Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Niemand begrijpt mij, ikzelf ook niet...


#1

Hallo,
Ik ben nieuw op dit forum. Na lang twijfelen en speuren op internet, kwam ik dit tegen en trek ik de stoute schoenen aan om mijn verhaal (anoniem) te delen. Misschien helpt het om van me af te schrijven...
Ik ben een vrouw van 47 jaar, getrouwd en moeder van een dochter. Ik begrijp niet van mezelf hoe het zo ver heeft kunnen komen. Sinds een maand of 5 voel ik me steeds slechter en meer en meer down. Het gekke is, dat ik er niet eens een directe aanleiding of oorzaak voor kan vinden. Ik ben altijd wel iemand geweest, die zaken vrij donker en negatief inziet, maar het was altijd wel te handlen. Ik beschik ook wel over de nodige dosis humor en tot voor kort lukte het me wel om te relativeren. Echter, nu dus niet meer....de zin in het leven is compleet weg. Ik vind niets meer leuk, m'n emoties zijn compleet afgevlakt. De (dagelijkse) dingen die ik doe/moet doen, doe ik op de automatische piloot. En dat was het dan ook.
Ik voel het als falen.....ik heb alles wat mijn hartje begeert. Maar ja, dat is verstand.....en ja, als ik het verstandelijk bekijk, klopt dat ook helemaal! Ik heb zeker niets om over te klagen! Maar gevoel....dat is een ander verhaal. Waarom voel ik me toch zo....?
Soms heb ik het gevoel dat de wereld te snel voor mij gaat. Dat ik het niet meer bij kan benen, alles wat er om me heen gebeurt. Alle ontwikkelingen. Ik denk soms dat ik te veel van het leven verwacht en dat dat niet uitkomt. Het helpt in dit geval ook niet echt, dat ik een HSP'er ben. Verder ben ik een enorme control freak, ben mega perfectionistisch en wil alles zelf doen (kan niets uit handen geven). Ik denk dat dat ook een grote valkuil van mij is. Ik voel het als falen, wat er nu met mij gebeurt. Terwijl dat (verstandelijk gezien) eigenlijk niet hoeft, want ik heb er (zeker) niet om gevraagd, om deze situatie waar ik nu in zit. Ik ben al niet zo'n zeker persoon van mijzelf, maar ik word met de dag onzekerder en mijn zelfvertrouwen daalt alleen maar...
Ik ben naar de huisarts geweest met mijn klachten, want het was onhoudbaar. Dit was al een hele grote stap om te doen. Je stelt je kwetsbaar op en dat ben ik niet gewend. Gesprek met de praktijkondersteuner heb ik pas over een week of 4, dus helaas duurt dat nog even......
Zijn er misschien mensen op dit forum die hetzelfde ervaren?
Groet, Iemand72
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Iemand72 :   • lana21
Antwoord

#2

Hallo iemand 72,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.
Goed dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken.

Deze zinnen had ik zelf ook kunnen schrijven en herken ik dus zeer.
Het gekke is, dat ik er niet eens een directe aanleiding of oorzaak voor kan vinden. Ik ben altijd wel iemand geweest, die zaken vrij donker en negatief inziet, maar het was altijd wel te handlen.
Ik voel het als falen.....ik heb alles wat mijn hartje begeert.
Soms heb ik het gevoel dat de wereld te snel voor mij gaat. Dat ik het niet meer bij kan benen, alles wat er om me heen gebeurt. Alle ontwikkelingen. Ik denk soms dat ik te veel van het leven verwacht en dat dat niet uitkomt. 
Verder ben ik een enorme control freak, ben mega perfectionistisch en wil alles zelf doen (kan niets uit handen geven). Ik denk dat dat ook een grote valkuil van mij is. Ik voel het als falen, wat er nu met mij gebeurt. 
Ik ben al niet zo'n zeker persoon van mijzelf, maar ik word met de dag onzekerder en mijn zelfvertrouwen daalt alleen maar...

