Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn verhaal


#1

Ik had mezelf al voorgesteld bij stel je voor, maar dat was slechts een kort verhaal met de hoop mijn hart te kunnen luchten en mijn verhaal te kunnen delen met anderen.

Vorig jaar was het gelukkigste jaar van mijn leven, ik kwam voor het eerst in een omgeving waar mensen mij accepteerden voor wie ik was. Nog nooit had ik dit op een plek gehad sinds ik op mijn 2 en een half jarige leeftijd naar Nederland ben gekomen. Ik voelde me altijd wel gespannen of nooit helemaal thuis. Maar hier voelde het alsof ik helemaal op mijn plek was. Het enige was dat de plek het schoolgebouw was van het HBO waar ik na 1 jaar mee gestopt ben omdat ik de druk niet meer aankon. Dit was vorig jaar gebeurd. Op het moment volg ik een ander HBO, dit is qua werkdruk veel minder zwaar. Maar qua sociaal contact ligt dit mij minder, waardoor ik het toch als zwaarder ervaar. Voornamelijk omdat ik het als een persoonlijk schok ervaar, omdat het sociale contact een stuk lastiger is. Dit vooral omdat ik daarvoor zo gelukkig was en ik toen een enorme tegenslag ervoer.
Ik heb nog wel contact met de mensen van mijn andere opleiding, maar dit is een stuk minder en ik heb het gevoel dat de connectie ook minder wordt, omdat zij met heel andere dingen bezig zijn dan ik.

Ook is in het jaar dat ik met het nieuwe HBO begon mijn vriendengroep weggevallen. Zij speelden D&D (Dungeons and Dragons) en ik paste qua speelstijl niet goed in hun groep. En één avond botste het heel erg, ik moest dan ook meer dan 6 uur lang wachten voordat ik eindelijk kon spelen. Ik was hierover best boos geworden, maar ik had niet het gevoel dat ik hiervoor begrip had gekregen. Degene die het spel leidde zei tegen mij dat ik het zelf had moeten aangeven. Ook van de anderen kreeg ik geen steun. In plaats daarvan kropen twee mensen in hun schulp en werd één ook boos op mij. Om geen verdere spanning te veroorzaken legde ik me er gewoon bij neer bij het feit dat het ook aan mij lag.
Maar de spanning was er nog wel. We zouden de keer erna D&D bij mij spelen, maar door omstandigheden kwam op 1 iemand na niemand meer. Zelfs niet degene met wie ik 8 jaar bevriend was en letterlijk naast mij woont. Hierover was ik heel boos geworden, vooral omdat ze wel D&D ergens kon gaan spelen dat op anderhalf uur reisafstand lag, maar niet even een minuutje kon lopen om een uurtje even langs te komen. Ik was hierna uit de groep(sapp) gestapt, omdat ik me er niet meer thuis voelde. Dit ook door wat er eerder was gebeurd toen ik 6 uur moest wachten.

Na een aantal maanden had ik 1 iemand gesproken uit de groep, in de hoop het goed te praten. Maar ik merkte nog steeds dat de frustratie er zat en het ergste voor mij was dat het de groep niks kon schelen. In ieder geval, ik merkte het niet uit het gesprek dat ik met haar had.
Het meest pijnlijke is dat dit de groep is waarmee ik al minstens 5 jaar bevriend ben geweest en dat ik dit niet heb. Ik vraag me nu vooral af wat de waarde is van de toenmalige vriendschap.

Ook is het sinds een week uit met mijn vriend na een relatie van een jaar te hebben gehad. We botsten redelijk vaak en op het eind was dit drie keer heel erg uit de hand gelopen. Toen heb ik besloten een punt erachter te zetten, omdat ik vond dat het niet langer zo kan, omdat mijn huisgenoten zich ook zorgen erover begonnen te maken.

