel alleen en eenzaam, zelfs al ben ik omringd door vrienden en een liefhebbende familie.

Het is fijn om jullie verhalen hier te lezen zodat ik weet dat ik niet de enige ben. Ook al denk ik soms dat ik van geluk mag spreken in mijn situatie en er eigenlijk dankbaarder voor moet zijn...

Win dat gevecht! 

Louis

---

Hoi Louis,

Waarschijnlijk zou je niet op dit forum komen als het helemaal top gaat toch?
Ik zou niet te veel vergelijking met andere mensen, jouw pijn telt ook mee 
Hoe ga je je weer beter voelen en wat heb je nodig van dit forum?

Je mag me altijd een berichtje sturen als je met iemand wil praten

X

Ik heb hetzelfde gevoel. Alsof ik niet het recht heb om verdrietig te zijn omdat ik zo’n liefhebbende familie heb.