Nu is mijn verhaal natuurlijk niet hetzelfde als dat van jou.
In mijn geval was ik al op jonge leeftijd een wat onzeker mannetje die het erg belangrijk ging vinden wat anderen van mij vonden.
Het werd voor mij erg belangrijk om de erkenning van anderen te krijgen. Dus ging de lat veel te hoog leggen en mijn tenen lopen.
Dit heeft zich door ontwikkeld toen ik volwassen werd. Wel gewoon huisje, boompje, beestje, maar ik stond altijd nogal krampachtig en onzeker in het leven. Ook mijn keuzes, bijv. op het gebied van werk werden bepaald door wat als normaal/gebruikelijk werd beschouwd.
Gevolg was dat ik mij nooit op mijn gemak voelde op het werk. 
Kort samengevat ben ik mijzelf een zeer lange periode voorbij gelopen, maar was mij daar helemaal niet bewust van. Achteraf gezien heeft dit bij mij geleid tot een eerste depressie.
Maar ik herkende het niet als een signaal van lijf en geest "Zo kan je niet langer in het leven staan"! Ik had er drie depressies voor nodig om te ontdekken dat dit gebeurde door de manier waarop ik in het leven stond.
Vier jaar geleden heb ik hier voor het eerst hulp voor gezocht. Ik ben mijzelf samen met een zelf gekozen psycholoog grondig gaan analyseren en vooral eigenlijk voor het eerst serieus stil gaan staan bij mijn gevoelsleven. Eerder durfde ik dit eigenlijk niet zo goed, want altijd was dat gevoel niet zo positief. Toch ben ik dat dagelijks intensief zelf gaan doen en ben ik mijn barrières langzaam gaan afbreken.
Het betekende ook dat ik als een puber nieuw gedrag ben gaan uitproberen, bloedspannend vond ik dat.
Vandaag ben ik 2 1/2 jaar vrij van depressie, maar vooral ik sta anders in het leven. 
Ik zou hier nog een heel verhaal kunnen schrijven, maar het gaat hier niet over mij.
De vraag is of jij iets herkend in mijn verhaal. 

Hoor het graag.

Groet, Bert
Antwoord

#3

(27-02-2019, 00:25)Bert schreef: Hallo iemand 72,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.
Goed dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken.

Deze zinnen had ik zelf ook kunnen schrijven en herken ik dus zeer.
Het gekke is, dat ik er niet eens een directe aanleiding of oorzaak voor kan vinden. Ik ben altijd wel iemand geweest, die zaken vrij donker en negatief inziet, maar het was altijd wel te handlen.
Ik voel het als falen.....ik heb alles wat mijn hartje begeert.
Soms heb ik het gevoel dat de wereld te snel voor mij gaat. Dat ik het niet meer bij kan benen, alles wat er om me heen gebeurt. Alle ontwikkelingen. Ik denk soms dat ik te veel van het leven verwacht en dat dat niet uitkomt. 
Verder ben ik een enorme control freak, ben mega perfectionistisch en wil alles zelf doen (kan niets uit handen geven). Ik denk dat dat ook een grote valkuil van mij is. Ik voel het als falen, wat er nu met mij gebeurt. 
Ik ben al niet zo'n zeker persoon van mijzelf, maar ik word met de dag onzekerder en mijn zelfvertrouwen daalt alleen maar...