Maar door al deze gebeurtenissen voel ik me enorm alleen en begin ik weer heel erg onzeker te worden in het sociaal contact. Ik heb ook snel het gevoel dat mensen mij niet mogen en dat ik nergens meer geaccepteerd word. Ook bij mijn huisgenoten heb ik dat gevoel, ze praten meer met elkaar en reageren vaak niet op dingen die ik zeg.
En door het corona virus dat een groot onderwerp is geworden in Nederland, zie of spreek ik verder ook niemand meer. Ik praat ook bijna nooit met iemand over whatsapp, meestal had ik met iedereen persoonlijk contact, maar dat gaat nu niet meer.
Daarnaast kom ik door alles nu moeilijk mijn bed uit en ik vind het moeilijk om dingen voor elkaar te krijgen. Zelfs de meest simpele dingen, zoals het opstarten van mijn computer. Hierover praten is ook moeilijk, omdat bijna mijn hele sociale kring is weggevallen.

Om eerlijk te zijn weet ik ook niet zo goed hoe of waar dit precies begonnen is. Misschien gaat het veel verder terug dan dit verhaal, maar ik weet hoe het voelde om gelukkig te zijn. Dit heb ik namelijk vorig jaar gevoeld. Maar op dit moment voel ik me leeg en ik probeer mijn dagen door te komen. Ik probeer mezelf wel te verbeteren, maar het gaat langzaam. Op het moment ben ik al blij als ik om half 10 kan opstaan en kan ontbijten. Ik hoop uiteindelijk dezelfde pieken van geluk en motivatie in mijn dagelijks leven te kunnen voelen als dat ik een jaar geleden ook deed.

Voor degene die dit verhaal heeft gelezen, bedankt voor je tijd!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Kersenbloesempje :   • Jorin
Antwoord

#2

Hey Kersenbloesempje, da's een hoop wat er tegelijk speelt hè. Wisselen van studie, minder klik, vriendengroep waar je buiten valt, relatie die breekt. Logisch dat je je alleen voeld en dat t onzeker maakt. Zoveel gaande op sociaal gebied. En idd Corona werkt niet mee om sociaal in contact te blijven/komen. Welkom op t forum. Lucht vooral hier je hart en als je t gezellig vind kom eens op de chat babbelen. Gaat daar overal en nergens over, gewoon wat je wil. Hoop dat t in t echt ook snel weer lekkerder gaat lopen. Fijn als je live mensen om je heen hebt. Dat komt vast weer. Voor in de tussentijd hier, de luisterlijn, misschien oud klasgenoten nog eens appen?
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Lise88 :   • Kersenbloesempje
Antwoord

#3

-bericht verwijdert-
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Soep-Truck :   • Kersenbloesempje
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 20-03-2020, 18:02 door Kersenbloesempje.)

(20-03-2020, 17:45)Lise88 schreef: Hey Kersenbloesempje, da's een hoop wat er tegelijk speelt hè. Wisselen van studie, minder klik, vriendengroep waar je buiten valt, relatie die breekt. Logisch dat je je alleen voeld en dat t onzeker maakt. Zoveel gaande op sociaal gebied. En idd Corona werkt niet mee om sociaal in contact te blijven/komen. Welkom op t forum. Lucht vooral hier je hart en als je t gezellig vind kom eens op de chat babbelen. Gaat daar overal en nergens over, gewoon wat je wil. Hoop dat t in t echt ook snel weer lekkerder gaat lopen. Fijn als je live mensen om je heen hebt. Dat komt vast weer. Voor in de tussentijd hier, de luisterlijn, misschien oud klasgenoten nog eens appen?
Dankjewel voor je warme welkom. Ik ga zeker wat meer proberen het contact op te zoeken.

(20-03-2020, 17:55)KoekieSoep schreef: Welkom op het forum,

Sociaal contact is altijd lastig in deze digitale tijd vind ik zelf. Zelf heb ik al heel erg lang geen vrienden of mensen om me heen. 
Zo is dat helaas gelopen, omdat ik er niet meer toe deed, geneageerd werd noem maar op.
Ik zie dat je al een hoop heb mee gemaakt. Je had eigenlijk best een mooi leven inderdaad zoals je begon in het begin van je verhaal.

D&D speel ik ook nou ja, speelde het. Ik speelde het met me zus en haar vriend, maar dat is al heel lang geleden en de groepapp is ook weg nooit meer wat van vernomen, mijn dobbelstenen happen al heel lang stof. 

