Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn verhaal


#11

Hoi Zip,

Ik ben bijna door mijn ideeën heen, maar ik probeer het toch.  Confused 

Wat ik gaandeweg uit je berichten lees is een gevoel dat jou groot onrecht is aangedaan. Je hebt je altijd 100 % ingezet als moeder en nu flikken ze je dit.

Dat is jouw waarheid en ook al is dat de echte waarheid, je kinderen denken daar blijkbaar anders over. Zolang niemand de eerste stap zet, ben ik bang dat het contact nooit meer goed komt.
Daar komt bij dat de dingen die je noemt gewoon bij het moederschap horen. Althans dat is mijn mening. In mijn ogen heb je niets extra's gedaan.

Ik weet natuurlijk niet hoe alles precies in zijn werk is gegaan, maar zou het kunnen dat je kinderen hetzelfde denken als ik? In dat geval leiden verwijten alleen maar tot meer afstand. En in dat geval heb jij iets goed te maken en niet zij.

N.B. Ik oordeel niet, het is een vraag.

Sterkte,
Ray
Antwoord

#12

Hoi Ray, 

Tranen lopen nu over mijn gezicht. Het terug krijgen van mijn kinderen is een obsessie geworden. Mijn psychose heeft me de das om gedaan. Ik wilde naar de rechtbank gaan omdat papa zich niet aan het convenant hield. Maar de psychose zei me dat dit niet mocht. Ik hoorde stemmen. De stemmen hebben me laten geloven dat ik liedjes moest zingen voor de kinderen, dus ik alles gezongen wat liefde droeg. Ik was zo overtuigd dat de kinderen terug zouden komen. Zelfs toen de bemoeizorg kwam zei ik: over 2 weken zijn ze hier. Ik mocht geen whatsup sturen, maar moest wel de kinderen beschermen voor het internet en hun vader want dat was gevaarlijk. Dat was mijn psychose dus. Het doet me pijn te lezen dat ik er niks aan gedaan heb.In mijn beleving was dat dus wel zo. Maar ik weet nu dat ik alles verkeerd heb gedaan. Snik,snik,snik. Je ideen helpen wel.  
Waarom zijn hun weggegaan bij mij? Ze hingen altijd zo aan mij en niet aan papa. Papa heeft een LOM opleiding gevolg en niet dat het wat uitgemaakt heeft, maar het zet toch de situatie weg. Hij hing altijd op de bank en was een beetje mijn 3e kindje...Als ik had geweten dat ik mijn kinderen zou verliezen was ik nooit gescheiden. 
De begeleiding hier zegt dat ik een groot moeder hart heb. Ik ga het ook goed aanpakken als ze komen. Wat heb ik volgens jou goed te maken Ray? Wat heb ik toch verkeerd gedaan? Boehoehoe, sniksnik.
Antwoord

#13

(20-09-2018, 11:08)Zip schreef: Wat heb ik volgens jou goed te maken Ray? Wat heb ik toch verkeerd gedaan? Boehoehoe, sniksnik.

Hoi Zip,

Wat jij in het verleden verkeerd hebt gedaan weet ik natuurlijk niet. Ik weet ook niet óf je iets verkeerd het gedaan.

Ik denk alleen dat het NU verkeerd gaat als niemand wat doet in deze impasse. Jij hebt je kinderen verwijten gemaakt met zinnen als "Ik mis jullie zo" en "Waarom komen jullie niet langs?". Nogmaals; dat bedoelde je misschien niet als een verwijt, maar ik kan me voorstellen dat je kids dat wel zo voelen.

Dát moet je goed maken. 


Dat is de eerste stap en die zet je mijns inziens het beste met het tonen van interesse. Daarmee geef je aan dat je om ze geeft. Al vraag je alleen maar om foto's om neer te zetten.

