Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   
Peiling: Is het behulpzaam te lezen over mijn therapie of niet?
Deze peiling is gesloten.
Ja, ik leer echt iets bij waar ik waar ik wat aan heb.
0%
0 0%
Ja, het is fijn te lezen hoe het bij een ander gaat
100.00%
1 100.00%
Nee, ik kan er niks mee dus stop er maar mee
0%
0 0%
Ik snap het niet
0%
0 0%
Totaal aantal stemmen: 1 100%
* U hebt op deze optie gestemd. [Resultaten weergeven]


 

Mijn therapie Combi van Emo en cognitieve therapie


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-04-2017, 19:24 door Liz is fighting. Edit Reason: Toevoeging. )

Hi guys,

Ik ga een poging doen mijn therapie met jullie te delen. Dit zal in leken taal zijn, met mijn beperkte interpretatie. Maar ik hoop dat het iemand kan helpen.
Mijn therapeut (hij is klinisch en neuro psycholoog) legde vorige keer het volgende uit over de persoonlijkheid van mensen, gevormd in en door het brein, gebaseerd op de theorie van Beck. Stukje onderwijs dus.

Hij beschreef het emotionele brein in drie lagen. 

Hij begon met de diepste laag van je zelfbeeld, die je 'ego' voedt. In die diepste laag zijn er vier gedachten dominant:
- Ik ben zwak, machteloos.  Deze gedachte leidt tot verdriet
- Ik ben stom, waardeloos. Deze gedachte leidt tot verdriet
- Ik ben schuldig. Deze gedachte leidt tot angst
- Ik ben in gevaar. Deze gedachte leidt tot angst.

De therapeut noemt deze de vier duiveltjes die steeds zullen proberen gip op je te krijgen.

De mate waarin je last hebt van deze vier cognities heeft te maken met hoe je bent opgegroeid, opgevoed en wat je hebt meegemaakt.

Deze basic gedachten komen voort uit ons diepste en oudste brein, het reptielen brein. Hier ervaar je Angst, Boosheid/Agressie, Lust, 'Drive' (soort van interesse voor je omgeving)
Deze dingen houden je in leven in de meest primitieve vorm.

De tweede hogere laag in ons brein, houd zich bezig met  'Als..... en Dan..... ' De regels voor voorspellingen. inschatten wat er gaat gebeuren en daarop inspelen.
Deze is gekoppeld aan het zoogdierenbrein. In dit deel ervaar je verdriet, zorg (empatie) en spel.

In de derde laag, de hoogste laag, ligt onze persoonlijkheid met automatische gedachten en bewuste gedachten
Dit is gekoppeld aan het mensenbrein. Hier vorm je je ideeën/ voorstellingen/ beelden.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De rustiger het is in de diepste laag, en de emoties van angst en verdriet absent zijn, de meer je het leven op  een andere manier kan ervaren.
De meer je diepste cognities van overleven opspelen, de meer verkramping er zal plaatsvinden.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vanmiddag heb ik weer een sessie en zullen we hier waarschijnlijk op voortborduren en misschien gaan oefenen met dingen in mijn praktijk.

Hoe en wat dat inhoud komt in het vervolg.
Antwoord

#2

(04-04-2017, 14:07)liz is fighting on her own schreef: Hi guys,

Ik ga een poging doen mijn therapie met jullie te delen. Dit zal in leken taal zijn, met mijn beperkte interpretatie. Maar ik hoop dat het iemand kan helpen.
Mijn therapeut (hij is klinisch en neuro psycholoog) legde vorige keer het volgende uit over de persoonlijkheid van mensen, gevormd in en door het brein, gebaseerd op de theorie van Beck. Stukje onderwijs dus.

Hij beschreef het emotionele brein in drie lagen. 

Hij begon met de diepste laag van je zelfbeeld, die je 'ego' voedt. In die diepste laag zijn er vier gedachten dominant:
- Ik ben zwak, machteloos.  Deze gedachte leidt tot verdriet
- Ik ben stom, waardeloos. Deze gedachte leidt tot verdriet
- Ik ben schuldig. Deze gedachte leidt tot angst
- Ik ben in gevaar. Deze gedachte leidt tot angst.

