Hallo allemaal,

Wou het graag hebben over iets wat mij al een tijdje dwarszit.
Ik ben namelijk weer begonnen met het obsessief negatief denken over alles en iedereen, als volgt:

Met mijn zus heb ik veel contact, zij woont in het buitenland dus we kunnen niet zo snel even langs. Maar ze belt vaak, skyped vaak en dat soort dingen. En daar ben ik heel blij mee en dankbaar voor, want zij is echt een voorbeeld voor mij.
Ik ben een tijdje geleden toen begonnen met obsessief denken dat ze geen contact meer met mij wilt. Het is iets wat ze nooit zou afbreken, dat weet ik wel zeker, alleen toch denk ik het vaak intens. Ze heeft al met veel familie gebroken dus ze is er wel tot toe in staat, maar met mij ligt dat heel anders, dat weet ik. Toch ben ik er iedere dag bang voor, als ik opsta ben ik echt vreselijk nerveus en bang dat ze het contact verbroken heeft. De gedachte daaraan vind ik ondraaglijk eigenlijk, ik heb vroeger aan selfharm gedaan en als ik daaraan denk heb ik daar weer zin in. Dan wil ik dat het gevoel stopt, want ik voel mij intens rot erover.

Vele zullen wel denken wat een aansteller, wat zeurt ze nou en dat ik vertrouwen moet hebben in haar. Dit zeg ik ook vaak tegen mezelf maar nu het een obsessie is geworden lukt het mij gewoon niet. Ik heb dit ook tegen haar gezegd en ze schrok er nogal van, en ze zei dat ik mij daar niet druk om hoefde te maken. Nou dan denk je dat is opgelost, maar nee, ik heb er gewoon nog steeds dagelijks last van.
Als ik maar een momentje heb dan denk ik gelijk daaraan en maak ik mezelf somber.

Ik heb wel mailcontact met een ervaringsdeskundige en zij denkt dat ik een vorm van verlatingsangst heb, ik weet niet of dit precies klopt maar ik kan mij er wel in vinden, na de research die ik gedaan heb.
Ook zei dat dat dit een vorm van een terugval is, ik had de afgelopen tijd wat dingen aangepakt, in mijn ogen kleine dingen, en ze denkt dat dit daar een reactie op is.
Allemaal goed en aardig maar ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.

De verhouding met mezelf is steeds slechter aan het worden, ik begrijp steeds minder van mezelf.

- Sorry voor het geklaag, ik moest het even kwijt hoor. - 

Dankjewel voor het lezen.

hoi Shalin,

Wat goed dat je het met je zus bepsproken hebt, dat zou ook mijn advies zijn. 
Ik weet natuurlijk niet wat je allemaal aan stappen gezet hebt, maar die kunnen natuurlijk hun neerslag hebben op het nu.

Ik kan je niet echt goed advies geven, alleen zeggen dat ik het herken, bij mij is het inderdaad een vorm van verlatingsangst, ik weet ook niet wat ik er mee moet. Ik hoop dat je jezelf genoeg onder controle kan houden en dat je jezelf geen kwaad doet. 

heel veel sterkte

groet,
Run

Dag Shalin

Wat goed dat je het besproken hebt met je zus zelf. Dat is een hele positieve stap in zo iets lijkt me. En ze stelt je gerust maar het accepteren daarvan lukt je nog niet. Toch hebbje de moeilijkste stap, stap 1, het bespreken met haar, al gezet.
Je verwachtte dan dat het klaar was. En schrok toen dit niet zo bleek. Toch kan je zo ook zien dat het in jouw hoofd leeft en niet bij je lieve zus. 

Iets over de werking van het brein, een trucje. Het is een psychologisch fenomeen dat heet “het witte beren effect” wel eens van gehoord? 

Probeer intensief NIET aan een witte beer te denken! Wat gebeurt er? Floep! Daar staat ie in je geest. Waarom? 
Nou om NIET aan iets te denken moet je geest
het eerst oproepen. Dat kan niet anders in onze hardware.

Jij zal waarschijnlijk proberen NIET te denken aan dat je zus breekt met je. Wat gebeurt er?
Floep, daar staat het beeld er van in je hoofd.
Je Schrikt...., nee niet aan denken! Waaraan vraagt je brein? Floep daar staat het beeld van een breuk alweer. En zo voorts

Je kan dit fenomeen ook gebruiken: waar moest ik ook weer aan denken? O ja aan het volgende prettige gesprek met zus. Floep, daar staat het.

Je kan het, als dat beter past ook omdraaien.
Laat ik nou maar niet denken aan het komende prettige gesprek....floep! Daar is het beeld. Ja dat weten we nu wel, even niet denken aan het prettige vokgende contact hoor! Hoe ziet dat er uit vraagt het brein? Floep daar is het beeld van jullie keuvelend aan de lijn. Het is hersengymnastiek en heel practisch. Een aanrader

Hoi Shalin, 

Het is voor mij erg moeilijk om op dit forum te reageren omdat ik totaal geen verstand heb van deze "dingen". Ik ben bang dat ik iets fout zeg. Toch probeer ik het maar.