sterkte,
Ray
Antwoord

#14

Ik wil wel vertellen dat een goede moeder zijn niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Dat ik het vanzelfsprekend vind is wat anders, ik deed / doe het graag en met liefde. Ik bedoel niet voor iedereen is dat zo gewoon. 
Het blijft raar dat hun mama alleen laten, terwijl ze me altijd zo hard nodig hadden. Zonder enige boodschap achter latend, maar van mijn kant blijft het raar dat ik er nooit naar gevraagd heb. Terwijl we toch altijd alles goed gedeeld hebben. Ik weet het is een vaag verhaal. 
Ik ben het niet met je eens dat zoiets wat ik heb gezegd verwijten zijn. Ik heb geleerd bij de psychologe dat het woord wat je spreekt waar is en daar moet je geen rare gedachtens die anders zijn van maken. Wat vertel je dan nog tegen elkaar als het gesproken woord niet de waarheid is. Ik heb trouwens nooit gezegd waarom komen jullie nooit. Vergeet niet hun zijn bij mama wegegaan en niet andersom. Ik houd heel erg veel van ze en heb ze dat ook gezegd bij de eerste ontmoeting. Waar ik heel blij mee was is dat de jongste zei " wij denken elke week aan jou " Het deed me goed. Weet je Ray mijn hart is gebroken... Ik zet ze op de wereld met liefde verzorgd ...en ineens...weg...soms denk ik wel eens ik sterf van verdriet. Ik heb zelf ook die leeftijd gehad en ik denk niet dat ze weten wat een moeder voelt zonder kinderen.
Ik begreep van het kaartje dat ze zich schuldig voelde en dat zegt genoeg. Daar heb ik begrip voor. 
Weet alleen een moeder dan wat het missen van je kinderen betekend? 
Ik ga heel erg mijn best doen als ze weer komen. Ik ben benieuwd naar de voorgesprekken die er zijn met de begeleiding. Ik wil ze eigenlijk vasthouden en troosten en zeggen dat ik veel om ze geef. 
O, ik voel me door mijn kinderen geen onrecht aangedaan. Ik herken het gedrag niet van mijn kinderen. Mijn kinderen doen zulke dingen nooit naar mama toe. Mama was altijd de liefste zeiden ze. Om de 2 weken worden de kinderen op de hoogte gehouden hoe het met mij gaat. 
En Ray, gewoon praten is ook goed hoor, tips hoeft niet perse. Bedankt voor het lezen

Groetjes een huilende Zip
Antwoord

#15

Hoi Zip,

Boodschap begrepen. Exclamation

groet,
Ray
Antwoord

#16
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-09-2018, 05:00 door Trust !.)

(20-09-2018, 15:53)Zip schreef: Ik wil wel vertellen dat een goede moeder zijn niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Dat ik het vanzelfsprekend vind is wat anders, ik deed / doe het graag en met liefde. Ik bedoel niet voor iedereen is dat zo gewoon. 
Het blijft raar dat hun mama alleen laten, terwijl ze me altijd zo hard nodig hadden. Zonder enige boodschap achter latend, maar van mijn kant blijft het raar dat ik er nooit naar gevraagd heb. Terwijl we toch altijd alles goed gedeeld hebben. Ik weet het is een vaag verhaal. 
Ik ben het niet met je eens dat zoiets wat ik heb gezegd verwijten zijn. Ik heb geleerd bij de psychologe dat het woord wat je spreekt waar is en daar moet je geen rare gedachtens die anders zijn van maken. Wat vertel je dan nog tegen elkaar als het gesproken woord niet de waarheid is. Ik heb trouwens nooit gezegd waarom komen jullie nooit. Vergeet niet hun zijn bij mama wegegaan en niet andersom. Ik houd heel erg veel van ze en heb ze dat ook gezegd bij de eerste ontmoeting. Waar ik heel blij mee was is dat de jongste zei " wij denken elke week aan jou " Het deed me goed. Weet je Ray mijn hart is gebroken... Ik zet ze op de wereld met liefde verzorgd ...en ineens...weg...soms denk ik wel eens ik sterf van verdriet. Ik heb zelf ook die leeftijd gehad en ik denk niet dat ze weten wat een moeder voelt zonder kinderen.
Ik begreep van het kaartje dat ze zich schuldig voelde en dat zegt genoeg. Daar heb ik begrip voor. 
Weet alleen een moeder dan wat het missen van je kinderen betekend? 
Ik ga heel erg mijn best doen als ze weer komen. Ik ben benieuwd naar de voorgesprekken die er zijn met de begeleiding. Ik wil ze eigenlijk vasthouden en troosten en zeggen dat ik veel om ze geef. 
O, ik voel me door mijn kinderen geen onrecht aangedaan. Ik herken het gedrag niet van mijn kinderen. Mijn kinderen doen zulke dingen nooit naar mama toe. Mama was altijd de liefste zeiden ze. Om de 2 weken worden de kinderen op de hoogte gehouden hoe het met mij gaat. 
En Ray, gewoon praten is ook goed hoor, tips hoeft niet perse. Bedankt voor het lezen