De therapeut noemt deze de vier duiveltjes die steeds zullen proberen gip op je te krijgen.

De mate waarin je last hebt van deze vier cognities heeft te maken met hoe je bent opgegroeid, opgevoed en wat je hebt meegemaakt.

Deze basic gedachten komen voort uit ons diepste en oudste brein, het reptielen brein. Hier ervaar je Angst, Boosheid/Agressie, Lust, 'Drive' (soort van interesse voor je omgeving)
Deze dingen houden je in leven in de meest primitieve vorm.

De tweede hogere laag in ons brein, houd zich bezig met  'Als..... en Dan..... ' De regels voor voorspellingen. inschatten wat er gaat gebeuren en daarop inspelen.
Deze is gekoppeld aan het zoogdierenbrein. In dit deel ervaar je verdriet, zorg (empatie) en spel.

In de derde laag, de hoogste laag, ligt onze persoonlijkheid met automatische gedachten en bewuste gedachten
Dit is gekoppeld aan het mensenbrein. Hier vorm je je ideeën/ voorstellingen/ beelden.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De rustiger het is in de diepste laag, en de emoties van angst en verdriet absent zijn, de meer je het leven op  een andere manier kan ervaren.
De meer je diepste cognities van overleven opspelen, de meer verkramping er zal plaatsvinden.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vanmiddag heb ik weer een sessie en zullen we hier waarschijnlijk op voortborduren en misschien gaan oefenen met dingen in mijn praktijk.

Hoe en wat dat inhoud komt in het vervolg.

Hoi Liz, je bent een psycholoog in de dop. Ik bedoel goed verwoord.
Er liggen nog een paar oer instincten te weten vluchten, vechten of verstarren.
De lagen die je benoemd beïnvloeden elkaar inderdaad sterk.
Heb je al wat ontdekt hoe dit voor jou werkt?
Antwoord

#3

Vluchten, vechten of verstarren zijn reacties /handelingen die komen uit het oerbrein. Deze komen voort uit lijfbehoud en worden aangestuurd door de primitieve emoties die ik hiervoor gaf.
De beschrijving die ik gaf gaat over het emotionele brein en de vorming van de persoonlijkheid.

Er zal vermoedelijk ook altijd van alles gezegd kunnen worden, maar voor 'the sake of' de therapie, zal ik het zelf houden bij wat de psycholoog mij aanbiedt. Ik ben in deze ook maar de patiënt en ga leren mijn eigen depressie de baas te worden. Zolang mijn therapeut er geen andere dingen bijhaalt, zal ik proberen dat ook niet te doen.

Mijn huidige therapeut is trouwens duidelijk van een andere orde, dan die ik in het verleden had. Mijn therapeut uit het verleden ging uit van verkeerde manier van omgaan met jezelf, mogelijk beschadiging uit het verleden, en ging uit van ziekte. Mijn huidige therapeut wil met mij uitgaan van een meer filosofisch standpunt dat mijn depressie een 'wake-up-call' is. Ik zelf zit er eigenlijk tussenin. Feit is wel dat ik nu voor de tweede keer in therapie ben voor een depressie, en ik bid en hoop en wil dat het nooit meer terugkomt als ik deze eenmaal heb begraven.

Vervolgsessie heb ik vandaag gehad en weer heb ik op dit moment het gevoel dat er veel is gezegd, ik deels dingen heb onthouden, ik geen idee heb wat ik ermee ga doen deze week, maar dat ik moet wachten op zijn verslagje morgen om alles weer op een rijtje te krijgen.  Het gesprek was te kort en ging voor mijn gevoel te weinig over wat mij allemaal bezig houd.
Ik ga hier nog wel met hem over praten, want het voelt toch nog niet helemaal lekker hoe de gesprekken met hem verlopen.
Maar het is mogelijk dat ik na het verslagje toch weer goed aan de slag kan.

Zodra ik het op een rijtje heb ga ik het hier weer delen.
Antwoord

#4

(04-04-2017, 21:29)liz is fighting on her own schreef: Vluchten, vechten of verstarren zijn reacties /handelingen die komen uit het oerbrein. Deze komen voort uit lijfbehoud en worden aangestuurd door de primitieve emoties die ik hiervoor gaf.
De beschrijving die ik gaf gaat over het emotionele brein en de vorming van de persoonlijkheid.

