Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Niet leuk genoeg


#1

Zoals zo vaak hier beschreven voel ik mij ontzettend eenzaam en zit ik de hele dag maar in m'n eentje binnen zonder geen enkele visite of afspraak, niks. 
Velen hebben mij geadviseerd om dingen te gaan ondernemen om onder de mensen te zijn, maar ik merk gewoon dat mensen mij al snel niet mogen als ik de waarheid vertel. 
Ik ben 31 jaar oud, mensen schatten mij altijd veel jonger in en denken altijd dat ik nog op school zit, wat niet erg is maar genoeg mensen van mijn leeftijd of iets ouder die ook nog studeren. 
Als ik dan moet vertellen dat ik niks doe, geen school en geen werk, nooit naar feestjes ga, of naar de sportschool, of de stad in, of reizen maak, of wat dan ook bezoek dan mogen mensen mij al snel niet meer. 
Laat staan als ik zou vertellen dat ik intens depressief ben en slaaptabletten gebruik omdat ik anders snachts alleen maar lig te piekeren in m'n bed. 
Mensen van mijn leeftijd doen vaak nog leuke dingen, zijn hun studie aan het afronden of hebben een leuke baan, hebben een relatie of een gezinnetje, gaan vaak nog weleens wat leuks doen of de wereld rond reizen. 
Ik doe gewoon echt geen ene moer, ik heb gewoon nergens energie voor of zin in ookal zou ik het graag willen. 
Alleen al als ik in de drukte zit wil ik al zo snel mogelijk wegrennen. 
Als ik de waarheid moet gaan vertellen over mijn leven dan krijg ik gelijk een stempel en mogen mensen mij gelijk niet. 
En natuurlijk zou ik graag iets met mijn leven willen doen, en mensen willen ontmoeten, en van iemand willen houden en diegene ook van mij, en reizen maken en leuke dingen willen ondernemen. 
Maar ik kan het allemaal niet vanwege mijn onzekerheid, vanwege de angststoornis en vanwege het feit hoe mijn leven er nu uit ziet en dan jaagt mensen alleen maar bij me weg ipv dat ik ze aantrek. 
Ook naar een sportschool of naar een zwembad of naar het strand ga ik nooit, alles wat met lichaam showen te maken heeft dat ontwijk ik. 
Ik zou wel graag naar een sportschool willen maar ik doe het niet omdat ik mij niet in de mannen kleedkamer wil omkleden.
Elke nacht als ik in bed lig denk ik alleen maar dat ik het liefst had gehad dat ik nooit geboren was. 
Ik weet niet eens waarom ik dit allemaal schrijf, maar tis d'r uit. 

Veel liefs en sterkte voor degenen die zich in mij herkennen of met soortgelijke gevoelens rondlopen. 

Heintje.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Heintje1988 :   •
Antwoord

#2

hoi, dat mensen je niet mogen, dat zal wel meevallen, ik denk meer dat mensen zich geen raad weten met de situatie als je het verteld, want dan gaan ze zichzelf ongemakkelijk voelen, zijn misschien ook wel wat depressief.

het stoot wel af, dat weet ik, mensen voelen het, ze voelen of je goed in je vel zit of niet.

ik denk dat je toch kleine stapjes moet maken, hoe onmogelijk het ook lijkt, en dan maar alleen doen zolang je nog geen contacten hebt.

ik weet hoe moeilijk het is, ik doe het ook met kleine stapjes, maar alles is beter dan niets doen, mensen komen je niet redden, je moet het zelf doen, en ik ben er heilig van
overtuigd dat je hulp daarbij krijgt van een energie, een god, iets andere buiten menselijks, dat weet ik zeker, daar kun je veel kracht uitputten.

stilstaan is echt achteruitgang, het is heel hard werken, maar je moet ergens beginnen, je zult zien dat mensen je dan ook anderes gaan aankijken, echt waar.

die energie is overal, welke provincie woon je?
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen zwerver :   • , Heintje1988
Antwoord

#3

Bedankt voor je bericht zwerver en ja, niemand komt mij redden dat is waar. 
Ik moet het maar allemaal zelf doen en in stapjes doen. 
Maar ik weet niet hoe, ik heb ook niks waar ik energie uit kan halen. 
Ik woon in noord holland. 
Of er een god is weet ik niet, ik denk daar eigenlijk nooit meer echt over na, want of die er nou is of niet hij zal toch nooit tegen me praten. 
Toch is het wel vaak zo dat de tijd mij antwoorden heeft gegeven op veel dingen die ik heb meegemaakt. 
Dat ik er toen intens verdrietig om was, maar dat ik tegenwoordig maar al te blij ben en snap waarom het toentertijd zo gelopen is. 
Misschien toch wel een god of een energie, ik weet het niet. 