Ik hoop dat je langzaam weer je leven kan oppakken, en dat je alles weer op de rid kan krijgen en misschien je vrienden weer terug krijgen op de manier zoals het was?  En dat je weer die geluk kan voelen zoals je eerst had.

Veel sterkte!

Groeten, KoekieSoep.

Dankjewel!

Wat vervelend dat jij iets soortgelijks heb meegemaakt. De dobbelstenen die naar stof happen herken ik wel heel erg. Alles wat jij zegt over het oppakken van mijn, hoop ik heel erg dat het gebeurd. 
Verder weet ik niet precies wat jouw situatie is, maar ik hoop ook dat jij je met mensen kunt gaan omringen uiteindelijk. Ik weet hoe het voelt om alleen te zijn en ik gun het niemand toe.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Kersenbloesempje :   • Lise88
Antwoord

#5

-bericht verwijdert-
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Soep-Truck :   • Kersenbloesempje
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-03-2020, 00:10 door J@n. Edit Reason: Spelling )

(20-03-2020, 17:29)Kersenbloesempje schreef: Ik had mezelf al voorgesteld bij stel je voor, maar dat was slechts een kort verhaal met de hoop mijn hart te kunnen luchten en mijn verhaal te kunnen delen met anderen.

Vorig jaar was het gelukkigste jaar van mijn leven, ik kwam voor het eerst in een omgeving waar mensen mij accepteerden voor wie ik was. Nog nooit had ik dit op een plek gehad sinds ik op mijn 2 en een half jarige leeftijd naar Nederland ben gekomen. Ik voelde me altijd wel gespannen of nooit helemaal thuis. Maar hier voelde het alsof ik helemaal op mijn plek was. Het enige was dat de plek het schoolgebouw was van het HBO waar ik na 1 jaar mee gestopt ben omdat ik de druk niet meer aankon. Dit was vorig jaar gebeurd. Op het moment volg ik een ander HBO, dit is qua werkdruk veel minder zwaar. Maar qua sociaal contact ligt dit mij minder, waardoor ik het toch als zwaarder ervaar. Voornamelijk omdat ik het als een persoonlijk schok ervaar, omdat het sociale contact een stuk lastiger is. Dit vooral omdat ik daarvoor zo gelukkig was en ik toen een enorme tegenslag ervoer.
Ik heb nog wel contact met de mensen van mijn andere opleiding, maar dit is een stuk minder en ik heb het gevoel dat de connectie ook minder wordt, omdat zij met heel andere dingen bezig zijn dan ik.

Ook is in het jaar dat ik met het nieuwe HBO begon mijn vriendengroep weggevallen. Zij speelden D&D (Dungeons and Dragons) en ik paste qua speelstijl niet goed in hun groep. En één avond botste het heel erg, ik moest dan ook meer dan 6 uur lang wachten voordat ik eindelijk kon spelen. Ik was hierover best boos geworden, maar ik had niet het gevoel dat ik hiervoor begrip had gekregen. Degene die het spel leidde zei tegen mij dat ik het zelf had moeten aangeven. Ook van de anderen kreeg ik geen steun. In plaats daarvan kropen twee mensen in hun schulp en werd één ook boos op mij. Om geen verdere spanning te veroorzaken legde ik me er gewoon bij neer bij het feit dat het ook aan mij lag.
Maar de spanning was er nog wel. We zouden de keer erna D&D bij mij spelen, maar door omstandigheden kwam op 1 iemand na niemand meer. Zelfs niet degene met wie ik 8 jaar bevriend was en letterlijk naast mij woont. Hierover was ik heel boos geworden, vooral omdat ze wel D&D ergens kon gaan spelen dat op anderhalf uur reisafstand lag, maar niet even een minuutje kon lopen om een uurtje even langs te komen. Ik was hierna uit de groep(sapp) gestapt, omdat ik me er niet meer thuis voelde. Dit ook door wat er eerder was gebeurd toen ik 6 uur moest wachten.

