Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Niemand.


#1

Ik ben een vrouw van 60. Getrouwd. 8 kinderen. 7 kleinkinderen.
8 jaar geleden heb ik een gastric bypass ondergaan, ik woog 135 kilo en had enorm veel rugpijn, nu weeg ik 48 kilo
1 jaar ging t goed.
Toen werd ik ziek, volgde de ene na de andere opname, de ene na de andere operatie. Ik heb er inmiddels hypo,s bij gekregen terwijl ik geen diabeet ben. Val vaak flauw.
Slokdarm wordt vaak opgerekt.
Ik kan al 6 jaar geen eten binnen houden, elke hap braak ik uit.
Dus heb ik al 6 jaar sonde voeding. Via mn neus. Heb 2 keer een peg sonde gehad maar die kwam er steeds uit en was constant ontstoken.
Van een altijd bezige actieve vrouw, oppasoma, barmedewerkster op de club, vele hobbies ben ik veranderd in iemand anders die ik niet ken.
Verjaardagen, feestjes, etentjes, kerst enz zijn heftig.
Ik mag geen auto meer rijden, niet meer fietsen, niet meer alleen naar buiten.
Ik ben sinds kort weer opnieuw de medische molen in gegaan omdat er heeel misschien nog een operatie mogelijk is. Dit doe ik voor mn man en kinderen.
Ik ben een last geworden. Vraag of zeg niks meer. Ik heb gemerkt dat het vervelend voor ze is en daarom geen nee durven zeggen.
Ik doe zoveel mogelijk zelf, in mn eigen tempo en lig heel veel op bed omdat ik geen energie heb.
Met anderen naar buiten doe ik zelden omdat ik me heel erg schaam als ik out ga.
Mijn hoofd kan en wil nog alles, maar zit na al die jaren nog steeds niet op een lijn met elkaar.
Mn lampje rustig uit laten gaan is mijn wens, slapen en niet meer wakker worden.
Dit weet niemand, omdat ik nooit ergens meer over praat.
Het is gewoon geworden, ma is ziek, niks aan te doen.
En het laatste wat ik wil is erover zeuren, want ik heb t over mezelf afgeroepen.
Misschien is mijn verhaal herjenbaar.
Misschien heb ik na t plaatsen al spijt.
Wil in ieder g3val iedereen die hier met ziekte en problemen te maken heeft heel veel liefs toewensen.
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-08-2018, 13:40 door Ray.)

Hallo Niemand,

Welkom hier. 


Als je denkt het zelf moeilijk te hebben, blijkt toch altijd dat het nóg erger kan.
Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe jij je nu moet voelen, maar het deel van vóór je bypass voel ik wel.
Ik ben 58 en woog 135 kg. Ben voor de zoveelste keer bezig met een dieet en ben na 3 weken 5 kg kwijt. Ik heb gedacht over een maagverkleining, maar ik ben niet zo zwaar door veel of heel vet te eten. Dus had al twijfel over zo'n operatie, maar na jouw verhaal haak ik definitief af. Dus je hebt iemand een hoop mogelijke ellende bespaard. Dank daarvoor!

Je verhaal over de actieve vrouw die met alles meedeed, er voor iedereen was en ineens is verdwenen herken ik van mijn moeder die dat door een ongeluk overkwam. Dat is verschrikkelijk en ook voor haar een reden om voorgoed te willen inslapen.

Verhalen van en over anderen, wat heb jij eraan? Weinig denk ik en ik heb ook niet de indruk dat wát ik ook zeg veel kan veranderen aan jouw gevoel. 
Het enige wat je situatie misschien iets kan verlichten is mensen onbevooroordeeld tegemoet treden. Je zegt in je verhaal dat je al weet wat men denkt. Je zegt: Ik ben een last geworden. Vraag of zeg niks meer. Ik heb gemerkt dat het vervelend voor ze is en daarom geen nee durven zeggen.

Veel depressieve mensen hier maken diezelfde fout. Het blijkt steeds weer dat de mensen die dat doen, verkeerd zitten met hun conclusies. Het is ook eigenlijk niet eerlijk mensen al van te voren te beoordelen op wat jij denkt dat zij over jou denken, toch? En je wordt er zelf ook niet beter van, je maakt je daardoor vaak nodeloos zorgen.

Ik kan je alleen maar veel sterkte toewensen en hopen dat je in alle ellende toch nog wat lichtpuntjes kan ontdekken. In dat opzicht zijn er zeker overeenkomsten met depressieve mensen. Ik heb geleerd te genieten van hele kleine zaken; een geur bijvoorbeeld of een blik van iemand op TV, een paar woorden.

Sterkte,
Ray
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-08-2018, 14:28 door Niemand.)

(02-08-2018, 13:37)Ray schreef: Hallo Niemand,

Welkom hier. 


Als je denkt het zelf moeilijk te hebben, blijkt toch altijd dat het nóg erger kan.
Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe jij je nu moet voelen, maar het deel van vóór je bypass voel ik wel.
Ik ben 58 en woog 135 kg. Ben voor de zoveelste keer bezig met een dieet en ben na 3 weken 5 kg kwijt. Ik heb gedacht over een maagverkleining, maar ik ben niet zo zwaar door veel of heel vet te eten. Dus had al twijfel over zo'n operatie, maar na jouw verhaal haak ik definitief af. Dus je hebt iemand een hoop mogelijke ellende bespaard. Dank daarvoor!

