De psycholoog zei gisteren iets grappigs. Hij zit namelijk steeds in een andere kamer. En waar hij nu zat, was het soort gespiegeld aan de andere kamers. Dus ik kwam binnen, wilde gaan zitten en zag toen dat ik bijna achter zijn computer was gaan zitten 

Hij zei dat hij het vervelend vindt om steeds ergens anders te zitten. Niet voor zichzelf maar vooral voor de cliënten want die komen altijd een beetje gedesoriënteerd binnen, viel hem op.  
Toen hadden we het daar even over. Dat de mensen meteen al een klein beetje van hun apropos zijn omdat ze vooraf niet weten welke kant ze op moeten. De wachtkamer zit in het midden van een soort gang. De hulpverleners komen van alle kanten aan gelopen en dan loop je mee maar dat is ook steeds ergens anders. 

En ik zei dat het ook lastig is dat die kamers soms zo druk zijn. Dan willen we met EMDR beginnen en dan hangt er een groot schilderij met rode tulpen aan de muur, dat soort dingen. Of sommige kamers zijn wel wat 'persoonlijker' naar de smaak van degene die er vaak zit, met dooie planten en zo'n jaren 80 archiefkast ofzo. Mijn psychiater heeft een soort huiskamer gecreëerd maar kennelijk geeft hij zijn planten nooit water en mijn handen jeuken dan bijna om even water te pakken... 

Mijn vorige psychiater vroeg (als ik me goed herinner) altijd eerst waar ik wilde zitten. Dan kon ik kiezen tussen de hoge tafel (bureau) of de lage zithoek. Dat voelt prettig als je binnen komt en jij mag zeggen waar je wilt zitten. Daar had de B (de psycholoog) nooit over nagedacht maar hij vond het eigenlijk wel een goede. Niet dat hij in de kleine kamertjes veel stoelen heeft om uit te kiezen, maarja. Eigenlijk ook best lullig dat hij steeds in een ander klein kamertje moet werken. Terwijl hij echt de beste is van het hele gebouw, haha. 

Ik zei ook dat ik altijd van mijn apropos ben als ik ergens over wil praten bij GGZ en er komt eerst een vragenlijst. Dan heb ik iets in mijn hoofd maar moet ik weer iets invullen en vervolgens beginnen ze over een nieuwe cursus en dan ben ik eigenlijk kwijt wat ik wilde vertellen. 

En nu heb ik iets bedacht. Ik ga komend gesprek mijn psychiater ook zo van zijn apropos brengen. Hij doet het al jaren bij mij en ik ga het een keer terug doen. Niet onbeschoft maar ik ga hem wel aanspreken op het kwijtgeraakte onderzoek van afgelopen zomer. En als hij weer over 'werk' begint ga ik hem vragen wat voor werk ik ook alweer deed en ik denk dat hij niet eens een idee heeft... 

Gisteren zag ik hem en ik denk dat hij me even aanzag voor een collega. Hij liep langs met een soort flair van 'hier is de coole psychiater'. Door de drukte moest ik staan in de wachtkamer en ik stond eigenlijk daar waar meestal de hulpverleners staan als ze een cliënt ophalen.

Grrr we zouden zaterdag bewonersdag hebben van de flat. Brief gekregen waarin niet staat dat je je moet aanmelden... en dan krijg je een of ander papieren strookje (dat ik bijna over het hoofd zou hebben gezien) dat het niet doorgaat wegens te weinig aanmeldingen. 

Ik heb vandaag een bezem gekocht en werkhandschoenen, we zouden met elkaar de boel gaan opknappen hier. Het leek me echt leuk en nuttig want mijn onderburen hebben ruzie en ik hoopte dat het de lucht zou klaren. 

En ik heb de meneer van de chat niet gesproken vandaag dus geen idee hoe/wat/hoelaat/waar date morgen en vind het ook vreemd dat ik niets meer hoor. Ik ga straks maar mijn dagelijkse pam nemen, ik vind het mooi geweest.

Ok de meneer van de chat was gewoon even bezig. En hij vindt dat ik me niet zo druk moet maken om die paar blaadjes en dat ik nu gewoon een handige nieuwe bezem heb. 

En toen zei ik dat mijn broer vond dat ik nu geen fiets meer nodig heb omdat ik nu mijn bezem kan gebruiken als vervoermiddel. Die hoor ik dus al 30 jaar ofzo... De meneer van de chat moest er wel om lachen.

Ga zo richting stad. Ben veel ontspannen dan wanneer ik met X afsprak. Alsof ik dan altijd ergens heen ging waar ik geen controle meer over had. Niet dat hij lichamelijk mijn grenzen niet respecteerde, absoluut niet. 

Maar geestelijk. Ik wist nooit hoe ik hem aantrof, wat voor stemming enzo. En hoe hij mij ging benaderen. Vaak ging het toch over de therapie en hoe het daar mee ging, en dat hij vond dat ik vooruit of achteruit gegaan was. 

De arme schat kon er niks aan doen maar man wat was hij gecompliceerd. 

Deze smurf appt net dat hij een half uur later is. Lekker ding. Maar hij laat het tenminste wel van tevoren weten en niet als ik al een kwartier buiten sta. 8 uur wordt inmiddels half 9.

Nou ik ga voorlopig nog niet trouwen. 

