Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn verhaal


#1

Hoi, ik zal mezelf even voorstellen. Man, 36jaar, werk sinds mijn 18e fulltime. Ben getrouwd en heb 2 prachtige kinderen.

Op mijn werk heb ik een verantwoordelijke functie, zo verantwoordelijk dat als ik een dag vakantie neem, de werking van het bedrijf gehinderd wordt.
Deze job doe ik ondertussen 18 jaar, met veel plezier. Sinds 2jaar is de werkdruk enorm gestegen, de jobinhoud is op 10jaar verdrievoudigd... en nog steeds doe ik dat allemaal alleen... ik kan dat ook alleen omdat ik die jaren ervaring heb... ik heb de laatste jaren alleen maar bijgeschakeld in snelheid en voer alle administratieve taken aan een zeer hoog tempo en aan de lopende band uit. 8uur per dag gas geven, niet nadenken en pompen...

Ik ben leeg, op, futloos en geen energie meer. Door de hoge druk op het werk worden er door mijn mensen fouten gemaakt, fouten waar ik als leidinggevende “verantwoordelijk” voor ben en waar ik voor moet zorgen dat dit in de toekomst voorkomen word.
Al 2jaar geef ik aan, aan mijn leidinggevende dat de druk veel te hoog is en dat dit niet meer werkbaar is, na lang klagen mag ik nu 2 nieuwe werkkrachten aanwerven, maar die zoektocht en opleiding geven komt er ook nog eens bij. Ben het zo beu. Soms sta ik op het punt om te janken, maar ik probeer me mans te houden.

Dit jaar heb ik verhoging van mijn loon gevraagd voor al die extra inspanningen, niet gekregen. Mijn loon zat perfect op het gemiddelde zij mijn baas. Maar als je mijn inspanningen vergelijkt met collegas, doe ik wel echt veel meer dan een gemiddelde werknemer.
Dat voelde dus opnieuw als een slag in mijn gezicht.

Ik heb me toen voorgenomen om me ook te gedragen als een gemiddelde werknemer, maar dat kan ik dus niet. Ik ben een heel gedreven persoon, wil mijn werk volledig en perfect in orde hebben, perfectionist. Mij anders gedragen zou dus vechten zijn tegen mijn natuur... dat lukt even, maar hou ik niet lang vol.

Ondertussen merk ik al enige tijd dat ik van niet veel meer blij wordt, als je me vraagt waar ik gelukkig van word kan ik geen antwoord geven, mijn kids ja, idd, die kunnen me heel snel ontroeren en tot tranen bewegen...
Ik reageer ook op alle slechte kantjes van mijn vrouw en dat is voor haar ook niet leuk meer...

Ik denk, althans die raad zou ik aan iemand anders geven, dat het beste wat ik kan doen is naar de dokter gaan en een langere tijd thuis blijven.
Maar ik wil dat niet ! Ik zeg al lange tijd dat ik hier zelf moet uitgeraken, dat ik dit kan overwinnen door mezelf te veranderen, maar ik merk dat het niet lukt. Ben niet meer gelukkig, nergens. Als ik thuis ben, zou ik liever op mijn werk zitten. Als ik op mijn werk ben, wil ik zo snel mogelijk naar huis.
Ik wil mijn werk niet kwijt (de voordelen die ik allemaal heb), maar dit is niet vol te houden. Mijn werkgever kijkt enkel maar naar de cijfers, de winst, maar de mensen tellen niet meer mee...
En dan hoor ik mensen zeggen, ach, het is overal iets, maar zoals in mijn job, dat geloof ik nooit...

Ik weet het allemaal niet meer, lig op de zetel, deken over mij en wil gerust gelaten worden..

(Ik heb geen donkere gedachten gelukkig)

Iemand die zich hierin herkent? Advies? ?
Antwoord

#2

Welkom op het forum Meonline. Goed dat je je verhaal hier vertelt, dat lucht misschien al wat op. Je hebt zelf al aangegeven wat wellicht het beste is, naar de dokter gaan. Het is niet gezegd dat je dan thuis moet blijven. Maar alleen kom je er niet uit, dus zul je hulp moeten vragen. Het helpt je misschien al als je regelmatig met iemand kunt praten over je zorgen over je werk. Ik zou daar mee beginnen. Je hoeft niets te doen wat je niet wil.
En je kunt hier op het forum altijd terecht voor steun, begrip of zomaar een praatje.

Veel sterkte en lieve groet,
Alais
Antwoord

#3

(05-12-2020, 10:07)MeOnline schreef: Hoi, ik zal mezelf even voorstellen. Man, 36jaar, werk sinds mijn 18e fulltime. Ben getrouwd en heb 2 prachtige kinderen.

Op mijn werk heb ik een verantwoordelijke functie, zo verantwoordelijk dat als ik een dag vakantie neem, de werking van het bedrijf gehinderd wordt.
Deze job doe ik ondertussen 18 jaar, met veel plezier. Sinds 2jaar is de werkdruk enorm gestegen, de jobinhoud is op 10jaar verdrievoudigd... en nog steeds doe ik dat allemaal alleen... ik kan dat ook alleen omdat ik die jaren ervaring heb... ik heb de laatste jaren alleen maar bijgeschakeld in snelheid en voer alle administratieve taken aan een zeer hoog tempo en aan de lopende band uit. 8uur per dag gas geven, niet nadenken en pompen...

