Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn verhaal


#1

Ik wil ook een soort van dagboek beginnen om van alles van mij af te kunnen schrijven.
Hoe ik mezelf staande hou in deze wereld en waar ik zoal tegen aan loop.
Ik heb na aanleiding van mijn voorstel berichtje redelijk de indruk gekregen.
Dat de andere leden een aardig beeld gekregen dat ze weten en begrijpen.
Dat de wereld niet altijd een even leuke plek is om te zijn.

Al mijn halve leven kamp ik met ernstig overgewicht.
Dat is o.a. gekomen door medicijn gebruik maar ook omdat ik troost ben gaan zoeken in eten.
En dat is omdat mij van uit huis uit niet geleerd is om met moeilijke dingen om te gaan.
En ik ook niet altijd een makkelijke jeugd heb gehad.
Mijn gewicht is behoorlijk uit de hand gelopen tot ver boven de honderd kilo.
Tot uiteindelijk mij lukte om de knop om te zetten om te gaan beseffen dat het zo niet verder kon.
Ik heb daarvoor wel eerdere afval pogingen gedaan maar ik viel elke keer weer terug.
En mijn laatste afval poging voor deze poging was ook vlak voor de corona uitbraak.
Wat voor mij een zeer zware en moeilijke tijd was en ik daardoor ook weer aan de antidepressiva moest.
Dat heb ik gelukkig vorig jaar mei af kunnen bouwen.
Omdat het redelijk goed met mij ging en ik me op het afvallen wil richten.
Ik heb een poosje een maagverkleining overwogen maar er kwam toen ook wat nieuws op de markt.
Dat is een soort van medicatie die ik mezelf via een prik moet indienen.
Wat er voor zorgt dat ik weer ga voelen dat ik vol zit.
Ik kon altijd door blijven eten omdat het een soort van bodemloze put was.
Ik ben eind September begonnen met die medicatie.
En ben nu 17 kilo lichter wat erg fijn is maar sinds ik ben begonnen met die medicatie.
Is het weer donker en grijs in mijn hoofd het is niet zo zeer dat ik dood wil of dat ik mezelf wil straffen.
Maar wel nare vervelende gedachten zoals wat doe ik hier? Waarom ben ik hier? En wat voegd het nou toe dat ik er ben?
En dat komt ook mede dat ik mij niet gezien en gesteund voel.
En dat is dat ik verplicht moet mee leven met mijn familie leden.
Als zij bijzondere dingen hebben maar als ik wat bijzonders heb geeft er niemand thuis.
Want iedereen is altijd maar druk druk druk druk druk druk druk met zijn eigen leven.
En daar moet ik dan maar begrijp voor hebben.
Maar ik wordt wel als een onmens gezien als ik het eens druk heb met mezelf.
Waardoor ik er niet aan denk om bij mijn jongste nichtje naar haar zwangerschap te informeren.
Vaak krijg ik nog niet eens een antwoord want zij zal wel zoveel appjes krijgen.
Dat zij op een gegeven moment ook door de bomen het bos niet meer ziet.
En waarom zal ik altijd maar naar andere moeten informeren?
Terwijl er niemand naar mij vraagt van hoe is het met afvallen? 
Tuurlijk hebben zij ook een eigen leven dat begrijp en respecteer ik best.
Maar wat ik niet begrijp is waarom moet ik dan wel aan andere denken?
Net of ik het niet druk kan hebben met mijn eigen dingen?
En dat mijn hoofd daarvan eens vol kan lopen waardoor het mij niet lukt om altijd maar met een ander mee te moeten leven.
Het is fijn dat ik ondersteuning heb van die medicijnen.
Maar het is geen wonder middel en zoals elk medicijn heeft het bijwerkingen.
Ik doe het uiteraard voor mezelf niet voor de aandacht maar wat steun zal toch eens fijn zijn.
En daardoor denk ik dat ik weer tegen een depressie aan zit.
Ook omdat ik nare emoties niet meer weg kan eten en verder nergens troost in kan vinden.
Ik heb de laatste tijd nergens zin meer in, kan me nergens meer op concentreren.
En ik ben altijd graag creatief bezig maar ik heb ook helemaal geen inspiratie meer.
En creatief bezig zijn is leuk maar op een gegeven moment hangt mijn huis ook wel vol.
Dus ik mis ook nog een doel om wat te maken.
Ik deed voor heen ook veel kleurplaten kleuren voor volwassenen.
Maar het lukt me niet meer om me te concentreren en de kleuren te verzinnen door het gebrek aan inspiratie.
bij de dagbesteding kan ik wel knutselen voor de verkoop.
Maar dan kom ik ook niet ver door de gebrek aan inspiratie.
En er is wel begeleiding daar die kan helpen als het ff niet lukt bijvoorbeeld.
En kan helpen met verzinnen maar ik ben daar natuurlijk niet de enige deelnemer.
Het liefste zal ik gewoon gebaad zijn bij een op een dagbesteding.
Maar dat is de situatie waar ik nu in zit.
En in het algemeen beter voor mij is om ook voor dingen de deur uit te moeten.
Tot zo ver voor nu mijn verhaal later ga ik verder.
Antwoord

#2

Herkenbaar, (op n trieste wijze helaas) .