Het is wel een aardige man en ook wel betrouwbaar denk ik. Maar ik vond hem erg oud overkomen. Hij is 42 maar als je gezegd had 55 dan had ik het ook geloofd. 
En ik merk dat ik niet (meer) op zoek ben naar iemand die mij moet redden. Zo voelde het een tijd geleden wel. In aug/sept voelde het echt alsof ik het allemaal niet meer alleen kon en daarom iemand nodig had. 

Er is niet echt een vlammetje gaan branden. 

Maar ik klapte ook volledig dicht, op verschillende momenten. 
Eéntje was dat hij zei dat hij normaal in Kroeg X zit, wat de stamkroeg is van X. Ik dacht die kennen elkaar dus dan, in ieder geval van gezicht. 
Verder had ik de hele tijd last van het geluid in de kroeg want mijn gehoor gaat achteruit en hij stottert... Althans ik heb tegen hem gezegd dat ik last had van het rumoer maar ik had meer last van zijn gestotter. 
Ten derde... hij vroeg of ik altijd in deze stad had gewoond. En dat lijkt natuurlijk zo omdat ik opgegroeid ben in een dorpje naast deze stad. Maar ik had geen zin om te vertellen dat ik zes keer verhuisd ben en waarom dan allemaal. 
En het ergste... ik wist dat hij in de automatisering werkte of iets in die richting. Maar hij werkt in de automatisering BIJ GGZ. 

Ik vraag nooit zo naar werk omdat het me daar niet echt om gaat. Maar echt... ik wilde gewoon één avondje ontspannen en ik wilde één woord even niet horen. Tja en toen bleek hij daar dus te werken...

Tja , 

Vast n aardige man, maar nee dus zo te lezen .
Volgende keer beter maar dan hè. 

Groet

Dank je wel Mabel. 

Het is veel allemaal en die man heeft het ook niet kunnen verlichten. Dat kan ik ook niet verwachten. 

Ik heb weleens geschreven over die oranje bril toch? Die ik s avonds op kan zetten bij computeren. Elke keer als ik hem in mijn handen heb denk ik, ik moet m nog terug geven aan de psychiater en dan zelf eentje bestellen. Want ik heb m geleend officieel. 
En echt.... nu pas.... realiseer ik me dat dat natuurlijk ook gewoon een marketing-ding is geweest. Die man heeft een doos vol met die oranje brillen in zijn kast (dat heb ik zelf gezien) en heeft gewoon aan iedereen zo'n bril gegeven met een promo-praatje erbij. 

Want normaalgesproken komt een medisch hulpmiddel natuurlijk niet uit de kantoorkast van de psychiater maar gaat dat ook via een speciale winkel ofzo. Ik heb een keer gezegd dat ik er baat bij heb/had en toen kreeg ik een link van een duitse firma waar ik er zelf een kon bestellen. 

Ik zal af en toe een extra pam nemen. Ik begin een beetje complotten te zien alleen dan nog wel in het realistische, zeg maar. Dat nu opeens het kwartje valt van die doos met oranje brillen.

hoi Feline 

ik reageer weer eens was mij ff niet gelukt

wat grappig dat je dat je je psycholoog gaat terug pakken 

en wat leuk dat je weer een date had ik gun jou wel iemand 

liefs en knuffel J

Ok ik begon gisteren toch een beetje in complotten te denken. Ik denk zeker dat de farmaceutische industrie ook zo zijn belangen heeft en de oranje-brillenindustrie ook. Maar ik zou me daar niet zo druk om moeten maken. 

Vanmorgen even gechat met pychosenet. Heel fijn gesprek en ook even over de medicatie. Ze zei dat ik voorzichtig moet zijn met 'zo nodig' medicatie omdat je lijf daar ook door van slag raakt. 
Bijv ik had 1 mg lorazepam voor de nacht en zo nodig 1 extrra
En seroquel 200 mg en zo nodig 50 mg extra. 
(dat was in juli) 

Alleen dan is er best een verschil tussen een avond dat je het allebei niet neemt of een avond dat je het allebei wel neemt. Ze zei dat ik moet oppassen met wisselend medicijngebruik. 

Zit nu nog op 50 mg Seroquel en zo nodig 50 extra. Maar dan kan ik dus beter bijv op 75 gaan zitten en dat een tijdje volhouden en dan weer naar beneden. Ik merkte gisteren dat het allemaal even te druk was. Maar vandaag gaat het wel weer wat beter. 

Bij vrijwilligerswerk is ook iemand die wil elke keer stoppen en toch weer niet. Afgelopen twee weken heb ik twee keer lang met haar gebeld en twee keer lang met de coördinator. (ik doe mijn taak met haar samen) En ik dacht dat ze nu echt ging stoppen alleen nu appt ze weer in de groepsapp wat 'we' kunnen doen. Dat snap ik dan niet. Nouja ik meng me er ook maar niet meer in. Ik zie vanzelf wel wat ze wel of niet doet en of we nou afscheid gaan nemen of niet. Volgens mij hebben we ook al een keer afscheid genomen. Nouja sommige mensen.... 

Mister ik bedoel trouwens de psychiater, de arts dus met zijn medicatie. 
Nee mijn psycholoog die verdient een hele dikke grote pluim. Die doet zijn werk echt heel goed. 

(Als trouwens lezers hier het onduidelijk vinden wat nou de -loog of de -ater doet dan kan ik het uitleggen evt...)

Hoi Feline 

dan heb ik het verkeerd gelezen sorry 

groet J