Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Onzekere nieuweling


#1

Ik ben nieuw hier. Zo ben ik ook nieuw in de wereld van depressie. 
Het begon allemaal met een niet nader te noemen probleem waardoor ik werd doorverwezen naar een psycholoog, eerste diagnose, sociale fobie, hierna verteld over moeite met emoties en automutilatie. Hierna later doorgestuurd met suïcidale klachten naar de specialistische. Hier een half jaar onderzoeken en dergelijke gedaan, diagnose ass. Psycho educatie. Ook nog een flink eet probleem ontwikkeld. Nu werd ik ookal ging het met de therapie steeds beter steeds somberder en ongelukkiger, ik at nauwelijks meer, niet omdat ik niet wil maar krijg het gewoon niet weg, slaap amper, 1,5 uur per nacht. Ik ben gewoon uitgeteld. Het woord depressie is al vaker voorbij gekomen, maar nu heeft mijn therapeut besloten dat het nu toch echt zo is. Binnenkort moet ik naar de psychiater en gaat er het een en ander door gesproken, maar ik ben hier heel onzeker in, wat gaat er gebeuren. Ik ben erg fel op medicatie, maar als het de enige oplossing is wat moet je dan? Hoe gaat dit in mijn drukke levensstijl passen? 

Alvast hartelijk dank voor het lezen.
Antwoord

#2

(09-05-2017, 20:01)Mini_meow schreef: Hi Mini_meow,

Echt raad of advies of een ervaring kan ik niet met je delen, maar wil je in ieder geval wel even welkom heten. Zelf ben ik ook "nog geen week oud" en weet dat alles wat nieuw is spannend is en dat je bijna zit te "wachten" op een reactie. (Bij mij was dat in ieder geval wel zo.)

Ik hoop dat er voor jou ook echt constructieve reacties gaan volgen en dat je met alle stappen die nu gezet gaan worden op weg kunt naar een goed herstel!
Antwoord

#3

(09-05-2017, 20:01)Mini_meow schreef: Ik ben nieuw hier. Zo ben ik ook nieuw in de wereld van depressie. 
Het begon allemaal met een niet nader te noemen probleem waardoor ik werd doorverwezen naar een psycholoog, eerste diagnose, sociale fobie, hierna verteld over moeite met emoties en automutilatie. Hierna later doorgestuurd met suïcidale klachten naar de specialistische. Hier een half jaar onderzoeken en dergelijke gedaan, diagnose ass. Psycho educatie. Ook nog een flink eet probleem ontwikkeld. Nu werd ik ookal ging het met de therapie steeds beter steeds somberder en ongelukkiger, ik at nauwelijks meer, niet omdat ik niet wil maar krijg het gewoon niet weg, slaap amper, 1,5 uur per nacht. Ik ben gewoon uitgeteld. Het woord depressie is al vaker voorbij gekomen, maar nu heeft mijn therapeut besloten dat het nu toch echt zo is. Binnenkort moet ik naar de psychiater en gaat er het een en ander door gesproken, maar ik ben hier heel onzeker in, wat gaat er gebeuren. Ik ben erg fel op medicatie, maar als het de enige oplossing is wat moet je dan? Hoe gaat dit in mijn drukke levensstijl passen? 

Alvast hartelijk dank voor het lezen.

Hi Mini,
klinkt allemaal als een heftige confrontatie met het leven en jezelf.... Moeilijk om allemaal te plaatsen misschien en te verwerken.
Je klachten lijken inderdaad nu ook op een  behoorlijke depressie. Hoe lang speelt dat slapen en eten en somberheid al?
Je hebt het over een drukke levensstijl. Wat bedoel je daarmee? Je werkt gewoon nog? Of studeert? Hoe oud ben je als ik vragen mag? en ben je een man of een vrouw?

Ik vraag maar raak, voel je vrij om wel of niet antwoord te geven. Hopelijk vind je hier een beetje gehoor en begrip en helpt het je ook een beetje je weg te vinden in je eigen leven.  Heel veel sterkte in ieder geval.

gr. Liz


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#4

Bedankt voor jullie reacties! 

Ik ben een vrouw van 20 jaar oud. Ik studeer momenteel nog fulltime dagopleiding. Ook sport ik fanatiek. Alle dagen van de week wel iets. Dit nu zo somber, neerslachtig en heel slecht slapen heeft zich ontwikkeld over de afgelopen 4 maanden. Die moeilijkheden met eten al ruim een half jaar. 

