Hey, sinds een aantal dagen ben ik enorm onrustig en rusteloos: hartkloppingen, strak gespannen spieren, hoofdpijn, geen hap door mijn keel krijgen (en als ik toch iets eet, moet ik nadien overgeven), doodmoe zijn en toch niet kunnen slapen, gedachten die blijven door m'n hoofd gaan.
Ik heb de afgelopen dagen regelmatig nachtelijke wandelingen gemaakt van ettelijke uren in de hoop om op die manier die onrust wat weg te krijgen en moe genoeg te zijn om toch wat te kunnen slapen, maar dat helpt eigenlijk niet.

Ik ben op enkele dagen tijd al 4 kg kwijt door de combinatie niet eten/overgeven en veel bewegen.
Wanneer ik dan toch even slaap wordt ik wakker van m'n hart dat in mijn keel klopt.

Geen idee hoelang ik dit nog kan volhouden...

Herkent iemand dit? Enig idee wat ik eraan kan doen?

Hoi Pinootje,

Dat herken ik wel! Alleen hoef ik gelukkig nooit over te geven en slaap ik de meeste nachten wel.

Kan het zijn dat in de therapie een gevoelige plek is geraakt? Iets wat je dusdanig heeft geraakt dat je het nu aan het verwerken bent? 
 
Tja en wat kun je eraan doen? Daar ben ik ook nog niet achter. Ik probeer deze dagen dragelijker te maken door meditaties gericht op mindfulness en acceptatie en voor de rest zit ik ze uit. Heel akelig! Ik heb inmiddels wel geleerd dat heel hard werken om het weg te krijgen averechts werkt. Maar dat is gemakkelijk gezegd dan gedaan.

Je zou eventueel ook aan de behandelend psychiater noodmedicatie kunnen vragen zoals bijvoorbeeld oxazepam. Wel voorzichtig ermee, want die medicijnen zijn verslavend! Misschien wel even fijn om weer wat slaap bij te halen. Het ontspant de spieren en remt het malen. Het demt ook angst.

Sterkte in ieder geval! Ik denk aan je en hoop dat je je weer snel iets rustiger voelt.

Groetjes,
Marjolein

Hoi Pinootje,

Dat herken ik wel! Alleen hoef ik gelukkig nooit over te geven en slaap ik de meeste nachten wel.

Kan het zijn dat in de therapie een gevoelige plek is geraakt? Iets wat je dusdanig heeft geraakt dat je het nu aan het verwerken bent? 
 
Tja en wat kun je eraan doen? Daar ben ik ook nog niet achter. Ik probeer deze dagen dragelijker te maken door meditaties gericht op mindfulness en acceptatie en voor de rest zit ik ze uit. Heel akelig! Ik heb inmiddels wel geleerd dat heel hard werken om het weg te krijgen averechts werkt. Maar dat is gemakkelijk gezegd dan gedaan.

Je zou eventueel ook aan de behandelend psychiater noodmedicatie kunnen vragen zoals bijvoorbeeld oxazepam. Wel voorzichtig ermee, want die medicijnen zijn verslavend! Misschien wel even fijn om weer wat slaap bij te halen. Het ontspant de spieren en remt het malen. Het demt ook angst.

Sterkte in ieder geval! Ik denk aan je en hoop dat je je weer snel iets rustiger voelt.

Groetjes,
Marjolein

Hey Marjolein,

er werd de afgelopen week zeker een gevoelig punt geraakt; ik ben tot het inzicht gekomen dat de situatie op mijn werk (pestgedrag collega en weinig tot geen ondersteuning van verantwoordelijke) me meer doet dan ik eerst dacht. Tuurlijk zat ik daar wel mee, maar dit heeft er de afgelopen jaren dieper op ingehakt dan ik zelf dacht.
Dat zal dus zeker meespelen.

Ik heb het er vandaag over gehad met één van de therapeuten en zij begreep dat dit lastig is, maar dat ik er even door moet. Ik wacht nog af tot na het weekend en als het dan niet iets beter is, ga ik zeker es verder doorvragen voor wat ondersteuning. Ik ben eigenlijk helemaal geen fan van medicatie (en al zeker niet als ze verslavend zijn), maar zo kan het niet verder. Ik ben stilaan een wrak (weinig slapen, trillen op mijn benen, continu gevoel van hartkloppingen, hoofdpijn, spierkrampen...)

Ik probeer ook regelmatig rust te vinden in ademhalingsoefeningen ed, maar dat is deze week totaal niet gelukt. Ik blijf zeker proberen!

groetjes en bedankt voor je steun!
lien

Hoi Pinootje,

Het onrustig en rusteloze gevoel herken ik ook zeker. Met daarnaast de lichamelijke klachten en slaapproblemen is dat niet niks om dan te blijven functioneren.

Wel ontzettend goed dat er bij je therapeut al gesproken is over de eventuele aanleiding van deze symptomen. Erg belangrijk dus om daar goed bij stil te staan en aan te werken, maar dat is meestal niet zo 1-2-3 opgelost helaas.

