Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Omgaan met anderen, steun .


#1

Hallo allemaal,

Ik voel me erg geraakt door n stukje wat ik in een ander topic las, nl 


".....  proberen mij wel te steunen en soms lukt dat maar zij kunnen soms echt dingen zeggen of doen die totaal niet helpend zijn. Ze app en me dan om te checken hoe het gaat met de verwachting dat ze te horen krijgen dat het beter gaat maar dat kan ik niet waarmaken" 

Ik begrijp precies wat hier bedoelt word  !  
En dan voel je je schuldig ook nog omdat je niet kan voldoen. 

Ik vind dit toch ook zo vervelend..  Het voelt soms gewoon bijna als lastigvallen . 

Wat moet je dan zeggen als het niet goed gaat en het duurt langer dan 3 dagen ? 

Als het niet snel beter gaat  en je kan dat niet bevestigen ga  je je  schuldig voelen. 
Soms zijn de reacties bijna geirriteerd . Afwijzend .Na verloop van tijd informeert er ook  gewoon niemand meer naar.   Soms stopt het hele contact.
' want met jou gaat het toch nooit goed' ,  (-is me ook wel eens toegebeten door een voormalige goede vriendin. ) 
Angst om alleen te komen staan ontstaat  dan wel vanzelf. En je komt ook alleen te staan!  .
Blijkbaar is het voor de ander heel teleurstellend , vervelend.  

Ik merk zelf dat  ik de hele 'hoe gaat het'  vraag maar probeer te omzeilen.  Vooral in gezelschap. .Het hele onderwerp. Gewoon maar n beetje meebabbellen.  
Dat ik me bijna een soort rotte appel begin te voelen die de rest van het  mandje zou kunnen aansteken. 

Maar als je voor de zoveelste keer de reactie krijgt: 
bestaande uit " vervelend' , 'rot zeg ' , als n soort afdoener. Krijg ik ook geen betrokken gevoel bij.

Maar aan de andere kant: 
Ik kan me er dan inmiddeld ook geen voorstelling van maken hoe n ander dan wel zou kunnen reageren.  Ws is het allemaal onmacht . Van beide kanten.

Hoe doen jullie dit? 
Wat zijn de ervaringen? 
Heeft iemand hier ooit iets op gevonden? 
Hoe dan wel?  


Ik ben benieuwd,  vind dit  ontzettend lastig . 

Groet Mabel
Antwoord

#2

Hallo Mabel,

Ik herken het helemaal. Ik ervaar de 'belangstelling' niet als lastig vallen, maar vind het ook altijd moeilijk om erop te reageren, bang weer teleur te stellen. Zeg dan dat het 'niet zo goed gaat' of dat 'het nog niet opschiet' en verander dan snel het onderwerp. Ik probeer wel om me niet schuldig te voelen (moeilijk) want ik heb hier niet om gevraagd en kan er niets aan doen dat hulpverlening bij voortduring tekort schiet.
Ik begrijp wel dat het voor de ander ook best moeilijk is, die voelen onmacht denk ik inderdaad. Ik zeg wel eens dat ik niet verwacht dat ze het voor me oplossen maar dat ik het al fijn vind dat ze naar me willen luisteren (als dat zo is).

Ik ben ook wel benieuwd hoe anderen hierover denken.

Groet,
Alais
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Alais :   • Mabel
Antwoord

#3

Herkenbaar hoor.
Heb er ook nog geen oplossing voor gevonden.
Ene keer ben ik eerlijk, maar andere keer praat ik erover heen. Heeft toch weinig zin eerlijk te zijn, want mensen begrijpen niet hoe mij te steunen of kunnen het niet.
Denk dat veel mensen toch ook al genoeg aan zichzelf hebben.
Antwoorden van mensen die mij al jaren kennen zoals: “straks als de zon schijnt gaat het vast weer beter” zijn ook zo fijn.. 
Maar goed, ik zei al in een ander topic dat ik weinig steun ervaar van mijn sociaal netwerk. 
Voor wederzijds begrip vind ik dit forum heel prettig!