Er zal vermoedelijk ook altijd van alles gezegd kunnen worden, maar voor 'the sake of' de therapie, zal ik het zelf houden bij wat de psycholoog mij aanbiedt. Ik ben in deze ook maar de patiënt en ga leren mijn eigen depressie de baas te worden. Zolang mijn therapeut er geen andere dingen bijhaalt, zal ik proberen dat ook niet te doen.

Mijn huidige therapeut is trouwens duidelijk van een andere orde, dan die ik in het verleden had. Mijn therapeut uit het verleden ging uit van verkeerde manier van omgaan met jezelf, mogelijk beschadiging uit het verleden, en ging uit van ziekte. Mijn huidige therapeut wil met mij uitgaan van een meer filosofisch standpunt dat mijn depressie een 'wake-up-call' is. Ik zelf zit er eigenlijk tussenin. Feit is wel dat ik nu voor de tweede keer in therapie ben voor een depressie, en ik bid en hoop en wil dat het nooit meer terugkomt als ik deze eenmaal heb begraven.

Vervolgsessie heb ik vandaag gehad en weer heb ik op dit moment het gevoel dat er veel is gezegd, ik deels dingen heb onthouden, ik geen idee heb wat ik ermee ga doen deze week, maar dat ik moet wachten op zijn verslagje morgen om alles weer op een rijtje te krijgen.  Het gesprek was te kort en ging voor mijn gevoel te weinig over wat mij allemaal bezig houd.
Ik ga hier nog wel met hem over praten, want het voelt toch nog niet helemaal lekker hoe de gesprekken met hem verlopen.
Maar het is mogelijk dat ik na het verslagje toch weer goed aan de slag kan.

Zodra ik het op een rijtje heb ga ik het hier weer delen.

hoi lizzy,

je bent nogal aanwezig op deze site (niet lullig bedoeld!) en dus het 1 en ander van/over vooral jou gelezen.ik begin me zo langzamerhand af te vragen of het bij jou wel "alleen maar" depressie is????
ik heb lang niet alles gelezen,dus weet niet of je mss al her en der meer over jezelf verteld hebt.in de basis begrijp ik wel een beetje de theorie van die eerdere peut,met wat vreemde ideeen over reptielen en zo.gaat mij wel te ver,om zo te denken,maar begrijp het ergens wel.depressie is idd vaak (maar niet altijd)  een wake-up call.er bekruipt bij mij het gevoel (na het lezen van maar een aantal topics/reakties van je) dat er VEEL meer gebeurd is/speelt,dan "alleen maar" depressie.is er wel eens verder gekeken dan depressie alleen? b.v. een persoonlijkheidsstoornis? dat laatste speelt bij,sinds ik dat weet,en kon zo dingen veeeeel beter plaatsen.ik snap heel goed dat jij er ergens tussenin zweeft,wat betreft de meningen van die 2 peuten.beiden hebben wel een punt....herkenbaar hoor,die frustratie dat een gesprek te kort is,te weinig in gaat op wat jou bezig houdt,enz. vind dat zelf ZO lastig! meestal weet ik niks te zeggen,omdat iets wat me de afgelopen weken bezig hield,weer versleten is,naar de achtergrond verdwenen.is dan niet concreet aanwezig en dus slecht te benoemen.soms is het JUIST aanwezig,en wil ik er erg graag diep op in gaan,zit ik in die modus dat ik het ook KAN.maja,die vervloekte klok....telkens is er weer iets waardoor ik het niet goed kan uiten.in de groep destijds (MBT) ging het gesprek vaak inene over op een ander....grrrrrr!  en in gesprekken 1 op 1 was er vaak weer gedoe....zoals telefoontjes,tijd voorbij,enz.
magoe,das teveel gelul over mij.ik heb iig zo het vermoeden dat er bij jou meer is dan "alleen maar" depressie (zoals bij velen zo is....).
Antwoord

#5

(08-04-2017, 01:36)NAO schreef:
(04-04-2017, 21:29)liz is fighting on her own schreef: Vluchten, vechten of verstarren zijn reacties /handelingen die komen uit het oerbrein. Deze komen voort uit lijfbehoud en worden aangestuurd door de primitieve emoties die ik hiervoor gaf.
De beschrijving die ik gaf gaat over het emotionele brein en de vorming van de persoonlijkheid.