Ik heb een tijdje geleden wel geprobeerd om mij in het jodendom te verdiepen, ik dacht als ik echt in een God of een kracht geloof en echt een religie zou willen aanhangen dan zou ik er voor kiezen om joods te worden. 
Ik heb ook een joodse mezuzah voor m'n deur en een joodse kandelaar en elke keer als ik er naar kijk dan brengt het mij wel rust en hoop. 
De reden dat ik voor het jodendom ben gegaan was omdat ik mij met joden identificeerde, want die worden ook altijd gepest en uitgescholden en iedereen haat ze, door de geschiedenis heen zijn ze ook alleen maar lastig gevallen en weggejaagd en belachelijk gemaakt met jodensterren en zelfs vermoord en vergast. 
Dus ik voelde iets van herkenning met ze en daarom ben ik mij in deze religie gaan verdiepen. 

Ook de tweede wereldoorlog en de holocaust trek ik mij de laatste tijd ook heel erg aan, ik lees er veel over en ik denk bijna dagelijks aan al die vermoorde mensen en vaak huil ik vanbinnen om ze, aangezien ik niet meer met tranen kan huilen. 


Ik kom zelf uit een ongelovig gezin.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Heintje1988 :   •
Antwoord

#4

Ja, dat is mooi dat je in ieder geval daar wat kracht uit kunt halen.

Maar je vereenzelvigen met het leed van die mensen, daar heb je niets aan, dat maakt je niet beter..

Wat mij helpt, het is maar een tip, kijk maar wat je ermee kunt, een klein stukje de natuur in, en dan gewoon kijken hoe simpel de dieren leven, en hoe de natuur nu even stilstaat in dit jaargetijde.
En de simpelheid van de dieren, de vogels, alles...
Die hebben geen geweten, geen rancune, het is altijd goed, een beetje eten zoeken, beetje rondfladderen, simpel houden...
Wellicht zie je er tegenop, omdat je vermijdingsgedrag hebt door je angst, maar uiteindelijk zal het je toch rust brengen, er kan je niks gebeuren , hooguit een heel onbehaaglijk gevoel, maar dat ebt wel weg na een tijdje, je moet ergens beginnen, op jou leeftijd ben je als man nog in de kracht van je leven, je hebt enorme veerkracht, maar daar moet je wel in geloven!

je lijkt me een fatsoenlijke gozer, het komt echt wel goed, het leven is veel te kort om er zo'n marteling van te maken..
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen zwerver :   •
Antwoord

#5

Hoi Heintje,

Ik heb dat gevoel ook wel Heintje, ik doe ook weinig tot niks en ben er absoluut niet trots op.
Heb vele therapieën gehad en in vele groepen gezeten, uiteraard kan ik geen gedachten lezen, maar ik heb nooit echt het gevoel gehad dat mensen me beoordeelden op het feit dat ik niks deed.
In tegendeel, kreeg de indruk dat vele mensen mij wel een aardig persoon vonden, kan me nog herinneren dat de voorlaatste keer de hele groep me een knuffel gaf vanwege mijn situatie.
Ik functioneerde amper in die tijd was superzenuwachtig en onzeker nam elke keer extra medicatie in om er te komen.
het feit dat ik niet werkte en eigenlijk de hele dag niks deed en amper vrienden had en de hele dag blowde en meer sliep dan wakker was, lijkt niemand echt af te stoten.
Voelde me meestal wel serieus genomen door de groepen en kwam destijds ook wel bij mensen thuis uit de groep.
Uiteraard zullen er mensen zijn die op je neer kijken om wat je doet, ik heb dat niet gevoeld of ervaren en niemand zal zich daar ook over uitspreken.
Ik hoef je niet uit te leggen dat je bij mensen die je daarop beoordelen graag uit de buurt blijft.
Zelf hang ik er vooral een oordeel aan net als jij, maar er zijn maar weinig mensen die je echt beoordelen op wat je doet of hoe je eruit ziet... veel meer op wie je bent.
Het is meer iets voor kinderen om iemand te beoordelen op zijn uiterlijk of onvermogen.


