Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Neerwaartse spiraal


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-05-2022, 22:20 door Phoenix.)

steeds zwaar negatief voelen en daarna een vrolijk moment die dan van kortere duur is, maar wel duidelijk te herkennen is. Op het moment dat ik in zo'n vrolijker moment ben nemen de negatieve gedachten gauw weer de overhand. De depressieve tijden overheersen dus duidelijk wel. Ik heb al eens eerder iets geschreven en ik kan nou niet zeggen dat het echt vooruit is gegaan vanaf toen. Ik kan ook amper nog normaal nadenken 59 minuten van een uur is mijn hoofd een grijze wolk zonder rationeel na te kunnen denken, die andere minuut is voor alle negatieve gedachten die mij op een willekeurig moment allemaal tegelijk willen bestormen.
Ik kan ook amper nog emoties tonen, ik heb er simpelweg de energie niet meer voor al dat negatieve erover in zitten. Inmiddels weet ik ook niet meer wat ik liever heb juist wel al m'n emoties of juist leeg zoals ik me nu voel, het lijkt ook allemaal geen zin te hebben wat me bij het volgende brengt.

Waarom ziet niemand iets aan mij? Voor mij voelt het daadwerkelijk alsof ik een compleet ander persoon ben geworden als ik mezelf al een persoon voel terwijl een ander mij nog steeds hetzelfde behandeld en niks aan mij ziet. Hoe kan ik dan überhaupt beginnen om uit te leggen hoe ik me voel als zij nog steeds denken dat ik hetzelfde ben? Ik snap dat ik zelf ook een stap moet zetten maar het lijkt zo onmogelijk voor mij, alle adviezen zijn dus welkom. En dit alles terwijl het van mij ook eigenlijk allemaal niet meer hoeft want het is gewoon ze vreselijk vermoeiend.

Alle raad is welkom.
Antwoord

#2

Tja P , omdat mensen voornamelijk met zichzelf bezig zijn , tenzij je zo een mazzelaar bent die ergens iemand heeft die jou daadwerkelijk kent,die aandachtig is, voelsprieten heeft - en kan afstemmen . 
Qua raad kan  ik je geven bijv . hier te schrijven , dan kan je t nog ergens kwijt. 

Ik heb jaren  in een rol van voorlichter, belangenbehartiger, informatiebrochure voor Jan en alleman in mijn omgeving gefungeerd , omdat ze het toch maar niet konden/ wilden begrijpen, mijn omgeving. 

 Ik kan je dat niet aanbevelen. Je blijft je maar verantwoorden voor je ziekte en misère als het ware,  het is doodvermoeiend. Trap daar niet in. 

Heeft gewoon meer met oordelen en schuldgeven te maken. Wie niet gezellig meedoet is n last. Het onbegrip is 75 % van de te dragen ziektelast zeg ik weleens. 

Als iemand werkelijk geïnteresseerd is, kan hij prima op internet terecht, er zijn goede artikelen over geschreven. Gewoon meedelen en daar naar verwijzen. Het viel me op dat dat vervolgens  nooit gebeurde . Dat was hun belang gewoon niet. 

Kan me voorstellen dat dit geen vrolijkstemmend antwoord is , het is ook niet de waarheid maar slechts mijn ervaring.

Sterkte
Antwoord

#3

(06-03-2022, 11:08)Mabel schreef: Tja P , omdat mensen voornamelijk met zichzelf bezig zijn , tenzij je zo een mazzelaar bent die ergens iemand heeft die jou daadwerkelijk kent,die aandachtig is, voelsprieten heeft - en kan afstemmen . 
Qua raad kan  ik je geven bijv . hier te schrijven , dan kan je t nog ergens kwijt. 

Ik heb jaren  in een rol van voorlichter, belangenbehartiger, informatiebrochure voor Jan en alleman in mijn omgeving gefungeerd , omdat ze het toch maar niet konden/ wilden begrijpen, mijn omgeving. 

 Ik kan je dat niet aanbevelen. Je blijft je maar verantwoorden voor je ziekte en misère als het ware,  het is doodvermoeiend. Trap daar niet in. 

Heeft gewoon meer met oordelen en schuldgeven te maken. Wie niet gezellig meedoet is n last. Het onbegrip is 75 % van de te dragen ziektelast zeg ik weleens. 

Als iemand werkelijk geïnteresseerd is, kan hij prima op internet terecht, er zijn goede artikelen over geschreven. Gewoon meedelen en daar naar verwijzen. Het viel me op dat dat vervolgens  nooit gebeurde . Dat was hun belang gewoon niet. 

Kan me voorstellen dat dit geen vrolijkstemmend antwoord is , het is ook niet de waarheid maar slechts mijn ervaring.

Sterkte

Hey M,
Al fijn dat je de moeite hebt genomen om te reageren en jouw ervaring met deze situatie te delen. Het antwoord is misschien niet vrolijkstemmend, maar het is al fijn een ander zijn ervaring te horen om te weten dat je niet de enige bent die zoiets ervaart. Zo'n persoon die alles aanvoelt heb ik helaas niet, hoewel ik dacht van wel. Ik denk dat ik dan dus je andere raad opvolg en je hier vaker wat van mij voorbij zal zien komen. En je ervaring als voorlichter was ook erg nuttig dan weet ik tenminste wat ik vooral niet moet proberen. Hoe ga je er nu mee om? heb je inmiddels een persoon met voelsprieten gevonden of deal je er mee en schrijf je hier van je af?
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 15-03-2022, 19:11 door Jupiter.)

