Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Nieuw sinds 23-7-18


#1

Geachte, Lezers

Ook ik net als waarschijnlijk iedereen die hier komt heeft op de een of andere manier te maken met depressie. Of je het zelf hebt of iemand kent. Zelf besluit ik nu eens zelf een bericht te plaatsen. Omdat ik niemand om mij heen heb die "echt" begrip blijkt te hebben voor depressie. Ze zeggen eerder dat je eens op moet houden met jezelf zielig te vinden. In mijn familie blijkt het echt in de genen te zitten. Mijn oma was ook echt op ten duur opgenomen. En is daar nooit meer weg gekomen. Mijn vader en tante kampen dan weer met psychoses. Ze zijn heel bang voor bepaalde dingen. Zoals liften, tunnels. Ik weet niet of dit van mij ook een psychose is. Maar ik ben heel bang voor honden. Gewoon iets wat er ooit (vaker) gebeurd is. Ik vertrouw ze voor geen meter.
Maar al sinds ik mij kan heugen ben ik depressies. Toen ik nog heel erg jong was dacht ik al veel aan de dood. Zelfmoord plegen. Een ander willen zijn. Voor zo ver ik mij heug zat in in de 3e, 4e of 5e van de basisschool. Ik was altijd heel erg in mezelf. Een echte dag dromer. Ik schrijf ook verhalen. Waarin ik eigenlijk toevlucht zoek in mijn fantasie. Omdat de realiteit mij zo tegen valt. Dit al als kind. Voor Sinterklaas vroeg ik meestal voor pennen en schriften. Ik heb drukke stressvolle periodes gehad in mijn leven waarbij ik geen tijd had om te schrijven. Dan kan de paniek echt toe slaan. Soms heb ik meerdere dagen nodig om echt weer bij te komen. Omdat ik gewoon zo moe ben. Dit al sinds mijn 13e. Wat werken heel zwaar maakt voor mij zo nu en dan. Als ik op ben. Ben ik ook echt op. Maar wegens het onbegrip in mijn omgeving ging ik altijd gewoon naar mijn werk. Nam 4 paracetamol als ik er ook een migraine aanval bij had. Soms was het een gevecht om wakker te blijven. En dan was het bijvoorbeeld nog maar dinsdag. Wat je vast kunt begrijpen is dat, dat mij zeer emotioneel maakte.
Wat ook echt niet mee werkt is dat ik heel erg hoog sensitief ben. Ook zeg ik niet graag nee. Ik plaats andere altijd voor mezelf. Eigenlijk ook omdat alles mij altijd zo gemakkelijk lijkt af te gaan. Op het werk bijvoorbeeld. Zet mij maar weer bij de robot of machine met de vele storingen. Op een of andere manier weet ik het altijd wel zelfstandig op te lossen. Zo simpel voor mij. Maar voor andere blijkbaar een groot probleem. Dus ja. Ik help altijd graag. Andere helpen geeft mij tot zekere zin ook energie. Maar niet als het ten koste gaat van mijn resultaten. Ook merk ik altijd dat wat bij mij voor normaal genomen word. Zeker als het gaat door zeven sloten tegelijk springen. Wordt een ander in deze situaties zeer geprezen.
Niet dat ik nou complimentjes en schouderklopjes verwacht. Maar waarom is het zo gewoon dat ik het altijd wel op los.
Maar terug naar de kern van het verhaal. Ik heb niemand in mijn vriendenlijn die mij echt begrijpt. Wel online via de chat een aantal. Maar die zie ik nooit in het echt. Maar wat het voor mij dus gewoon zo moeilijk maakt. Is dat in mijn omgeving niemand mijn depressie begrijpt. 
Vaak doe ik mezelf voor als de lollige clown bij mensen die me niet zo goed kennen. Dus ze kennen mij vooral als een spontaan iemand. En als ik dan ineens dicht sla omdat er iets gebeurd is. Dan is het voor hun een keerpunt van 180 graden. Wat ze dus ook al niet begrijpen. Ik denk dat ik een beetje als Robbin Williams of Jim Carey mij problemen zo probeer te verbergen.