Er zal vermoedelijk ook altijd van alles gezegd kunnen worden, maar voor 'the sake of' de therapie, zal ik het zelf houden bij wat de psycholoog mij aanbiedt. Ik ben in deze ook maar de patiënt en ga leren mijn eigen depressie de baas te worden. Zolang mijn therapeut er geen andere dingen bijhaalt, zal ik proberen dat ook niet te doen.

Mijn huidige therapeut is trouwens duidelijk van een andere orde, dan die ik in het verleden had. Mijn therapeut uit het verleden ging uit van verkeerde manier van omgaan met jezelf, mogelijk beschadiging uit het verleden, en ging uit van ziekte. Mijn huidige therapeut wil met mij uitgaan van een meer filosofisch standpunt dat mijn depressie een 'wake-up-call' is. Ik zelf zit er eigenlijk tussenin. Feit is wel dat ik nu voor de tweede keer in therapie ben voor een depressie, en ik bid en hoop en wil dat het nooit meer terugkomt als ik deze eenmaal heb begraven.

Vervolgsessie heb ik vandaag gehad en weer heb ik op dit moment het gevoel dat er veel is gezegd, ik deels dingen heb onthouden, ik geen idee heb wat ik ermee ga doen deze week, maar dat ik moet wachten op zijn verslagje morgen om alles weer op een rijtje te krijgen.  Het gesprek was te kort en ging voor mijn gevoel te weinig over wat mij allemaal bezig houd.
Ik ga hier nog wel met hem over praten, want het voelt toch nog niet helemaal lekker hoe de gesprekken met hem verlopen.
Maar het is mogelijk dat ik na het verslagje toch weer goed aan de slag kan.

Zodra ik het op een rijtje heb ga ik het hier weer delen.

hoi lizzy,

je bent nogal aanwezig op deze site (niet lullig bedoeld!) en dus het 1 en ander van/over vooral jou gelezen.ik begin me zo langzamerhand af te vragen of het bij jou wel "alleen maar" depressie is????
ik heb lang niet alles gelezen,dus weet niet of je mss al her en der meer over jezelf verteld hebt.in de basis begrijp ik wel een beetje de theorie van die eerdere peut,met wat vreemde ideeen over reptielen en zo.gaat mij wel te ver,om zo te denken,maar begrijp het ergens wel.depressie is idd vaak (maar niet altijd)  een wake-up call.er bekruipt bij mij het gevoel (na het lezen van maar een aantal topics/reakties van je) dat er VEEL meer gebeurd is/speelt,dan "alleen maar" depressie.is er wel eens verder gekeken dan depressie alleen? b.v. een persoonlijkheidsstoornis? dat laatste speelt bij,sinds ik dat weet,en kon zo dingen veeeeel beter plaatsen.ik snap heel goed dat jij er ergens tussenin zweeft,wat betreft de meningen van die 2 peuten.beiden hebben wel een punt....herkenbaar hoor,die frustratie dat een gesprek te kort is,te weinig in gaat op wat jou bezig houdt,enz. vind dat zelf ZO lastig! meestal weet ik niks te zeggen,omdat iets wat me de afgelopen weken bezig hield,weer versleten is,naar de achtergrond verdwenen.is dan niet concreet aanwezig en dus slecht te benoemen.soms is het JUIST aanwezig,en wil ik er erg graag diep op in gaan,zit ik in die modus dat ik het ook KAN.maja,die vervloekte klok....telkens is er weer iets waardoor ik het niet goed kan uiten.in de groep destijds (MBT) ging het gesprek vaak inene over op een ander....grrrrrr!  en in gesprekken 1 op 1 was er vaak weer gedoe....zoals telefoontjes,tijd voorbij,enz.
magoe,das teveel gelul over mij.ik heb iig zo het vermoeden dat er bij jou meer is dan "alleen maar" depressie (zoals bij velen zo is....).