Ook ik ben lang geen voorstander geweest van medicatie, wetende hoe afhankelijk je ervan kan worden, maar dankzij (in mijn geval) Oxazepam/Diazepam, is het allemaal wat draagbaarder. De onrust in mijn hoofd wordt minder, waardoor ook de spanning in m'n lichaam minder wordt.
Daarnaast zijn ademhalingsoefeningen zeker wel van belang, maar ook afleiding. Heb jij thuis iets waar je echt helemaal van kan ontspannen? (sporten, lezen, schilderen, een bad nemen, ik noem maar iets).

Mindfullness, wat Marjolein hierboven noemt, schijnt ook erg goed te zijn. Ook dat staat nog op m'n eigen lijstje om mee aan de gang te gang. 
Als je meer controle over je gedachtes en gevoelens hebt, zal er hopelijk ook minder onrust zijn.

Heel veel succes en sterkte! <3

Hey allemaal,

ik heb intussen gisteren gevraagd of ze m'n bloeddruk eens wouden nemen omdat ik het gevoel had dat deze torenhoog was. Mijn vermoeden werd bevestigd: 184/110. (en hartslag van 85 in rust terwijl deze bij mij normaal tussen 55 en 65 schommelt)
Toen zijn ze plotsklaps wakker geschoten: onmiddellijk naar dokter doorgestuurd, medicatie voor hoge bloeddruk gekregen en vandaag ecg gehad. Hier krijg ik morgen de uitslag van.

Wat ik me nu afvraag: zou dit het serotoninesyndroom kunnen zijn? Ik ben dit eens gaan nalezen en heb toch verscheidene symptomen.
Heeft iemand hier ervaring mee?

Alvast bedankt!

Heel goed dat je door hebt gevraagd - jij bent tenslotte de enige die het kan voelen en niemand anders!

Ik durf geen uitspraken te doen over het serotoninesyndroom. Eerlijk gezegd had ik er niet eens van gehoord tot nu xD Maar ik denk dat heel veel van die symptomen gelijk zijn aan die van diverse soorten depressie.
Ook bij mij werd hoge bloeddruk vast gesteld (175/125) en zelfs met medicatie werd ik 's ochtends nog wakker met een te hoge bloeddruk. Ook mijn hartslag was te hoog, waardoor je je natuurlijk opgejaagd en geagiteerd voelt.
Pas als je 'echt' iets gaat mankeren, word je serieuzer genomen, ik ben in ieder geval erg blij dat je hulp krijgt nu en dat er misschien aan de ene kant ook wel iets uit de ECG komt die je hebt gehad. Dan is er namelijk iets om te behandelen (zo denk ik altijd xD)

Geef het sowieso ook wel aan bij je therapeut(en) dat je vermoed dat het misschien wel het serotoninesyndroom kan zijn. Zij hebben er ten slotte voor geleerd en zullen je ongetwijfeld op weg kunnen helpen daarmee!

Laat je ons weten hoe het gaat? Heel veel succes!

ECG was in orde. Gisteren ondanks medicatie tegen hoge bloeddruk nog steeds 180/100. Ik heb toen het serotoninesyndroom aangekaart maar de co-assistente zei onmiddellijk: "ah, neen dat denk ik niet. We gaan gewoon afwachten tot de medicatie begint te werken."

Ik was niet echt gelukkig met dat antwoord. Vandaag dan opnieuw bloeddruk genomen, nog steeds 180/100 en opnieuw aangegeven bij de verpleging dat ik me echt zorgen maakte en me echt slecht voel. De verpleging gaf zelf ook aan van er niet gerust in te zijn.

Daarnet dan telefoon gekregen van één van de artsen: na overleg met cardioloog gaan ze overschakelen op andere (sterkere) bloeddrukmedicatie. Daarnaast gaan ze m'n dosis antidepressiva verlagen (toch checken of het niet daaraan ligt), een volledig bloedonderzoek doen en ligt er een afspraak vast op raadpleging hypertensie.
Ik ben blij dat er nu eindelijk iets echt in gang wordt gezet en ze toch op zoek gaan naar de oorzaak van de klachten.

Door de fysieke klachten voel ik me zo slecht dat ik de afgelopen week weinig heb gehad aan mijn therapieën. Dus hopelijk snel duidelijkheid op fysiek vlak zodat ik op psychisch vlak ook weer verder kan.

Hoi Pinootje,

Hoe gaat het inmiddels met je? Hopelijk is je bloeddruk weer wat lager
Ik was op vakantie vandaar mijn late reactie!

Hoi,

bloeddruk is intussen weer wat aanvaardbaarder maar ondanks straffe bloeddrukverlagende medicatie nog aan de hoge kant. Er wordt uiteindelijk dan toch vanuit gegaan dat de oorzaak ligt bij het verhogen van m'n antidepressivum. Dat ben ik dus nu aan het afbouwen zodat er met iets nieuws kan gestart worden.
De dokters gaan ervan uit dat hierdoor de bloeddruk weer zal normaliseren.

Het rusteloze gevoel is intussen wel heel wat verbeterd dus dat is al een hele opluchting.

Hoi Pinootje,

Gelukkig dat het qua bloeddruk de betere kant op gaat. Vervelend dat je nu moet gaan switchen van AD. Zelf heb ik dat als heftig ervaren. Heb jij wel nog therapie kunnen volgen?

Groetjes,
Marjolein