Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Onwerkelijk gevoel bij opbouwen ssri


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-12-2018, 16:29 door Anna1983.)

Dag allemaal,

Ik slik sinds twee weken Fluvoxamine tegen een angst en paniekstoornis (alsmede depressie) na jarenlang te hebben aangekloot met oxazepam. Nu merkte ik na de eerste ophoging meer rusteloosheid (alsof ik constant mijn voeten moet bewegen). Toen ik ze probeerde stil te houden (wat lukte) dacht ik dat ik het dus zelf in stand aan het houden was. En dus werd ik erg angstig en paniekerig. Alsof ik de controle kwijt was over mijn lichaam. Vervolgens dacht ik opeens. Wie ben ik eigenlijk? Waarom doe ik dit... waarom voel ik dit? Met als gevolg dat ik het idee heb dat ik niet meer mezelf ben. Alsof ik niet weet wie ik nu echt ben, welke gevoelens echt zijn. Ik voel me anders als anders. Het voelt allemaal heel onwerkelijk. Ook een soort van watten in mijn hoofd en nergens zin in. Ik was altijd al een controlefreak. De psych zegt dat t bijwerkingen zijn en dat ik moet doorzetten. Ik voel me erg bang. Dat ik niet meer mezelf  word. Zijn er meer mensen met deze bijwerkingen? Los van het feit dat geen eetlust, obstipatie, droge mond en zweten ook aanwezig zijn.... maar het rare gevoel in mijn hoofd maakt me dus bang... 

BEdankt en sterkte iedereen!! Hoop dat iemand wil reageren...

Liefs anna
Antwoord

#2

(16-12-2018, 16:26)Anna1983 schreef: De psych zegt dat t bijwerkingen zijn en dat ik moet doorzetten. Ik voel me erg bang. Dat ik niet meer mezelf  word. Zijn er meer mensen met deze bijwerking?

Hallo Anna,

Welkom hier.

Ik heb zelf geen ervaring met Fluvoxamine, maar uit ervaringen van mensen hier blijken alle AD's bijwerkingen te hebben. Dus wat je psych zegt kan kloppen.
Ieder mens reageert er anders op, daarom is vergelijken eigenlijk onmogelijk. 't Is een kwestie van uitproberen en hopen snel het voor jou werkzame middel te vinden.

Het vervelende is aan de ene kant het opbouwen en als het niet werkt, afbouwen. Dat duurt erg lang. Zeker ook omdat soms de klacht eerst erger wordt voordat de werking intreedt. 

Ik was ooit ook een controlefreak, maar heb dat gelukkig achter me kunnen laten. Mijn leven nu is daardoor een stuk makkelijker en rustiger. Ik hoop dat jij dat ook snel kan bereiken.

sterkte,
Ray
Antwoord

#3

Hey Ray,

Wat lief dat je zo snel reageert. Ik ben altijd angstig geweest voor het opstarten van antidepressiva. Daarom zo lang uitgesteld. Heb zelf ondanks veel angst en paniek nooit depersonalisatie etc ervaren. Maar nu dus wel. Juist iets waar ik bang voor was. Ben aan de antidepressiva gegaan omdat mijn zusje (32) bovenop een burn-out en depressie die ik al maanden had ongeneselijk ziek blijkt te zijn. 

Dat was eigenlijk de druppel. Hoe lang heeft het vinden van het juiste medicijn bij jou geduurd? Probeer nog even wegwijs te worden hier zodat ik ervaringen kan lezen. Misschien ligt het aan mij; maar ik vind het een beetje ingewikkeld Haha. 

Ik heb het nu zo'n drie dagen. Dat rare onwerkelijke gevoel. Ik was ooit een succesvolle zakenvrouw met groot sociaal leven; werkte 50 uur in de week als  senior jurist voor een groot bedrijf. En dan opeens klapt alles in elkaar. Ik herken mezelf gewoon niet meer. Verder was ik altijd een persoon van hoge pieken diepe dalen. Kon enorm genieten en blij ben energiek zijn Maar soms ook in de put. Voel me gewoon opeens zo anders....

Hoe gaat het dan nu met jou?

Nogmaals bedankt voor je reactie 

Groetjes anna
Antwoord

#4

Hoi Anna,

Ik kreeg medicatie van de huisarts toen vele therapieën niet hadden gewerkt en ik dus op een dood spoor zat. Ik had het geluk dat het een schot in de roos was. Het eerste medicijn (Xanax) werkte binnen 2 weken en toen ik na 6 maanden weer problemen kreeg, schreef de arts Seroxat voor. Die beide pillen slik ik nu 16 jaar (hoewel nu Mirtazapine i.p.v. Xanax).

Ik heb vanaf mijn 10e angsten en depressies gekend. Het laatste hoorde ik pas rond mijn 40e, maar toen ik de symptomen hoorde wist ik dat ik dat vrijwel mijn hele leven al had.

Nu ben ik 58 en de angsten ben ik vrijwel geheel kwijt, terwijl de depressie dragelijk is. Ik heb geaccepteerd dat mijn leven is wat het is en ik heb gemerkt dat me dat rust geeft.