Je zegt dat je weer begonnen bent met obsessief negatief denken. Is er misschien een reden waarom je dat bent gaan doen? Probeer bij jezelf na te gaan of er een katalysator is geweest die dit weer in gang heeft gezet. Is er misschien een reden te vinden waarom je weer obsessief negatief denkt. Dan kun je de reden aanpakken. Ik zeg ook maar wat hoor. Of komt zoiets gewoon op?

Je hebt een goede relatie met je zus en ze is een voorbeeld voor je. Juist omdat ze al met andere familieleden het contact verbroken heeft maakt jou dat onzeker. Ik zou haar gewoon open en eerlijk vertellen dat èèn van je grootste angsten is dat je het contact met haar verliest. Misschien kun je haar vragen om wat meer te bevestigen dat ze het contact niet verbreken zal. Misschien stelt dat je wat meer gerust. Oh, en ik heb mezelf nog nooit begrepen en met mij miljoenen anderen. We blijven gewoon adem halen en doen kleine stapjes voorwaarts. Kleine stapjes!

hoi Shalin,

Wat goed dat je het met je zus bepsproken hebt, dat zou ook mijn advies zijn. 
Ik weet natuurlijk niet wat je allemaal aan stappen gezet hebt, maar die kunnen natuurlijk hun neerslag hebben op het nu.

Ik kan je niet echt goed advies geven, alleen zeggen dat ik het herken, bij mij is het inderdaad een vorm van verlatingsangst, ik weet ook niet wat ik er mee moet. Ik hoop dat je jezelf genoeg onder controle kan houden en dat je jezelf geen kwaad doet. 

heel veel sterkte

groet,
Run

Hey Run,

Dankjewel voor je reactie!

Met het selfharm gedeelte ben ik drie jaar geleden gestopt, en hoewel ik nog wel de drang soms heb wil ik er niet aan toegeven. 
Dus jij hebt een vorm van verlatingsangst, heeft dat ook een reden en doe jij er nog verder iets mee?

Liefs van Shalin 

---

Dag Shalin

Wat goed dat je het besproken hebt met je zus zelf. Dat is een hele positieve stap in zo iets lijkt me. En ze stelt je gerust maar het accepteren daarvan lukt je nog niet. Toch hebbje de moeilijkste stap, stap 1, het bespreken met haar, al gezet.
Je verwachtte dan dat het klaar was. En schrok toen dit niet zo bleek. Toch kan je zo ook zien dat het in jouw hoofd leeft en niet bij je lieve zus. 

Iets over de werking van het brein, een trucje. Het is een psychologisch fenomeen dat heet “het witte beren effect” wel eens van gehoord? 

Probeer intensief NIET aan een witte beer te denken! Wat gebeurt er? Floep! Daar staat ie in je geest. Waarom? 
Nou om NIET aan iets te denken moet je geest
het eerst oproepen. Dat kan niet anders in onze hardware.

Jij zal waarschijnlijk proberen NIET te denken aan dat je zus breekt met je. Wat gebeurt er?
Floep, daar staat het beeld er van in je hoofd.
Je Schrikt...., nee niet aan denken! Waaraan vraagt je brein? Floep daar staat het beeld van een breuk alweer. En zo voorts

Je kan dit fenomeen ook gebruiken: waar moest ik ook weer aan denken? O ja aan het volgende prettige gesprek met zus. Floep, daar staat het.

Je kan het, als dat beter past ook omdraaien.
Laat ik nou maar niet denken aan het komende prettige gesprek....floep! Daar is het beeld. Ja dat weten we nu wel, even niet denken aan het prettige vokgende contact hoor! Hoe ziet dat er uit vraagt het brein? Floep daar is het beeld van jullie keuvelend aan de lijn. Het is hersengymnastiek en heel practisch. Een aanrader

Hoi Dipjes,

Bedankt voor je reactie!

Ja ik heb het haar vertelt omdat ik dus hoopte dat het dan op zou houden, maar dat deed het dus niet.
Ik wil haar nu ook niet zeggen dat het niks hielp omdat ik dan bang ben dat ze denkt dat ik haar voor leugenaar uitmaak of zo.

Ik snap je bedoeling met de gedachtes wijzigen maar dit is voor mij heel lastig, het zit namelijk echt in mij en dat leer je niet zomaar af. Maar wel mooi om weer eens wat foefjes erbij te leren. Aan prettige dingen denken is sowieso al een hele klus, ik ben namelijk nogal negatief ingesteld van mezelf. Maar al doende leert men he..

Liefs van Shalin 

hoi Shalin,

Wat goed te horen dat je dat self-harm gedeelte onder controle hebt. Ik heb inderdaad last van verlatingsangst, zoals jij dat beschrijft komt me heel bekend voor met mijn eigen zus. Ik ben daar mee bezig geweest door middel van EMDR, ik hoop dat dat nog gaat aanslaan. Ik ben nog bezig met EMDR, vandaar dat ik nog even afwacht, op het resultaat

groet,
Run

Hey Run,

Dankjewel voor je reactie!