suc6 en veel wijsheid
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Desireless :   • davidus, Heintje1988
Antwoord

#6

(20-10-2019, 22:56)Heintje1988 schreef: Zoals zo vaak hier beschreven voel ik mij ontzettend eenzaam en zit ik de hele dag maar in m'n eentje binnen zonder geen enkele visite of afspraak, niks. 
Velen hebben mij geadviseerd om dingen te gaan ondernemen om onder de mensen te zijn, maar ik merk gewoon dat mensen mij al snel niet mogen als ik de waarheid vertel. 
Ik ben 31 jaar oud, mensen schatten mij altijd veel jonger in en denken altijd dat ik nog op school zit, wat niet erg is maar genoeg mensen van mijn leeftijd of iets ouder die ook nog studeren. 
Als ik dan moet vertellen dat ik niks doe, geen school en geen werk, nooit naar feestjes ga, of naar de sportschool, of de stad in, of reizen maak, of wat dan ook bezoek dan mogen mensen mij al snel niet meer. 
Laat staan als ik zou vertellen dat ik intens depressief ben en slaaptabletten gebruik omdat ik anders snachts alleen maar lig te piekeren in m'n bed. 
Mensen van mijn leeftijd doen vaak nog leuke dingen, zijn hun studie aan het afronden of hebben een leuke baan, hebben een relatie of een gezinnetje, gaan vaak nog weleens wat leuks doen of de wereld rond reizen. 
Ik doe gewoon echt geen ene moer, ik heb gewoon nergens energie voor of zin in ookal zou ik het graag willen. 
Alleen al als ik in de drukte zit wil ik al zo snel mogelijk wegrennen. 
Als ik de waarheid moet gaan vertellen over mijn leven dan krijg ik gelijk een stempel en mogen mensen mij gelijk niet. 
En natuurlijk zou ik graag iets met mijn leven willen doen, en mensen willen ontmoeten, en van iemand willen houden en diegene ook van mij, en reizen maken en leuke dingen willen ondernemen. 
Maar ik kan het allemaal niet vanwege mijn onzekerheid, vanwege de angststoornis en vanwege het feit hoe mijn leven er nu uit ziet en dan jaagt mensen alleen maar bij me weg ipv dat ik ze aantrek. 
Ook naar een sportschool of naar een zwembad of naar het strand ga ik nooit, alles wat met lichaam showen te maken heeft dat ontwijk ik. 
Ik zou wel graag naar een sportschool willen maar ik doe het niet omdat ik mij niet in de mannen kleedkamer wil omkleden.
Elke nacht als ik in bed lig denk ik alleen maar dat ik het liefst had gehad dat ik nooit geboren was. 
Ik weet niet eens waarom ik dit allemaal schrijf, maar tis d'r uit. 

Veel liefs en sterkte voor degenen die zich in mij herkennen of met soortgelijke gevoelens rondlopen. 

Heintje.


Beste Heintje

zonder job en in een nieuwe woning ben ik ook meestal alleen. ik heb 2 ernstige depressies achter de rug. ik weet niet of ik nog eens ga terugvallen of niet, maar ik probeer elke dag iets te doen om niet terug te vallen. elke situatie is natuurlijk anders, bij mij komen om 16h uur de kinderen uit school en ben ik verplicht ze naar tennisles te brengen. dat doet deugd. ik wandel rondjes rond het veld. ook probeer ik elke dag boodschappen te doen en wat administratie in orde te brengen. 
voor jou heb ik een goede tip. zelf ben ik zoals mijn vader erg geïnteresseerd in WOI en WOII. Als het lukt, ga ik een kerkhof bezoeken met gesneuvelde soldaten. hier in Belgie vind je veel gesneuvelde soldaten. het is mooi ze een eer te brengen. en rustgevend voor jou. moest het je lukken ooit eens in Flanders Fields te geraken, is dat prachtig, zeker nu in de herfst, prachtige kleuren, bomen... Ik wens je veel sterkte en ik zou in elk geval niet raar opkijken van je verhaal, integendeel. Ik hoop steeds dat mensen eerlijk zijn, zodat we van elkaar kunnen leren en elkaar helpen. 