Maar ik zou zo graag met lotgenoten in contact willen komen. Mensen waarbij het wel oké is om over je problemen te praten. Want bij mijn ouders bijvoorbeeld is de hulp al helemaal ver te zoeken. Ondanks dat mijn pa een psychose heeft voor tunnels en liften enz. Misschien wel claustrofobie of zo. Ik weet het niet precies. Heeft hij er echt nooit begrip voor gehad dat ik zo'n zwart denker ben. Maar zelf vindt ik dat ik daar niets aan kan doen. In mijn leven heeft het zich bewezen dat waar dingen fout kunnen gaan ze altijd fout gaan. En dan toch dat ik nog altijd steeds weer hoop heb dat dingen eindelijk beter gaan. En dat gebeurd er weer iets wat meteen weer alle hoop verloren laat gaan. Ik heb serieus echt geen idee van mijn toekomst. Ik zie geen goede. En om eerlijk te zijn. De dood beangstigt mij ook weer. Dus ik wil zeker niet dood. Als het even kan zou ik voor eeuwig willen leven. Maar soms zie ik echt geen andere oplossing meer. Want alles put me zo uit. En het is echt niet leuk om 9 uur werk per dag te hebben. Terwijl vaak na de middag pauze in mijn geval. Het gevecht komt om letterlijk en figuurlijk wakker te blijven. En ik durf me ook niet ziek te melden hier voor.

Het is echt weer een heel verhaal geworden. Tja, ik schrijf ze ook vaak. Dus ik schrijf echt zo een heel verhaal neer. Heb ook nog zo veel meer te vertellen. Wordt alleen niet door iemand gehoord.

Met vriendelijke groet, BvD.  Rolleyes
Antwoord

#2

Hallo BVD,

Welkom op het forum.

Ik denk dat je een stap in de goede richting hebt gezet door je hier te melden. Je hebt flinke problemen zo te lezen en bovendien nogal complex; van fobische, via neurotische naar depressieve klachten. Die complexiteit maakt het er ook niet makkelijker op in gesprekken met anderen. Zoals je zelf al aangeeft kunnen veel mensen zich moeilijk verplaatsen in iemand met depressieve gevoelens en dat wordt natuurlijk niet beter als de problemen breder liggen.

Heb je trouwens hulp in de vorm van een therapeut?

sterkte,
Ray
Antwoord

#3

Hoi BVD,


Het is belangrijk om op een gegeven moment grenzen te gaan stellen aan wat je nog aan kunt.
Daarbij zul je hulp nodig hebben welke via bijvoorbeeld de huisarts geboden kan worden (deze kan door verwijzen)

Het lijkt mij wel moeilijk als je weinig begrip van je naasten om je heen hebt.
Ik heb godzijdank vanaf het begin van mijn depressies mijn vrouw naast me die alles begrijpt en aanvoelt.
Is er niet 1 iemand waar je sowieso je hart kan luchten?
Kan je het niet is duidelijk aangeven op een rustig moment met je ouders?

Zoals Ray ook aangeeft, heb je hulp.
Dan kan je samen met hem een plan maken wat voor jouw het gunstigst uitkomt.
Een behandelaar kan je ook helpen je eigen grenzen aan te houden.
Een baas bijv. heeft zich hier dan ook aan te houden.
Het enigste wat je qua werk kan krijgen is een afspraak bij een arbo-arts die het verhaal bevestigt of hulp aan bied bij de rehabilitatie. 

Laat het niet te lang duren als je merkt dat je over je grens gaat (Dit heeft mij ook genekt)

En iedereen heeft goede en slechte tijden.
Ook al zit het dicht op elkaar Is het meestal niet hetgeen wat fout gaat, maar hoe sterk je in je schoenen staat om zo'n fout weg te werken of te aanvaarden.
Het hele leven bestaat uit voor en tegenspoed.
Hoewel met een depressie alles wat tegen zit 100 keer zo zwaar weegt (dat ervaar ik ook) moet je altijd hoop houden op betere tijden
En hier je verhaal doen kan daar ook goed bij helpen zoals ik ook ervaar.

Ik hoop dat je gauw in wat rustiger vaarwater komt.
Hulp is er zolang je er maar naar vraagt.
Sterkte.
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 24-07-2018, 06:39 door BvD. Edit Reason: fout word. Stress syndroom moet Stress hormoon zijn )

Hoi Ray en Paul.