(06-03-2022, 00:10)Phoenix schreef: Elke dag voelt als het ware als een sinusfunctie steeds zwaar negatief voelen en daarna een vrolijk moment die dan van kortere duur is, maar wel duidelijk te herkennen is. Op het moment dat ik in zo'n vrolijker moment ben nemen de negatieve gedachten gauw weer de overhand. De depressieve tijden overheersen dus duidelijk wel. Ik heb al eens eerder iets geschreven en ik kan nou niet zeggen dat het echt vooruit is gegaan vanaf toen. Ik kan ook amper nog normaal nadenken 59 minuten van een uur is mijn hoofd een grijze wolk zonder rationeel na te kunnen denken, die andere minuut is voor alle negatieve gedachten die mij op een willekeurig moment allemaal tegelijk willen bestormen.
Ik kan ook amper nog emoties tonen, ik heb er simpelweg de energie niet meer voor al dat negatieve erover in zitten. Inmiddels weet ik ook niet meer wat ik liever heb juist wel al m'n emoties of juist leeg zoals ik me nu voel, het lijkt ook allemaal geen zin te hebben wat me bij het volgende brengt.

Waarom ziet niemand iets aan mij? Voor mij voelt het daadwerkelijk alsof ik een compleet ander persoon ben geworden als ik mezelf al een persoon voel terwijl een ander mij nog steeds hetzelfde behandeld en niks aan mij ziet. Hoe kan ik dan überhaupt beginnen om uit te leggen hoe ik me voel als zij nog steeds denken dat ik hetzelfde ben? Ik snap dat ik zelf ook een stap moet zetten maar het lijkt zo onmogelijk voor mij, alle adviezen zijn dus welkom. En dit alles terwijl het van mij ook eigenlijk allemaal niet meer hoeft want het is gewoon ze vreselijk vermoeiend.

Alle raad is welkom.

Je zelf elke dag leeg voelen, dat ken ik zeker goed. 
Zelf kom ik als een bloem tot leven als ik alleen ben in de nacht. Dan heb je geen oordeel van een ander.

Dan laad ik eigenlijk gewoon op zoals je telefoon oplaad even "Snel laden" noem ik het om de volgende dag veel energie te hebben voor tja de normalste dingen van de wereld... 

Waarom ziet niemand je staan? Dat is een goede vraag... mensen veroordelen heel erg snel echt heel snel. 

Soms heb ik ook totaal geen emotie meer en ben ik ineens spontaan leeg, en dan zie ik weer wat en ik heb weer emotie..
Schommelen doet het, en het blijft dat wel.

Ik praat dan wel met een "Derde" zoals ze dat noemen... maar op het moment heb ik er ook niet veel aan door verschillende botsingen wat ik echt vervelend vind omdat die de enigste was waar ik echt alles, en ook echt alles tegen vertelde.. 

Ik wou dat ik je adviezen kon geven in dit, want dan had ik het zelf ook toegepast op mijn leven.
Maar helaas, kan ik je dat niet dus mijn "tekst" na jou is misschien nuttenloos. 

Hoop dat je weet, dat ik met je mee leef, en ik hoop dat jij er uit kan komen met alles wat je mee maakt, je gevoelens en noem maar op.

Fijne groet, Jupiter.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jupiter :   • Phoenix
Antwoord

#5

Hoi P, 

Beetje late  reactie , ik had het over het hoofd gezien. 

Hoe ga ik er nu mee om? 
Tja, veel relaties zijn mis gelopen , daar ga ik dus letterlijk  helemaal niet meer mee om.  
 Op een gegeven moment werd dat mij verhouden tot anderen   mij teveel. Het leidde  niet tot echt begrijpen  laat staan  verbinding  en ik kon dat er niet meer bij hebben ook, ik had erg veel last van spanningen in die omgang.  . En ik kon mezelf maar moeilijk opdragen de hele tijd overwegend maar leuk en gezellig te acteren .  
Dat alles leidde tot verlieservaringen,  en had n isolement tot gevolg .  Omgaan met anderen is voor mij erg vermoeiend geworden.  
   
Ik verspreid m'n behoefte aan veilig  contact nu over verschillende personen , helaas veelal hulpverleners en begeleiders.   Af en toe ontmoet ik iemand met een voelspriet.   Zo haal ik hier en daar n stukje binnen.  
Het blijft n samenraapsel.  
Verder schrijf ik inderdaad veel.  

Hoe gaat het me met jou? Kan je je interne gebeuren ergens  uiten , deels? 

Groet.
Antwoord

#6

Hey M,

Een nog latere reactie van mij, excuses daarvoor.

Er zijn wat dingen tussen gekomen sinds de laatste keer die wat meer aandacht nodig hadden en de situatie niet hebben verbeterd. Of nouja mijn mentale gezondheid niet, maar ik heb nu wel een stap gemaakt naar professionele hulp. Zoals al wel bekend is staat hiervoor natuurlijk weer een wachtrij van een tijdje dus in die tijd mag ik het zelf nog even proberen. Hoe ik er nu mee omga is eigenlijk door vooral mezelf bezig te houden met werk, school en het plannen van toekomstige plannen. Of dit een goede oplossing weet ik nog niet, maar voor nu moet ik ook even wel. Kortom eigenlijk een beetje afleiding van het daadwerkelijke probleem voor nu.

Phoenix
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)