Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Niets veranderd


#1

Ik ben al erg lang niet meer op het forum geweest, eind 2019 overleed een vriendin van mij en vlak daarna kregen we het begin van de pandemie, ik heb in 2020 een verschrikkelijk jaar gehad en was nergens toe in staat.
Het is een te lang verhaal maar ik was op een plek waar ik maandenlang niet weg kon, opgesloten met een vreselijk familielid, maar ben nu gelukkig weer geruime tijd thuis. 
Ik hoor mensen nu vaak klagen over eenzaamheid, maar mijn leven was voor de corona hetzelfde als nu. 
Ook toen leefde ik in eenzaamheid en nu nog. 
Al mijn dagen zijn hetzelfde, al jarenlang, niks veranderd. 
Ik zie nooit ook maar enige vooruitgang in iets.
Voor mij maakt die hele corona maatregelen en avondklok geen enkel verschil. 
Ik zou willen dat ik voorgoed kon slapen, niet meer wakker hoefde te worden. 
Mijn ogen open doen sochtends is altijd het begin van een pijnlijke dag. 
Ik wil gewoon niet meer. 
Ik zou absoluut nooit zelfmoord plegen of pogingen daar toe doen, maar als men zou vragen wat ik het liefst zou willen dan is dat voorgoed rust hebben.
Antwoord

#2

Herkenbaar..
Antwoord

#3

(08-02-2021, 21:41)Heintje1988 schreef: Ik ben al erg lang niet meer op het forum geweest, eind 2019 overleed een vriendin van mij en vlak daarna kregen we het begin van de pandemie, ik heb in 2020 een verschrikkelijk jaar gehad en was nergens toe in staat.
Het is een te lang verhaal maar ik was op een plek waar ik maandenlang niet weg kon, opgesloten met een vreselijk familielid, maar ben nu gelukkig weer geruime tijd thuis. 
Ik hoor mensen nu vaak klagen over eenzaamheid, maar mijn leven was voor de corona hetzelfde als nu. 
Ook toen leefde ik in eenzaamheid en nu nog. 
Al mijn dagen zijn hetzelfde, al jarenlang, niks veranderd. 
Ik zie nooit ook maar enige vooruitgang in iets.
Voor mij maakt die hele corona maatregelen en avondklok geen enkel verschil. 
Ik zou willen dat ik voorgoed kon slapen, niet meer wakker hoefde te worden. 
Mijn ogen open doen sochtends is altijd het begin van een pijnlijke dag. 
Ik wil gewoon niet meer. 
Ik zou absoluut nooit zelfmoord plegen of pogingen daar toe doen, maar als men zou vragen wat ik het liefst zou willen dan is dat voorgoed rust hebben.

Hoi Heintje, 

Gecondoleerd met je verlies en welkom terug op het forum.
Ik herinneren me je nog van 2 jaar terug.
Jammer om te lezen dat je situatie niet verandert is en je nog steeds zo ongelukkig bent.
Hopelijk kan je op het forum weer een beetje rust vinden.
Herken heel veel van wat je verteld helaas.

Sterkte,

Desireless
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen desireless :   • Heintje1988
Antwoord

#4

Dankjewel
Antwoord

#5

Vreselijk Hein,

Helaas herken ik dit ook wel , je word er murf van, moe , een lusteloze tredmolen die maar eindeloos lijkt door te gaan en je weet ook niet meer waarvoor . Als ik me heel erg lang zo voel wil ik er graag uitstappen , net als jij, maar dat is ook nogal n onderneming  

Opgesloten zitten met n afschuwelijk familid lijkt me horror. 

Nou, schrijf mee Hein , of van je af, of gewoon wat contact. Welkom terug op het forum! 

Liefs, Mabel
Antwoord

#6

hoi 

heel herkenbaar wat je schrijft allen ik heb dan nog wel dagbesteding maar meer ook niet 2 vrienden en dat ik het wel 
ik ben ook tijd niet meer op het forum geweest maar denk dat ik weer wat meer ga schrijven als het mij lukt 

sterkte
Antwoord

#7

Hoi m,

Zeker doen, schrijf mee M !

Liefs mabel
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
27-01-2020, 12:36
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Kan niets meer Started by kat1989
11 Replies - 6,804 Views
10-11-2017, 22:14
Laatste bericht: Anouk



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)