Bedankt voor jullie reactie. Momenteel heb ik een half jaar pauze bij de psycholoog wegens ggz gedoe. Ook vooral omdat ik een enorme overthinker ben. Echt mega. Waar vele een of twee scenario's zien. Zie ik er echt honderden. En daarbij kreeg ik dan vooral cognitive trainingen. Ik loop al bij een reintergratie bureau. Waar mijn kerntalenten getest zijn. Ik bezit er twaalf. Dat is veel. Daarbij dacht ik eerst juist. Net als een van mijn vrienden haar reactie. Dat is toch goed. Echter. Nope. Hoe meer kerntalenten. Hoe moeilijker het is om je tevreden te voelen bij een baan. Ondertussen is er wel gebleken wat er wel bij mij past. Iets waar ik zeker een opleiding voor nodig heb. Maar daar heb ik gewoon het geld niet voor. En die opleiding ga ik niet krijgen van hun. Dat moet ik echt zelf doen.
Wat ook duidelijk is gebleken. Stoppen met het werk dat ik al 14 jaar doe. Hele grote kans op Burnout. Toch knap dat ik het 14 jaar heb volgehouden. Ik weet dat ik niet blij was met mijn werk. Vaak in de weekenden lag ik op bed bij te komen. Maar in 2016 februari sloeg het er hard in dat ik wat aan mijn leven moest veranderen. Want toen werd een kwaadaardige moedervlek vastgesteld. Gelukkig geen uitzaaiingen. Het is nu weg. En ieder half jaar moet ik langs komen voor controle. Maar het deed me weer nadenken over de dood. En nog maal. Ik wil echt niet dood. Maar ik zat er wel bij na te denken. Alle problemen zijn dan tenminste opgelost. 
Het reintergratie bureau noemde mijn klacht trouwens geen Burnout. In mijn geval was het een Boreout. Al heeft de psycholoog wel Burnout aangegeven. Maar de klachten en symptomen zijn hetzelfde. Maar Boreout is hier nog niet zo bekent. En ook zeker iets wat ik het UWV niet durf te vermelden. Maar ik had in die tijd echt flink last van paniekaanvallen op een gegeven moment. Ik dacht serieus dat ik problemen met mijn hart had. Nog steeds. Die hartkloppingen blijven gewoon eng. En het niet kunnen slapen. Ik ben ook echt flink aangekomen sinds die tijd. De reintergratie coach zegt dat, dat het stress hormoon is. 

Daarnaast hebben ze ook langdurige depressie en PTS vast gesteld. Maar tijdens mijn tijd bij de psycholoog waar ik de laatste keer was kreeg ik vooral veel cognitieve training. Of het leren van je gedachte af zetten bij pieker momenten. Om eerlijk te zijn. Werkt niet echt. Maar dat is misschien ook omdat een van mijn kerntalenten analyseren is. Dat deed ik als kind al. Sommige spelletjes met strategie won in meestal ook altijd. Dat mensen zelfs als ze met mij speelde regels begonnen aan te passen. Ik vond het ter zijner tijd juist altijd wel leuk. Was nog maar een kind. Dus dan denk je vooral aan jezelf. Nu zou ik me wel inhouden. Zeker als het zal gaan on onbekende.

Maar dan ken ik ook veel mensen online. Gek genoeg zijn er drie waarmee ik goede gesprekken weet te voeren. Twee autisten en een bipolair. En een van die autisten denkt dat ik misschien toch autistische trekken in mij heb. Ik weet het echt niet. Mijn vrienden vroeger van school zeggen daarop meteen nee. Maar ik moet zeggen dat door veel wat er gebeurd is heb ik mij heel erg leren aan passen. Ook heb ik geleerd heel meegaand te zijn. Ondanks ik vrij ongeduldig ben. Maar ik ben echt enorm introvert. Dus enorm naar binnen getrokken. En zo heb ik ook gelezen dat sommige autisten (vooral dames) genoeg sociale skills hebben. Waardoor het niet te merken is bij ze.

Dit probeer ik nu dus te laten onderzoeken. Een ander denkt ook weer aan ADD. Ik moet zeggen. In 2010 was er ook een psycholoog die dit dacht. Alleen is het nooit echt getest. En ja sommige dingen komen wel overeen. Andere totaal niet. Maar ik hoop hieruit meer te vinden. Zoals die ene autist het ook zei. Ze moeten eens stoppen met symptomen willen bestrijden. Maar eerst eens ECHT uitzoeken wat er aan de hand is. Dus ik ben hier zelf ook wel benieuwd naar. Al zou ik ook een autist zijn. Dan zal dat veel kunnen zeggen. En kunnen ze je ook eens echt hulp bieden. Iets wat ik dus meestal ook nooit deed. Want vroeger thuis om hulp vragen bracht niets dan ellende met zich mee. Ik had namelijk echt geen fijne vader. En om eerlijk te zijn. Ik neem hem heel veel kwalijk. En ik had altijd gehoopt dat als ik op mezelf ging wonen. Dat ik het los kon laten.

