Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Nieuw hier


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-08-2018, 14:56 door Blue’Lady. Edit Reason: Aanvullende informatie )

Goedemiddag 

Ik ben 27 jaar moeder van een kindje van 3.

En word helaas al jaren geteisterd door depressies.
In het begin leek het er op dat het met periodes kwam waardoor ik dacht dat het een seizoensgebonden depressie was.

Helaas ben ik de afgelopen jaar doorson depressief. Ik merk dat het allemaal te gek wordt nu en ik moet nu echt hulp zoeken ik kan het ook niet meer blijven verbloemen.

Heeft iemand ervaring met het te lamg doorlopen met depressies.
Wat kan ik verwachten ? Ik ben ook bang om naar de arts te gaan omdat ik een kleine heb. Ook is het een schaamte gevoel en het accepteren wat het heel lang lastig heeft gemaakt

5 jaar geleden heb ik een overdosis ingenomen. Mijn oom vond mij in mijn kamer ik werd niet wakker. Ik ben met een hartritme stoornis naar het ziekenhuis gebracht en zelfs gereanimeerd. 
Ik was erg boos en teleurgesteld toen ik wakker werd in het ziekenhuis. 
In de jaren daarna ging het naar omstandigheden goed huisje, boompje beestje.
Helaas worden de depressies steeds veel heftiger dat ik nu mijzelf niet eens vertrouw wat betreft suicide.
Ik heb een kind en dat houd mij ook tegen voor hem moet ik door
Help
Antwoord

#2

(04-08-2018, 14:40)Blue’Lady schreef: Ik ben 27 jaar moeder van een kindje van 3.

En word helaas al jaren geteisterd door depressies.

Help
Hallo Blue'Lady,

Een eerste stap in de goed richting heb je al gezet: welkom op dit forum.

Ik denk dat de meeste mensen met een depressie daar vaak al jaren mee lopen voordat de diagnose gesteld wordt. Ik kwam in de therapie-molen terecht met angstklachten en daarbij werd vastgesteld dat ik depressief was. Dat geloofde ik niet, maar toen me de symptomen voorgehouden werden kon ik niet anders dan concluderen dat ik mijn hele leven al depressief was.

Schamen is iets dat veel voorkomt, maar eigenlijk heel raar. Als je lichamelijk ziek bent schaam je je toch ook niet, waarom dan wel als er met je geest iets mis is?
Tegenover een arts hoef je je al helemaal niet te schamen; zo'n arts weet heel goed dat je geholpen moet worden. Dat je een kleine hebt zie ik niet als een reden om bang te zijn, dat begrijp ik ook niet goed. 

Meld je gewoon bij je huisarts. Die zal je vervolgens doorverwijzen naar een arts die gespecialiseerd is in jouw specifieke klachten. Ik heb vele therapieën gehad en ik heb nog nooit een arts gehad die vervelend deed. Iedereen was begripvol en alleen maar heel lief voor me. Meestal voelde het als een warm bad, een veilige haven, even weg van de boze buitenwereld.

Het kan zijn dat je naast een therapie ook medicatie krijgt voorgeschreven. Vaak duurt het een paar weken voordat je de werking merkt, er zijn vaak bijwerkingen en het is soms even puzzelen voor een arts voordat hij het juiste medicijn voor jou heeft gevonden.

Blue'Lady, er is geen enkele reden om bang te zijn. Ga naar je huisarts en praat met hem/haar. Dat is niet alleen goed voor jou, maar zeker ook voor je kind.

sterkte en succes,
Ray
Antwoord

#3

Beste ray

Bedankt voor je reactie
Schaamte is inderdaad raar om te hebben 
Ik realiseer me ook dat ik inderdaad hulp moet zoeken.

Waar ik meer bang voor ben is dat er misschien instanties als jeugdZorg ofzo mee gaan bemoeien. Ik weet het niet was wel een gedachte die in me opkwam elke keer als ik naar de huisarts wou stappen

Van mijn omgeving zal ik niet veel begrip hoeven te verwachten.
Volgens hun komen depressies voor bij zwakkere mensen of mensen die te veel denken dus moet je maar niet denken..... ??‍♀️
Slaat natuurlijk nergens op
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-08-2018, 16:52 door Ray.)