Je verhaal over de actieve vrouw die met alles meedeed, er voor iedereen was en ineens is verdwenen herken ik van mijn moeder die dat door een ongeluk overkwam. Dat is verschrikkelijk en ook voor haar een reden om voorgoed te willen inslapen.

Verhalen van en over anderen, wat heb jij eraan? Weinig denk ik en ik heb ook niet de indruk dat wát ik ook zeg veel kan veranderen aan jouw gevoel. 
Het enige wat je situatie misschien iets kan verlichten is mensen onbevooroordeeld tegemoet treden. Je zegt in je verhaal dat je al weet wat men denkt. Je zegt: Ik ben een last geworden. Vraag of zeg niks meer. Ik heb gemerkt dat het vervelend voor ze is en daarom geen nee durven zeggen.

Veel depressieve mensen hier maken diezelfde fout. Het blijkt steeds weer dat de mensen die dat doen, verkeerd zitten met hun conclusies. Het is ook eigenlijk niet eerlijk mensen al van te voren te beoordelen op wat jij denkt dat zij over jou denken, toch? En je wordt er zelf ook niet beter van, je maakt je daardoor vaak nodeloos zorgen.

Ik kan je alleen maar veel sterkte toewensen en hopen dat je in alle ellende toch nog wat lichtpuntjes kan ontdekken. In dat opzicht zijn er zeker overeenkomsten met depressieve mensen. Ik heb geleerd te genieten van hele kleine zaken; een geur bijvoorbeeld of een blik van iemand op TV, een paar woorden.

Sterkte,
Ray

Ray.
Geen idee of ik dit goed doe en deze reactie bij jou tetecht komt.
Ben niet zo handig.
Wat mijn gastric bypass betreft......ik heb het op dezelfde dag als mijn vriendun gedaan....samen het hele traject doirgelopen en met haar is alles prima!!!!! Ben haar alleen als vriendin kwijtgeraakt na ruim 21 jaar omdat ik niet veel meer kan.
Ray...ik hoop dat je het vol houd met je dieet en anders...als je je gezond voelt...accepteer jezelf zoals je bent.
Mn gedachten gaan uit naar je moeder. Wens haar sterkte en laat merken dat je van haar houd.
Ik snap wat je bedoeld dat ik niet voor een ander moet denken. Dat probeer ik ook niet te doen. En mn huishouden doe ik nog steeds helemaal zelf. Maar soms...als ik iets vraag...ik een diepe zucht krijg....en t dan met veel gemopper gedaan krijg of te horen krijg straks...dan denk ik...laat maar.
Mijn fout hoor, vast, maar goed.
Ik haak voor mn kleinkinderen, lees veel en soms heb ik een dag waarop ik me redelijk voel, afgezien vd pijn enz.
Dus al met al red ik t nog steeds.
Dank voor je lieve reactie.
Antwoord

#4

(02-08-2018, 14:16)Niemand schreef:
Geen idee of ik dit goed doe en deze reactie bij jou tetecht komt.

Hallo,

Helemaal gelukt hoor, maak je geen zorgen.

O.K. er zullen vast operaties lukken, maar ik ga dat risico niet nemen. Het is waar wat je zegt; zolang ik me goed voel, heb ik vrede met mijn gewicht. Met dit soort temperaturen is het afzien, maar ik red me en bovendien kan het niet anders dan dat ik over enige tijd weer een redelijk normaal gewicht heb. Het dieet is goed te doen; ik mag genoeg eten, alleen in andere samenstelling en tot nu toe heel lekker.

Ik zie dat je zelf de zon toch ook in het water kan zien schijnen. Leuk dat je er voor je kleinkinderen kan zijn. Dat heb ik dan weer niet en dat mis ik enorm. Dat moet heerlijk voor je zijn. En wie weet, wellicht dat de komende operatie wel lukt, of in ieder geval was verlichting brengt in je situatie. Fingers crossed.

groet,
Ray
Antwoord

#5

Welkom op het forum Niemand. Het liefste zou ik je eerst willen vragen je naam te veranderen! Waarom niemand? Ik weet zeker dat er mensen zijn waarvoor je belangrijk bent. Ik heb vroeger wel eens gehoord: "Nobody is perfect. My name is Nobody". In dat geval zou het wel positief zijn..
Inderdaad, zoals Ray ook zegt, probeer niet te bedenken wat anderen voelen. Ik ben zelf bijna 50, heb 4 kinderen. Mankeer ook het één en ander. En ook mijn kinderen zuchten zich een ongeluk als ik ze iets vraag. Zelfs in de vakantie, terwijl ik gewoon (thuis)werk.Dat ligt er dus echt niet aan dat ze jou vervelend vinden. Maar gewoon omdat het kinderen zijn! 
Nog een vraagje: zou het niet mogelijk zijn dat je een maatje kunt krijgen waar je af en toe mee naar buiten kunt? Of iets anders ondernemen. Er is in ieder geval http://www.maatjesgezocht.nl , maar volgens mij heeft het oranjefonds ook zoiets. En misschien in jouw eigen Gemeente ook wel. Zomaar een idee hoor..
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Niemand
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
12-07-2022, 18:42
Laatste bericht: Alex058
  Niemand wilt mij Started by Anoniem.
10 Replies - 1,770 Views
03-06-2022, 13:25
Laatste bericht: J@n
  Niemand luistert Started by mac5er
7 Replies - 3,278 Views
14-04-2020, 20:17
Laatste bericht: J@n
02-03-2019, 18:46
Laatste bericht: Bert



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)