En verder over  vrienden of familie in mijn omgeving. Of het juiste moment. Nee ik heb ze echt niet. Ik merk dat een van mijn vrienden mij wel probeert te steunen. Maar helaas komt ze met allemaal dingen die ik zelf al lang doordacht had. Dus daar heb ik niet veel hulp bij. Gelukkig wel een luisterend oor. Wat ook al een hele hulp is. Maar mijn ouders totaal niet. Daarom dat ik graag met lotgenoten in gesprek wil. Die snappen het tenminste echt. Want ik heb inderdaad echt heel veel problemen. En ik vraag me af of die dus ook ergens onder vallen. Want met een juiste diagnose kan je tenminste eens echt geholpen worden.

Met vriendelijk groet, BvD
Antwoord

#5

Hoi BVD,

Een diagnose? Daar durf ik me niet aan te wagen, ik ben maar een lotgenoot.  Sad


Je schrijft dat je een overthinker bent. Dat herken ik; ik bekijk alles ook altijd vanuit diverse kanten en kan er dan flink over nadenken. Ik heb daar geen probleem mee, ik beschouw het als een goede eigenschap van me. Maar ik kan mijn gedachten in goede banen leiden zodat het geen chaos wordt. Die laatste eigenschap mis ik een beetje in jouw verhaal: je stuitert op diverse punten in je verhaal van het één naar het ander en dan vind ik het moeilijk je te volgen. 
Misschien dat het in jouw hoofd een logisch geheel is, maar zelfs voor mij is dat dus niet zo, laat staan voor mensen die klachten als de onze niet hebben.

In je laatste bericht heb je het verschillende keren over een psycholoog. Bij de laatste heb je nu een half jaar pauze zie ik. Waarom precies eigenlijk?  Dan zie ik nog langdurige depressies, PTS en ADD. Een autist zegt autisme. Vrienden vroeger van school zeggen van niet. Een moedervlek, een boreout. 

Zou je zelf een samenvattend begrip kunnen bedenken voor je problemen? Misschien dat het daarmee ook voor jou wat meer behapbaar wordt?
Als het onder één noemer kan worden geschaard, met diverse deel-problemen dan wordt de aanpak misschien wat eenvoudiger. Ik probeer maar wat hè. Zo probeer ik het zelf in ieder geval: stapje voor stapje.

groet,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • BvD
Antwoord

#6

Geachte, Ray

Blijkbaar spring ik met mijn gedachte ook door zeven sloten tegelijk. Ik ratel veel te snel van alles door elkaar heen. En kan soms in gesprekken ook hebben dat ik ineens weer van onderwerp om spring. Waar vrienden wel eens op reageren. Met huh. Waar gaat het nu over.   Big Grin Ik heb gewoon te veel gedachte te gelijk in mijn hoofd. Kan zeker begrijpen dat ik soms dan voor andere onduidelijk kan zijn. Echter het nadeel. In mijn hoofd is het allemaal wel logisch. Ik ben niet anders gewend. Op mijn werk was ik vaak letterlijk en figuurlijk ook met verschillende taken tegelijk aan het werk. Zelfs online als ik game heel vaak. Ik praat met de een. Typ met nog drie andere weer verschillende verhalen. En dan ben je zelf ook nog eens bezig met iets. Om eerlijk te zijn moet ik wel zeggen dat degene die me dan wat typen beter door dringen. Dus soms (heel soms) moet ik even vragen. Wat zei je nou ook al weer? Zat ff te typen. Vaak genoeg ook gehad dat ik zo in gedachte ben dat het enkele seconden kan duren voor iemand tot me door dringt als ze me ineens wat zeggen. Geen idee waarom.

Maar wat ik eigenlijk bedoel. Kort gezegd. Is of mijn depressie echt de hoofdzaak is. Of voort komt uit ASS of ADD. Misschien wel ADHD.