(04-08-2018, 16:15)Blue’Lady schreef: Waar ik meer bang voor ben is dat er misschien instanties als jeugdZorg ofzo mee gaan bemoeien. Ik weet het niet was wel een gedachte die in me opkwam elke keer als ik naar de huisarts wou stappen
Oh O.K., sorry die link zag ik niet, maar ik mag toch hopen dat zo'n stap alleen aan de orde komt als jij echt niet meer voor je kind kan zorgen. Ik heb er geen ervaring mee, maar mocht je de zorg echt niet meer aankunnen dan vind ik het ook wel de enige juiste stap, hoe zwaar en triest het ook is.

In dat verband: voor jezelf is de gang naar je huisarts misschien nog een keuze, maar voor je kind heb je naar mijn mening de verplichting om jezelf onder behandeling te laten stellen.

Van je omgeving moet je het duidelijk niet hebben. Zo te horen hebben die mensen zelf een probleem. Geen aandacht aan schenken, zou ik zeggen. Concentreer je op je eigen genezing.

Nogmaals succes en veel sterkte,
Ray
Antwoord

#5

(04-08-2018, 16:51)Ray schreef: Oh O.K., sorry die link zag ik niet, maar ik mag toch hopen dat zo'n stap alleen aan de orde komt als jij echt niet meer voor je kind kan zorgen. Ik heb er geen ervaring mee, maar mocht je de zorg echt niet meer aankunnen dan vind ik het ook wel de enige juiste stap, hoe zwaar en triest het ook is.

In dat verband: voor jezelf is de gang naar je huisarts misschien nog een keuze, maar voor je kind heb je naar mijn mening de verplichting om jezelf onder behandeling te laten stellen.

Van je omgeving moet je het duidelijk niet hebben. Zo te horen hebben die mensen zelf een probleem. Geen aandacht aan schenken, zou ik zeggen. Concentreer je op je eigen genezing.

Nogmaals succes en veel sterkte,
Ray
Antwoord

#6

Hallo Blue'Lady,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.
Nare situatie waar je in zit.

Over Jeugdzorg hoe jij je geen zorgen te maken.
Eén op de vijf mensen maakt in zijn leven depressie door, dus daar zal men niet direct van opkijken.
Gezien jouw situatie vijf jaar geleden zou ik kiezen voor een grondige aanpak. Natuurlijk wel naar de huisarts maar dan verder niet alleen een pilletje gaan slikken. Ik gun het je graag dat je de onderliggende oorzaak van jouw depressies eens grondig gaat aanpakken.
Want ik vermoed dat die er is.

Hoor het graag.

Groet,  Bert 
Antwoord

#7
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-08-2018, 20:24 door Blue’Lady.)

(04-08-2018, 16:51)Ray schreef: Oh O.K., sorry die link zag ik niet, maar ik mag toch hopen dat zo'n stap alleen aan de orde komt als jij echt niet meer voor je kind kan zorgen. Ik heb er geen ervaring mee, maar mocht je de zorg echt niet meer aankunnen dan vind ik het ook wel de enige juiste stap, hoe zwaar en triest het ook is.

In dat verband: voor jezelf is de gang naar je huisarts misschien nog een keuze, maar voor je kind heb je naar mijn mening de verplichting om jezelf onder behandeling te laten stellen.

Van je omgeving moet je het duidelijk niet hebben. Zo te horen hebben die mensen zelf een probleem. Geen aandacht aan schenken, zou ik zeggen. Concentreer je op je eigen genezing.

Nogmaals succes en veel sterkte,
Ray

Nee van mn omgeving moet ik totaal niks hebben.
Het is gelukkig niet zo dat ik mmijn kind verwaarloos.
Hij is wel de reden dat ik dus uit mijn bed moet stappen en naar buiten moet gaan.
De eerste stap voelt dan zo vreselijk. Maar hij is dan helemaal gelukkig en daaar doe ik het voor.

(04-08-2018, 19:30)Bert schreef: Hallo Blue'Lady,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.
Nare situatie waar je in zit.

Over Jeugdzorg hoe jij je geen zorgen te maken.
Eén op de vijf mensen maakt in zijn leven depressie door, dus daar zal men niet direct van opkijken.
Gezien jouw situatie vijf jaar geleden zou ik kiezen voor een grondige aanpak. Natuurlijk wel naar de huisarts maar dan verder niet alleen een pilletje gaan slikken. Ik gun het je graag dat je de onderliggende oorzaak van jouw depressies eens grondig gaat aanpakken.
Want ik vermoed dat die er is.

