Hallo allemaal,

Ik ben Floor, 28 jaar, en ik ben hier terecht gekomen met de behoefte om wat contact te hebben met gelijkgestemden. Ik ben eind vorig jaar gestopt met het gebruik van benzo's en nu sinds een aantal maanden ook met antidepressiva, beide heb ik zo'n 7 jaar gebruikt. Ik voelde me in die jaren dan wel redelijk stabiel, maar ook heel erg afgevlakt en dat wilde ik echt niet meer. Dus heb ik besloten met alles te stoppen (wel met begeleiding, maar die heb ik nu niet meer) om te kijken hoe het dan zou gaan. Nu merk ik dat ik me echt steeds slechter begin te voelen en echt even niet meer weet wat ik hiermee aanmoet. 

Op dit moment volg ik een HBO opleiding en ook al weet ik dat de studie wel bij me past, ik weet niet hoe ik met de druk om moet gaan en het lukt me nog amper om productief te zijn. Ik heb geen relatie, ik woon alleen, en ook al heb ik wel wat mensen in mijn omgeving, voel ik me niet echt met hen verbonden en kan ik nooit echt over mijn problemen met iemand praten. Ik voel me ook niet op mijn gemak als ik met andere mensen ben. Daarentegen voel ik me dan juist weer eenzaam wanneer ik alleen ben. Ik ben eigenlijk continu aan het worstelen met mezelf en de dagen lijken soms echt eindeloos te duren. Ik voel me zo moe en leeg dat ik ook geen energie meer kan vinden om de dingen te doen waar ik voorheen wel plezier in had.

Ik vraag me af of hier misschien ook mensen zijn die medicatie hebben gebruikt en hiermee gestopt zijn en hoe dat hebben ervaren?

Groetjes Floor

Hallo allemaal,

Ik ben Floor, 28 jaar, en ik ben hier terecht gekomen met de behoefte om wat contact te hebben met gelijkgestemden. Ik ben eind vorig jaar gestopt met het gebruik van benzo's en nu sinds een aantal maanden ook met antidepressiva, beide heb ik zo'n 7 jaar gebruikt. Ik voelde me in die jaren dan wel redelijk stabiel, maar ook heel erg afgevlakt en dat wilde ik echt niet meer. Dus heb ik besloten met alles te stoppen (wel met begeleiding, maar die heb ik nu niet meer) om te kijken hoe het dan zou gaan. Nu merk ik dat ik me echt steeds slechter begin te voelen en echt even niet meer weet wat ik hiermee aanmoet. 

Op dit moment volg ik een HBO opleiding en ook al weet ik dat de studie wel bij me past, ik weet niet hoe ik met de druk om moet gaan en het lukt me nog amper om productief te zijn. Ik heb geen relatie, ik woon alleen, en ook al heb ik wel wat mensen in mijn omgeving, voel ik me niet echt met hen verbonden en kan ik nooit echt over mijn problemen met iemand praten. Ik voel me ook niet op mijn gemak als ik met andere mensen ben. Daarentegen voel ik me dan juist weer eenzaam wanneer ik alleen ben. Ik ben eigenlijk continu aan het worstelen met mezelf en de dagen lijken soms echt eindeloos te duren. Ik voel me zo moe en leeg dat ik ook geen energie meer kan vinden om de dingen te doen waar ik voorheen wel plezier in had.

Ik vraag me af of hier misschien ook mensen zijn die medicatie hebben gebruikt en hiermee gestopt zijn en hoe dat hebben ervaren?

Groetjes Floor

Hi Floor,

welkom bij de club! Ik hoop dat je hier wat reacties kan krijgen die je verder helpen. Ik hoor het helaas wel vaker dat mensen die redelijk goed functioneren op medicatie toch terugvallen als ze stoppen. Voor sommige mensen gaat het goed, voor anderen niet.

Wat ik me afvraag is, of je therapie en begeleiding hebt gehad en een terugval preventieplan hebt, of een plan hebt moeten maken voor als dit gebeurd? Als je medicatie gebruikte vanaf je 21ste, had je toen een depressie en weet je wat de oorzaak was?

Het klinkt alsof het nu niet zo goed met je gaat en dus ten eerste super goed dat je hier komt om het te delen. Samen met mensen die behoorlijk weten hoe je je voelt, kom je hopelijk een stapje verder.
Mijn eerste ingeving is om direct aan de bel te trekken bij de huisarts en te overleggen. Hulp zoeken is mijn ogen de enige effectieve oplossing. Alleen aanmodderen lukt denk ik niet.

Ik hoor graag van je. Sterkte Floor!

Liz

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Hi Liz,

Het is inderdaad herkenbaar, met meds goed kunnen functioneren en dan zonder blijkt het toch heel anders te zijn. Ik kreeg ze voornamelijk voorgeschreven vanwege angstklachten en paniekaanvallen, en die zijn nu ook sinds ik overal mee gestopt ben dubbel en dwars terug.