Groetjes een huilende Zip

Stel je niet zo aan zielepoot

(20-09-2018, 11:08)Zip schreef: Hoi Ray, 

Tranen lopen nu over mijn gezicht. Het terug krijgen van mijn kinderen is een obsessie geworden. Mijn psychose heeft me de das om gedaan. Ik wilde naar de rechtbank gaan omdat papa zich niet aan het convenant hield. Maar de psychose zei me dat dit niet mocht. Ik hoorde stemmen. De stemmen hebben me laten geloven dat ik liedjes moest zingen voor de kinderen, dus ik alles gezongen wat liefde droeg. Ik was zo overtuigd dat de kinderen terug zouden komen. Zelfs toen de bemoeizorg kwam zei ik: over 2 weken zijn ze hier. Ik mocht geen whatsup sturen, maar moest wel de kinderen beschermen voor het internet en hun vader want dat was gevaarlijk. Dat was mijn psychose dus. Het doet me pijn te lezen dat ik er niks aan gedaan heb.In mijn beleving was dat dus wel zo. Maar ik weet nu dat ik alles verkeerd heb gedaan. Snik,snik,snik. Je ideen helpen wel.  
Waarom zijn hun weggegaan bij mij? Ze hingen altijd zo aan mij en niet aan papa. Papa heeft een LOM opleiding gevolg en niet dat het wat uitgemaakt heeft, maar het zet toch de situatie weg. Hij hing altijd op de bank en was een beetje mijn 3e kindje...Als ik had geweten dat ik mijn kinderen zou verliezen was ik nooit gescheiden. 
De begeleiding hier zegt dat ik een groot moeder hart heb. Ik ga het ook goed aanpakken als ze komen. Wat heb ik volgens jou goed te maken Ray? Wat heb ik toch verkeerd gedaan? Boehoehoe, sniksnik.

Ach gut wat is ze zielig

Antwoord

#17

Hallo Trust,

Natuurlijk mag hier iedereen zijn eigen mening schrijven. Daarbij hebben we wel de harde afspraak dat we elkaar met respect en zonder oordeel benaderen.
Ik vind dat jij met jouw bijdrage niet aan die laatste afspraak voldoet. Jouw bijdrage houd een veroordeling in zich en is neerbuigend.
Daarom wil ik je dringend adviseren jouw toon te matigen en met respect met anderen in gesprek te gaan.

Groet,  Bert
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Bert :   • Sanna, Zip
Antwoord

#18

(20-09-2018, 15:53)Zip schreef: Ik wil wel vertellen dat een goede moeder zijn niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Dat ik het vanzelfsprekend vind is wat anders, ik deed / doe het graag en met liefde. Ik bedoel niet voor iedereen is dat zo gewoon. 
Het blijft raar dat hun mama alleen laten, terwijl ze me altijd zo hard nodig hadden. Zonder enige boodschap achter latend, maar van mijn kant blijft het raar dat ik er nooit naar gevraagd heb. Terwijl we toch altijd alles goed gedeeld hebben. Ik weet het is een vaag verhaal. 
Ik ben het niet met je eens dat zoiets wat ik heb gezegd verwijten zijn. Ik heb geleerd bij de psychologe dat het woord wat je spreekt waar is en daar moet je geen rare gedachtens die anders zijn van maken. Wat vertel je dan nog tegen elkaar als het gesproken woord niet de waarheid is. Ik heb trouwens nooit gezegd waarom komen jullie nooit. Vergeet niet hun zijn bij mama wegegaan en niet andersom. Ik houd heel erg veel van ze en heb ze dat ook gezegd bij de eerste ontmoeting. Waar ik heel blij mee was is dat de jongste zei " wij denken elke week aan jou " Het deed me goed. Weet je Ray mijn hart is gebroken... Ik zet ze op de wereld met liefde verzorgd ...en ineens...weg...soms denk ik wel eens ik sterf van verdriet. Ik heb zelf ook die leeftijd gehad en ik denk niet dat ze weten wat een moeder voelt zonder kinderen.
Ik begreep van het kaartje dat ze zich schuldig voelde en dat zegt genoeg. Daar heb ik begrip voor. 
Weet alleen een moeder dan wat het missen van je kinderen betekend? 
Ik ga heel erg mijn best doen als ze weer komen. Ik ben benieuwd naar de voorgesprekken die er zijn met de begeleiding. Ik wil ze eigenlijk vasthouden en troosten en zeggen dat ik veel om ze geef. 
O, ik voel me door mijn kinderen geen onrecht aangedaan. Ik herken het gedrag niet van mijn kinderen. Mijn kinderen doen zulke dingen nooit naar mama toe. Mama was altijd de liefste zeiden ze. Om de 2 weken worden de kinderen op de hoogte gehouden hoe het met mij gaat. 
En Ray, gewoon praten is ook goed hoor, tips hoeft niet perse. Bedankt voor het lezen

Groetjes een huilende Zip

Hallo Zip,

Ik hoop dat die twee nare opmerking je niet weerhouden om hier te blijven delen.
Ik vind jouw bijdrage waardevol, dus blijf hier alsjeblieft schrijven.
Hoor het graag.