[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jorin :   • Mabel
Antwoord

#4

Bedankt voor de reacties! 

Het ongemakkelijke is ook dat als ze me zouden vragen  hoe de ander dan wel zou moeten reageren om steunend en helpend te zijn , ik het antwoord zelf eigenlijk niet eens weet. 

Weten jullie dat?

Ik weet wel dat ik dat ik met name  geduld,  en vriendelijkheid , 'zachtheid'  als enigzinds troostend kan ervaren.  

Liefs, Mabel
Antwoord

#5

(27-04-2021, 20:43)Mabel schreef: Bedankt voor de reacties! 

Het ongemakkelijke is ook dat als ze me zouden vragen  hoe de ander dan wel zou moeten reageren om steunend en helpend te zijn , ik het antwoord zelf eigenlijk niet eens weet. 

Weten jullie dat?

Ik weet wel dat ik dat ik met name  geduld,  en vriendelijkheid , 'zachtheid'  als enigzinds troostend kan ervaren.  

Liefs, Mabel

Hoi Mabel, ik heb het daar ook moeilijk mee , mijn omgeving vraagt hoe het gaat en  dan zeg ik altijd het gaat om er vanaf te zijn. Ik wil er met niemand meer over praten tenzij hier op  het forum, want ik begrijp dat mensen het niet verstaan vooral mijn stemmingswisselingen en schommelingen in gevoel. Er was eens een vriendin die zei nou ik ben wel sterker hoor , ik zal niet depressief worden... en dat soort dingen. Vervelend vind ik het . Ik heb sowieso geen behoefte meer aan contact tenzij het een diepgaand contact is met wie ik eens diepere onderwerpen kan aansnijden ook. Heb geen behoefte meer aan oppervlakkigheden. Mensen begrijpen het moeilijk tenzij ze hetzelfde hebben meegemaakt. Ik vind het ook heel troostend als iemand eens echt luistert en vriendelijk en geduldig is maar ik heb dat soort contact maar met één welbepaalde vriendin maar die heeft het ook ontzettend druk met haar werk maar is dan wel luisterend oor als ze tijd heeft. Ook op dit forum ervaar ik veel begrip. Ik denk dat mensen die echt dieper luisteren en echt interesse hebben er gewoonweg dun gezaaid zijn. Vandaar dat ik eerder voorzichtig ben in mijn contacten hou je goed Mabel. Groetjes cyranno
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen cyranno :   • Mabel
Antwoord

#6

Ik denk ook dat het aan de intentie ligt. 
Mijn moeder appt me en verwacht en hoopt op een "positief" antwoord. Dat maakt haar Hoe gaat het vandaag? Heel erg irritant en ongemakkelijk voor mij. 
Ook denk ik dan van: je kent me toch best goed en je weet dat als ik me suicidaal voel ik de volgende dag niet ineens huppelend door het leven ga. 
Dus als mensen weten dat je het zeer lastig hebt en dan een dag er na app en Hoe het gaat... Vind ik heel vervelend. Ik voel me dan extra onbegrepen. 
Hoe gaat het van iemand die je een tijdje niet gesproken hebt vind ik wel juist lief en betrokken.



Ach ik heb kennelijk ook een enorme gebruiksaanwijzing Rolleyes
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Djyn :   • Mabel
Antwoord

#7

Bedankt voor alle reacties; 

Toch zou het eens goed zijn en mischien ook  fijn voor de ander als we duidelijk kunnen antwoorden op wat wel steunend is. 