Zijn er hier mensen die ervaring hebben met voor de eerste keer naar de psychiater gaan? Wat moet ik me hierbij voorstellen?  Wat wordt er hier van mij verwacht?  Mag je medicatie weigeren?
Antwoord

#5

HI Mini,

een psychiater is niets anders dan een arts die medicijnen heeft gestudeerd en  gespecialiseerd is op het gebied van psychologie en medicatie op dat gebied.
Medicatie mag je altijd weigeren, jij bent baas over je eigen leven. Er zijn extreme situaties waar mensen misschien onder dwang van een rechter medicatie toegediend kunnen krijgen, maar dit zal in gevallen van depressies echt niet gebeuren.

Meestal is de eerste afspraak met een psychiater minimaal wel een uur, waarin veel vragen worden gesteld en zoveel mogelijk informatie wordt verzameld. Ze zullen proberen te beoordelen, op basis van deze eerste informatie, of er al direct hulp geboden kan worden om het lijden wat veel mensen ervaren te verminderen. Daarnaast is het mogelijk dat je ook van de psychiater vragenlijsten krijgt, zodat ze een gedegen beeld krijgen van wie je bent en waar je problemen zitten. Bij veel instellingen behandelen de psychologen met psychotherapie en de psychiater wordt ingeschakeld voor de ondersteuning met medicatie.

Niks om bang voor te zijn of je druk over te maken. Lekker laten gebeuren. Ook je aversie tegen of angst voor medicatie kan je benoemen en al je twijfels enzo gewoon op tafel leggen.

Ik heb aversie en angst, en wilde het liefst beter worden zonder medicatie. Maar helaas is dit voor mij nu in ieder geval niet zo. Na zes maanden in een zwart gat, begin ik nu sinds een paar weken medicatie eindelijk weer iets te functioneren en makkelijker sociaal contact te maken. Ik kan soms om een grapje lachen, dingen een beetje relativeren. Zelfs iemand op het forum merkte op dat ik minder  overstuur ben en rustiger overkom. Tja... ik zou willen dat ik het zonder medicatie had bereikt, maar nee... mijn hersenen zijn niet in staat om zonder die medicatie normaal te functioneren.

Wanneer ga je naar de psychiater en wat zijn jou angsten en ideeën daarbij?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#6

Hallo Mini,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum, ik vermoed dat je hier wel wat informatie en ondersteuning kunt vinden.

Ik heb zelf (helaas) veel ervaring met depressies maar eigenlijk niet eens zoveel ervaring met hulpverleners.
Mijn laatste gesprek met een psychiater ging juist over het gaan afbouwen van antidepressiva. Een sympathieke vrouw waarbij ik rustig mijn verhaal kon doen. Samen rustig gekeken naar de mogelijkheden. Zij heeft mij verder begeleidt om heel zorgvuldig en in kleine stapjes af te bouwen. Een half jaar na de stop van de antidepressiva kreeg ik toch weer een depressie. Gelukkig niet meer zo zwaar als in het verleden. Ik ben toen zelf naar de huisarts gestapt en ben in overleg met haar weer opnieuw gestart. Ik heb gelukkig geen last van bijwerkingen.

Ik zou zeggen stel gerust al jouw vragen.
ik zelf vind het hier praten over mijn ervaringen helpend. Het delen met lotgenoten helpt me ook om beter zicht te krijgen op mijn eigen situatie.

Hoor graag van je.
Groetjes,  Bert
Antwoord

#7

Welkom en sterkte met alles!!
Antwoord

#8

Hee mini!

Heel herkenbaar, allemaal! Klinkt echt als een flinke dip. 

Snap de weerstand tegen medicatie ook heel goed! Toch kan het ervoor zorgen dat je weer een gezonde gedachtengang gaat krijgen, weet ik uit ervaring! 

Stel dat je een SSRI wordt voorgeschreven, dan zou ik wel de tip geven om voor Sertraline te gaan. Paroxetine geniet vaak voorkeur van artsen(is een van de oudere en goedkopere) maar staat bekend om bijwerkingen en vooral het hele moeilijke afbouwen. Ik heb echt stoppogingen gedaan waarbij ik het onverantwoord vond om door te gaan met afkicken en daarom maar weer begon. Ik draaide echt door. Uiteindelijk met afbouwstrips van Cinderella wel gelukt!