Na een aantal maanden had ik 1 iemand gesproken uit de groep, in de hoop het goed te praten. Maar ik merkte nog steeds dat de frustratie er zat en het ergste voor mij was dat het de groep niks kon schelen. In ieder geval, ik merkte het niet uit het gesprek dat ik met haar had.
Het meest pijnlijke is dat dit de groep is waarmee ik al minstens 5 jaar bevriend ben geweest en dat ik dit niet heb. Ik vraag me nu vooral af wat de waarde is van de toenmalige vriendschap.

Ook is het sinds een week uit met mijn vriend na een relatie van een jaar te hebben gehad. We botsten redelijk vaak en op het eind was dit drie keer heel erg uit de hand gelopen. Toen heb ik besloten een punt erachter te zetten, omdat ik vond dat het niet langer zo kan, omdat mijn huisgenoten zich ook zorgen erover begonnen te maken.

Maar door al deze gebeurtenissen voel ik me enorm alleen en begin ik weer heel erg onzeker te worden in het sociaal contact. Ik heb ook snel het gevoel dat mensen mij niet mogen en dat ik nergens meer geaccepteerd word. Ook bij mijn huisgenoten heb ik dat gevoel, ze praten meer met elkaar en reageren vaak niet op dingen die ik zeg.
En door het corona virus dat een groot onderwerp is geworden in Nederland, zie of spreek ik verder ook niemand meer. Ik praat ook bijna nooit met iemand over whatsapp, meestal had ik met iedereen persoonlijk contact, maar dat gaat nu niet meer.
Daarnaast kom ik door alles nu moeilijk mijn bed uit en ik vind het moeilijk om dingen voor elkaar te krijgen. Zelfs de meest simpele dingen, zoals het opstarten van mijn computer. Hierover praten is ook moeilijk, omdat bijna mijn hele sociale kring is weggevallen.

Om eerlijk te zijn weet ik ook niet zo goed hoe of waar dit precies begonnen is. Misschien gaat het veel verder terug dan dit verhaal, maar ik weet hoe het voelde om gelukkig te zijn. Dit heb ik namelijk vorig jaar gevoeld. Maar op dit moment voel ik me leeg en ik probeer mijn dagen door te komen. Ik probeer mezelf wel te verbeteren, maar het gaat langzaam. Op het moment ben ik al blij als ik om half 10 kan opstaan en kan ontbijten. Ik hoop uiteindelijk dezelfde pieken van geluk en motivatie in mijn dagelijks leven te kunnen voelen als dat ik een jaar geleden ook deed.

Voor degene die dit verhaal heeft gelezen, bedankt voor je tijd!

Hoi Kersenbloempje,

Wat mooi om te lezen dat je een heel gelukkig jaar had en dat je geaccepteerd voelde. Je had tijdens dat jaar aan die eerste HBO-studie blijkbaar mensen om je heen die op dezelfde golflengte zaten. Probeer toch contact te houden met mensen van die eerste opleiding en zoek (na de coronatoestanden) gelegenheden, verenigingen, clubs op waar je dergelijke mensen tegenkomt. Ik ken je niet, maar als tip kan ik meegeven dat het helpt wanneer je probeert positieve energie mee te brengen, ook al voel je dat op dat moment misschien niet. Vroeger dacht ik altijd dat ik geen verenigingsmens was. Dat werd vroeger in ons gezin gezegd. Wij zijn geen verenigingsmensen. Dat was ik gaan geloven en ik ondernam tijdens mijn studie te veel te weinig. Pas veel later kwam ik erachter dat ik het juist heel fijn vind om me onderdeel van een groep te voelen, en net zoals jij zegt, je geaccepteerd te voelen. Het kost vaak wel wat tijd om het juiste groepje te vinden. Daarin moet je investeren. 
Lullig van die groep om je niet aan bod te laten komen. Voelde je je eerder wel prettig en veilig bij die mensen. Pas toen ik een jaar of 26 was viel bij mij pas het kwartje dat ik zelf mocht bepalen wie ik tot mijn vrienden rekende. Daarvoor was ik eigenlijk vooral bezig geweest met overleven. Aardig gevonden worden. Wat ik leuk vond, wat ik wilde, daar dacht ik helemaal niet over na. Als ik er maar niet buiten viel, daar ging het me om. Dat heb ik toen radicaal veranderd.
Ik lees twee keer dat je heel boos werd. De spanning hoopt zich op en op een gegeven moment barst de bom, zit het zo? Het is voor mensen lastig om dan nog te reageren met: 'Ja, je hebt eigenlijk wel gelijk, sorry.'. Mensen gaan dan mee in de boosheid. Iedereen is boos en jouw boodschap 'Ik word niet gezien.' komt bij niemand meer aan. Als tip geef ik je mee dat je beter eerder op een rustige maar assertieve toon kunt zeggen: 'Jongens, kom op, dit vind ik niet leuk.'. Als je dan niet gehoord wordt dan zijn het volgens mij geen echte vrienden. Ik zou die mensen dan links laten liggen. Je kunt dan maar beter mensen zoeken die je wel waarderen om wie je bent. Dit is nu een kloteperiode waar je inzit, maar hier kom je weer uit. Misschien kom je er hierdoor achter wat je echt wilt, welke mensen het waard zijn om met jou bevriend te zijn.
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen J@n :   • Jorin, Kersenbloesempje
Antwoord