Ik moet zeggen. Heb vele overeenkomsten met het laatste. (Heb zelfs al online testen gedaan) Alleen zit het bij mij echt meer van binnen. Ook vrienden herkennen mij hierin in. Want ik ben echt super introvert. En druk in gedachte, dat zou dan weer ADD moeten zijn zegt iemand. Maar als ik ADD google komen er echt zo veel dingen niet overheen. Ik ben "heel erg georganiseerd" Een echte control freak. Ik ben altijd op tijd. Vaak tot mijn ongenoegen veel te vroeg. Ik heb geen problemen met opdrachten af maken. En zo nog een hele lijst van symptomen die totaal niet bij mij passen.

En daarvoor zijn ik en mijn dokter op zoek naar een specialist hierin om dit vast te stellen of uit te sluiten. We zijn er al mee bezig. Maar bij de eerste ben ik afgewezen op basis van loting. Hele erkende dokter hierin. Maar dus zo druk bezocht dat ze een loting op de aanvragen doen. En natuurlijk met mijn geluk dat ik altijd heb ben ik afgewezen. Dus nu zijn we op zoek naar een ander. Heb er al een op het oog. Gister nog gebeld. Maar mijn dokter is tot 6 augustus op vakantie.   Sad

Maar ik zoek dus een nieuwe behandelaar die wat verder in details op gaat. Want mijn laatste behandelaar was vrij klein. Test ook geen ASS, ADD of ADHD. En iedere keer bestond een behandeling uit zoveel uren. En daarna is er een pauze van een half jaar. Dat werk zo bij de GGZ werd mij door de psycholoog verteld. Werkt dat niet zo bij jou? Zitten er geen uren aan de behandeling vast? Ik heb hier nog niet zo lang de ervaringen mee. 

Met vriendelijk groet, BvD
Antwoord

#7
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-09-2018, 20:20 door Asus.)

---------
Antwoord

#8
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-07-2018, 10:56 door Kossie.)

Jeetje wat een verhaal. Het lijkt wel of ik mezelf zie. Heb je ook dat als iemand een verhaal verteld . Dat je dan inneens over een ander onderwerp begint? Dat je het verhaal wel gehoord heb en begrepen en dat je dan al veel verder ben dan diegene die verteld. De reden dat je depressief bent is denk ik omdat je zo langszamerhand wel weet hoe de wereld in elkaar steekt. Das bij mij tenminsteste het geval.  En een expertise in werk geleerd waar weinig mensen kaas van hebben hegeten. En dat jezelf achteraf eigelijk helaemaal niet leuk vind

Maar hou vol. Grote kans dat je over de 100 word. Diegene die het leven zeaar vinden worden heeeel oudWink
Antwoord

#9

(24-07-2018, 10:52)BvD schreef:
Maar wat ik eigenlijk bedoel. Kort gezegd. Is of mijn depressie echt de hoofdzaak is. Of voort komt uit ASS of ADD. Misschien wel ADHD.

Ik moet zeggen. Heb vele overeenkomsten met het laatste. (Heb zelfs al online testen gedaan) Alleen zit het bij mij echt meer van binnen. Ook vrienden herkennen mij hierin in. Want ik ben echt super introvert. En druk in gedachte, dat zou dan weer ADD moeten zijn zegt iemand. Maar als ik ADD google komen er echt zo veel dingen niet overheen. Ik ben "heel erg georganiseerd" Een echte control freak. Ik ben altijd op tijd. Vaak tot mijn ongenoegen veel te vroeg. Ik heb geen problemen met opdrachten af maken. En zo nog een hele lijst van symptomen die totaal niet bij mij passen.

Hey BVD,

Het wordt me wat duidelijker nu, thanks.

Ja dat gedoe bij onze GGZ is vaak om te huilen, daar moeten we helaas mee leren leven.
Maar terug naar je vraag; ik denk dat de oorzaak vaker uit diverse vaatjes kan worden getapt en dat het er eigenlijk altijd om gaat hoe je dat in het heden het beste kan oplossen. De oorzaak kennen geeft hooguit wat meer inzicht als er één duidelijke reden is, althans dat is mijn mening.

Je gedachten op orde krijgen is lastig. Mindfulness kan daar een goed hulpmiddel voor zijn, maar in mijn geval lukte dat niet bij een therapeut, het ging beter met een app. Als je daar niets in ziet, kun je ook het boek 'Vrij van gedachten' van Jan Geurtz lezen.

