Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Moe


#1

Ondanks medicatie nu al ruim een jaar dood en doodmoe. Ik ga rond half negen naar bed, en kan gerust tot twaalf uur blijven liggen. Als ik wel eerder op moet staan kost dat me zoveel moeite. Ik heb nergens energie voor en wil eigenlijk alleen nog maar slapen. Gisteren eindelijk een mail naar mijn psychiater gestuurd hierover en we gaan er over twee weken naar kijken, waar het vandaan komt en hoe ik weer wat meer energie kan krijgen. Hopelijk helpt dat. Het drong gisteren pas tot me door dat het de depressie kon zijn. Dacht eigenlijk dat ik gewoon overprikkelt was en bij moest komen, maar moe zijn terwijl je dagen van acht uur draait is niet helemaal normaal... Toevallig las ik een roman over een vrouw met een postnatale depressie en zij beschreef dat ze altijd zo moe was, niet dat het kwartje toen viel, maar gisteren dus uiteindelijk wel, dat ik opeens dacht, hé verrek het zou de depressie kunnen zijn. Helaas slik ik mijn antidepressivum (brintellix) al op de hoogst dosering, dus we zullen moeten kijken wat dan wel. Afwachten dus en nog even door bikkelen. 

Herkenbaar?
Hope is the thing with feathers - Emily Dickinson
Antwoord

#2

(03-01-2020, 14:17)Emily schreef: Ondanks medicatie nu al ruim een jaar dood en doodmoe. Ik ga rond half negen naar bed, en kan gerust tot twaalf uur blijven liggen. Als ik wel eerder op moet staan kost dat me zoveel moeite. Ik heb nergens energie voor en wil eigenlijk alleen nog maar slapen. Gisteren eindelijk een mail naar mijn psychiater gestuurd hierover en we gaan er over twee weken naar kijken, waar het vandaan komt en hoe ik weer wat meer energie kan krijgen. Hopelijk helpt dat. Het drong gisteren pas tot me door dat het de depressie kon zijn. Dacht eigenlijk dat ik gewoon overprikkelt was en bij moest komen, maar moe zijn terwijl je dagen van acht uur draait is niet helemaal normaal... Toevallig las ik een roman over een vrouw met een postnatale depressie en zij beschreef dat ze altijd zo moe was, niet dat het kwartje toen viel, maar gisteren dus uiteindelijk wel, dat ik opeens dacht, hé verrek het zou de depressie kunnen zijn. Helaas slik ik mijn antidepressivum (brintellix) al op de hoogst dosering, dus we zullen moeten kijken wat dan wel. Afwachten dus en nog even door bikkelen. 

Herkenbaar?

Hey Emely,

Helaas herkenbaar, Ik ben nu ook een jaar de sjaak met een depressie en die vermoeidheid.
Werk nu 3 dagen 3 uur en dat is echt de max. Voorlopig lijkt de behandeling nog niet zijn werk te doen.
Nu een nieuwe antidepressiva proberen om te kijken of dat gaat werken.
Heb ook helaas geen oplossing voor de vermoeidheid. Hoe graag ik die ook zou willen.
Ik vind het ook de vervelendste uiting van een depressie. Maar we zoeken door.....
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Depressiestrijder :   • Emily
Antwoord

#3

hoi emily,

inderdaad heel herkenbaar die vermoeidheid en helaas weinig begrip ervoor. Ik word er op aangekeken dat ik zo laat mijn bed uit kom en er zo vroeg in ga, maar ik ben doodop. Dit valt slecht uit te leggen. Ik wens je veel sterkte. Ik weet niet zo goed hoe er mee om te gaan.

groet,
Run
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Run :   • Emily
Antwoord

#4

Heel herkenbaar hoor!  Met mij eerste ad paroxetine; toen nog seroxat, sliep ik 16 uur per dag! Ik moet zeggen dat ik het ook wel fijn vond, om zo weg te kunnen zijn.
Maar dat is niet iets wat je op lange termijn wil. Inmiddels heb ik dat niet meer, maar voel me eigenlijk nooit fit of vitaal, moet eigenlijk overal van bijkomen.  Ik heb echt veel minder energie tot mijn beschikking dan anderen , door depressie -en door de ad . Ik weet inmiddels gewoon niet beter.
Ik geloof dat alleen bupropion die bijwerking niet heeft, is activerend.
Wel benieuwd naar wat je psych adviseert. 

Groetjes, 
Mabel
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Emily
Antwoord

#5

Het is echt weer zo'n dag. Vanochtend wel opgestaan omdat ik therapie had, maar daarna niets meer. Vanmiddag nog ruim anderhalf uur in bed gelegen en nu weer zo moe... Wil alleen nog maar slapen. Morgen heb ik voor het eerst vrijwilligerswerk, ik hoop dat dat helpt. Voor nu heb ik het echt helemaal gehad. Zucht.
Hope is the thing with feathers - Emily Dickinson
Antwoord

#6

wat klinkt dat herkenbaar, die eeuwige vermoeidheid. Ik sta sinds kort om half 10 op en ga rond 10 naar bed, nu voel ik me eigenlijk wel wat beter dan dat ik veel meer sliep, misschien een tip?

groet,
Run
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Run :   • Liefde+Hoop
Antwoord

#7

Je zult dan een nieuwe Antidepressiva moeten nemen.
Want deze doet zijn werk dan niet voldoende.
Ik gebruik Welbutrin 300 mg.
Als je een andere Tablet krijgt, geef het dan minstens 3 weken.
Elke nieuwe Tablet heeft tijd nodig.
Zorg voor veel afleiding.
Wandelen is heel belangrijk, fietsen ook.
Als je om 22:00 uur naar bed ga, sta dan om 8:30 uur op.
Te lang slapen maakt je alleen maar meer moe.
Ga overdag nooit een dutje doen.
Daardoor raak je in de war.

Succes verder en houd de moed erin.
Groetjes,

Ans Shy
Antwoord

#8

Ik heb met mijn psychiater gesproken en we gaan niets veranderen aan mijn medicatie. Gewoon doorzetten dus
Hope is the thing with feathers - Emily Dickinson
Antwoord

#9

(18-01-2020, 12:46)Emily schreef: Ik heb met mijn psychiater gesproken en we gaan niets veranderen aan mijn medicatie. Gewoon doorzetten dus
Mag ik vragen hoe lang je deze medicatie al slikt?
Groetjes,

Ans Shy
Antwoord

#10

Ongeveer twee jaar
Hope is the thing with feathers - Emily Dickinson
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)