Ik neem aan dat je je ervaringen met je AD wel met je psych gaat bespreken? Want ondanks dat bijwerkingen erbij horen, kan het best zijn dat jij te heftig reageert op Fluvo.

sterkte,
Ray
Antwoord

#5

Hoi Anna,

Ook ik kan je helaas niet helpen met de vragen die je hebt over Fluvoxamine, maar zoals Ray ook al aan gaf - het duurt even voor de AD echt aanslaat. Daar gaan makkelijk 2 weken overheen, waarbij je zeker last kan hebben van de bijwerkingen, jammer genoeg Sad
En daarnaast is de zoektocht naar de juiste combinatie aan medicatie voor jou. Want ook dat kan even duren helaas...
Maar niet de moed opgeven hoor! Als je de juiste pilletjes hebt, dan kan er een wereld voor je open gaan. Dan zijn je gevoelens en gedachtes beter controleerbaar, kun je beter functioneren, en zal hopelijk een groot deel van de angsten en paniek verdwijnen.
Let wel dat zo'n pilletje geen wondermiddel is he. Het kan je enorm goed helpen, écht enorm goed (want ik zweer bij mijn pillen) maar daarnaast heb je toch ook vaak de nodige therapie nodig van een psycholoog of psychiater om je meer 'jezelf' te laten voelen.

Ook dat herkende ik heel erg trouwens. Het was de reden om op je post te reageren, iets wat ik de laatste tijd niet veel meer doe door mijn eigen problemen xD
Kon je mij succesvol noemen..? Tjah, ik denk het wel. Ik werkte ook meer dan 40 uur per week gemiddeld, nam vaak genoeg de laptop mee naar huis, nam taken op me die ik niet zou hoeven doen. Had een leuk, redelijk sociaal leven. Lekker na het werk een drankje doen etc. En thuis een redelijk goed familie leven in elkaar zitten met m'n ouders en broertje etc.
Maar ook hier was het ineens pats boem, klaar en over.

Ik vind het dus echt heel knap dat je gelijk aan de bel hebt getrokken en stappen hebt genomen! Bij mij duurde dat toch even en bleef ik maar een beetje aanmodderen.
Voor nu zou ik je willen adviseren om in ieder geval op je gezondheid te willen letten, blijf bezig met dingen die je leuk vindt en die je afleiding binnen en wees uiteraard meer dan welkom hier als het allemaal eventjes te veel is en je je verhaal kwijt moet. Daar zijn we voor Smile

Heel veel succes!

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17-12-2018, 19:02 door Anna1983.)

Hey sanna en ray!

Bedankt voor jullie reacties. Inmiddels is de depersonalisatie wat gaan liggen.... en tegelijkertijd komt de angst en paniek daardoor weer meer op de voorgrond te staan. Het schijnt ween beschermingsmechanisme van je lichaam te zijn. Dus ja; het is nu een beetje schipperen tussen twee soorten gevoelens die allebei niet fijn zijn.

Wat hulp betreft. Momenteel heb ik al een aantal maanden psychotherapie. Heb daarvoor al twee trajecten cognitieve gedragstherapie gevolgd en een multidisciplinair traject. Ook nog een maand of zes gerommeld met pammetjes. Het ging eigenlijk echt mis toen ik 30 werd en bij mijn eerste uitstrijkje pap 4 scoorde. Verder is mijn vader overleden aan een hartstilstand toen ik zes was...

Mijn moeder heeft daar overigens nog steeds een ptss van en dus heb ik me altijd zeer gewenst gedragen en een soort van pseudo-identiteit gecreeerd. Altijd alles goed willen doen, overal goed in zijn. Nou dat was ik ook in mijn werk; dus ik werkte 50/60 uur en maakte carrière na doen pap4 vooral...

Eigenlijk mezelf uitgeput, gevochten tegen de angsten en paniek en toen het eindelijk na mijn burn-out:depressie vanaf maart iets beter ging kwam de mokerslag. Mijn zusje van 32 is ongeneselijk ziek... en toen wist ik. Nu moet ik wel echt iets gaan ondernemen dan dat gekloot met pammetjes want het hielp niet meer. Eerst nog een Keer lorazepam geprobeerd... jeuk. Toen alprazolam: jeuk. En toen maar de stap naar Fluvoxamine. In combinatie met clonazepam...

Je raadt het al.. nog steeds jeuk. Kan ook stress zij . Maar al zes weken jeuk... maar goed.. dat is dan iets lichamelijks waarvan ik hoop dat het wegtrekt. Bij elk medicijn wat ik de afgelopen tijd heb geslikt stond jeuk wel als bijwerking;-)...

Het is gewoon soms zo uitzichtloos. Ik bedoel; ik wil me niet zo voelen... en ik vecht als een leeuw. Heb zoveel traumatiserende dingen meegemaakt in mijn leven en ik ben best trots dat ik toch gewoon heb gestudeerd (rechten), een fijne mooie relatie heb (al 12 jaar) en veel vrienden. Maar de afgelopen jaren kreeg Ik steeds meer op mijn bord. Dus ik vluchtte in mijn werk. En zorgde voor alles en iedereen zoals ik altijd al deed... 