Hi NOA,

Ik zag inderdaad dat ik het meest aan het woord was de laatste tijd. Begon me al te schamen. Ik ben iig het meest wanopig momenteel en zoek en zoek maar heb niet de juiste hulp. Ik weet en voel dat ik niet de juiste hulp heb. Dat maakt me radeloos op Veel momenten van de dag. 
Ik ben momenteel ook heel eenzaam wat versterkt dat ik hier schrijf.. 
Misschien heb je gelijk wat betreft persoonlijkheids problematiek. Ik vraag daar ook al een half jaar, niks in mijn leven hiervoor wijst daar echt op en geen van mijn vrienden hheeft ooit dat gevoel gehad dat er iets anders met me was. Maar het zou kunnen.
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 11-04-2017, 20:59 door Liz is fighting.)

Vervolg sessie therapie:
We hebben dus vier cognities die ons vreselijk dwars zitten en die we voor het gemak 4 duiveltjes noemen, want dat doet mijn therapeut ook. Ze schreeuwen lelijke dingen tegen ons en wij zijn ze gaan geloven.
- Ik ben zwak, machteloos ( geeft verdriet)
- Ik ben stom, waardeloos ( geeft verdriet)
- Ik ben schuldig ( geeft angst)
- Ik ben in gevaar ( geeft angst)

Schuldig staat trouwens altijd in relatie tot anderen of tot 'God' .

De bedoeling is dat je gaat herkennen op de dag, welk duiveltje je aan het aanvallen is en je moet jezelf gaan verdedigen tegen de beschuldiging die dat duiveltje uit. Dit doe je schriftelijk, op papier of computer, en zo ga je vorm geven aan je strijd en gedachten tegen het duiveltje.

Je begint met het duiveltje te herkennen: Dus jij zegt dat ik stom en waardeloos ben ? (omdat ik niet meer thuis voor mijn kinderen zorg....) ( of welke reden je dan ook hebt om dat gevoel van waardeloosheid te ervaren)
Maar ten eerste zijn mijn kinderen al volwassen en kunnen zeer veel zonder mij. En waardeloos ben ik niet, want als ik niet meer zou zijn dan zou het pas echt erg voor mijn kinderen zijn, dus ik wel waarde. Ookal voel ik dat niet altijd zo. Mijn ouders zorgen zo goed als ze kunnen voor mij omdat ze me waardevol vinden, dus ook dat bewijst dat ik niet waardeloos ben. Als ik niet depressief zou zijn, zou ik die ook niet zo snel geloven, want ik ben een leuke vrouw om te zien, heb lieve vrienden die vaak wel duidelijk maakten dat ze het fijn vinden om met me om te gaan. Ik heb waarde en ben helemaal niet zo stom. Dus houd er mee op dat tegen me te zeggen!

Ik weet niet of ik het al helemaal goed doe, maar dat zal ik jullie later weer vertellen. Dit is slechts een kleine eerste poging tot delen.

De therapeut benadrukt dat het schrijvend moet, omdat het niet werkt om in rondjes in je hoofd te blijven hangen als deze gevoelens heftig omhoog komen. Dus Schrijven!

Vervolg sessie therapie:
We hebben dus vier cognities die ons vreselijk dwars zitten en die we voor het gemak 4 duiveltjes noemen, want dat doet mijn therapeut ook. Ze schreeuwen lelijke dingen tegen ons en wij zijn ze gaan geloven.
- Ik ben zwak, machteloos ( geeft verdriet)
- Ik ben stom, waardeloos ( geeft verdriet)
- Ik ben schuldig ( geeft angst)
- Ik ben in gevaar ( geeft angst)

Schuldig staat trouwens altijd in relatie tot anderen of tot 'God' .

De bedoeling is dat je gaat herkennen op de dag, welk duiveltje je aan het aanvallen is en je moet jezelf gaan verdedigen tegen de beschuldiging die dat duiveltje uit. Dit doe je schriftelijk, op papier of computer, en zo ga je vorm geven aan je strijd en gedachten tegen het duiveltje.