Ik ben leeg, op, futloos en geen energie meer. Door de hoge druk op het werk worden er door mijn mensen fouten gemaakt, fouten waar ik als leidinggevende “verantwoordelijk” voor ben en waar ik voor moet zorgen dat dit in de toekomst voorkomen word.
Al 2jaar geef ik aan, aan mijn leidinggevende dat de druk veel te hoog is en dat dit niet meer werkbaar is, na lang klagen mag ik nu 2 nieuwe werkkrachten aanwerven, maar die zoektocht en opleiding geven komt er ook nog eens bij. Ben het zo beu. Soms sta ik op het punt om te janken, maar ik probeer me mans te houden.

Dit jaar heb ik verhoging van mijn loon gevraagd voor al die extra inspanningen, niet gekregen. Mijn loon zat perfect op het gemiddelde zij mijn baas. Maar als je mijn inspanningen vergelijkt met collegas, doe ik wel echt veel meer dan een gemiddelde werknemer.
Dat voelde dus opnieuw als een slag in mijn gezicht.

Ik heb me toen voorgenomen om me ook te gedragen als een gemiddelde werknemer, maar dat kan ik dus niet. Ik ben een heel gedreven persoon, wil mijn werk volledig en perfect in orde hebben, perfectionist. Mij anders gedragen zou dus vechten zijn tegen mijn natuur... dat lukt even, maar hou ik niet lang vol.

Ondertussen merk ik al enige tijd dat ik van niet veel meer blij wordt, als je me vraagt waar ik gelukkig van word kan ik geen antwoord geven, mijn kids ja, idd, die kunnen me heel snel ontroeren en tot tranen bewegen...
Ik reageer ook op alle slechte kantjes van mijn vrouw en dat is voor haar ook niet leuk meer...

Ik denk, althans die raad zou ik aan iemand anders geven, dat het beste wat ik kan doen is naar de dokter gaan en een langere tijd thuis blijven.
Maar ik wil dat niet ! Ik zeg al lange tijd dat ik hier zelf moet uitgeraken, dat ik dit kan overwinnen door mezelf te veranderen, maar ik merk dat het niet lukt. Ben niet meer gelukkig, nergens. Als ik thuis ben, zou ik liever op mijn werk zitten. Als ik op mijn werk ben, wil ik zo snel mogelijk naar huis.
Ik wil mijn werk niet kwijt (de voordelen die ik allemaal heb), maar dit is niet vol te houden. Mijn werkgever kijkt enkel maar naar de cijfers, de winst, maar de mensen tellen niet meer mee...
En dan hoor ik mensen zeggen, ach, het is overal iets, maar zoals in mijn job, dat geloof ik nooit...

Ik weet het allemaal niet meer, lig op de zetel, deken over mij en wil gerust gelaten worden..

(Ik heb geen donkere gedachten gelukkig)

Iemand die zich hierin herkent? Advies? ?

Hoi Meonline dank je om jouw verhaal hier te delen. Ik lees dat je jezelf volledig geeft in dit werk, je bent verantwoordelijk en perfectionistisch , op zich twee hele goede eigenschappen  maar dit mag niet ten koste van je gezondheid gaan. Zo te horen voel je jezelf hier ook niet meer goed bij. Het is een algemeen feit dat men op t werk hoge druk kent en dat winst belangrijker is dan de mensen hun psychische gezondheid. Op die manier gaan de mensen met zijn allen niet langer aan het werk kunnen , beeld je in tot 65 of 67 jaar met zo een hoge werkdruk. Ik hoop dat je goed naar jezelf gaat luisteren want als je thuis bent dan wil je op je werk maar daar aangekomen dan wil je naar huis. Ik herken dat gevoel eigenlijk wel toen ik me niet stabiel voelde had ik dat ook heel vaak. Ik deed een uitstap en wou daar aangekomen direct weer naar huis. Heel herkenbaar. Misschien moet je toch naar de dokter voor een kortere tijd thuis blijven en eens alles op een rijtje zetten en dan ook nog eens met de baas praten en spreken over de onmenselijke werkdruk. Als je je werk ingesteldheid moeilijk kan veranderen zoals perfectionisme je totaal geven , dan vrees ik dat je t moeilijk zal krijgen. De raad die ik jou zou geven is luister goed naar jezelf en neem je klachten au serieus want eens je een burn out hebt of depressief wordt dan is dit ernstig . Misschien toch eens open kaart spelen bij de dokter en jouw klachten met hem bespreken? Ik kan je niets anders aanraden dan dicht bij jezelf te blijven en je klachten ernstig te nemen want als je niet voor jezelf zorgt wie dan wel? Je baas alvast niet. Vele grtj cyranno en veel sterkte
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
02-08-2023, 10:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Mijn hart luchten Started by Kenzo
2 Replies - 432 Views
29-06-2023, 09:40
Laatste bericht: Kenzo
28-06-2023, 00:32
Laatste bericht: Edelsteentje
27-06-2023, 15:33
Laatste bericht: Mabel
  mijn hart luchten Started by henkkaas
1 Replies - 413 Views
24-02-2023, 15:41
Laatste bericht: Jozef
  Mijn verhaal Started by Edelsteentje
2 Replies - 426 Views
22-02-2023, 16:23
Laatste bericht: Edelsteentje
  Hoe het gaat/verhaal Started by Eline
55 Replies - 9,186 Views
03-12-2021, 23:31
Laatste bericht: Eline
  Mijn keuze... Started by Joy
11 Replies - 2,244 Views
01-11-2021, 17:08
Laatste bericht: Feline
  Verhaal delen Started by Eline
6 Replies - 1,373 Views
18-06-2021, 22:07
Laatste bericht: Eline
  Mijn ouders weten het:( Started by Nobody
6 Replies - 1,381 Views
18-06-2021, 18:42
Laatste bericht: Feline



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)