Nu is mijn verhaal natuurlijk niet hetzelfde als dat van jou.
In mijn geval was ik al op jonge leeftijd een wat onzeker mannetje die het erg belangrijk ging vinden wat anderen van mij vonden.
Het werd voor mij erg belangrijk om de erkenning van anderen te krijgen. Dus ging de lat veel te hoog leggen en mijn tenen lopen.
Dit heeft zich door ontwikkeld toen ik volwassen werd. Wel gewoon huisje, boompje, beestje, maar ik stond altijd nogal krampachtig en onzeker in het leven. Ook mijn keuzes, bijv. op het gebied van werk werden bepaald door wat als normaal/gebruikelijk werd beschouwd.
Gevolg was dat ik mij nooit op mijn gemak voelde op het werk. 
Kort samengevat ben ik mijzelf een zeer lange periode voorbij gelopen, maar was mij daar helemaal niet bewust van. Achteraf gezien heeft dit bij mij geleid tot een eerste depressie.
Maar ik herkende het niet als een signaal van lijf en geest "Zo kan je niet langer in het leven staan"! Ik had er drie depressies voor nodig om te ontdekken dat dit gebeurde door de manier waarop ik in het leven stond.
Vier jaar geleden heb ik hier voor het eerst hulp voor gezocht. Ik ben mijzelf samen met een zelf gekozen psycholoog grondig gaan analyseren en vooral eigenlijk voor het eerst serieus stil gaan staan bij mijn gevoelsleven. Eerder durfde ik dit eigenlijk niet zo goed, want altijd was dat gevoel niet zo positief. Toch ben ik dat dagelijks intensief zelf gaan doen en ben ik mijn barrières langzaam gaan afbreken.
Het betekende ook dat ik als een puber nieuw gedrag ben gaan uitproberen, bloedspannend vond ik dat.
Vandaag ben ik 2 1/2 jaar vrij van depressie, maar vooral ik sta anders in het leven. 
Ik zou hier nog een heel verhaal kunnen schrijven, maar het gaat hier niet over mij.
De vraag is of jij iets herkend in mijn verhaal. 

Hoor het graag.

Groet, Bert

Hallo Bert

Mooi om jouw verhaal te lezen..ook ik ben,net als iemand72,nogal perfectionistisch en control freak..
Als ik jouw verhaal lees heb je nog tips of adviezen die kunnen helpen om wat rust te creeeren in t koppie?

Gr.Frenkie69
Antwoord

#4

Dag Bert,

Dank voor je reactie.
Sommige dingen herken ik wel in je verhaal, vooral het "aan jezelf voorbij gaan", tenminste dat lees ik een beetje tussen de regels door. Wat goed dat je hulp hebt gezocht en er echt aan bent gaan werken. Ik snap dat je diep bent gegaan, op zoek naar je echte zelf en dat dit een lang traject is. Ik denk nog steeds af en toe dat het maar een fase is, waarin ik nu zit en dat het vanzelf wel over gaat. Maar eigenlijk weet ik wel beter.....ik heb me nog nooit zo gevoeld, in ieder geval niet zo'n lange tijd achter elkaar....
Mede omdat ik nog best lang moet wachten op m'n afspraak, ben ik dus op zoek gegaan waar ik mijn verhaal kwijt kan. En dat is dus hier. Het geeft soms wat verlichting om te zien dat je niet de enige bent..... niet dat ik me er veel beter door ga voelen, je leeft toch elke dag met jezelf en je eigen gedachten en gevoelens, maar het voelt als een stukje "niet alleen zijn".
Waar ik benieuwd naar ben: wat voor nieuw (puber)gedrag heb je gedaan?

Groeten
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-02-2019, 14:59 door Bert.)

Hallo iemand 72,

Dank voor je bericht.


Sommige dingen herken ik wel in je verhaal, vooral het "aan jezelf voorbij gaan", tenminste dat lees ik een beetje tussen de regels door. 
Jazeker dat is precies wat ik bedoel. Het komt er op neer dat ik lange tijd aan allerlei eisen heb voldaan die één niet bij mij paste en eigenlijk ook te hoog gegrepen waren. Resultaat krampachtig in het leven staan en daarbij niet mijzelf kunnen zijn. 

Waar ik benieuwd naar ben: wat voor nieuw (puber)gedrag heb je gedaan?
Allereerst heb ik besloten geen "oude koeien" op te zoeken, maar vooral in het hier en nu te starten. Ik ben van mening dat die koeien hebben geleid tot mijn gevoel, mijn gedachten en gedrag in mijn dagelijks leven. Verder dat ik mijn gevoelsleven heb genegeerd en ik alleen rationele beslissing nam op basis van een laag zelfbeeld.
Dus ben ik voor het eerst dagelijks gaan stil staan bij mijn gevoel. Zeker in het begin meerdere keren stil staan en voelen hoe het voelt van binnen. Ben ik rustig, wrikt het ergens. ik heb daarbij het eerste jaar gebruik gemaakt van mindfulness. Wat later heb ik daardoor ontdekt dat het voor mij belangrijk is te leren op mijn gevoel te vertrouwen. Dus de vraag stellen voelt het goed?
Dat was in het begin een flinke klus, want het betekende voor mij dat ik volstrekt open en eerlijk naar mijzelf moest gaan kijken.
Verder heb ik mijzelf getraind om van "moeten" "wat wil ik graag" te maken. Daarna ben ik kleine haalbare doelen gaan formuleren waarbij ik het gevoel heb dat er toe doe. Dat was een belangrijk kantelpunt de goede kant op. Het betekende namelijk ook dat ik aan mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen ging werken. Innerlijk rust was een belangrijk anker punt voor mij, nog steeds trouwens.