Je begint met het duiveltje te herkennen: Dus jij zegt dat ik stom en waardeloos ben ? (omdat ik niet meer thuis voor mijn kinderen zorg....) ( of welke reden je dan ook hebt om dat gevoel van waardeloosheid te ervaren)
Maar ten eerste zijn mijn kinderen al volwassen en kunnen zeer veel zonder mij. En waardeloos ben ik niet, want als ik niet meer zou zijn dan zou het pas echt erg voor mijn kinderen zijn, dus ik wel waarde. Ookal voel ik dat niet altijd zo. Mijn ouders zorgen zo goed als ze kunnen voor mij omdat ze me waardevol vinden, dus ook dat bewijst dat ik niet waardeloos ben. Als ik niet depressief zou zijn, zou ik die ook niet zo snel geloven, want ik ben een leuke vrouw om te zien, heb lieve vrienden die vaak wel duidelijk maakten dat ze het fijn vinden om met me om te gaan. Ik heb waarde en ben helemaal niet zo stom. Dus houd er mee op dat tegen me te zeggen!

Ik weet niet of ik het al helemaal goed doe, maar dat zal ik jullie later weer vertellen. Dit is slechts een kleine eerste poging tot delen.

De therapeut benadrukt dat het schrijvend moet, omdat het niet werkt om in rondjes in je hoofd te blijven hangen als deze gevoelens heftig omhoog komen. Dus Schrijven!


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#7

(11-04-2017, 20:59)liz is fighting on her own schreef: Vervolg sessie therapie:
We hebben dus vier cognities die ons vreselijk dwars zitten en die we voor het gemak 4 duiveltjes noemen, want dat doet mijn therapeut ook. Ze schreeuwen lelijke dingen tegen ons en wij zijn ze gaan geloven.
- Ik ben zwak, machteloos ( geeft verdriet)
- Ik ben stom, waardeloos ( geeft verdriet)
- Ik ben schuldig ( geeft angst)
- Ik ben in gevaar ( geeft angst)

Schuldig staat trouwens altijd in relatie tot anderen of tot 'God' .

De bedoeling is dat je gaat herkennen op de dag, welk duiveltje je aan het aanvallen is en je moet jezelf gaan verdedigen tegen de beschuldiging die dat duiveltje uit. Dit doe je schriftelijk, op papier of computer, en zo ga je vorm geven aan je strijd en gedachten tegen het duiveltje.

Je begint met het duiveltje te herkennen: Dus jij zegt dat ik stom en waardeloos ben ? (omdat ik niet meer thuis voor mijn kinderen zorg....) ( of welke reden je dan ook hebt om dat gevoel van waardeloosheid te ervaren)
Maar ten eerste zijn mijn kinderen al volwassen en kunnen zeer veel zonder mij. En waardeloos ben ik niet, want als ik niet meer zou zijn dan zou het pas echt erg voor mijn kinderen zijn, dus ik wel waarde. Ookal voel ik dat niet altijd zo. Mijn ouders zorgen zo goed als ze kunnen voor mij omdat ze me waardevol vinden, dus ook dat bewijst dat ik niet waardeloos ben. Als ik niet depressief zou zijn, zou ik die ook niet zo snel geloven, want ik ben een leuke vrouw om te zien, heb lieve vrienden die vaak wel duidelijk maakten dat ze het fijn vinden om met me om te gaan. Ik heb waarde en ben helemaal niet zo stom. Dus houd er mee op dat tegen me te zeggen!

Ik weet niet of ik het al helemaal goed doe, maar dat zal ik jullie later weer vertellen. Dit is slechts een kleine eerste poging tot delen.

De therapeut benadrukt dat het schrijvend moet, omdat het niet werkt om in rondjes in je hoofd te blijven hangen als deze gevoelens heftig omhoog komen. Dus Schrijven!

Vervolg sessie therapie:
We hebben dus vier cognities die ons vreselijk dwars zitten en die we voor het gemak 4 duiveltjes noemen, want dat doet mijn therapeut ook. Ze schreeuwen lelijke dingen tegen ons en wij zijn ze gaan geloven.
- Ik ben zwak, machteloos ( geeft verdriet)
- Ik ben stom, waardeloos ( geeft verdriet)
- Ik ben schuldig ( geeft angst)
- Ik ben in gevaar ( geeft angst)

Schuldig staat trouwens altijd in relatie tot anderen of tot 'God' .