Groet,  Bert
Antwoord

#19

Hallo Bert, 

Dankjewel! Smile
En nee hoor ik laat me hierdoor niet weerhouden hier te schrijven. 
Ik heb hier gelukkig ook steun.

Liefs Zip
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Zip :   • Sanna
Antwoord

#20

[hide]Hoi Zip, ik ga nu toch even reageren. Allereerst vraag ik me af hoe lang geleden jij gescheiden bent? Ikzelf ben nu inmiddels 6 jaar geleden gescheiden en heb 4 kinderen. Mijn ex-man behandelde mij de laatste jaren erg slecht. Hij werkte veel, maar deed verder niets in het huis of voor de kinderen. Geen ouderavonden, geen trainingen, wedstrijden of kinderfeestjes. Ik deed alles voor hen. Als hij (laat) thuis kwam, at hij en ging vervolgens op de bank liggen. Ik ben 30 jaar bij hem gebleven, en heb toen voor mijzelf gekozen. De twee oudste kinderen waren toen 16 en 17. de jongste twee waren 11 en 13. Tot mijn verbazing wilde mijn ex co-ouderschap. Ik had het niet verwacht, maar omdat hij nooit slecht was geweest voor de kinderen heb ik daar in toegestemd. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat dat het beste is voor de kinderen. De oudste twee kozen er voor om bij hun vader te blijven. BAM! Dat kwam keihard aan! En de twee jongsten wonen afwisselend bij hem en bij mij. De eerste 2 jaren waren zwaar. Ik had om de week een week zonder kinderen, terwijl ik ze altijd om me heen had gehad. Na verloop van tijd ging ik de vrijheid echter ook waarderen. Inmiddels heeft de jongste besloten dat hij bij mij blijft wonen. En nummer gaat uit huis omdat hij niet met zijn vader om kan gaan. Ik ben toevallig vandaag met hem naar een huis gaan kijken! Het gaat er niet écht om of ze bij je wonen, zolang ze maar in je hart zitten en jij in dat van hen. En misschien heeft jouw ex-man wel gezien dat de kinderen op dat moment beter bij hem konden zijn? Maak je ex niet zwart tegenover de kinderen, dat werkt averechts. Kinderen zijn (bijna) altijd loyaal aan zowel vader als moeder. Jezelf als slachtoffer opstellen heeft in ieder geval geen zin, daar krijg je de kinderen niet mee terug. Zorg dat je je eigen leven op de rit krijgt en dat je een warm veilig huis kunt bieden als ze het nodig hebben.. Kinderen zijn geen bezit. Ze komen niet bij je vanwege "alles" wat jij vroeger voor hen gedaan hebt, ze komen bij je als ze dat graag doen en zich veilig en geliefd voelen. [hide]
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Zip
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
02-08-2023, 10:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Mijn hart luchten Started by Kenzo
2 Replies - 432 Views
29-06-2023, 09:40
Laatste bericht: Kenzo
28-06-2023, 00:32
Laatste bericht: Edelsteentje
27-06-2023, 15:33
Laatste bericht: Mabel
  mijn hart luchten Started by henkkaas
1 Replies - 414 Views
24-02-2023, 15:41
Laatste bericht: Jozef
  Mijn verhaal Started by Edelsteentje
2 Replies - 427 Views
22-02-2023, 16:23
Laatste bericht: Edelsteentje
  Hoe het gaat/verhaal Started by Eline
55 Replies - 9,190 Views
03-12-2021, 23:31
Laatste bericht: Eline
  Mijn keuze... Started by Joy
11 Replies - 2,245 Views
01-11-2021, 17:08
Laatste bericht: Feline
  Verhaal delen Started by Eline
6 Replies - 1,373 Views
18-06-2021, 22:07
Laatste bericht: Eline
  Mijn ouders weten het:( Started by Nobody
6 Replies - 1,381 Views
18-06-2021, 18:42
Laatste bericht: Feline



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)