Hoi, de beste manier om mijn leven te omschrijven is, mislukt.
Alles wat ik aanpak gaat mis. Iedereen denkt dat ik een vrolijk persoon ben, maar ondertussen voel ik me alleen maar somber. 
Ik ben ondertussen 59 jaar en heb niemand aan mijn zijde.
Geen man, geen kinderen, niks, niemand.
Ik voel me zo verschrikkelijk eenzaam, dat alleen de dood een oplossing zou zijn, maar een mens gaat nou een keer niet zomaar dood. 
Heb een goede baan, een auto en een eigen huis. Toch ben ik ongelukkig.
Heb een broer en een zus, die allebei wel goed terecht zijn gekomen. Zij hebben een gezin.
Ben ik jaloers? Misschien wel. Ik gun ze alles daar gaat het niet om, maar zou zelf ook graag gelukkig zijn. Ik weet niet eens hoe dat voelt.
Ben heel snel te kwetsen en zie altijd de donkere kant van dingen.
Ik vind mezelf een ontzettende zeurpiet en muggenzifter. Ik erger me aan van alles.
Wat zou ik graag een ander karakter hebben, maar ik moet het er mee doen.

Robbin

---

Hi Robin, het is alsof jij mij beschrijft. Ik ben heel ongelukkig en sta altijd klaar voor anderen. Ben zo verschrikkelijk bedonderd door collega’s waar ik jaren mee gewerkt heb. Zaak onderuit gegaan en beloftes die niet nagekomen worden door klanten. Elise dag wist er gezegd dat er geld onderweg is en het komt maar niet. Ik zie geen uitweg meer en wil niet meer leven.

Hallo Niek, 

Welkom hier!   Wat enorm sneu klinkt het. 
Je kan er gerust wat meer over vertellen.  Als je wilt. Was het jouw zaak, wat deden je collega's, persoonlijke omstandigheden etc. 
Voel je vrij.
 
Sterkte , Mabel