Heb zelf switch gemaakt naar Sertraline. Duurt langer voordat het werkt (bij mij) en daarbij juist m de opbouwfase heel moeizaam  (nog meer down en geen hap door mijn keel kunnen krijgen) maar na 4-6 weken brak zon door. Bij Paroxetine merkte ik werking na twee weken al. Inmiddels Sertraline afgebouwd en het afbouwen was wereld van verschil met Paroxetine. Heel soepel, geen flitsen etc. Ook nooit gevoel gehad dat ik doordraaide. 

Iedere persoon reageert anders natuurlijk! Maar laat je goed voorlichten over de verschillende mogelijkheden!
Antwoord

#9

Dankjulliewel voor jullie reacties. 
Ben een tijdje niet online geweest omdat ik het moeilijk vond. Ik heb heel erg ontkent dat er iets was. 
Ik heb onderhand een eerste gesprek gehad bij de psychiater en ze wil me ssri als ik het goed heb onthouden voorschrijven. Ik zie hier op tegen, de beginfase gaat waarschijnlijk hel worden en ben bang niet voor mezelf in te staan. Ook de bijwerkingen vind ik niet mals. Ik ben voor vrij veel allergisch en reageer op veel stoffen, dus de kans op bijwerkingen is vrij groot. Daarom wil ik gaan weigeren. Ik heb het gevoel dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen. Ik heb nog even om te beslissen maar ik weet het nog niet goed. 

Ook wil ze me wel iets voorschrijven om beter van te gaan slapen. Heeft hier iemand ervaring mee? Red het nu nog goed op 2, 3 a 4 uurtjes te slapen, maar weet niet hoelang.
Antwoord

#10

Hi Mini,

goed dat je weer bent komen kijken. Een beetje delen kan helpen.
Ik weet niet hoe erg je klachten zijn en hoe diep je scoort op de depressieschaal. Alleen jij kan bepalen of je het uithoud zonder medicatie. Na een half jaar lijden ben ik toch aan de medicatie begonnen, waar ik ook voor vreesde. Ik ben ook zeer gevoelig en allergisch voor van alles. De kans bestaat dat je de eerste weken dus niet lekker voelt. SSRI is inderdaad de verzamelnaam van een aantal medicijnen die werken op gelijke wijze. Je kan daar op internet natuurlijk veel over lezen.
Voor mij was weigeren ook de eerste keus, maar na alles geprobeerd te hebben, is aannemen ook mijn tweede keus en ben ik eindelijk aan het opknappen. Je bent niet gelijk beter en ook niet van alles af, het is geen wonderpil al zou ik willen dat dat wel zo was.
Wat betreft de bijwerkingen weet je nooit wat je te wachten staat als ik eerlijk ben. Ik heb mijn vorige depressie citalopram gekregen en daar 4 jaar op gefunctioneerd. De bijwerkingen waren er wel, maar echt niet te erg. Nu gebruik ik Venlafaxine en wat er over geschreven werd beangstigde me ook. Maar nu ik er van opknap, weegt het opknappen wel op tegen de bijwerkingen. Ik was gewoon zo knetter ziek dat ik het niet verdragen kon om er langer mee door te lopen. Ik heb nu wat bijwerkingen die lijken te blijven en die mogelijk reden zijn om van middel te veranderen, wat ik ook weer een naar idee vind. Donderdag heb ik een gesprek met de psychiater en ik ben benieuwd wat daar dan uitkomt.
Er zijn trouwens ook mensen die bijna geen bijwerkingen hebben en die opbouwen en afbouwen en voor wie het dus allemaal meevalt. Je weet nooit tot welke groep je behoort.  Door de depressie is de angst vaak erger, terwijl het juist de depressie is die ons ook ziek maakt en die je met de medicatie zou kunnen bestrijden.

Ik hoop dat je een goede keus voor jezelf kan maken, wat goed is voor je.  Heel veel sterkte!


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  nieuweling Started by ingie
6 Replies - 1,961 Views
21-03-2020, 21:01
Laatste bericht: Liefde+Hoop
11-02-2020, 11:01
Laatste bericht: Liefde+Hoop



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)