De praktijk.
Als je in het dagelijks leven meer op je gevoel wil gaan vertrouwen en kleine doelen gaat stellen waarbij je jezelf wil blijven, betekent dit ook dat je dingen niet wil. Ik heb moeten leren voor mijzelf op te komen, assertief te worden, "nee" leren zeggen.
Leren dat als iemand even niet zo blij met je is, dit geen ramp betekent.
Of als iemand mij vroeg iets te doen, niet altijd direct antwoord geven, maar aangeven dat je er even over wilt nadenken. Ruimte voor mijzelf te creëren. En steeds weer in mijn stoel stil staan bij hoe voelt het van binnen.
Zo was ik bijv. ook bezig met het onderwerp afstand en nabijheid in relaties. Eén voorbeeld: Ik had al een tijd een kennis waarmee ik het goed kon vinden. Ik wilde wel graag wat intensiever contact, maar hoe pak je dit aan? Op een gegeven moment heb ik hem de vraag gesteld, zou jij een goede vriend willen worden? Bloedspannend want ik was bang voor afwijzing. Zijn emotionele antwoord, ik zat gisteravond hetzelfde te bedenken.
Als laatste voor vandaag, ik heb mijzelf aangewend meer mijn gevoel uit te spreken en vervolgens in een gesprek aan te geven "dit wil ik daarom graag". 
Poeh weer een heel verhaal.

Ben benieuwd of jij in de praktijk ook tegen dingen aan loopt.

Groet, Bert

(27-02-2019, 12:20)Frenkie69 schreef: Hallo Bert

Mooi om jouw verhaal te lezen..ook ik ben,net als iemand72,nogal perfectionistisch en control freak..
Als ik jouw verhaal lees heb je nog tips of adviezen die kunnen helpen om wat rust te creeeren in t koppie?

Gr.Frenkie69

Hallo Frenkie69,

Ik heb zelf ontdekt dat mijn control freak voort kwam uit mijn onzekerheid. Dat geldt trouwens ook voor de lat zo hoog leggen en daarbij je gevoelsleven negeren. Iemand72 heeft soortgelijke eigenschappen. Ik heb jouw vragen verwerkt in het antwoord aan haar. Ik ben benieuwd of je er iets in herkend.
Hoor het graag.

Groet,  Bert
Antwoord

#6

(27-02-2019, 14:48)Bert schreef: Hallo iemand 72,

Dank voor je bericht.


Sommige dingen herken ik wel in je verhaal, vooral het "aan jezelf voorbij gaan", tenminste dat lees ik een beetje tussen de regels door. 
Jazeker dat is precies wat ik bedoel. Het komt er op neer dat ik lange tijd aan allerlei eisen heb voldaan die één niet bij mij paste en eigenlijk ook te hoog gegrepen waren. Resultaat krampachtig in het leven staan en daarbij niet mijzelf kunnen zijn. 