Zo zeg ik wel  eens , stuur ik aan op, probeer ik te zeggen : 

Informeer gewoon, maak contact. Volg..    hou contact op eigen initiatief ( ik kan dat dan niet meer) .en blijf dat doen . Vraag geen initiatief van mij,  verwacht niets , .laat me passief zijn. Pik me op, ik ben een prima bijrijder , het maakt niet uit waarheen. 
En     Ik vind het bevoorbeeld fijn om 1 op 1 contact te hebben , gewoon rustig en het hoeft niet intensief . Kom bijv  n film kijken . - en niet algemene uitnodigingen in gezelschappen  . 
Stel eens wat vragen , wees geinterreseerd. Regel eten ( kan dan ook amper iets bedenke qua etenn)  , en eet met me , en vwooral : wees ontspannen, geef me niet het gevoel dat het een opgave is, wst je ook doet . Ik voel me al paria genoeg. 
Zoiets. 

Wat komt bij jullie op? . Wat zou helpend zijn ? Als de vraag ' kan ik iets voor doen ' etc komt. Zonder voorbehoud.- .hoeft niet eens realistisch. 


Groetjes!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Djyn
Antwoord

#8

Wat voor mij steunend zou zijn is:

Vraag me hoe het écht gaat
Luister naar me
Verwacht niet dat ik advies opvolg
Oordeel niet
Vooral: laat me niet in de steek
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Alais :   • Djyn, Mabel
Antwoord

#9

omgaan met anderen is inderdaad een hele uitdaging.

Ik probeer zelf een scheiding te maken tussen echte en meer oppervlakkige contacten.

Bij collega's etc die het uit gewoonte vragen? Dan antwoord ik ontwijkend, of verdraai het gesprek.

Bij goede vrienden is misschien wel pijnlijk om te vertellen hoe het gaat, en ook wel om te voelen dat zij ook machteloos zijn of goedkope en makkelijk antwoorden geven.

Maar daar probeer ik wel te zeggen dat ze niet hoeven te reageren of dat ik zelf niet over wil praten maar dat het toch niet goed met me gaat. Dan neem ik mezelf en hen toch wel serieuzer! Het is soms wel vervelend maar toch eerlijker.

Gelukkig heb ik wel wat contacten waar ik ook wel echt mijn hart kan luchten, en misschien begrijpen ze het niet helemaal. Maar er is toch ruimte om te vertellen.
Wat ik daar heel moeilijk aan vind is dat ik soms precies hetzelfde verhaal vertel als de vorige keer. De telleurstelling dat je niet veranderd bent, dat er geen vooruitgang of perspectief lijkt te zijn vind ik persoolijk bijzonder pijnlijk.


Uiteindelijk blijf ik kiezen om te delen,(hoe moeilijk dat ook is, en met heel wisselende resultaten) zonder delen houd ik het echt niet op een rijtje allemaal!
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Diogenes :   • Djyn, Mabel
Antwoord

#10

Hoi Mabel 

ik herken wat je schrijft 

ik voel mij ook niet begrepen ook niet door Fact omdat ik het  schuld ben ach ja ik ben het vertrouwen kwijt in de mensheid
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen misterj :   • Mabel
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Steun lotgenoten Started by jiminiex
3 Replies - 687 Views
31-07-2022, 22:00
Laatste bericht: jiminiex
  Geen steun sociaal netwerk Started by Jorin
18 Replies - 5,052 Views
01-04-2021, 16:25
Laatste bericht: Jorin
  Gevaar voor anderen Started by Fluffykitten
3 Replies - 1,100 Views
08-10-2020, 11:21
Laatste bericht: Fluffykitten
20-09-2019, 12:39
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Moeilijk omgaan met Started by Shalin
8 Replies - 4,204 Views
27-04-2019, 11:34
Laatste bericht: Shalin
29-09-2018, 18:04
Laatste bericht: Lelietje
  Omgaan met tegenslag Started by BvD
5 Replies - 2,969 Views
12-08-2018, 12:37
Laatste bericht: Sanna
12-01-2018, 23:48
Laatste bericht: Fae
  Opmerkingen van anderen Started by Erik161
5 Replies - 2,681 Views
26-06-2017, 20:41
Laatste bericht: Kleintje82



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)