Met het selfharm gedeelte ben ik drie jaar geleden gestopt, en hoewel ik nog wel de drang soms heb wil ik er niet aan toegeven. 
Dus jij hebt een vorm van verlatingsangst, heeft dat ook een reden en doe jij er nog verder iets mee?

Liefs van Shalin 

---

Hoi Dipjes,

Bedankt voor je reactie!

Ja ik heb het haar vertelt omdat ik dus hoopte dat het dan op zou houden, maar dat deed het dus niet.
Ik wil haar nu ook niet zeggen dat het niks hielp omdat ik dan bang ben dat ze denkt dat ik haar voor leugenaar uitmaak of zo.

Ik snap je bedoeling met de gedachtes wijzigen maar dit is voor mij heel lastig, het zit namelijk echt in mij en dat leer je niet zomaar af. Maar wel mooi om weer eens wat foefjes erbij te leren. Aan prettige dingen denken is sowieso al een hele klus, ik ben namelijk nogal negatief ingesteld van mezelf. Maar al doende leert men he..

Liefs van Shalin 

Shalin,

Je kan het omgekeerd doen. Laat je zus zo tussen neus en lippen door telkens aan de telefoon weten dat je het zeer waardeert dat jullie contact hebben. Merk je dat ik het anders beschrijf hier? Het is zo beschreven iets positiefs dat tussen jullie in is. In plaats van weglopen voor en daardoor bevestigen van iets negatiefs ( o als ze maar niet....zo roep je het negatieve beeld dus zelf op want zo werken de hersenen nu eenmaal)  Dit laten weten dat je het fijn vindt is de positieve kant van dezelfde medaille! Dat kan je jezelf aanleren in contact met haar, een briefje bij de telefoon als herinnering dat je elk gesprek even zegt dat het fijn is dat jullie contact hebben. Punt! als mededeling dus, verder niks, geen onderwerp van gesprek maken want dat komt dan weer onveermijdelijk uit bij het negatieve van bang zijn voor verbreken, nee gewoon als mededeling.
Als iemand bijvoorbeeld zegt "ik vind jou prettig gezelschap" dan ga je toch ook niet helemaal analyseren van "maar waarom nou toch? weet je het wel zeker?" Dat is onnodig en leidt tot irritatie negatieviteit bij zo een positieve mededeling. 
Zo mededelende bekrachtig je het positieve dat er toch al is in plaats van het negatieve. Kwestie van woordkeuze maar o zo heel erg belangrijk. Wat je aandacht geeft groeit. 

Geldt ook voor het piekeren vooraf. Je kan het Witte beren fenomeen gebruiken om je eigen mind te tricken: 
Dat gaat zo: Vraag jezelf nu en dan af: Waar denk ik ook weer NIET aan ? O ja, dat mijn leuke zus me weer gaat bellen. Floep: beeld van jullie gezellig bellend,  even later denk je weer: Wat was het ook alweer waar ik NIET aan denk? O ja gezellig bellen met mijn zus....zo train je je positiefdenken spieren. Probeer maar, oefening baart kunst, is werk dat verzet moet worden. Je kan die dingen ook niet zomaar afleren, er blijft altijd een spoor van achter. Geeft niet, je kan jezelf wel aanleren om andere dingen ernaast te doen zoals ik beshreef. Val je eens terug in het oude gepieker, niks aan de hand, is heel gewoon. Net als bij meditatie, als er een storende gedachte opkomt laat je dat balonnetje gewoon los en keert terug naar je ademhaling, In dit geval keer je gewoon terug naar Doorgaan met de positieve variant. Dat is oefenen en loont op den duur. Wat in je zit kan wel degelijk veranderen anders kon je nooit iets nieuws leren. En tegen je gevoel ingaan is soms heel goed. Anders zou je zo van je fiets vallen in de bocht, want dan moet je ook schuin gaan terwijl dat eng is. Rechtop blijven zegt je gevoel, je aangeleerde handelen zegt, beetje leunen, je verstand zegt doe nou maar, en zo kom je door de bocht omdat alle drie er mogen zijn, je gevoel (uitkijken in de bocht, misschien gevaar) verstand (loopt goed af weet ik) en je handelen 9dit kan ik, zit in mijn lichaams geheugen)

Lijkt me echt zwaar Shalin. Dat is een strijd tussen jouw gevoel en jouw verstand. Misschien helpt het als je eens op een lijstje zet waarom jouw zus je nooit in de steek zou laten, en aan de andere kant waarom jij denkt van wel. Dan zul je waarschijnlijk op papier zien staan dat je niets kunt verzinnen wat er op zou wijzen dat ze je jouw alleen gaat laten. Misschien dat je verstand het dan gaat winnen..