#7
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 22-03-2020, 02:54 door Kersenbloesempje.)

(20-03-2020, 18:15)KoekieSoep schreef: Heb er ook een boek waar alles in opgeschreven stond, bewaar het gewoon tot de tijd eens weer rijp is.. Maar waar neer dat zal zijn geen idee.. 
Misschien de zomervakantie weer, dat was ook de laatste keer dat ik het speelde vorige jaar. 
Ik weet niet of mij dat ooit nog gaat lukken, maar zal me best blijven doen om contact te krijgen met andere.
Mijn situatie staat kort in, mijn voorstelbericht. 

Groetjes en fijne avond voor straks!

Ik zal straks je voorstelbericht lezen. Ik hoop dat het lukt om D&D te spelen in de zomervakantie, of misschien zelfs eerder en dat je weer het contact krijgt met de anderen. Verder wens ik jou ook een fijne avond toe of intussen denk ik alweer (mid)dag!

(20-03-2020, 23:17)J@n schreef: Hoi Kersenbloempje,

Wat mooi om te lezen dat je een heel gelukkig jaar had en dat je geaccepteerd voelde. Je had tijdens dat jaar aan die eerste HBO-studie blijkbaar mensen om je heen die op dezelfde golflengte zaten. Probeer toch contact te houden met mensen van die eerste opleiding en zoek (na de coronatoestanden) gelegenheden, verenigingen, clubs op waar je dergelijke mensen tegenkomt. Ik ken je niet, maar als tip kan ik meegeven dat het helpt wanneer je probeert positieve energie mee te brengen, ook al voel je dat op dat moment misschien niet. Vroeger dacht ik altijd dat ik geen verenigingsmens was. Dat werd vroeger in ons gezin gezegd. Wij zijn geen verenigingsmensen. Dat was ik gaan geloven en ik ondernam tijdens mijn studie te veel te weinig. Pas veel later kwam ik erachter dat ik het juist heel fijn vind om me onderdeel van een groep te voelen, en net zoals jij zegt, je geaccepteerd te voelen. Het kost vaak wel wat tijd om het juiste groepje te vinden. Daarin moet je investeren. 
Lullig van die groep om je niet aan bod te laten komen. Voelde je je eerder wel prettig en veilig bij die mensen. Pas toen ik een jaar of 26 was viel bij mij pas het kwartje dat ik zelf mocht bepalen wie ik tot mijn vrienden rekende. Daarvoor was ik eigenlijk vooral bezig geweest met overleven. Aardig gevonden worden. Wat ik leuk vond, wat ik wilde, daar dacht ik helemaal niet over na. Als ik er maar niet buiten viel, daar ging het me om. Dat heb ik toen radicaal veranderd.
Ik lees twee keer dat je heel boos werd. De spanning hoopt zich op en op een gegeven moment barst de bom, zit het zo? Het is voor mensen lastig om dan nog te reageren met: 'Ja, je hebt eigenlijk wel gelijk, sorry.'. Mensen gaan dan mee in de boosheid. Iedereen is boos en jouw boodschap 'Ik word niet gezien.' komt bij niemand meer aan. Als tip geef ik je mee dat je beter eerder op een rustige maar assertieve toon kunt zeggen: 'Jongens, kom op, dit vind ik niet leuk.'. Als je dan niet gehoord wordt dan zijn het volgens mij geen echte vrienden. Ik zou die mensen dan links laten liggen. Je kunt dan maar beter mensen zoeken die je wel waarderen om wie je bent. Dit is nu een kloteperiode waar je inzit, maar hier kom je weer uit. Misschien kom je er hierdoor achter wat je echt wilt, welke mensen het waard zijn om met jou bevriend te zijn.