Ik hoop dat je hier wat mee kunt.

groet,
Ray
Antwoord

#10

Hoi BVD,

Welkom hier op het forum uiteraard!
Ik had al eerder op je post willen reageren, maar aangezien ik me zelf niet echt top voelde kwam het er niet van. Sorry daar voor. Ik ga dus ook even alleen in op de kern van jouw posts, omdat ik mijzelf daar zo enorm hard in herken.

Hen in jezelf gekeerd zijn, een dagdromer, schrijven, toevlucht zoeken in fantasie. Het waren allemaal dingen die mij opvielen in jouw verhaal. Ik was, ben, precies zo. Je kon mij vaak niet blijer maken met een mooie pen of goed schrift, zelfs nu moet ik nog niet te dicht in de buurt van dat soort winkels komen, want ik vind veels te veel dingen mooi en durf het dan niet te gebruiken omdat het zo mooi is (lekker krom is dat toch? xD)
Het niet graag nee zeggen is wederom enorm herkenbaar, meer voor anderen zorgen dan voor jezelf, je werk altijd zo goed doen dat niemand iets in de gaten heeft... Het is bijna eng en alsof ik m'n eigen verhaal lees.

Het is ook absoluut niet leuk om zo lang te moeten werken elke dag, want waar doe je het allemaal voor? Maar hoe langer je op deze manier door gaat, hoe 'groter' het probleem eigenlijk wordt. Ik wil niet alwetend klinken, want dat ben ik absoluut niet, maar ik herken gewoon zo ontzettend veel van mezelf in jouw verhaal.
Kerntalenten? Job-testen? Al die dingen waaruit blijkt wat je het beste voor werk kan doen waar je je goed bij voelt. Het was elke keer wat anders voor mij, om precies dezelfde reden xD
Ik hoop dat je inmiddels de keuze hebt gemaakt om echt te stoppen met het werk wat je nu doet, ik denk zeker dat het je in de goede richting zal helpen zonder die stress.
Gedachten die overal heen schieten, ik heb er last van nu ik dit probeer te schrijven (al sinds het middaguur mee bezig xD zegt genoeg denk ik) ADD heb ik ook lang gedacht te hebben, controle willen hebben, tot in den treure over alles nadenken, multitasken... Het wordt griezelig hoeveel we in deze opzichten allemaal op elkaar lijken xD

Anyhow... Waar ik dus eigenlijk in het kort op doel dat ik zeker graag met je zou willen sparren over dingen, waar de PM's hier op het forum best geschikt voor zouden kunnen zijn, mocht je dat graag willen.
Weet in ieder geval dat je absoluut, zeker weten, niét alleen bent, en ik hoop dat je hier een plek hebt gevonden waar je kan ventileren wanneer nodig. Er zal altijd een luisterend oor zijn (of oog in dit geval? xD)

Ik hoop dat je de juiste behandelaar kan vinden die je verder kan helpen. Die pauze klinkt als tien keer niks en zeker iemand met meer kennis is prettig lijkt mij.
Kan je daar niet aan helpen helaas, want ik woon al lang niet meer in NL, maar misschien de anderen hier of wie weet ergens online? Ik zal duimen dat het lukt!

Groetjes,
Sanna
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw hier Started by Tazz
7 Replies - 174 Views
18-03-2024, 18:13
Laatste bericht: Bert
  Nieuw Started by Cel
3 Replies - 80 Views
13-03-2024, 16:29
Laatste bericht: Monica1970
  NIEUW Started by NONA69
4 Replies - 159 Views
06-03-2024, 11:45
Laatste bericht: Mabel
29-01-2024, 22:39
Laatste bericht: AfterForever
  Nieuw Started by Lina123
2 Replies - 274 Views
02-10-2023, 22:51
Laatste bericht: don't know
  Nieuw hier Started by Yvon
7 Replies - 646 Views
22-07-2023, 18:41
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Nieuw hier. Started by Rustige
2 Replies - 346 Views
12-06-2023, 01:53
Laatste bericht: Mabel
  Nieuw Started by MT07
0 Replies - 270 Views
28-05-2023, 19:57
Laatste bericht: MT07
  Nieuw ! Started by sholeno
2 Replies - 454 Views
14-05-2023, 13:44
Laatste bericht: peterzelf
  Nieuw Started by Els73
2 Replies - 541 Views
08-05-2023, 23:40
Laatste bericht: Bert



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)