Ja, het is echt gebeurd, ik heb gesproken met mijn leidinggevende Rob en aangegeven dat ik onder behandeling ben van een psychiater bij Psyq en dat ik daarom misschien af en toe niet zo gezellig ben.
Rob haakte er goed op in, het gesprek liep niet zoals ik wilde...ik vertelde, en hield niet meer op. Ik schrok van mijn eigen verhaal. Het is veel erger met mij gesteld dan dat ik eigenlijk dacht.
"Denk je wel eens aan de dood", vroeg Rob.
"Het flitst voorbij, zo nu en dan, maar ik ben niet actief bezig daarmee. Soms denk ik, als ik nu sterf, dan is het maar zo, de kinderen zijn al redelijk op weg, ik heb best mooie dingen gedaan". 
Terwijl ik dit zeg, weet ik dat ik door dit te delen met hem, iets in gang gezet wordt. Hopelijk het begin van herstel. Dat ik eindelijk eens in kan gaan zien dat ik niet alleen verantwoordelijkheid heb naar anderen, maar ook naar mezelf. Het net doen, alsof het zo goed gaat, dat kan ik wel. Dat heb ik nu wel bewezen.
's nachts schrik ik vaak wakker, en slaat de paniek toe. "In de naam van de vader, de zoon, en de heilige geest amen", dat prevel ik dan in mezelf. 
"Help me, wie dan ook, help me".
Ik bid nooit, alleen als het niet goed gaat met me. Inmiddels prevel ik dit katholieke riedeltje iedere nacht een paar keer op. Geen idee waar het vandaag komt.
De zon schijnt, ik zie het, ik zie ook hoe mooi het buiten is, met alle bloeiende bloemen maar het doet me niks. Vorige zomer, die zo lang was, met veel zon, heb ik ook niet echt meegemaakt. Alles doe ik dicht zodra er maar 1 sprietje zon binnenvalt. Mijn man en kinderen zijn het inmiddels gewend. En laten het maar zo. Ze komen af en toe binnen om me een kus te geven of te knuffelen. Soms komt er iemand bij me liggen, eventjes...en dan weer door tot de orde van de dag. Ik zie mijn dochter, achterop de scooter klimmen van haar vriendje, haar haren glinsteren in de zon. Ze kijkt nog even naar binnen en zwaait. Altijd,
Ooit was ik zo ook....onbekommerd, vrij en gelukkig.

Hoi Charlotte, welkom op het forum. Is dit een verhaal, of een deel uit jouw leven?

Hoi Charlotte, welkom op het forum. Is dit een verhaal, of een deel uit jouw leven?

Hoi, dit is een deel uit mijn leven. Een blog eigenlijk.