Goed dat jij eindelijk je eigen weg hebt gevonden. Ik had je voorstelbericht gezien en ik vind het mooi dat je zoveel hobby's hebt. 

Dat boos worden was inderdaad niet goed van mij, het was opgekropte frustratie. Maar mijn conclusie is dat zij niet echt mijn vrienden zijn. Vooral nadat iedereen me zo makkelijk had laten vallen. Dat voelde ik om eerlijk te zijn al wel langer, maar ik wilde dit niet beseffen omdat ik ze al zo lang ken, vooral 1 vriendin.

Als laatste dankjewel voor je tips, maar hetgeen wat me tegenhoudt bij het opzoeken van contact zijn mijn onzekerheid en mijn somberheid. Natuurlijk houdt dit me niet tegen om te proberen het contact te behouden. Zoals je zei moet ik investeren in het vinden van het juiste groepje, maar dan ook in het behouden ervan.

Hopelijk kun jij ook weer je weg vinden en vind je hier (of ergens anders) de steun die je nodig hebt.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Kersenbloesempje :   • J@n
Antwoord

#8

-bericht verwijdert-
Antwoord

#9

(22-03-2020, 18:48)KoekieSoep schreef: Bedankt voor het lezen van mijn voorstel berichtje dat waardeer ik echt.
Ik had dit vannacht al gelezen, maar was te druk bezig met Atari Asteroids dus heb nu pas geantwoord. 
D&D komt vast wel weer eens, en anders maar niet toch? Weet dat ze er nog intresse in hebben dus ik denk echt dat het pas weer in de zomer terug keert.

Wens jou ook weer een fijne middag, of avond of nacht want weet niet waar neer je weer op het forum gaat lezen haha.

Groetjes Soep

Dat is oke, ik ben ook niet altijd online. Ik ben zelf ook bezig met een game, RuneScape, misschien ken je dat wel.
En qua D&D, komt vast inderdaad, gewoon afwachten. Anders kun je eventueel ook op Steam een game kopen, dat heet "Divinity".
Is een beetje vergelijkbaar met D&D, misschien vind je dat leuk?

Fijne avond of middag in ieder geval :-)
Antwoord

#10

-bericht verwijdert-
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
02-08-2023, 10:19
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Mijn hart luchten Started by Kenzo
2 Replies - 432 Views
29-06-2023, 09:40
Laatste bericht: Kenzo
28-06-2023, 00:32
Laatste bericht: Edelsteentje
27-06-2023, 15:33
Laatste bericht: Mabel
  mijn hart luchten Started by henkkaas
1 Replies - 414 Views
24-02-2023, 15:41
Laatste bericht: Jozef
  Mijn verhaal Started by Edelsteentje
2 Replies - 427 Views
22-02-2023, 16:23
Laatste bericht: Edelsteentje
  Hoe het gaat/verhaal Started by Eline
55 Replies - 9,189 Views
03-12-2021, 23:31
Laatste bericht: Eline
  Mijn keuze... Started by Joy
11 Replies - 2,245 Views
01-11-2021, 17:08
Laatste bericht: Feline
  Verhaal delen Started by Eline
6 Replies - 1,373 Views
18-06-2021, 22:07
Laatste bericht: Eline
  Mijn ouders weten het:( Started by Nobody
6 Replies - 1,381 Views
18-06-2021, 18:42
Laatste bericht: Feline



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)