Ik heb in de loop der jaren best een aantal psychologen en psychiaters tegenover me gehad, maar daar is eigenlijk nooit echt iets uitgekomen waar ik daadwerkelijk iets aan heb gehad. Ik heb met mijn laatste psychologe een terugvalplan gemaakt en als ik daar naar kijk is dit inderdaad wel het moment dat ik er goed aan zou doen om weer hulp te zoeken, ik merk alleen aan mezelf dat ik echt vrij sceptisch geworden ben tegenover alles wat te maken heeft met psychiatrische hulp. Ik wil echt niet terug aan de medicatie en heb inmiddels al zo'n verzameling aan halve diagnoses verzameld in de loop der jaren dat ik bij de gedachte aan weer een nieuwe psycholoog zoiets heb van, weer die hele molen door, tijd en energie erin steken, en dan uitkomen op niets. Die gedachte moet ik er nog een beetje uit zien te krijgen merk ik.

Ik merk trouwens dat nu ik dit zo typ en nadenk over hoe ik dingen zal verwoorden, het me ook even dwingt zelf wat bewuster over dingen na te denken en naar mezelf te kijken. Thanks!

Floor

Hi Liz,

Het is inderdaad herkenbaar, met meds goed kunnen functioneren en dan zonder blijkt het toch heel anders te zijn. Ik kreeg ze voornamelijk voorgeschreven vanwege angstklachten en paniekaanvallen, en die zijn nu ook sinds ik overal mee gestopt ben dubbel en dwars terug.

Ik heb in de loop der jaren best een aantal psychologen en psychiaters tegenover me gehad, maar daar is eigenlijk nooit echt iets uitgekomen waar ik daadwerkelijk iets aan heb gehad. Ik heb met mijn laatste psychologe een terugvalplan gemaakt en als ik daar naar kijk is dit inderdaad wel het moment dat ik er goed aan zou doen om weer hulp te zoeken, ik merk alleen aan mezelf dat ik echt vrij sceptisch geworden ben tegenover alles wat te maken heeft met psychiatrische hulp. Ik wil echt niet terug aan de medicatie en heb inmiddels al zo'n verzameling aan halve diagnoses verzameld in de loop der jaren dat ik bij de gedachte aan weer een nieuwe psycholoog zoiets heb van, weer die hele molen door, tijd en energie erin steken, en dan uitkomen op niets. Die gedachte moet ik er nog een beetje uit zien te krijgen merk ik.

Ik merk trouwens dat nu ik dit zo typ en nadenk over hoe ik dingen zal verwoorden, het me ook even dwingt zelf wat bewuster over dingen na te denken en naar mezelf te kijken. Thanks!

Floor

Hi Floor. 
Daar zijn we voor. ;-) Dat is het mooie van het forum. Schrijven is eigenlijk heel therapeutisch. Je kan teruglezen wat je zelf zegt en  opnieuw beoordelen wat je eigenlijk vind. 

Ik denk dat je in je zoektocht naar Hulp ook je weerstand gewoon moet uitspreken.  Het feit dat je Hulp zoekt maar tegelijk zo teleurgesteld bent gaat namelijk prima samen. 

Welke medicijnen heb je gebruikt?

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 

Klopt zeker. Op goede momenten denk ik ook weleens, misschien dat het me wel iets goeds kan doen, maar op slechte momenten zie ik gewoon niet voor me hoe het iets kan toevoegen. Daarbij ben ik de laatste tijd ook meer bezig met alternatieve therapie en dan lijkt voor mij soms ook de reguliere hulp zo op een verkeerd spoor te zitten. Die tweestrijd zit ik nu dus ook een beetje in. Gewoon heel erg zoekende naar wat bij mij past eigenlijk.

Oh en welke medicijnen ik heb gebruikt. Ik heb zes jaar citalopram gebruikt, in combinatie met dagelijks xanax (alprazolam). Die xanax kreeg ik om de opbouw van de antidepressiva wat te verlichten, maar toen die op waren kon ik gewoon een herhaalrecept aanvragen en toen was het hek eigenlijk van de dam. En zo dus opeens vele jaren verder. Heel heftig hoe verslavend die dingen zijn.

Toen ben ik najaar 2015 van de citalopram overgestapt op venlafaxine, op aanraden van de psychiater omdat dat mijn afbouw van xanax wat makkelijker zou maken omdat de venlafaxine ook op noradrenaline werkt dus wat beter angstremmend is dan de citalopram. Toen die stabiel was ben ik januari vorig jaar begonnen met de xanax afbouw, en daarbij op een gegeven moment overgestapt op valium (diazepam), omdat die langer werkt dan de xanax dus ook weer makkelijker af te bouwen is. Toen na 10 maanden was ik van de xanax/diazepam af en had ik dus alleen nog de venlafaxine en merkte ik wat dat eigenlijk op zichzelf met me deed, ik denk dat dat voor mij ook gewoon niet het geschikte middel was. Ik had elke ochtend last van 'brainzaps', tot het medicijn was ingewerkt, na een paar uur voelde ik me dan oke. Dat heeft me ook vooral doen besluiten om ermee te stoppen, ik voelde me bij dat medicijn gewoon niet goed. 

Vandaag heb ik toch de huisarts maar weer gebeld voor een afspraak om het er in ieder geval even over te hebben hoe het nu gaat. Want hoe bewuster ik me er van word hoe het nu gaat, hoe meer ik denk 'waarom doe ik dit mezelf eigenlijk aan om dit allemaal alleen voor elkaar te willen krijgen'. Ik ben benieuwd.

Hi.  Klinkt goed. DatJe naar de huisarts gaat.  Succes. !

 Geef niet op... het licht gaat weer aan!