Ik zit er helemaal doorheen, met alles. 
Ze zijn bijna klaar met verbouwen hier en ik kan rotzooi gaan ruimen. Maar het is totaal mijn plek niet meer. De woningvereniging veranderd/verbouwd dingen en daar heb je heel weinig of totaal geen zeggenschap in. Er is ook teveel gebeurd om het nog een eigen plekje te maken denk ik en al eerder heb ik gekeken naar andere woonruimte maar dat is ook een hoop geregel en gedoe.
Maar het is niet alleen m'n eigen plekje, of dat wat m'n eigen plekje had moeten worden, wat er nu gebroken bij staat.
Ook het getouwtrek tussen alle instanties, het doolhof waar ik me in voel zitten. Slachtofferhulp stuurt me nu weer naar de Nationale Ombudsman. 
UWV, waar ik m'n uitkering van heb, stuurt me naar WMO. (zucht!)
En niet alleen nu..  ALLE keren dat ik probeer iets aan een situatie op te lossen en van het kastje naar de muur gestuurd word. 
Bij de therapie wat ik nu heb moet ik afronden omdat ik crisis heb gehad en eerlijk gezegd heb ik nu weinig zin om alwééér een nieuwe therapie te gaan beginnen.
Ik heb er de energie niet voor. Ik ben op, moe.. voel me niet op m'n plek hier, machteloos tegen alle instanties, onbegrepen bij GGZ en andere zorgverlening..

Lieve Joy, ik heb je gelezen en wens je heel veel sterkte toe. Schrijf het maar van je af, ik lees het alvast vele groetjes en een virtuele knuffel. Cyranno

Joy heel veel sterkte 


veel liefs en boel knuffels groet J

Je hoort het steeds meer over de zorgverlening. Het is ook schandalig vaak hoelang het duurt voor dat je echt hulp krijgt of eindelijk word begrepen.
Voor sommige onder ons die ook depressief, eenzaam of verder zijn die stappen gewoon niet altijd, maar wel sneller uit het leven.

Veel sterkte, ja je hoort het heel veel maar het is ook gewoon lastig natuurlijk allemaal..

Groetjes Jupiter

Dank voor jullie berichtjes..

Het lucht soms al een beetje op dat ik m'n gal kan spuwen op het forum.

Diep zuchten Joy, 

Ok ...  En dan ...

Contact de ombudsman .
Contact de WMO. 
Zwengel het maar aan , daarna gaat het  vanzelf wel lopen  en zie je wel wat er nodig is. 

Je nieuwe therapie ook ... Je hoeft er ook geen zin in te hebben . Zolang je geen alternatief hebt ,.... beter dan niets.  

Het is allemaal toch niet van de een op andere dag geregeld.  Stapje voor stapje. 

Ondertussen verover je je woonplekje stukje bij beetje terug. (Of kijk je eenmaal per week naar andere ruimte. )

Maak t behapbaar .  N  half uurtje per dag hier aandacht aan besteden is ruim voldoende . 

Sterkte !