De bedoeling is dat je gaat herkennen op de dag, welk duiveltje je aan het aanvallen is en je moet jezelf gaan verdedigen tegen de beschuldiging die dat duiveltje uit. Dit doe je schriftelijk, op papier of computer, en zo ga je vorm geven aan je strijd en gedachten tegen het duiveltje.

Je begint met het duiveltje te herkennen: Dus jij zegt dat ik stom en waardeloos ben ? (omdat ik niet meer thuis voor mijn kinderen zorg....) ( of welke reden je dan ook hebt om dat gevoel van waardeloosheid te ervaren)
Maar ten eerste zijn mijn kinderen al volwassen en kunnen zeer veel zonder mij. En waardeloos ben ik niet, want als ik niet meer zou zijn dan zou het pas echt erg voor mijn kinderen zijn, dus ik wel waarde. Ookal voel ik dat niet altijd zo. Mijn ouders zorgen zo goed als ze kunnen voor mij omdat ze me waardevol vinden, dus ook dat bewijst dat ik niet waardeloos ben. Als ik niet depressief zou zijn, zou ik die ook niet zo snel geloven, want ik ben een leuke vrouw om te zien, heb lieve vrienden die vaak wel duidelijk maakten dat ze het fijn vinden om met me om te gaan. Ik heb waarde en ben helemaal niet zo stom. Dus houd er mee op dat tegen me te zeggen!

Ik weet niet of ik het al helemaal goed doe, maar dat zal ik jullie later weer vertellen. Dit is slechts een kleine eerste poging tot delen.

De therapeut benadrukt dat het schrijvend moet, omdat het niet werkt om in rondjes in je hoofd te blijven hangen als deze gevoelens heftig omhoog komen. Dus Schrijven!

mooi,wat er zo besproken is bij je recente sessie!
de bekende duiveltjes idd....
ik hou altijd wel van dat soort overzichten,geeft je een duidelijker beeld,wat bepaalde gedragingen/houdingen met jezelf en evt. anderen eigenlijk doen/veroorzaken.
in de basis zie je dat in veel therapieen terug,waaronder CGT.
ik weet (nog) niet goed of "schuldig" ALTIJD in relatie staat tot anderen of "God".
ik kon me vroeger juist erg schuldig voelen t.o.v. MEZELF...
maar ligt wss wat gecompliceerder,omdat het bij mij samengaat met een straffende houding naar mezelf.
mooi omschreven,dat duiveltje en hoe je die leert te herkennen door het telkens op te schrijven en er mee in discussie gaat.
lang geleden dat geleerd bij CGT.vind het zelf nog erg lastig het GOED te herkennen.
helaas werkt mijn geheugen tegen,aan het einde van de dag weet ik amper nog wat iets met me van binnen gedaan heeft,terwijl ik juist zo goed ben in omschrijven van mijn gevoelens (maar alleen als die op het moment van tikken erg spelen).
schrijven/tikken werkt beter idd,omdat je dan meer/beter overzicht krijgt en je wordt dan weer geconfronteerd met wat je eigenlijk bezig houdt.anders blijft het idd maar in je hoofd rondjes draaien.
klinkt iig goed,als ik het zo lees!
het voelen en het weten zijn nogal verschillende werelden.verandering bij het voelen begint vaak bij verandering in het weten (het cognitieve),dat je eigen maken.

sterkte !
Antwoord

#8

Ik heb zojuist bevestiging gekregen van mijn therapeut dat ik het goed doe.
Deze methode moet de duiveltjes, foute gedachten, kleiner maken, en je zelfvertrouwen groter.

Dus bij overweldigende emoties gaan zitten en gaan schrijven, is volgens mijn therapeut zeer effectief. We gaan het meemaken.
Ben benieuwd of jullie het willen proberen en ook of jullie het willen delen. Hoe je het vind en of het je helpt.
Vaak doen is belangrijk. De vaker je het doet, de meer natuurlijk het voor je word (volgens mijn therapeut he!) en de meer het vanzelf gaat dat je voor jezelf opkomt in plaats van jezelf naar beneden haalt.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Hoeveel dagen therapie? Started by BeachHouse
2 Replies - 1,094 Views
13-10-2020, 18:14
Laatste bericht: Mabel
09-08-2020, 12:41
Laatste bericht: Jorin



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)