groeten
Antwoord

#7

Hoi Heintje,

Als jij troost vind in bepaalde religies moet je dat zeker voortzetten maar kijk uit dat je er niet teveel in zit, je hoeft jezelf niet helemaal in te leveren voor iets. Je interesses zijn ok, maar niet erg gezellig om het zo maar te zeggen. ik hoop niet dat het je nog triester maakt om bezig te zijn met oorlogen, als ik naar mezelf kijk zou ik in die negativiteit geen trek hebben. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Als je nieuwe mensen ontmoet, hoef je ook niet volledig open te zijn over alles wat je mankeert. Het is het leukste om je goede kanten te laten zien, en als je de mensen wat beter kent en aanvoelt dat ze je niet zullen veroordelen kun je gerust wat dingen vertellen die minder leuk zijn. Je hoeft niet gelijk je hele leven op tafel te gooien bij de mensen, dat schrikt af. En je bent meer dan je slaaptabletten en je depressies, dat is slechts wat je is overkomen. Soms moet je een  beetje bluffen, en daar bedoel ik mee dat als je misschien niet sociaal bent, dit niet per se hoef laten te merken. Probeer er zo neutraal mogelijk in te staan, als je iets verlangt dan wordt je alleen maar teleurgesteld want als menen je niet kennen weten ze ook niet waar je behoefte aan hebt, dat moet groeien dat krijg je niet zomaar.

Ik wens je veel succes en sterkte!

Liefs van Shalin
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Shalin :   • Heintje1988
Antwoord

#8

Heintje, 

Ben het helemaal eens met wat Shalin opmerkte......
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • Heintje1988
Antwoord

#9

(22-10-2019, 13:00)Dipjes schreef: Heintje, 

Ben het helemaal eens met wat Shalin opmerkte......

Dankjewel,

Weet ook niet alles hoor, ik zeg de dingen vaak op gevoel. Hoe ik de dingen zie of waar ik ervaring mee heb, en als ik dat niet heb probeer ik zo rationeel mogelijk te denken.

Liefs
Antwoord

#10

(22-10-2019, 14:42)Shalin schreef: Dankjewel,

Weet ook niet alles hoor, ik zeg de dingen vaak op gevoel. Hoe ik de dingen zie of waar ik ervaring mee heb, en als ik dat niet heb probeer ik zo rationeel mogelijk te denken.

Liefs

Ik vind ook dat je er goed over nagedacht hebt wat je zegt, gelijk al je problemen op tafel gooien is inderdaad meestal niet het meest handige wat je kan doen, zeker niet bij vreemden of kennissen.
Zelf vertel ik meestal eerst een klein beetje van mijn verhaal in therapie groepen, wacht tot anderen meer vertellen en haak er dan op in.
In therapie groepen heeft bijna iedereen  ong dezelfde gedachten dus je neemt eigenlijk weinig risico om de in jouw ogen slechte kanten en gedachten te laten zien op den duur.
Ook vind ik dat je niet alles hoeft te laten zien en best wat privézaken achter kan houden.
Veel klachten en gedragingen komen voort uit de oorzaak en zijn niet het probleem en hoef je dan ook niet te delen als je dat liever niet doet.

Prima inzicht van je Shalin, al blijven sommige dingen altijd moeilijk in te schatten of het goed of slecht is voor diegene.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Het wordt niet beter Started by Mango-ijs
5 Replies - 519 Views
20-11-2023, 10:14
Laatste bericht: Jarno
  Ik weet het niet meer Started by Gewoon_Ik
6 Replies - 308 Views
10-11-2023, 23:55
Laatste bericht: Mabel
30-08-2023, 19:13
Laatste bericht: Sander45
  Het stopt niet Started by Kannietmeer
5 Replies - 524 Views
15-06-2023, 19:39
Laatste bericht: Mabel
  kan het niet meer Started by cyranno
14 Replies - 1,372 Views
20-03-2023, 18:32
Laatste bericht: Joy
18-03-2023, 19:29
Laatste bericht: Mabel
  Niet kunnen huilen Started by Nick
9 Replies - 1,716 Views
21-08-2022, 17:48
Laatste bericht: Jupiter
17-08-2022, 23:37
Laatste bericht: J@n
  Trek het even niet meer. Started by thunder
9 Replies - 1,458 Views
06-06-2022, 07:12
Laatste bericht: Mabel
  Het gaat niet Started by cyranno
6 Replies - 1,374 Views
03-04-2022, 17:05
Laatste bericht: Joy



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)