Mijn ouders hebben hun kinderen ook ingeplant dat snoep en eten  troost is.  Dat is voor een ouder heel gemakkelijk , die  hoeft  dan   niet  bezig te zijn met een behoeftig kind,  met aandacht , met opvoeding ,
maar stop je er even  wat snoep, vet/zout  in, en dan kan de ouder weer door. . 

Mijn broer,  die zijn leven lang heeft gekampt met een angststoornis en bijkomende  depressiviteit,  overleed uiteindelijk aan een massieve maagbloeding ten gevolgen van zijn eetzucht. Hij had morbide obesitas en  werd maar 52 jaar.  

Heeft zichzelf uit niet vervulde troost en zorgbehoefte praktisch doodgegeten. 

De opgewekte ggz medicatiehonger en verstoring van het verzadigingssysteem heeft daar overigens ook  een rol bij gespeeld. 

Over structurele emotionele verwaarlozing wordt vaak heel geringschattend gedaan. (' tekort aan aandacht') .
De gevolgen zijn dat dus niet . 

Goed dat je er zo bewust mee bezig bent en neem je zelf hier in serieus! 

Groet
Antwoord

#3

Mijn ouders zijn niet de schuldige wat betreft het troost eten.
Het is niet zo van o voel je je rot nou werk dan maar ff een reep chocola naar binnen.
Ik heb zelf die eetverslaving ontwikkeld om een alternatief te hebben.
Het is net zoiets als dat mensen gaan roken, drinken of aan de drugs gaan.
Andere gaan zich zelf weer snijden om de psychische pijn niet te voelen.
Ik heb het gebrek aan aandacht te compenseren om troost te zoeken in eten en dat heb ik altijd in me gehad zelf.
Het is ook als maar erger geworden toen ik het huis uit ging.
En in een zorginstelling kwam te wonen waar de zorg en begeleiding ook niks voorstelde.
Ik had toen ook niet zo actief leven als nu maar ik werd daar ook door die leiding nergens in gestimuleerd.
En mijn depressie van toen speelde daarin ook een rol.
Maar die leiding had ook niet genoeg vak kennis om daar mee om te gaan en er op in te spelen.
En mijn ouders lieten mij ook aan me lot over die vonden het wel lekker makkelijk.
Om alles aan die leiding van daar over te laten.
Ik heb echt wel van uit huis geleerd wat gezond eten is.
Dat is het niet maar toen ik in die zorginstelling woonde.
Had ik geen controle over hoe vaak ik naar de supermarkt ging om slecht troost eten te halen.
En van uit de begeleiding daar werd gezond eten ook niet gestimuleerd.
Dus ik leerde ook niet om gezonde maaltijden te koken.
Dat heb ik nu inmiddels wel geleerd maar het gebrek aan aandacht steekt nog regelmatig te kop op.
Ik heb nu wel goeie professionele ondersteuning in de dagelijkse dingen.
Maar het gebrek aan aandacht steekt toch nog regelmatig te kop op.
Mijn ouders vinden het wel lekker makkelijk om alles aan de begeleiding over te laten.
En hebben geen enkel besef dat ik ook eens gezien en aandacht wil hebben omdat ik het ben.
Ik bedoel er mee de begeleiding ondersteunen mij omdat dat hun werk is.
En niet omdat ze mij zo geweldige lieve meid vinden.
Natuurlijk dat ook een beetje maar dat is toch anders dan als een familielid ouder of vriendin er voor me is.
Wat ik heel erg mis vriendinnen heb ik niet, de familie woont grotendeels verder weg en zoals ik al eerder zei.
Zijn die altijd maar druk met hun eigen leven.
Ik zal zo graag eens leuk gevonden willen worden om wie en hoe ik ben.
En niet alleen maar omdat het werkgerelateerd is.
Ik ben natuurlijk ik maar al was ik Liesje Marietje Jantje of Klaasje.
Dan was de begeleiding er ook wel voor mij geweest.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
02-08-2023, 10:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Mijn hart luchten Started by Kenzo
2 Replies - 432 Views
29-06-2023, 09:40
Laatste bericht: Kenzo
28-06-2023, 00:32
Laatste bericht: Edelsteentje
27-06-2023, 15:33
Laatste bericht: Mabel
  mijn hart luchten Started by henkkaas
1 Replies - 413 Views
24-02-2023, 15:41
Laatste bericht: Jozef
  Hoe het gaat/verhaal Started by Eline
55 Replies - 9,186 Views
03-12-2021, 23:31
Laatste bericht: Eline
  Mijn keuze... Started by Joy
11 Replies - 2,244 Views
01-11-2021, 17:08
Laatste bericht: Feline
  Verhaal delen Started by Eline
6 Replies - 1,373 Views
18-06-2021, 22:07
Laatste bericht: Eline
  Mijn ouders weten het:( Started by Nobody
6 Replies - 1,381 Views
18-06-2021, 18:42
Laatste bericht: Feline



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)