Heb eigenlijk nooit echt voor mezelf gezorgd, en ben mezelf wat kwijt geraakt. En nu komt alles keihard naar boven. En die pillen maken het best lastig. Heb zowaar bijna iedere bijwerking. Maar vooral dingen die in heb hoofd gebeuren vind ik eng. Dat verlies van controle, gevoel om gek te worden zeg maar. 

Ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. En weet dat het Mss een lange zoektocht kan worden naar de juiste medicatie/dosis etc. Pfff... waarbij ik dan ook nog eens zo'n ongeduldig en streng type ben. Voor mezelf dan. Het is gewoon erg zwaar en soms heb ik het idee dat ik de handdoek in de ring wil gooien. Steeds gebeurt er wel iets waardoor ik teruggeworpen word. 

Nu heb ik veel verdriet om mijn zusje. En maak ik me enorme zorgen om mijn moeder. Die naast haar man dus ook nog eens haar kind moet gaan verliezen. En je raadt het al... ik heb eigenlijk als oudste altijd voor hun 'gezorgd'. Mijn therapie was bedoeld om Meer te kunnen loslaten... maar ja... dan gebeurt dit... een proces waarvan ik nu denk dat ik het niet kan dragen...

Maar goed. Ik moet proberen positief te blijven en te hopen dat de pilletjes me op enig moment wat kunnen ondersteunen. Ik verwacht ook echt geen wonder of eureka moment hoor. Hoe is dat bij jullie gegaan. Hoe weet je dat het werkt? 

Ach ja. Ik heb alweer een halve roman geschreven merk ik. Maar dank voor jullie steun. Ik ga me nu weer even krabben;-)

Fijne avond alvast!

Liefs

Anna
Antwoord

#7

(17-12-2018, 19:01)Anna1983 schreef: Het is gewoon soms zo uitzichtloos. Ik bedoel; ik wil me niet zo voelen... en ik vecht als een leeuw. 
Hoi Anna,

Je hebt het niet makkelijk zo te lezen. Zoveel ellende gun je je grootste vijand niet. Dapper hoe jij je er toch doorheen slaat. Respect!!!

Mensen reageren heel verschillend op dergelijke drama's. Het feit dat jij zo hard gewerkt hebt, kan een uiting zijn van die rotgevoelens, maar ook gewoon omdat dat nu eenmaal je aard is. Ik bedoel hiermee te zeggen dat oorzaken aanwijzen moeilijk, zo niet onmogelijk is.

Wat wél duidelijk lijkt is dat iemand die een burnout heeft gehad beter niet kan 'vechten', zoals je schrijft. 'Loslaten' lijkt me beter. Dat vind ik altijd een betere optie, maar in jouw geval zeker. Bij mij heeft dat de rust gebracht die ik nodig had. Vechten, het altijd 'moeten' heeft bij mij nooit iets opgeleverd. Let it be. Accepteer dat je bepaalde gevoelens hebt en leer ermee te leven. Blijf dichtbij jezelf. Jij bent jij, met positieve en negatieve dingen. Vind een balans tussen de zorg voor anderen en voor jezelf en geloof in jouw keuzes. De buitenwereld lult er toch wel over, so why bother?

Er ging bij mij best wat tijd overheen voordat ik dat inzag en kon toepassen, maar het heeft me echt geholpen.

Oh en je vraag "hoe weet je dat een pil werkt?" Antwoord: "Net als bij verliefd zijn, dat voel je."

sterkte,
Ray
Antwoord

#8

Hoi Anna,

De opbouw van AD kan heel heftig zijn. Zo heb ik het ervaren. Inderdaad ook het idee dat ik de controle zou verliezen e.d. Meestal gaan deze bijwerkingen na 7 tot 10 dagen weg.

Helaas heb ik nog steeds niet de juiste combinatie gevonden en zal ik waarschijnlijk ook moeten gaan switchen. Daar zie ik erg tegenop.

Ik hoop dat je je snel wat beter voelt. 

Liefs, Marjolein
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Afbouwen opbouwen etc Started by Mabel
0 Replies - 277 Views
16-08-2023, 15:45
Laatste bericht: Mabel
  Opbouwen Started by Wes
1 Replies - 308 Views
05-08-2023, 16:58
Laatste bericht: Joy
10-07-2023, 11:10
Laatste bericht: Mabel
  verhogen van SSRI medicatie Started by Bert
0 Replies - 306 Views
30-04-2023, 21:20
Laatste bericht: Bert
07-02-2023, 14:59
Laatste bericht: Corbie01
08-09-2022, 17:31
Laatste bericht: Mabel
  ssri Started by Joy
0 Replies - 302 Views
16-07-2022, 10:19
Laatste bericht: Joy
  Raar gevoel Started by Nick
3 Replies - 587 Views
15-07-2022, 15:43
Laatste bericht: Nick
  Opbouwen seroquel Started by Nick
0 Replies - 476 Views
31-01-2022, 22:11
Laatste bericht: Nick
19-02-2021, 21:43
Laatste bericht: Madeliefje



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)