Waar ik benieuwd naar ben: wat voor nieuw (puber)gedrag heb je gedaan?
Allereerst heb ik besloten geen "oude koeien" op te zoeken, maar vooral in het hier en nu te starten. Ik ben van mening dat die koeien hebben geleid tot mijn gevoel, mijn gedachten en gedrag in mijn dagelijks leven. Verder dat ik mijn gevoelsleven heb genegeerd en ik alleen rationele beslissing nam op basis van een laag zelfbeeld.
Dus ben ik voor het eerst dagelijks gaan stil staan bij mijn gevoel. Zeker in het begin meerdere keren stil staan en voelen hoe het voelt van binnen. Ben ik rustig, wrikt het ergens. ik heb daarbij het eerste jaar gebruik gemaakt van mindfulness. Wat later heb ik daardoor ontdekt dat het voor mij belangrijk is te leren op mijn gevoel te vertrouwen. Dus de vraag stellen voelt het goed?
Dat was in het begin een flinke klus, want het betekende voor mij dat ik volstrekt open en eerlijk naar mijzelf moest gaan kijken.
Verder heb ik mijzelf getraind om van "moeten" "wat wil ik graag" te maken. Daarna ben ik kleine haalbare doelen gaan formuleren waarbij ik het gevoel heb dat er toe doe. Dat was een belangrijk kantelpunt de goede kant op. Het betekende namelijk ook dat ik aan mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen ging werken. Innerlijk rust was een belangrijk anker punt voor mij, nog steeds trouwens.

De praktijk.
Als je in het dagelijks leven meer op je gevoel wil gaan vertrouwen en kleine doelen gaat stellen waarbij je jezelf wil blijven, betekent dit ook dat je dingen niet wil. Ik heb moeten leren voor mijzelf op te komen, assertief te worden, "nee" leren zeggen.
Leren dat als iemand even niet zo blij met je is, dit geen ramp betekent.
Of als iemand mij vroeg iets te doen, niet altijd direct antwoord geven, maar aangeven dat je er even over wilt nadenken. Ruimte voor mijzelf te creëren. En steeds weer in mijn stoel stil staan bij hoe voelt het van binnen.
Zo was ik bijv. ook bezig met het onderwerp afstand en nabijheid in relaties. Eén voorbeeld: Ik had al een tijd een kennis waarmee ik het goed kon vinden. Ik wilde wel graag wat intensiever contact, maar hoe pak je dit aan? Op een gegeven moment heb ik hem de vraag gesteld, zou jij een goede vriend willen worden? Bloedspannend want ik was bang voor afwijzing. Zijn emotionele antwoord, ik zat gisteravond hetzelfde te bedenken.
Als laatste voor vandaag, ik heb mijzelf aangewend meer mijn gevoel uit te spreken en vervolgens in een gesprek aan te geven "dit wil ik daarom graag". 
Poeh weer een heel verhaal.

Ben benieuwd of jij in de praktijk ook tegen dingen aan loopt.

Groet, Bert


Hallo Frenkie69,

Ik heb zelf ontdekt dat mijn control freak voort kwam uit mijn onzekerheid. Dat geldt trouwens ook voor de lat zo hoog leggen en daarbij je gevoelsleven negeren. Iemand72 heeft soortgelijke eigenschappen. Ik heb jouw vragen verwerkt in het antwoord aan haar. Ik ben benieuwd of je er iets in herkend.
Hoor het graag.

Groet,  Bert

Dank je Bert voor je antwoord...met "oude koeien" bedoel je oud zeer?want ik ben er inmiddels achter dat het oude zeer eerst eruit moet om verder te kunnen..dat vind mijn psycholoog ook trouwens
Antwoord

#7

Hallo Frenkie,

Ja daarmee bedoel ik inderdaad oud zeer.
Punt is dat mijn ouders mij niet ernstigs hebben aangedaan.
Het is meer wat mijn ouders hebben nagelaten, men noemt dat tegenwoordig emotionele verwaarlozing.
Ik voel ook geen wrok naar mijn ouders. Verder is mijn opgebouwde onzekerheid in mijn jeugd zo verweven met mijn leven vandaag,
dat je het niet vast kunt pakken in een therapie.
Vandaar mijn keus om in het hier en nu mijn huidige gedachten, gevoel en gedrag open en eerlijk tegemoet te treden en aan te pakken.