Hoor het graag.

Groet,  Bert 

Hallo bert bedankt voor je reactie 
Er is voor mijn gevoel ook echt werk aan de winkel
Vooral omdat ik merk dat ik ook met regelmaat wijn drink en veel sigaretten rook (meer dan ooit)
Ik zal zeker volgende week een afspraak inplannen bij mijn huisarts.
Ik ben ook erg bang voor mijn gezondheid met deze levensstijl die ik er nu op na hou
Antwoord

#8

Hee Blue,

Eigenlijk vat je alles al goed samen weet je wat er gedaan moet worden.
Ik begrijp de angst met kinderen en jeugdzorg want dat had mijn vrouw ook.
Dit heeft mij er heel lang vanaf gehouden om goede zorg te zoeken.
Niet! Doen dus.

Ben nu al een paar jaar onder behandeling en wij zijn er als gezin ook achter gekomen hoe je hier mee kan leven.
In de goede maar zeker ook in de slechtere periodes.

Wees dus niet bang voor de stap, want het heet niet voor niets hulp zoeken.

Drinken van alcohol an ik je afraden.
Dit kan ik je ook uit ervaring vertellen.
Het is een stimulans om alles te verergeren wat al niet lekker gaat.
Hoe zwaar het ook is en hoe makkelijk het ook kan zijn om in een momentopname aan alles te ontsnappen.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen

Groetjes, Paul.
Antwoord

#9

Goede stap als je naar de huisarts gaat Blue.  Jeugdzorg komt pas in beeld als jij je kindje niet meer kunt verzorgen of een gevaar voor hem zou zijn. Dat is duidelijk niet het geval, dus niet bang zijn! Laat je het ons weten hoe het verder gaat?
Antwoord

#10

Onwijs bedankt voor jullie reacties het geeft mij zeker de moed on deze stap te maken.
Ik heb zojuist mijn vriend hiervan op de hoogte gebracht.

Zijn reactie: ik ben blij dat je het wel inziet en hulp gaat zoeken. Ik probeerde al heel lang met je te praten maar vaak werd je boos en vond je dat ik negatief was. Ik hoop dat het gauw goedkomt.

Nu ik terugdenk deed hij inderdaad erg zijn best ik leefde in mijn eigen frustratie en reageerde dat op hem af. Onterecht absoluut. 
Ik hou jullie zeker op de hoogte ben blij dat hij ook achter mij staat.
Hij probeerde het op zijn manier en nam mij van het jaar 3x mee op vakantie naar lekkere zonnige landen.
Zou je blij van worden denk je.. ik snap het niet bij de eerste vakantie deed het mij onwijs goed. Die 2 daarna werd het steeds erger.
Bij de laatste zag ik er tegenop en was ik na een week blij om weer thuis te zijn. 
Naar mijn idee raar wie wordt er niet blij van om naar het zonnige zuid amerika te gaan?
Binnenkort een bruiloft wordt al misselijk van als ik er aan denk maar goed komt vast goed.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw hier Started by Tazz
7 Replies - 178 Views
18-03-2024, 18:13
Laatste bericht: Bert
  Nieuw Started by Cel
3 Replies - 90 Views
13-03-2024, 16:29
Laatste bericht: Monica1970
  NIEUW Started by NONA69
4 Replies - 159 Views
06-03-2024, 11:45
Laatste bericht: Mabel
29-01-2024, 22:39
Laatste bericht: AfterForever
  Nieuw Started by Lina123
2 Replies - 275 Views
02-10-2023, 22:51
Laatste bericht: don't know
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
  Nieuw hier Started by Yvon
7 Replies - 646 Views
22-07-2023, 18:41
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Nieuw hier. Started by Rustige
2 Replies - 346 Views
12-06-2023, 01:53
Laatste bericht: Mabel
  Nieuw Started by MT07
0 Replies - 271 Views
28-05-2023, 19:57
Laatste bericht: MT07
  Nieuw ! Started by sholeno
2 Replies - 454 Views
14-05-2023, 13:44
Laatste bericht: peterzelf



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)