Beste lotgenoten en medelezers,

Ik ben nieuw op dit forum en zoek wat steun in deze hoek. Ik ken niemand in directe omgeving welke ook depressief is en dat maken mijn klachten niet dragelijker. Ik hoop hier een soort van gelijkgestemde omgeving te vinden. 

Op dit moment ben ik 30 jaar oud en voor de tweede keer in mijn leven depressief.

De eerste klachten ondervond ik een jaar of zes geleden. Destijds een ongelukkige HBO-student, welke tijdens zijn derde HBO-studie weer vastliep. Via huisarts bij 2 psychologen behandeld geweest en op 40 mg. Citalopram gezet. Ik moet zeggen dat met name dit middel als een trein werkte bij mij. Nauwelijks bijwerkingen, de enige bijwerkingen welke ik had waren merkbaar in mijn seksuele potentie, deze nam af. Al met al gestopt met mijn studie en via het decanaat en psycholoog een kwijtschelding van mijn studieschuld gehad. Enorm dankbaar voor. 

Hierna toch redelijk wat jaren stabiel gewerkt bij een werkgever. Wekelijks 32 tot 40 uur gedraaid. 

Afgelopen zomer besloot ik mijzelf te gaan ontdekken. Mijn baan had ik opgezegd, mijn relatie had ik jongstleden maart beëindigd. Ik ben gaan backpacken en was met mijn rugtas en primitieve hostels best heel gelukkig. Het ging zo goed met mij dat ik zonder overleg teruggegaan ben naar 20 mg. Citalopram en zelf besloot om naar 0 mg. te gaan. Totale stop dus. Ik ben weggeweest van half juli tot en met september. 

Dit ging allemaal best redelijk, tot ik weer in Nederland kwam, een aantal maanden werkte en in december weer de huisarts moest bellen.

Klachten: somber, moeilijk uit bed komen, veel piekeren.

Direct werd ik op 20 mg. Citalopram gezet en nu ben ik in behandeling bij een praktijkondersteuner GGZ. Vandaag wederom bij de huisarts geweest en op 30 mg. gezet. 
Ik heb mijn eerste intake bij de GGZ gehad, dit was een half uur, volgende week heb ik mijn tweede intake, ik ga uit van doorverwijzing. 

Hoe mijn leven er op dit moment uitziet:

• Ik slaap zo'n 18 van de 24 op een dag. Op de bank, in bed, zolang ik maar weg ben bij die negatieve gedachten. 
  
• Ik ben gestopt bij mijn werkgever per 5 januari jongstleden. Uitval wegens depressiviteit, was via uitzendbureau. 
  
• Mijn WW aanvraag is afgewezen bij het UWV.
  
• Ik sport niet.
  
• Avondeten is mijn enige vorm van structuur op een dag.
  
• Wegens geldgebrek stort ik me in allerlei sollicitaties, morgen ga ik praten bij een hoveniersbedrijf, terwijl ik eigenlijk mijn hele leven kantoorwerk heb gedaan.
  
• Vandaag trouwens nog een afwijzing op een klantenservicefunctie gehad.
  
• Ik schaam mij voor mijn klachten; enkel mijn vriendin, papa en mama weten hiervan.
  
• Dingen voortdurend uitstellen, zoals mail lezen, telefoon opnemen enz. 
  

Suïcidaal ben ik niet, ook nooit geweest.

Ik hoop dat jullie (delen) hiervan herkennen en mij wellicht wat ondersteuning kunnen bieden. 

Ik denk dat je op dit forum wel goed zit. Dus goede stap. Probeer je toch gewoon weer te mengen in de samenleving. Er zin genoeg lotgenoten. Misschien daar iets in zoeken?

Hoi Wyberdt,

Veel van je klachten klinken herkenbaar. Ik slik geen antidepressiva dus daar heb ik geen verstand van, ik weet niet wat voor invloed dit op jou heeft. Maar er zijn voor zover ik heb gelezen wel meer mensen op dit forum die dat wel doen. Als je op zoek bent naar herkenning en een plek je emoties te delen dan kan dit forum je hopelijk wel helpen.
Vervelend dat je een afwijzing binnen hebt gekregen, ik kan me voorstellen dat het je met de stress van financiën dat zwaar valt. Wat zou je eigenlijk wel leuk vinden om te doen, weet je dat?
Mag ik ook vragen waarom je het niet aan andere mensen hebt verteld? Ik heb daar zelf ook veel moeite mee, maar ben benieuwd wat jouw ervaring daar mee is.

Groetjes,

Claire

Hoi W,

ff praktisch . Ik weet eigenlijk niet of werken op dit moment n optie is, mischien ben je nog te ziek. Wat voel je zelf? Als dit niet mogelijk is vraag dan bijstand aan, en zsm (want in de ziektewet kan je ook niet -zonder werkgever. ) Financiële druk en oplopende lasten /schulden  helpen niet bij herstel,  en daar ligt denk ik toch je prioriteit. 

Groet mabel

Hoi W,

ff praktisch . Ik weet eigenlijk niet of werken op dit moment n optie is, mischien ben je nog te ziek. Wat voel je zelf? Als dit niet mogelijk is vraag dan bijstand aan, en zsm (want in de ziektewet kan je ook niet -zonder werkgever. ) Financiële druk en oplopende lasten /schulden  helpen niet bij herstel,  en daar ligt denk ik toch je prioriteit. 

Groet mabel

Goeie raad Mabel!