Groet, Bert
Antwoord

#8

Hallo Bert (en Frenkie),
Je kunt wel merken aan jouw verhaal, dat je het hele traject al doorlopen hebt en dat je weet waar je valkuilen zijn. Je komt in ieder geval heel zelfverzekerd over en dat is top! Aan je manier van schrijven kan ik zien dat je weet waar je het over hebt en dat je de juiste handvaten hebt gekozen om er bovenop te komen.
Ik zit zelf nog midden in het "accepteren dat het nu eenmaal zo is", ben nog een beetje verbaasd dat dit me overkomt, dat ik nu in deze situatie zit. Ik ben ook op zoek naar oorzaken. Het is prima om aan symptoombestrijding te doen, maar ik wil graag de oorzaak weten en die heb ik niet 1-2-3. Ik denk dat het een opeenstapeling is en dat het emmertje zo is overgelopen.
Knap dat je voor jezelf haalbare doelen (soort kleine stapjes) hebt gesteld en de tijd hebt genomen om stil te staan, om te luisteren naar je gevoel. Ik denk dat je ook doelt op: een keer "nee" zeggen, duidelijk je grenzen aangeven. Heeft veel te maken met assertiviteit.
Wat ik vaak in m'n hoofd denk (maar zo uit ik me nog niet), dat ik vaker moet denken: "ja en......" in plaats van "ja maar....." Dat is een wereld van verschil. Maar zover ben ik dus nog niet. Theorie en praktijk liggen hier nog ver uit elkaar ;-)
Knap van je trouwens, dat je op die kennis bent afgestapt en de vraag op de man af hebt gesteld. Ik begrijp dat dat heel spannend is.....dat doe je zeker niet iedere dag! En wat een opluchting moet zijn reactie geweest zijn!
Op welke manier heb je mindfulness gedaan, via een training of boek?

Gr, Iemand72
Antwoord

#9

(27-02-2019, 18:21)Bert schreef: Hallo Frenkie,

Ja daarmee bedoel ik inderdaad oud zeer.
Punt is dat mijn ouders mij niet ernstigs hebben aangedaan.
Het is meer wat mijn ouders hebben nagelaten, men noemt dat tegenwoordig emotionele verwaarlozing.
Ik voel ook geen wrok naar mijn ouders. Verder is mijn opgebouwde onzekerheid in mijn jeugd zo verweven met mijn leven vandaag,
dat je het niet vast kunt pakken in een therapie.
Vandaar mijn keus om in het hier en nu mijn huidige gedachten, gevoel en gedrag open en eerlijk tegemoet te treden en aan te pakken.

Groet, Bert

Hoi Bert, ik ben benieuwd of je al eens EMDR hebt gevolgd? Mij wordt dat nu aangeraden ivm dat ik qua gedachten wel kan relativeren, maar het gevoel van onzekerheid in bepaalde situaties blijft. Opgedane ervaringen schijnen zo opgeslagen te zijn in je brein, dat het een automatische reactie veroorzaakt. Benieuwd of je er ervaring mee hebt.
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 28-02-2019, 00:11 door Bert.)

Hallo Jorin,

Nee ik heb nooit EMDR gehad. Nogmaals ik ging er van uit dat deze therapie alleen zin had als je een trauma kon vastpakken en
herbeleven. Ik heb dus voor een andere invalshoek gekozen.

Groet, Bert

(27-02-2019, 19:36)Iemand72 schreef: Hallo Bert (en Frenkie),
Je kunt wel merken aan jouw verhaal, dat je het hele traject al doorlopen hebt en dat je weet waar je valkuilen zijn. Je komt in ieder geval heel zelfverzekerd over en dat is top! Aan je manier van schrijven kan ik zien dat je weet waar je het over hebt en dat je de juiste handvaten hebt gekozen om er bovenop te komen.
Ik zit zelf nog midden in het "accepteren dat het nu eenmaal zo is", ben nog een beetje verbaasd dat dit me overkomt, dat ik nu in deze situatie zit. Ik ben ook op zoek naar oorzaken. Het is prima om aan symptoombestrijding te doen, maar ik wil graag de oorzaak weten en die heb ik niet 1-2-3. Ik denk dat het een opeenstapeling is en dat het emmertje zo is overgelopen.
Knap dat je voor jezelf haalbare doelen (soort kleine stapjes) hebt gesteld en de tijd hebt genomen om stil te staan, om te luisteren naar je gevoel. Ik denk dat je ook doelt op: een keer "nee" zeggen, duidelijk je grenzen aangeven. Heeft veel te maken met assertiviteit.
Wat ik vaak in m'n hoofd denk (maar zo uit ik me nog niet), dat ik vaker moet denken: "ja en......" in plaats van "ja maar....." Dat is een wereld van verschil. Maar zover ben ik dus nog niet. Theorie en praktijk liggen hier nog ver uit elkaar ;-)
Knap van je trouwens, dat je op die kennis bent afgestapt en de vraag op de man af hebt gesteld. Ik begrijp dat dat heel spannend is.....dat doe je zeker niet iedere dag! En wat een opluchting moet zijn reactie geweest zijn!
Op welke manier heb je mindfulness gedaan, via een training of boek?

Gr, Iemand72

Hallo iemand72,

Ik heb zeker het hele traject nog niet doorlopen. Ik merk dat ik bij wijze van spreken nog dagelijks dingen leer.
Wel heb ik meer innerlijke rust ontwikkeld en ben ik veel vaker mijzelf in allerlei situaties. 
Ik merk dat ik nu vaker "nieuwe" kleine uitdagingen kies.   
Verder heb ik een training mindfulness van twee maanden gevolgd bij een GGZ psycholoog met veel ervaring op het gebied van meditatie en mindfulness in mijn woonplaats. Dat was een prettige combinatie. Daarna ik het zelf nog een klein jaar dagelijks een mindfulness oefening gedaan. Dat heeft wel positief gewerkt voor me. Daarna kreeg ik steeds minderen behoefte om hiermee aan de slag te zijn.

Je schrijft:
Ik zit zelf nog midden in het "accepteren dat het nu eenmaal zo is", ben nog een beetje verbaasd dat dit me overkomt, dat ik nu in deze situatie zit. Ik ben ook op zoek naar oorzaken. Het is prima om aan symptoombestrijding te doen, maar ik wil graag de oorzaak weten en die heb ik niet 1-2-3. Ik denk dat het een opeenstapeling is en dat het emmertje zo is overgelopen. 
Ik lees hier vaak dat mensen de lat erg hoog leggen of een control freak zijn. Vaak i.c.m. een niet zo hoog zelfbeeld. Ik lees ook regelmatig dat mensen zichzelf lange tijd voorbij zijn gelopen. Deze manier van leven lijkt nogal vaak uit te monden en een vorm van uitputting in combinatie met depressie. Zou het kunnen zijn dat de opeenstapeling is die jij beschrijft?
Bij depressie komt het regelmatig voor dat een concrete oorzaak niet gemakkelijk te vinden is. Het is dan meer hoe je gevoelsmatig in het leven staat. Vastgeroeste patronen die tegen je gaan werken. Hoe zie jij dit?

Wat ik vaak in m'n hoofd denk (maar zo uit ik me nog niet), dat ik vaker moet denken: "ja en......" in plaats van "ja maar....." Dat is een wereld van verschil. Maar zover ben ik dus nog niet. Theorie en praktijk liggen hier nog ver uit elkaar ;-)
Dat herken ik bij mijzelf ook. Een jaar of wat terug gebruikte ik "ja maar ...." omdat ik de behoefte voelde mijzelf te verdedigen of de ander te overtuigen. Uit onzekerheid. Ik gebruik vandaag nog steeds "ja maar" af en toe, maar dat komt dan meer omdat het een vastgeroest gesprekspatroon is. Hoe is dat voor jou?

Hoor het graag.

Groet, Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
12-07-2022, 18:42
Laatste bericht: Alex058
  Niemand wilt mij Started by Anoniem.
10 Replies - 1,770 Views
03-06-2022, 13:25
Laatste bericht: J@n
11-02-2022, 15:26
Laatste bericht: Nick
12-12-2021, 15:38
Laatste bericht: Soleil
18-04-2020, 11:42
Laatste bericht: hans007
  Niemand luistert Started by mac5er
7 Replies - 3,278 Views
14-04-2020, 20:17
Laatste bericht: J@n
27-12-2019, 18:44
Laatste bericht: Mark1234
  Ik kan niet meer Started by anoniem3
3 Replies - 1,568 Views
03-11-2019, 13:07
Laatste bericht: Shalin
24-11-2018, 00:32
Laatste bericht: Zip



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)